Mini Cupcakes με καρότο, pecans και λικέρ καρύδι.

Την αρχή την έκανε η Βίκυ! Δημοσίευσε τα "Ζουμερά κεκάκια με απίστευτο άρωμα καφέ" στο site της tastefull.gr, τα δοκίμασα και ξετρελάθηκα!
Προχθές ήμουν καλεσμένη σε ένα φιλικό σπίτι. Τι ωραιότερο να ετοιμάσω μια 12αδα ζουμερά mini cupcakes με απίστευτο άρωμα καφέ και να τα πάω σε ένα ωραίο μεταλλικό κουτί! Τα mini cupcakes είναι δυο μπουκίτσες όλο και όλο και είναι ωραία για να αλλάξει η γεύση στο τέλος του φαγητού, χωρίς να βαρύνεται επιπλέον το στομάχι! Είναι φανταστικά μαζί με έναν ωραίο καφέ espresso και ένα λικέρ, ένα porto, ή ένα γλυκό κρασί Late Ηarvest ! Όμως το κουτί που αγόρασα χωρούσε πολύ περισσότερα cupcakes έτσι χρειαζόμουν και δεύτερο είδος mini cupcakes!
Σκέφτηκα λοιπόν να φτιάξω κάτι στην κατεύθυνση του carrot cake. Και με την ευκαιρία να αξιοποιήσω τους 2 κρόκους που είχα περίσσευμα από τα κέικ της Βίκυ… Mini Cupcakes με καρότο, pecans και λικέρ καρύδι
Υλικά για 12 mini cupcakes :
 •2 κουταλιές της σούπας μαλακό αλεύρι, κοσκινισμένο
•50γρ. ζάχαρη άχνη
•30γρ pecans κομμένα στο multi food processor
•2 καρότα μέτρια, τριμμένα
•40 γρ βούτυρο λιωμένο
•1/2 κουταλάκι του γλυκού baking powder
•1/4 κουταλάκι του γλυκού μαγειρική σόδα
•1 κουταλιά της σούπας ξινόγαλα
•2 κρόκοι αυγού
•κανέλα, all spice
•λικέρ καρύδι

 Έβαλα τα καρότα με λίγο νερό στο φούρνο μικροκυμάτων και τα έβρασα για 1 λεπτό. Σούρωσα τα καρότα. Χτύπησα ελαφρά με πιρούνι τα αυγά με την ζάχαρη, πρόσθεσα το βούτυρο (που το είχα αφήσει να κρυώσει), το ξινόγαλα, το baking powder, την σόδα (που πρόσεξα να διαλυθεί καλά), τα μπαχαρικά και το αλεύρι να ενώσουν. Πρόσθεσα τα καρύδια pecans και τα καρότα.
Έβαλα την ζύμη σε 12 θήκες χάρτινες για mini cupcake τοποθετημένες σε φόρμα. Τις φορμίτσες πρέπει να τις βάλουμε σε φόρμα κυρίως για να μη χάσουν το σχήμα τους και να μεταφερθούν εύκολα στο φούρνο.
Τα έψησα σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς για 15 λεπτά. Όπως ήταν ζεστά περιέχυσα το καθένα με 1 κουταλιά του γλυκού λικέρ καρύδι. Τα άφησα σε σχάρα για λίγο να κρυώσουν. Και έτοιμα! Δεν πρόλαβα να τα φωτογραφίσω τι όμορφα που ήταν όλα μαζί! Πήραν όμως τα καλύτερα σχόλια από τους φίλους που τα δοκίμασαν! Θέλω να ευχαριστήσω την Βίκυ για την ωραία συνταγή που μοιράστηκε μαζί μας. Και την Κική για το αρωματικό λικέρ καρύδι!

Ζουμερό κέικ με Πολέντα και άρωμα λεμονιού

Να κεράσω για την γιορτή μου? Σας έχω ετοιμάσει ένα κέικ! Ένα κέικ λίγο διαφορετικό. Εκτός από αλεύρι περιέχει πολέντα!Η πολέντα φτιάχνεται από αλεύρι καλαμποκιού. Εδώ θα ήθελα να κάνω μια παρένθεση:Με αλεύρι καλαμποκιού, πιο λεπτά αλεσμένο από την Ευρωπαϊκή πολέντα, στην Ν Αφρική μαγειρεύεται το mealie pap, ένας πουρές-χυλός καλαμποκιού, που σερβίρεται με διάφορες σάλτσες και είναι ιδιαίτερα δημοφιλές στους μαύρους κατοίκους της χώρας. Όλη η Υποσαχαρική Αφρική τρέφεται κυρίως από το αλεύρι καλαμποκιού!Στα Swahili λέγεται ugali. Χυλός από αλεύρι καλαμποκιού είναι βασική τροφή και στην Καραϊβική και ίσως έγινε γνωστό εκεί από τους καημένους τους σκλάβους που μεταφέρθηκαν εκεί από την Αγκόλα. Όμως ας αφήσουμε τους συσχετισμούς.
 Την συνταγή του κέικ την πήρα από την φίλη μου την Μέριλυν!
Ζουμερό κέικ με Πολέντα και άρωμα λεμονιού
Για να φτιάξω το κέικ χρειάστηκα:
 125γρ βούτυρο
1 κούπα αλεύρι για όλες τις χρήσεις
¾ της κούπας αμύγδαλα τριμμένα (σκόνη)
3 κουταλάκια baking powder
1 πρέζα αλάτι
1/2 κούπα πολέντα
4 αυγά σε θερμοκρασία δωματίου
1 κούπα ζάχαρη
1 βανίλια
Ξύσμα ενός λεμονιού
Χυμός ενός λεμονιού σιρόπι
1 κούπα νερό
½ κούπα ζάχαρη Τ
ην φλούδα και τον χυμό ενός λεμονιού
2 κουταλιές λεμοντσέλο

 Προθέρμανα τον φούρνο στους 180 βαθμούς Βουτύρωσα μια φόρμα με στεφάνι και έστρωσα μια βουτυρωμένη λαδόκολλα στο πάτο της. Έβαλα το βούτυρο στον φούρνο μικροκυμάτων να λιώσει. Και το άφησα να κρυώσει λίγο. Ανακάτεψα το αλεύρι, την αμυγδαλόσκονη, baking powder, αλάτι και την πολέντα. Σε ένα μπολ χτύπησα δυνατά τα αυγά και πρόσθεσα την ζάχαρη. Συνέχισα το χτύπημα, να διπλασιαστεί ο όγκος του μείγματος και να γίνει μια πολύ αφράτη κρέμα. Πρόσθεσα εναλλάξ σε 3 δόσεις το μείγμα του αλευριού και το λιωμένο βούτυρο ανακατεύοντας με σπάτουλα και προσέχοντας να μη ψηθούν τα αυγά από το ζεστό βούτυρο και να μη ξεφουσκώσουν. Έριξα το λεμόνι, το ξύσμα και την βανίλια, γιατί μου αρέσει πολύ ο συνδυασμός των δυο αρωμάτων λεμόνι και βανίλια!

Έβαλα την ζύμη στη φόρμα και έψησα για 30-35 λεπτά. Όταν έβγαλα το κέικ από το φούρνο, το άφησα να κρυώσει λίγο και ετοίμασα το σιρόπι. Έβαλα την ζάχαρη με το νερό να βράσουν με την φλούδα του λεμονιού για 5 λεπτά. Πρόσθεσα το λεμόνι και το λικέρ για άλλα 2-3 λεπτά. Όπως ήταν βραστό το σιρόπι το έριξα πάνω στο κέικ, που δεν το είχα βγάλει από την φόρμα. Όταν κρύωσε, το έβαλα στο ψυγείο για μια νύχτα, να τραβήξει το σιρόπι και να γίνει ζουμερό. Την επομένη μέρα το αναποδογύρισα σε πιατέλα και απόλαυσα το υπέροχο άρωμά του με τον καφέ μου! Η πολέντα που περιέχει δίνει μια διαφορετική υφή στο κέικ. Είναι πιο σπυρωτό από τα κέικ που γίνονται με αλεύρι. Επίσης προσφέρει αυτό το υπέροχο χρώμα του καλαμποκιού που βλέπετε στις φωτογραφίες!!

Χωρίς λόγια

Χωρίς λόγια...

Breadsticks

Όταν έρχονται οι φίλοι μας το βράδυ, για να φάμε παρεούλα, μας αρέσει πριν να καθίσουμε στο τραπέζι να φάμε… «προσεκτικά», να τσιμπολογάμε κάτι στα όρθια γύρω από τον πάγκο της κουζίνας. Σε αυτό το τσιμπολόγημα πάντα υπάρχει κάποιο σπιτικό ψωμί, που «δοκιμάζεται» με ντιπ, κάποια μεζεδάκια και «λίγο» κρασί.
Κατά καιρούς αυτή η φάση του "απεριτίφ" είναι κάπως υπερβολική: κανονικά δεν θα έπρεπε να συνεχίσουμε το φαί, αλλά και να μη ξαναφάμε για μια δυο μέρες!
Μια τέτοια βραδιά ήταν η χθεσινή.
Θεωρώ σαν υπεύθυνα για την κραιπάλη τα breadsticks που έφτιαξα!

Για να τα ετοιμάσω χρειάστηκα ζύμη ψωμιού, την οποία πάτησα με τον πλάστη, έριξα επάνω λαδάκι, τυρί τριμμένο, ρίγανη, φρεσκοτριμμένο πιπέρι και ηλιόσπορους το τύλιξα και το άφησα να φουσκώσει. Στην συνέχεια με τον πλάστη το πάτησα να διαπλατυνθεί για άλλη μια φορά και έκοψα μακρόστενα κομμάτια ζύμης. Τύλιξα τα κομμάτια γύρω από τον άξονά τους και έφτιαξα στριφογυριστά μπαστουνάκια. Τα πασπάλισα με μπαχαρικά. Τα έψησα σε δυνατό φούρνο και έτοιμα!

Το αποτέλεσμα ήταν καταπληκτικό! Όμως για να λέμε την αλήθεια η διαδικασία που ακολούθησα δεν ήταν τόσο απλή. Δεν είναι για «αρχάριο φούρναρη». Θα σας την αναφέρω αναλυτικά. Την συνταγή την πήρα από το βιβλίο Handmade Breads του Ciril Hitz, εκδόσεις Apple Press.

Breadsticks

Τα υλικά είναι τα βασικά: αλεύρι, νερό, μαγιά στιγμής, αλάτι, τυρί, λάδι, μπαχαρικά, αρωματικά.

Ξεκίνησα την προηγούμενη μέρα ετοιμάζοντας το προζύμι.

Ανακάτεψα καλά
200γρ άσπρο αλεύρι για ψωμί (σκληρό),
200γρ νερό και
1 πρέζα ξηρή μαγιά.
Η ζύμη έγινε απαλή και λεία.
Την έβαλα σε ένα τάπερ, που θα την χωρούσε και όταν η ζύμη διπλασιαζόταν σε όγκο, έκλεισα το καπάκι και την άφησα στην ησυχία της όλη τη νύχτα.
Η θερμοκρασία του δωματίου πρέπει να είναι στους 20-21 βαθμούς .
Το προζύμι για να ετοιμαστεί χρειάζεται 12-16 ώρες. Την επόμενη μέρα είχε γίνει ζύμωση και είχαν σχηματισθεί φουσκάλες στο προζύμι. Είχε φουσκώσει και σχεδόν διπλασιαστεί σε όγκο.

Με το προζύμι ετοίμασα την τελική ζύμη.
Έβαλα στο μίξερ (με γάντζο)
400γρ άσπρο αλεύρι για ψωμί,
200 γρ χλιαρό νερό στους 33 βαθμούς,
¾ του κουταλιού του γλυκού μαγιά στιγμής,
2 κουταλάκια του γλυκού αλάτι και
το προζύμι που είχα ετοιμάσει.
Τα άφησα να ζυμωθούν για 15 λεπτά, ώστε να ενωθούν τα υλικά και να γίνει μια ζύμη λεία.

Ετοίμασα ένα μεγάλο τάπερ, το λάδωσα προσεκτικά (έκανα spray με non stick cooking oil). Έριξα μέσα την ζύμη, έκλεισα το τάπερ και την άφησα να φουσκώσει και να διπλασιαστεί σε όγκο για 45 λεπτά.
Η θερμοκρασία στη φάση αυτή, καλό θα είναι, να διατηρηθεί σε 24-26 βαθμούς. Εδώ επειδή είναι καλοκαίρι, δεν χρειάζεται προσπάθεια για να πετύχω στην κουζίνα τέτοια θερμοκρασία. Αν ήταν χειμώνας θα χρειαζόμουν τον θερμοθάλαμο του φούρνου.
Στην φάση αυτή οι ζυμομύκητες, που υπάρχουν στο προζύμι και την μαγιά, βρίσκουν τροφή (με την προσθήκη του αλευριού και το ανακάτεμα) και ζέστη, έτσι πολλαπλασιάζονται. Οι ζυμομύκητες παράγουν αέρια (διοξείδιο του άνθρακα). Το αλεύρι έχει πρωτεΐνες την γλουτένη. Με το ζύμωμα δημιουργούνται δεσμοί γλουτένης. Τα αέρια δεσμεύονται στους δεσμούς αυτούς και γίνονται φυσαλίδες. Το ζυμάρι με την δημιουργία των παγιδευμένων φυσαλίδων φουσκώνει γρήγορα.
Αφού διπλασιάστηκε η ζύμη, την άδειασα στον πασπαλισμένο με αλεύρι πάγκο εργασίας και άρχισα την γυμναστική! Σας διαβεβαιώνω ότι η γυμναστική αυτή κάνει καλό στο να διατηρήσουμε τα μπρατσάκια μας χωρίς χαλάρωση και… δωρεάν!

Ξεφούσκωσα την ζύμη πιέζοντας την. Μετά άρχισα να τραβώ το ζυμάρι οριζόντια και να το τυλίγω! Με τον τρόπο αυτό δημιουργούνται στη ζύμη ευθυγραμμισμένοι δεσμοί γλουτένης . Εκτός από την γλουτένη με το ζύμωμα απελευθερώνεται το διοξείδιο του άνθρακα που παράγεται από τους ζυμομύκητες, ενώ ταυτόχρονα επιταχύνεται η διαδικασία της ζύμωσης (αναπτύσσονται περισσότεροι ζυμομύκητες και περισσότερο αέριο μέσα στην ζύμη). Ταυτόχρονα, εξισορροπείται η θερμοκρασία σε όλη την ζύμη με το ανακάτεμα που κάνουμε.
Επειδή η ατμόσφαιρα χθες ήταν υγρή χρειάστηκε να προσθέσω λίγο αλεύρι, για να μη κολλά η ζύμη στα χέρια μου.
Η φάση αυτή του ζυμώματος δεν έχει προδιαγεγραμμένο χρόνο.
Εξαρτάται από την ποιότητα του αλευριού, την υγρασία του μείγματος και του περιβάλλοντος. Η επιφάνεια εργασίας καλό θα ήταν να είναι ξύλινη (για θερμοκρασιακούς λόγους) και όχι μαρμάρινη ή γρανιτένια (όπως η δική μου), γιατί κρυώνει η ζύμη.
Για να καταλάβουμε αν είναι έτοιμη η ζύμη μας κόβουμε ένα μικρό κομμάτι και το τεντώνουμε με τα δυο μας χέρια μπροστά στο παράθυρο. Αν είναι έτοιμη έχει ελαστικότητα και δεν κάνει τρύπες. Επίσης είναι σχεδόν διαφανής, όταν την κοιτάς αντίθετα στο φως! Δεν μπόρεσα να βγάλω φωτογραφίες να σας δείξω το αποτέλεσμα, γιατί απαραίτητα χρειαζόμουν κάποιον να τραβά τις φωτογραφίες ή έπρεπε να είχα βάλει το τρίποδο κλπ (που αυτό μου έλειπε στην κουζίνα….). Επιφυλάσσομαι να σας το δείξω άλλη φορά που θα είναι ο Γ. στο σπίτι όταν ζυμώνω…

Αφού τελείωσε το ζύμωμα άφησα την ζύμη ήσυχη στο λαδωμένο μπολ άλλα 45 λεπτά. Η ζύμη φούσκωσε άλλη μια φορά! Την άδειασα στον αλευρωμένο πάγκο και την ξεφούσκωσα απαλά με τον πλάστη. Άνοιξα (σαν φύλλο) την ζύμη, ώστε να αποκτήσει πάχος 1 εκατοστού. Την άλειψα με ελαιόλαδο με πινελάκι και πασπάλισα χωρίς υπερβολές με παρμεζάνα, τριμμένο τυρί cheddar, ρίγανη, φρεσκοτριμμένο πιπέρι και ηλιόσπορους.

Προφανώς η γέμιση είναι θέμα προτίμησης! Θα μπορούσε να ήταν ψιλοκομμένο σοταρισμένο μπέικον, ψιλοκομμένες ελιές και φέτα, λιαστή ντομάτα, καραμελωμένα κρεμμύδια ή δεν ξέρω τι άλλο θα μας άρεσε! Τύλιξα την ζύμη σηκώνοντας το 1/3 και ακουμπώντας το στην μέση και στην συνέχεια κάνοντας το ίδιο από την άλλη μεριά.

Μετά ξανα-τύλιξα την ζύμη στην μέση την ακούμπησα πάνω σε μια πετσέτα πασπαλισμένη με ελάχιστο αλεύρι και άφησα το ζυμάρι να φουσκώσει για 20 λεπτά.
Στην τελική φάση ξεφούσκωσα το ζυμάρι με τον πλάστη σε σχήμα σχεδόν παραλληλεπίπεδο πάχους 1 εκατοστού.

Με κοφτερό μαχαίρι (ή το ρολό που κόβουμε την πίτσα) έκοψα μπαστουνάκια πλάτους 1 εκατοστού. Έστριψα τα μπαστουνάκια γύρω από τον εαυτό τους και τα ακούμπησα σε ταψί στρωμένο με λαδόκολλα. Τα άφησα να σταθούν για 30 λεπτά. Με βρεγμένο πινελάκι πέρασα τα μπαστουνάκια και τα πασπάλισα καθένα με κάτι διαφορετικό : χοντρό αλάτι, πάπρικα, τζίντζερ, κύμινο, ρίγανη, σουσάμι, παπαρουνόσπορο, κλπΤα έψησα σε δυνατά προθερμασμένο φούρνο στους 230 βαθμούς για 15 λεπτά! Τα άφησα να κρυώσουν σε σχάρα και καταναλώθηκαν πριν καταλάβω τι έγινε!

Συνολικά με την συνταγή αυτή έφτιαξα 15 υπέροχα breadsticks, μήκους 55 εκατοστών το καθένα!!
Το βιβλίο λέει ότι αφού κρυώσουν, μπορούν να διατηρηθούν σε αεροστεγές δοχείο για 5 μέρες.
Στο σπίτι μας λίγη ώρα άντεξαν, μόλις που πρόλαβα να βγάλω φωτογραφίες…

Ίσως γίνονται το ίδιο ωραία αν φτιάξει κανείς ζύμη στον αρτοπαρασκευαστή και μετά τα προχωρήσει στις τελευταίες φάσεις της διαδικασίας που έκανα ακολουθώντας τις υποδείξεις του βιβλίου. Όμως δεν το μετανιώνω! Ήταν υπέροχα!

Σε λίγο θα τα εκατοστίσουμε!

Όχι, δεν μιλάω για ηλικία! Πριν από λίγο έμαθα ότι τα ελληνικά blogs- site με θέμα την μαγειρική ξεπερνούν τα ενενήντα! Η άνοδος του βιοτικού επιπέδου έχει σαν αποτέλεσμα το αυξημένο ενδιαφέρον του κοινού για θέματα καλού φαγητού, μαγειρικής, συνταγών και γενικότερα φιλολογίας που αφορά την εκλεκτή κουζίνα! Θα έχετε παρατηρήσει ότι στην τηλεόραση σε όλα τα κανάλια υπάρχουν σχετικές εκπομπές και reality show γύρω από το θέμα. Γυρίζονται κινηματογραφικές ταινίες, γράφονται βιβλία, κυκλοφορούν περιοδικά, γενικά είναι φανερό ότι το κοινό ενδιαφέρεται! Τα τελευταία χρόνια η μόδα αυτή πέρασε και στο διαδίκτυο! Το διαδίκτυο είναι χώρος ελεύθερης έκφρασης και η κατασκευή ιστοσελίδας σε αυτό είναι ελεύθερη σε οποιονδήποτε. Κατασκευάστηκαν λοιπόν πολλές ιστοσελίδες με θέμα την μαγειρική! Και αυτό είναι υπέροχο! Δημιουργήθηκε μια ομάδα που ασχολείται με το ίδιο χόμπι χρησιμοποιώντας το ίδιο μέσο! Ο καθένας από εμάς έχει μαγειρικές εμπειρίες, γνώσεις και κουλτούρα, που έχει συλλέξει χρόνια και χρόνια και τις δημοσιοποιεί, ώστε να γίνουν προσβάσιμες χωρίς τοπικούς, χρονικούς ή άλλους περιορισμούς, κατά ίσο τρόπο και σε όλους τους ανθρώπους που χειρίζονται υπολογιστή (ή έχουν την βοήθεια κάποιου που ξέρει, έχει πρόσβαση και μπορεί να τον χειριστεί). Όλοι εμείς αποτελούμε μια μικρή κοινωνία. Και οι κοινωνίες είναι απαραίτητο να διέπονται από κανόνες. Κανόνες που θα κάνουν την ζωή μας πιο εύκολη και θα στηρίζονται πρώτα απ΄ όλα στο σεβασμό. Σεβασμό στα πρόσωπα και σε οποιαδήποτε μορφή έκφρασης-δημιουργίας τους. Δεν θα μιλήσω για πνευματική ιδιοκτησία και για τυπικότητες θεσμικού χαρακτήρα, που είναι πολύ δύσκολο να χρησιμοποιηθούν σαν έννοιες όταν αναφερόμαστε σε συνταγές, αφού σχεδόν κανείς δεν δρα σε αυτόν τον κόσμο απομονωμένος από επιρροές από το περιβάλλον του... Όμως όταν γράφουμε συνταγές καλό είναι να αναφέρουμε την πηγή μας, άσχετα αν αυτή προέρχεται από αναζήτησή μας σε άλλα μπλογκ, ή από βιβλία, ή από… την κουμπάρα μας. Πραγματικά ένοιωσα άσχημα όσες φορές δημοσίευσα ένα ποστ και είδα το ίδιο, ή μια "παρόμοια" συνταγή δημοσιευμένη σε άλλο site/blog, χωρίς έστω μια αναφορά! Βέβαια θα γινόμουν θηρίο αν κάποιος αντέγραφε τις φωτογραφίες που αναρτώ στο blog μου... Ένα άλλο θέμα που θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε είναι η αποτελεσματική προστασία μας από «κακόβουλες επιθέσεις» με ανώνυμα σχόλια. Υπάρχει η δυνατότητα να ενεργοποιηθεί μετριασμός των σχολίων από τους διαχειριστές των μπλογκ (πολλοί από εμάς το έχουν κάνει), αλλά τέτοια μέτρα οδηγούν σε περιορισμό της ελεύθερης έκφρασης της γνώμης και της άμεσης επικοινωνίας και προσωπικά είμαι αντίθετη σε τέτοιους περιορισμούς. Επειδή κάποιες φορές τα όρια της ευπρέπειας υπερβαίνονται τόσο που θα μπορούσε η συμπεριφορά να χαρακτηριστεί σαν συκοφαντική δυσφήμιση, θα πρέπει να έχουμε υπόψη ότι σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να αρθεί το απόρρητο στο διαδίκτυο και να μαθευτούν τα στοιχεία του «αγνώστου» (IP, address κλπ), σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν. 2225/94. Όμως ας αφήσουμε την γκρίνια! Να τα εκατοστίσουμε λοιπόν, να ολοκληρωθεί η ωρίμανσης της ελληνικής μαγειρικής «μπλογκόσφαιρας» με ευγένεια και χάρη και να συνεχίσουμε να συμβάλουμε θετικά στο μοίρασμα της Ελληνικής μαγειρικής κουλτούρας!

Σελιδοδείκτες

Οι κατασκευές και οι χειροτεχνίες πάντα μου άρεσαν. Παλιά ζωγράφιζα, τώρα πια δεν τολμώ... Ίσως η φωτογραφία ήρθε να καλύψει ένα κομμάτι αυτής της δραστηριότητας που εγκατέλειψα. Όταν είμαστε μαζί με τα παιδιά μου, όπως όταν ήταν μικρά, συνηθίζουμε να φτιάχνουμε πολλές κατασκευές. Όχι μόνο σαν δημιουργική απασχόληση, αλλά σαν "ανάγκη"! Ανάγκη για έκφραση, επικοινωνία, άντληση ικανοποίησης από την υλοποίηση ενός σχεδίου, ηρεμία, συνεργασία! Τέτοιες δραστηριότητες συνεχίζω και στο νότιο ημισφαίριο και γεμίζουν τις άπειρες ελεύθερες ώρες που έχω από τότε που έπαψα να δουλεύω. Οι κατασκευές έχουν και ένα μεγάλο πλεονέκτημα: Δεν παχαίνουν! Γιατί με το μαγείρεμα, το άλλο χόμπι μας, τα αποτελέσματα είναι ανησυχητικά... Εδώ στην N. Αφρική βρίσκω εύκολα και σε λογικές τιμές τόσο όμορφες λαμπερές χάντρες που είναι φυσικό να θέλω να τις αξιοποιήσω... Όταν αρχίσω, βγάζω όλα τα απαραίτητα εργαλεία (πένσες κόφτες κλπ), συρματάκια, χάντρες, δίσκους κλπ. Επικρατεί στο τραπέζι μου, αυτό που ονομάζω δημιουργικός χαμός!

Έκανα πειράματα για ένα κολιέ, που ακόμα δεν έχει έρθει η ώρα του, όταν αποφάσισα να φτιάξω σελιδοδείκτες για τα βιβλία μου! Σελιδοδείκτες από σύρμα και τι άλλο... χάντρες!

Το συρματάκι, που χρησιμοποίησα, έχει πάχος 1,2mm και οι χάντρες έχουν αρκετά μεγάλη τρύπα για να χωρά το συρματάκι. Από εργαλεία χρειάστηκα κόφτη, δυο πένσες και μια βάση μεταλλική με τρυπούλες και έτοιμους κυλίνδρους που εφαρμόζουν στην υπόψη βάση (πωλούνται μαζί σε μαγαζιά για είδη για χόμπι). Αντί για την βάση αυτή μπορούν να καρφωθούν πρόκες σε ένα ξύλο και να λειτουργήσουν με τον ίδιο τρόπο! Αποφάσισα το σχέδιο σε γενικές γραμμές. Στερέωσα τους κυλίνδρους σε θέσεις σύμφωνα με το σχέδιό μου και διαμόρφωσα το κομμένο σύρμα τεντώνοντας και στρίβοντας για να πάρει την μορφή που είχα σχεδιάσει...

Τοποθέτησα χάντρες και έστριψα κατάλληλα τις άκρες και σταδιακά ολοκλήρωσα το σχέδιο!

Σε μια περίπτωση έκανα και κόλληση με κοινό κολλητήρι. Και με την ευκαιρία θα ήθελα να σας προτείνω να διαβάσετε τα βιβλία της Ναντίν Γκόρντιμερ! Η κυρία Γκόρντιμερ γεννήθηκε και ζει στην Ν Αφρική, έχει βραβευθεί το 1991 με το Νόμπελ λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου της. Είναι εξαιρετική η δεξιοτεχνία της, τα βιβλία της έχουν πολλαπλά επίπεδα προσέγγισης και διαβάζονται εύκολα παρόλο που διεισδύουν σε πολύπλοκα θέματα της σύγχρονης ζωής (δικαιοσύνη, ηθική, έρωτας, φυλετικές διακρίσεις). update: Έγραφα ότι οι κόρες μου φτιαχνουν διάφορες κατασκευές. Ιδιαίτερα η Μ. ασχολείται (και) με χάντρες, όταν έχει καιρό!

Η γνωστή μας φίλη η Δροσοσταλίτσα έχει αναρτήσει ένα ολόδροσο ποστ με πεταλούδες κοσμήματα!

Μου θύμισε ότι η κορούλα μου, μου έχει φτιάξει μια καρφίτσα με ασημένιο σύρμα, χάντρες σβαρόσφκυ και μουράνο, την οποία λατρεύω! Την έβγαλα λοιπόν φωτογραφία να σας την δείξω! Τα χρώματα δεν αποδίδουν τόσο καλά, ούτε η λάμψη, αλλά φαίνεται η ιδέα!

Λευκό Ψωμί και τυρί πανίρ

Με το ψωμί και τις ζύμες ασχολούμαι τον τελευταίο καιρό με πολλή αγάπη και σεβασμό, θα μπορούσα να πω! Το θεωρώ κάτι μαγικό να ανακατεύεις απλά υλικά, όπως αλεύρι, νερό, λάδι και μαγιά και να ζωντανεύουν σε μια εκπληκτική ζύμη αφράτη και χλιαρή! Άρχισα να φτιάχνω ψωμί με τον αρτοπαρασκευαστή. Η ευκολία του μηχανήματος με εξοικείωσε με τις ζύμες και με συνταγές. Άρχισα να μαθαίνω για τα αλεύρια, τις σωστές θερμοκρασίες, τους ζυμομύκητες που αναπτύσσονται, την αιθυλική αλκοόλη και το διοξείδιο του άνθρακα που παράγουν, τους δεσμούς της γλουτένης που δημιουργούνται με το ζύμωμα και εγκλωβίζουν τα αέρια που παράγονται από την ζύμωση, την επίδραση της υγρασίας κλπ κλπ Οι κουβέντες που κάνω με την Κική και το βιβλίο της, με βοήθησαν να ξεφύγω από τον αρτοπαρασκευαστή και να φτιάχνω χειροποίητο ψωμί, που έχει άλλη ομορφιά και χάρη!
Είχα διαβάσει σε ένα άρθρο εφημερίδας ότι ζυμώνοντας ένα ψωμί είναι σαν να παρακολουθείς ένα σεμινάριο στην χημεία! Ένα σεμινάριο που έχει αφετηρία τους πρώτους ανθρώπους που φάνηκαν στην γη και φθάνει στις μέρες μας! Ακολουθώντας αυτή την μαγική διαδικασία έφτιαξα ένα λευκό ψωμί αφράτο και απολαυστικά τραγανό.
Χρησιμοποίησα
1 και 1/2 κούπα γάλα χλιαρό
2 κουταλιές της σούπας λάδι
3 κούπες cake flour.
(Για κάθε κούπα cake flour μπορείτε να χρησιμοποιήσετε 3/4 της κούπας αλεύρι για όλες τις χρήσεις και 2 κουταλιές της σούπας corn flour. )
1 κούπα αλεύρι για ψωμί λευκό (σκληρό)
1 και 1/2 κουταλάκι του γλυκού αλάτι
2 κουταλιές της σούπας ζάχαρη
1 και 1/2 κουταλάκι του γλυκού μαγιά ξηρή
σουσάμι
λίγο νερό.

 Έβαλα τα 7 πρώτα υλικά στον αρτοπαρασκευαστή στο πρόγραμμα που απλά ζυμώνει. Το πρόγραμμα διαρκεί 1 1/2 ώρα. Άφησα το μηχάνημα να ζυμώσει, γιατί είχα τραπέζι και είχα να μαγειρέψω. Που χρόνος να το κάνω στο χέρι! Όταν το πρόγραμμα ολοκληρώθηκε η ζύμη είχε φουσκώσει υπέροχα και ήταν ολοκληρωμένη η 1η φάση του ζυμώματος -φουσκώματος!
Αν όμως έχετε όρεξη και χρόνο κάντε το με το χέρι!
Ανακατέψτε το αλεύρι με την ζάχαρη το αλάτι. Βάλτε σε μια καθαρή επιφάνεια το μείγμα του αλευριού σαν βουναλάκι. Κάνετε στην κορυφή μια λακκούβα και βάλτε την μαγιά. Ρίξτε εκεί το γάλα και το λάδι και ανακατέψτε να απορροφηθούν. Ζυμώστε ελαφρά να δημιουργηθεί μια ζύμη απαλή, που να μη κολλά πολύ στα χέρια! Αν κολλά, ρίξτε λίγο αλεύρι περισσότερο, αν η ζύμη είναι σκληρή ρίξτε λίγο χλιαρό γάλα ή νερό. Συνεχίστε το ζύμωμα για 20 περίπου λεπτά.
Για το ζύμωμα εφαρμόστε την τεχνική "stretch and folds", δηλαδή τεντώστε και τυλίξτε για μερικά λεπτά την ζύμη. Αφού τελειώσει το ζύμωμα αφήστε την ζύμη να φουσκώσει για 1.30 ή 2 ώρες σε ζεστό περιβάλλον. Έχω την εντύπωση ότι όταν η ζύμη φουσκώνει σε θερμοκρασία 30 περίπου βαθμών, το ψωμί γίνεται καλύτερο απ ότι όταν το βάζω στους 50 βαθμούς. Στους 50 βαθμούς φουσκώνει γρηγορότερα η ζύμη, αλλά είναι λίγο πιο λασπερό το ψωμί. Όσο η ζύμη μοιάζει πως "ξεκουράζεται" στο εσωτερικό της γίνονται ζυμώσεις και εκλύονται αέρια. Αυτά "παγιδεύονται" στους δεσμούς της γλουτένης και δημιουργούνται οι φυσαλίδες, που φουσκώνουν το ζυμάρι και τις βλέπουμε όταν ψηθεί το ψωμί. Όταν φουσκώσει η ζύμη και διπλασιαστεί σε μέγεθος έχει ολοκληρωθεί η 1η φάση του ζυμώματος-φουσκώματος στο χέρι!
Μετά την ολοκλήρωση της 1ης φάσης ή στον αρτοπαρασκευαστή ή στην παραδοσιακή διαδικασία ζυμώματος χωρίζουμε την ζύμη σε δυο κομμάτια. Το ένα κομμάτι το άφησα στο ψυγείο σε ένα τάπερ για μελλοντική χρήση. Με το δεύτερο ζύμωσα ελαφρά (ώστε οι ζυμομύκητες να έρθουν σε επαφή με νέο αλεύρι-σάκχαρα και να πολλαπλασιαστούν για μια ακόμα φορά) και σχημάτισα ένα ρολό διαμέτρου 3 εκατοστών. Το ρολό το χώρισα σε 9 κομμάτια. Με το κάθε κομμάτι σχημάτισα μια μικρή μπαλίτσα και την ακούμπησα σε φόρμα στρογγυλή με τρύπα στο κέντρο.
Την φόρμα την είχα λαδώσει για να μη κολλά. Έβαλα τις μπάλες της ζύμης την μια δίπλα στην άλλη. Έβρεξα με πινέλο βουτηγμένο σε νερό την επιφάνεια της ζύμης και πασπάλισα με σουσάμι.
Σκέπασα την φόρμα με καθαρή πετσέτα και την άφησα σε ζεστό χώρο (24-25 βαθμούς) για 30-40 λεπτά. Στο διάστημα αυτό η ζύμη διπλασιάστηκε. Έκανα την δοκιμή με το ζούληγμα, δηλαδή πίεσα με το δάκτυλό μου την ζύμη προς τα μέσα και όταν σταμάτησα την πίεση η ζύμη επανήλθε. Αυτό είναι ένας τρόπος για να βεβαιωθούμε ότι η ζύμη έχει φουσκώσει καλά! Άναψα τον φούρνο στους 170 βαθμούς. Ψέκασα τον φούρνο με νερό με ένα σπρέι σαν αυτό που ψεκάζουμε τα φυτά (αλλά καθαρό) και έβαλα την ζύμη στον υγρό φούρνο για 30 λεπτά περίπου. Το ψωμί ψήθηκε, πήρε υπέροχο χρώμα, το σπίτι μοσχοβόλησε! Το δεύτερο ψωμί το απολαύσαμε με το πρωινό μας! Απλώσαμε επάνω μαρμελάδα ροδάκινο της Ξανθής και τυρί πανίρ με σπόρους κύμινου. Πως έφτιαξα το τυρί?

Η Σταυρούλα στο HFL και η Κική στην Μικρή Κουζίνα με μάθανε! Αν σκοπεύετε να φτιάξετε τυρί μη παραλείψετε να διαβάσετε τις αναλυτικές οδηγίες τους!

Έψησα στο τηγάνι μια χούφτα σπόρους κύμινου να καβουρντιστούν και να ελευθερωθεί το άρωμά τους. Τους έψησα περίπου 5 λεπτά ανακατεύοντας να μη καούν! Έβαλα σε βρεγμένη κατσαρόλα 2 λίτρα γάλα και ζέστανα σε χαμηλή φωτιά. Το πλήρες ομογενοποιημένο γάλα είναι καλύτερο για πανίρ! Εγώ έβαλα γάλα ελαφρύ για προφανείς λόγους διαίτης... Μια φορά που έβαλα παστεριωμένο γάλα, το τυρί σχεδόν απέτυχε: το γάλα δεν έκοβε με τίποτα.

Έριξα στο γάλα τους σπόρους του κύμινου, αλάτι και φρεσκοτριμένο πιπέρι. Μη ρωτήσετε πόσο αλατοπίπερο, είναι θέμα γούστου! Να έχετε υπόψη ότι το αλάτι προκαλεί αφυδάτωση στο τυρί. Όσο περισσότερο βάλετε τόσο πιο αφυδατωμένο τυρί θα πάρετε, όσο λιγότερο τόσο πιο κρεμώδες. Έβαλα το γάλα να βράσει ανακατεύοντας. Πριν φουσκώσει και χυθεί, στους 90 βαθμούς, έριξα στο γάλα 150 ml χυμό λάιμ. Αν δεν έχετε λάιμ μπορείτε να βάλετε λεμόνι ή άσπρο ξίδι.

Ο όξινος χυμός έκανε το γάλα να κόψει και να δημιουργηθούν "τυρομπαλάκια"! Άφησα το κομμένο γάλα να κρυώσει. Σούρωσα το γάλα σε σουρωτήρι σκεπασμένο με μια καθαρή πετσέτα. Η Βίκυ από το tastefull.gr, στην συνταγή της για φρέσκια ρικότα συνιστά τον ορό γάλακτος να μη τον πετάμε. Έχει, λέει, πολλά ανόργανα θρεπτικά στοιχεία πολύτιμα για τον οργανισμό μας. Η γεύση του είναι λίγο ξινή, αλλά κάνει θαυμάσια σούπα είτε με τραχανά είτε με ρύζι γλασέ!

Όταν στράγγιξε αρκετά το μείγμα, μάζεψα προσεκτικά τα "τυρομπαλάκια" που είχαν ενωθεί σε κρέμα και την έβαλα σε δυο καλαθάκια, σαν αυτό που βλέπετε στην φωτογραφία!

Το καλαθάκι είναι από τυρί ρικότα που πουλούν εδώ τυποποιημένο σε αυτή τη συσκευασία. Έβαλα το καλαθάκι μέσα σε τάπερ και το έβαλα στο ψυγείο να στραγγίξει καλύτερα. Το τυρί ήταν έτοιμο σε 12-15 ώρες! Αναποδογύρισα το τυρί σε πιατάκι και έτοιμη!

Την επόμενη φορά θα δοκιμάσω πανίρ με ελιές και λιαστή ντομάτα!

Σε αυτά τα "βασικά " είναι να μην αρχίσεις, μετά τίποτα δεν σε σταματά!

Μπορείτε στις φωτογραφίες να δείτε πόσο ωραία φούσκωσε το ψωμί, αυτό που δεν μεταφέρεται είναι το κριτς κριτς που κάνει η κόρα του όταν κόβεται!

Κολιέ με αμέθυστο και χάντρες!

Είχα καιρό να ασχοληθώ με την κατασκευή κοσμημάτων. Είχα αγοράσει τις χάντρες που βλέπετε, γιατί μου άρεσε να συνδυάσω τις διάφανες, καφέ, μεγάλες, χάντρες με μικρότερες πέτρες αμέθυστου σε ένα κολιέ! Οι πρώτες προσπάθειες ήταν αποτυχία! Ωραία τα χρώματα και τα υλικά, αλλά βαρύ και άχαρο αποτέλεσμα. Ακολούθησα την κλασσική τακτική μου! Παράτησα για μήνες σε ένα σακούλι...

Χθες ψάχνοντας για μια κόλλα, τις βρήκα... Και σκέφτηκα να τις ενώσω με ασημένια αλυσίδα και ασημένιες χάντρες. Εκτός από τις χάντρες, τι πέτρες και την αλυσίδα χρειάστηκα: •Πένσα με στρογγυλή μύτη •Πένσα με επίπεδη μύτη •Κοφτάκι •"Βελόνες με μάτι" (όπως μου έμαθε η Δροσοσταλίτσα ότι λέγονται!)

Έκοψα την αλυσίδα σε ίσα κομμάτια. Πέρασα μέσα στις χάντρες/πέτρες τις βελόνες και τις ένωσα με την αλυσίδα

Πως περνάμε τις βελόνες στις χάντρες το έχω δείξει εδώ

Έβαλα στην σειρά μια ασημένια χάντρα, ένα αμέθυστο και μια καφέ χάντρα. Και πάλι από την αρχή.

Το συνολικό μήκος του κολιέ (ανοικτό) είναι 85 εκατοστά. Δεν έβαλα κούμπωμα, γιατί είναι μακρύ και περνά άνετα από το κεφάλι. Και ασχολήθηκα κάμποση ώρα για να βγάλω φωτογραφίες που να αποδίδουν τα χρώματα! Αυτή λοιπόν είναι η τελευταία κατασκευή μου!

Πως σας φαίνεται?

Και μια και μιλάμε για δημιουργίες με χάντρες να σας δείξω μια αφρικάνικη ζώνη κεντημένη με χάντρες, είναι έργο των Kuba, μιας φυλής που ζούσε στην περιοχή που σήμερα είναι η Λαϊκή Δημοκρατία του Κογκό.

Έχει μήκος 2 μέτρα πλάτος 12 εκατοστά και είναι φτιαγμένη από λινάτσα κεντημένη με κοχύλια και χάντρες κίτρινες μπλε και λίγες κόκκινες!

Θαυμάστε την!