Ατλάντα και Pineapple Cheese Ball

Αν η οικογένειά σου έχει διασκορπιστεί σε διαφορετικές χώρες ηπείρους και ημισφαίρια, αν μη τι άλλο, σου δίνεται η ευκαιρία να ταξιδέψεις! Με αφορμή την επίσκεψη στα παιδιά μου βρέθηκα τον Αύγουστο που μας πέρασε σε Αμερική και Αγγλία!

Πρώτα πήγα στην Ατλάντα! Είναι μια μεγαλούπολη στην Νοτιοανατολική περιοχή των USA, η πρωτεύουσα της πολιτείας Τζώρτζια.

Η μητροπολιτική περιοχή της Ατλάντα έχει πληθυσμό 5.500.000κατοίκων περίπου και είναι η 7 μεγαλύτερη πόλη των Ηνωμένων Πολιτειών

Αποτελεί οικονομικό κέντρο διεθνούς σημασίας και κόμβο συγκοινωνιακό της ευρύτερης περιοχής. Ιδιαίτερα το αεροδρόμιό της είναι ένα από τα μεγαλύτερα της Αμερικής και μάλιστα λένε πως είναι το πρώτο αεροδρόμιο σε επιβατική κίνηση στον κόσμο!

Το 1996 είχαν γίνει εκεί Ολυμπιακοί Αγώνες. Στο κέντρο της πόλης υπάρχει μια πλατεία και αναμνηστικά μνημεία από τους Αγώνες.

Αποτελεί την πατρίδα της Coca Cola. Στην Ατλάντα επίσης έχουν την έδρα τους η αεροπορική εταιρεία Delta Airlines, το ειδησεογραφικό δίκτυο CNN, το Cartoon Network, το TCM  με ένα λόγο το Turner Broadcasting System.

Στην ευρύτερη περιοχή της είναι εγκαταστημένα 16 Πανεπιστήμια μερικά από τα οποία ιεραρχούνται πολύ ψηλά στις διεθνείς λίστες αξιολόγησης των ΑΕΙ. Η ύπαρξη των ιδρυμάτων αυτών άλλαξε σε μεγάλο βαθμό την φυσιογνωμία και την κουλτούρα της περιοχής που είχε τα γνωρίσματα των πολιτειών του Νότου της Αμερικής (συντηρητική κοινωνία, φυλετικές διακρίσεις κλπ)

Από την Ατλάντα κατάγεται ο Dr Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ, που είναι γνωστός για την δράση του στην δεκαετία του 60 για τα πολιτικά δικαιώματα των μαύρων.

Στο κέντρο της πόλης είναι χτισμένοι δεκάδες εντυπωσιακοί ουρανοξύστες έχουν σχεδιαστεί από διάσημους αρχιτέκτονες, όπως Philip Johnson, IM Pei, και Marcel Breuer. Παράλληλα έχουν διατηρηθεί παλιά παραδοσιακά σπίτια Colonial, Georgian, και English cottage homes. Το πιο ονομαστό από αυτά τα πολύ όμορφα κτίσματα είναι το σπίτι της συγγραφέως Margaret Mitchell, που έγραψε το μυθιστόρημα "Όσα παίρνει ό άνεμος".

Έξω από το κέντρο υπάρχουν εκτεταμένες περιοχές κατοικίας. Είναι χτισμένα χαμηλά ξύλινα σπίτια με όμορφους κήπους, σχολεία, γήπεδα, νοσοκομεία, κλπ. Ανάμεσα στις κατοικίες έχουν αναπτυχθεί εμπορικά κέντρα για τις ανάγκες των κατοίκων. Επίσης υπάρχουν περιοχές επαγγελματικής εγκατάστασης, πολύ προσεγμένες, μέσα στο πράσινο.

Το υποτροπικό κλίμα της είναι προβληματικό για μένα. Το καλοκαίρι έχει τρομερή ζέστη και υγρασία! Υγρασία που ξεπερνά το 70% και έκανε το αίσθημα της ζέστης ακόμα πιο ανυπόφορο. Χωρίς κλιματιστικό και ανεμιστήρες οροφής είναι αδύνατο να ζήσεις!

Η οικονομική κρίση έχει δημιουργήσει και εκεί μεγάλα προβλήματα. Η ανεργία ήταν φανερό ότι ήταν ένα από τα προβλήματα των κατοίκων της. Όμως η φτώχεια δεν ήταν ορατή όπως στην Ν Αφρική. Ξέρουν να την κρύβουν.

Δεν θα σας ζαλίσω περισσότερο με τις περιγραφές μου για την Ατλάντα. Θα συνεχίσω με μια εύκολη συνταγή που διάβασα στο βιβλίο "Best of Best from Georgia Cookbook", των Gwen McKee και Barbara Moseley. Είναι η συνταγή για ένα μικρό ορεκτικό. Μικρά τυρένια μπαλάκια που μπορούν να σερβιριστούν πριν το φαγητό, με crackers ή ξεροψημένα ψωμάκια και φύλλα πράσινης σαλάτας, συνοδεύοντας ένα παγωμένο λευκό Πόρτο ή ένα αρωματικό λευκό ξηρό κρασί (Chardonnay).

 Pineapple Cheese Ball

1κούπα cream cheese ( εγώ έβαλα 2/3 της κούπας Philadelphia και 1/3 Κατίκι Δομοκού)

1 κούπα ανανά σε μικρά κομματάκια, καλά στραγγισμένα.(έβαλα ανανά από κονσέρβα)

1/2 πράσινη πιπεριά σε ψιλοκομμένα καρεδάκια

5 φρέσκα κρεμμυδάκια, ψιλοκομμένα

1/2 κούπα καρύδια pecans, χοντροκομμένα .(δεν είχα και δεν έβαλα)

αλάτι 

Ανακατεύουμε όλα τα υλικά. Σχηματίζουμε μπαλάκια. Τα παγώνουμε!

Αυτό ήταν! Απλά, διαφορετικά και πολύ δροσερά!

Μη σας τρομάζουν τα ασυνήθιστα υλικά, είναι πολύ ισορροπημένη, διακριτική γεύση! Τολμήστε το!

My 7 Links

Η φίλη μου η Κική με κάλεσε να συμμετέχω σε ένα πολύ ενδιαφέρον παιχνίδι! Το παιχνίδι λέγεται «My7 Links»! Γιατί 7 Links? Έλα ντε… Μάλλον γιατί ο αριθμός εφτά είναι  μαγικός αριθμός! Ή γιατί είναι σύμβολο της τελειότητας  μιας και  είναι  το άθροισμα του τρία και του τέσσερα, που εκφράζουν τα δύο τέλεια σχήματα ,το ισόπλευρο τρίγωνο και το τετράγωνο.

Μέσα σε συνθήκες… "τελειότητας" πρέπει να γράψω 7 Links του μπλογκ μου, που να αφορούν την πιο όμορφη ανάρτηση μου, την πιο δημοφιλή, την πιο αμφιλεγόμενη, την πιο χρήσιμη, την ανάρτηση της οποίας η επιτυχία με ξάφνιασε, την ανάρτηση που δεν έλαβε την προσοχή που της άξιζε, την ανάρτηση για την οποία είμαι υπερήφανη και στην συνέχεια να καλέσω άλλες φίλες / φίλους μπλόγκερς να συνεχίσουν!

Το παιχνίδι έγινε αφορμή να κάνω επαναλήψεις! Δεν είχα ψάξει τις παλιές αναρτήσεις! Πού καιρός για αναδρομές…Όσο για τα στατιστικά σπάνια μου τραβούν το ενδιαφέρον! 

Στο «λεμόνι και κανέλα»  δεν περιορίστηκα μόνο σε συνταγές. Ίσα ίσα μάλιστα, θέλοντας να επικοινωνήσω, προβάλλω και άλλα θέματα με τα οποία ασχολούμαι, όπως φωτογραφίες, κατασκευές, ταξίδια, σκέψεις κλπ.

Οι φωτογραφίες μου συνοδεύουν όλες τις αναρτήσεις. Είναι φανερή νομίζω η βελτίωσή μου στις εικόνες στο διάστημα αυτό που γράφω! Ο βασικός λόγος της βελτίωσης είναι η αναβάθμιση της φωτογραφικής μηχανής και οι γνώσεις που αποκτώ.  Άρχισα να φωτογραφίζω με μια Nikon Coolpix και μετά τον Μάρτη του 2010 συνέχισα με την Canon EOS 40D. Απέκτησα ένα  καλύτερο φλας, light Box και ανακλαστήρες για καλύτερο φωτισμό και έναν εξαιρετικό macro. Μαθαίνω όλο και κάτι περισσότερο για επεξεργασία της εικόνας.  Οι φωτογραφίες μου είναι τα «καμάρια» μου! Δύσκολο να πω πια φωτογραφία μου μ’ αρέσει περισσότερο. Οι φωτογραφίες μου από την Αφρική νομίζω ότι είναι πολύ ενδιαφέρουσες. Μου αρέσουν όμως και τα λουλούδια που πάντα τα αποτυπώνω και ας είναι εύκολες φωτογραφίες…

Οι αναρτήσεις που μου αρέσουν περισσότερο είναι οι ταξιδιωτικές εντυπώσεις. Όπως το ποστ για τους Μασάι,  τις μεγάλες γατούλες,  το φεστιβάλ του Grahamstown , το Madikwe Game Reserve, τη παραλία των πιγκουίνων, το καπνό που βροντά, το Σαν παραμύθι . Έχουν καλές φωτογραφίες και το θέμα τους  είναι  διαφορετικό από τα συνηθισμένα. Όμως σε γενικές γραμμές, όπως φαίνεται από τα στατιστικά που κοίταξα, δεν έχουν απήχηση στο κοινό. Παρόλα αυτά εγώ επιμένω!

Το ίδιο και με τις κατασκευές. Επιτυχία είχαν οι σελιδοδείκτες  και το κόσμημα  της Αλεξάνδρας , ενώ εμένα μου άρεσαν το καλοκαιρινό βραχιολάκι  και το κολιέ με λάβα και τυρκουάζ, που δεν έλαβαν ιδιαίτερη προσοχή…

Καταλαβαίνετε την δυσκολία που έχω να επιλέξω τι μου αρέσει, ανάμεσα σε διαφορετικά θέματα! Είναι αδύνατο και άδικο! Θα κάνω λοιπόν μια απλούστευση και θα παίξω το παιχνίδι με  τις αναρτήσεις που αφορούν συνταγές μόνο.

Ας αρχίσω λοιπόν!

1. Η πιο δημοφιλής ανάρτηση μου είναι "το βασικό ψωμί του αρτοπαρασκευαστή και ψωμί με καλαμποκάλευρο " παρόλο που αναρτήθηκε το 2009, από τότε  κάθε βδομάδα κάποιοι την διαβάζουν.

2. Η πιο αμφιλεγόμενη ανάρτηση μου είναι η «Τάρτα σοκολάτας με τσίλι»! Το τσίλι στο γλυκό ξένισε τους φίλους αναγνώστες, που το χαρακτήρισαν αντιφατικό υλικό. Όμως είναι τέλειος συνδυασμός με την σοκολάτα! Πρέπει να την δοκιμάσετε!

3. Η πιο χρήσιμη ανάρτηση μου... Δεν νομίζω ότι είναι χρήσιμες οι αναρτήσεις μου! Μη το κάνουμε και θέμα!  Ίσως το ψωμί του αρτοπαρασκευαστή (που ήδη αναφέρθηκε) ενδιαφέρει κάποιους, γιατί προσπάθησα να εξηγήσω την λειτουργία του αρτοπαρασκευαστή, που το είχα σαν απορία. Επίσης για μένα ενδιαφέρον παρουσίαζε  η φέτα της φωτιάς ή σφαέλα και μυζήθρα η συνταγή που μου εμπιστεύτηκε η φίλη μας Σταυρούλα Μ, γιατί μπορείς να φτιάξεις ωραιότατο τυρί στο σπίτι!

4. Η ανάρτηση της οποίας η επιτυχία με ξάφνιασε ήταν τα «Πανεύκολα τυροπιτάκια», μια συνταγή της Εύης Παπαδοπούλου, που δημοσιεύτηκε στο gourmet της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας. Τα τυροπιτάκια είναι δεύτερα στην επισκεψιμότητα στο μπλογκ.

5. Η ανάρτηση που δεν έλαβε την προσοχή που της άξιζε... Μεγάλα λόγια! Τι θα πει της άξιζε? Τέλος πάντων, ας πούμε ότι νόμιζα ότι θα ήταν ενδιαφέρον, αλλά είχε λίγες επισκέψεις, το άρθρο «κέικ σε ότι μέγεθος θέλετε!» Μάλλον το αδίκησα με τον τίτλο, έπρεπε να το ονομάσω  «Does size matter?»  :)) Οι δυο συνταγές που γράφω για pound cake και sponge cake προσαρμόζονται σε μέγεθος ανάλογα με τις ανάγκες μας! Και νομίζω ότι είναι πολύ χρήσιμο να μπορούμε να φτιάξουμε ένα μικρό κέικ (γιατί θέλουμε απλά να το έχουμε στον απογευματινό καφέ μας με μια φίλη και να μη περισσέψει ούτε ψίχουλο), ή ένα μεγαλούτσικο (για το πάρτι των παιδιών μας στο σχολείο…)

6. Η ανάρτηση για την οποία είμαι υπερήφανη είναι τα «Breadsticks»! Με το ψωμί και τις ζύμες έχω ασχοληθεί αρκετά. Έχω διαβάσει, έχω πειραματιστεί, έχω ζυμώσει, έχω φουρνίσει μπόλικα ψωμιά. Στην συγκεκριμένη συνταγή έχω αναφέρει όλα σχεδόν όσα έμαθα για τις ζύμες και το ψωμί που γίνεται στο χέρι! Η συνταγή δεν είναι μόνο για Breadsticks. Είναι η συνταγή για λευκό ψωμί χειροποίητο!

7. Η πιο όμορφη ανάρτηση μου νομίζω ότι είναι τα "σοκολατένια ταρτάκια"

Ο λόγος που την ξεχωρίζω είναι ότι είναι εύκολη συνταγή, συνδυάζει υλικά που μου αρέσουν  και έχει επαγγελματική εμφάνιση!

Αφού ολοκληρώθηκε το πρώτο μέρος του παιχνιδιού θα πρέπει να καλέσω  να συνεχίσουν αν θέλουν το παιχνίδι τις φίλες.

Dark Chef 

Ειρήνη 

Φοίβη

Εύα

Elen Gr

Ελπίζω να μην έχουν ήδη προσκληθεί από χίλιες μεριές! Επειδή το παιχνίδι είναι ενδιαφέρον γιατί ξαναθυμάσαι συνολικά την δουλειά στο μπλογκ και προβάλεις σημεία ενδιαφέροντος παρακαλώ όσοι φίλοι έχουν χρόνο και διάθεση να το παίξουν θεωρώντας ότι τους προσκάλεσα!

Παιχνιδιάρικο τσιζ κέικ ψυγείου

Είμαι σίγουρη ότι συνταγή για τσιζ κέικ θα έχετε!

Μιλάω για τσιζ κέικ ψυγείου! Αυτό που το φτιάχνουμε με 250 γρ τριμμένο μπισκότο digestive, ανακατεμένο με λίγο (περίπου 100 γρ) βούτυρο, ίσως και σπασμένα καραμελωμένα αμύγδαλα, που τα ανακατεύουμε όλα μαζί και τα στρώνουμε στην βάση μιας ταρτιέρας διαμέτρου 20-22 εκ. Μπορούμε την βάση να την ψήσουμε άδεια για 10 λεπτά στο φούρνο, με στόχο να γίνει τραγανή. Αφού κρυώσει η βάση, την γεμίζουμε με 600 γρ τυρί κρέμα χτυπημένο με άχνη (1/2 κούπα) και χυμό από μισό λεμόνι, στα οποία προσθέτουμε 2 κούπες σαντιγί  (ή αντί για άχνη και σαντιγί, βάζουμε 1 κουτί αδιάλυτο ζαχαρούχο γάλα).

Βάζουμε στο ψυγείο να κρυώσει για τουλάχιστον μια ώρα και το διακοσμούμε με βύσσινο κομπόστα δεμένο με κόρν φλάουρ, ή μαρμελάδα κόκκινων φρούτων, ή με φρέσκα φρούτα, κλπ 

Στην τηλεόραση, στην εκπομπή Ελλάτε, η Νίκη Μερκούρη παρουσίασε μια δική της συνταγή από την οποία συγκράτησα την παιχνιδιάρικη πρόταση διακόσμησης της! Με την πρώτη ευκαιρία ακολούθησα τις οδηγίες της και το αποτέλεσμα το βλέπετε φωτογραφημένο!

Πήρα ζελέ φράουλα και μπανάνα (έχει σημασία η διχρωμία, οι γεύσεις μπορεί να αλλάξουν ανάλογα με την διάθεσή σας) και τα διέλυσα προσεκτικά σε ξεχωριστά δοχεία σε μόνο 1 κούπα καυτό νερό το καθένα. Έβαλα τα ζελέ σε ξεχωριστά ταπεράκια να κρυώσουν. Το μέγεθος του τάπερ ήταν τέτοιο που  το διαλυμένο ζελέ να φτάνει σε ύψος 1 εκατοστού. Στην συνέχεια τα έβαλα στο ψυγείο να σταθεροποιηθούν. Αφού έγιναν σταθερά, χάραξα το ζελέ με μαχαίρι σε γραμμές παράλληλες που απείχε η μια από την άλλη 1 περίπου εκατοστό. Με τον ίδιο τρόπο χάραξα σε κάθετες γραμμές, ξανά σε σταθερές αποστάσεις. Με το μαχαίρι ξεκόλλησα το ζελέ από το τάπερ και δημιουργήθηκαν κύβοι ζελεδάκια. Ανακάτεψα τα δυο χρώματα και με αυτά στόλισα το τσιζ κέικ! Θα μπορούσα να βάλω όλα τα κίτρινα κυβάκια στο μισό τσιζ κέικ και τα κόκκινο στο υπόλοιπο ή να βάλω και τρίτο χρώμα (πχ πράσινο)!

Εύκολο, εμφανίσιμο, δροσερό και παιχνιδιάρικο!

Θέλω μόνο να σου πω, πως απόψε βρήκαμε την γάτα!

Την γάτα μας την λέμε Σούση! Δεν ξέρω αν εκείνη γνωρίζει το όνομά της. Ανταποκρίνεται στο κάλεσμά μας μόνο αν θέλει, όπως κάνουν όλες οι γάτες! Ιδιαίτερα οι χορτάτες γάτες!
Η Σούση εμφανίστηκε στον κήπο μας πριν 7 χρόνια. Είναι μια ασπρόμαυρη, μακρύτριχη γατούλα, με μακριές φαβορίτες, ίδιας ράτσας νομίζω με τον Σιλβέστερ, το διάσημο cartoon της Warner Brothers.

Βασική διαφορά τους είναι ότι η Σούση έχει εξαιρετική σχέση με τα σκυλιά. Η έκφραση "τα πάνε σαν τον σκύλο με την γάτα" δεν ισχύει στην περίπτωσή της! Μαζί μας τότε που εμφανίστηκε στο κήπο, ζούσαν δυο σκυλιά ο Μαξ και η Ίρμα, στα οποία επιβλήθηκε με το τρόπο της και έγινε φίλη τους. Ιδιαίτερα είχε πολύ καλή σχέση με την Ίρμα, που κυνηγά με φανατισμό όλες τις άλλες γάτες, αλλά την Σούση την προστατεύει!
Το ίδιο έγινε και με τα δυο γατάκια, τα μόνα που γέννησε η Σούση! Τα δέχτηκαν τα σκυλιά και ζούσαν αρμονικά στον κήπο.
Τα γατάκια ήταν ένα αρσενικό ολόλευκο, με ροζ μυτούλα, ο Κουνέλης και ένα θηλυκό, το Μωρό, που ήταν σαν να κλωνοποιήθηκε η Σούση! Η Σούση λάτρευε τον Κουνέλη και παραμελούσε το Μωρό! Δεν είχαν ανοίξει καλά καλά τα ματάκια τους, όταν ξέσπασε μια καλοκαιρινή καταιγίδα. Η Σούση πήρε στο στόμα της τον Κουνέλη και τον πήγε σε προστατευμένο σημείο του κήπου, αδιαφορώντας για το δόλιο το Μωρό. Εμείς γυρίσαμε βράδυ στο σπίτι και ήταν δύσκολο να βρούμε στον κήπο μέσα στο σκοτάδι, τον χαλασμό και τους νερόλακκους το γατάκι. Βγάλαμε τα σκυλιά και τους ζητήσαμε να το βρουν. Ξαφνικά τα είδαμε και τα δυο να κοιτούν μια εμάς και μια ένα θάμνο. Εκεί μέσα στα λασπόνερα ήταν μισοπεθαμένο το Μωρό, που σώθηκε με την βοήθεια του Μαξ και της Ίρμας!
Ο Κουνέλης βρήκε αμέσως οικογένεια που τον υιοθέτησε και ζει ευτυχισμένος. Το Μωρό έμεινε στον κήπο μας! Δεν αξιώθηκε να αποκτήσει ένα όνομα της προκοπής! Το όνομά του ήταν το αποτέλεσμα του διαλόγου: "-Αυτή η γάτα είναι η Σούση? -Όχι, το μωρό!" Αυτό του έμεινε!
Δεν ήταν πολύ τυχερό, χάθηκε μετά από τρία χρόνια.
Η Σούση παρέμεινε η μοναδική μας γάτα! Και σε λίγο η Ίρμα το μοναδικό μας σκυλί.
Όταν φύγαμε, η μικρή μου κόρη ανέλαβε τα ζώα. Έπρεπε όμως να συνεχίσει τις σπουδές της... Μη έχοντας άλλη λύση πέρυσι τον Οκτώβρη, πήρα την Ίρμα μαζί μου στην Αφρική. Όμως η Σούση σαν γάτα, δεν μπορούσε να αντέξει τέτοιο ταξίδι, ούτε να μετακινηθεί από τον ζωτικό της χώρο. Έτσι έμεινε στον κήπο! Φαΐ είχε, αλλά τρομερή μοναξιά! Χωρίς την προστασία της Ίρμας, άλλες γάτες εισέβαλαν στην περιοχή της. Πάνε αυτά που ήξερε, πάει η ασφάλεια, πάνε τα χάδια, πάει η ζεστή κουζίνα που την φιλοξενούσε τα κρύα βράδια, πάνε τα παιχνίδια με την Ίρμα, πάνε τα αγαπημένα της πρόσωπα.
Περίμενε κρυμμένη στο κήπο να γυρίσουμε!
Με υποδεχόταν με σιγανά νιαουρίσματα, τριβόταν στα πόδια μου και απολάμβανε την προστασία του σπιτιού. Το ίδιο αν ερχόντουσαν οι κόρες μου! Η μυτούλα της είχε σημάδια από μάχες με άλλες γάτες και έδειχνε νευρική, αγχωμένη και τρομαγμένη.
Τον Αύγουστο όταν γύρισα, δεν την βρήκα να με περιμένει. Έμαθα πως είχε πολλές μέρες να φανεί στο προσκλητήριο για το φαΐ της. Έψαξα στην γύρω περιοχή, κανένα ίχνος της.
Έπρεπε να φύγω ξανά να δω τα παιδιά μου και προσπάθησα να την διώξω από το μυαλό μου.
Με την επιστροφή μου άρχισα ξανά τις έρευνες, χωρίς αποτέλεσμα. Είχα λυπηθεί που την έχασα, που δεν την φρόντισα σαν την Ίρμα, που την άφησα πίσω. Είχα προδώσει την εμπιστοσύνη μιας γάτας...

Η Σούση εμφανίστηκε το μεσημέρι από το πουθενά! Μου έκανε πολλές χαρές, νιαουρίσματα, χάδια! Αρνήθηκε να μου πει γιατί έφυγε και πού κρυβόταν τόσες μέρες! Βολεύτηκε στις γνωστές της γωνιές, απολαμβάνει εκλεκτά μεζεδάκια, χάδια και ότι άλλο της προσφέρω! Θα πάρει καιρό να ηρεμήσει...

Λέτε αυτή η επιστροφή να προκαλέσει και άλλες?