Τρίτη 17 Ιουλίου 2012

Αρπαχτικά...


Καύσωνας στην Ελλάδα λένε τα δελτία! Οι περισσότεροι θα είσαστε σε διακοπές! Και εμείς μια μικρή διακοπή κάναμε! Πέρασα με τον Γ. το Σαββατοκύριακο μου στο Πάρκο Madikwe. Σας έχω μιλήσει και άλλες φορές για αυτό το πάρκο προστασίας της φύσης. Το Madikwe βρίσκεται κοντά στα σύνορα με την Μποτσουάνα, βορειοδυτικά από το Γιοχάνεσμπουργκ, σε απόσταση περίπου 380Km. Είναι απόσταση που εύκολα αποφασίζουμε να κάνουμε για να περάσουμε ένα τριήμερο σε... άλλη διάσταση!

Αντίθετα με την Ελλάδα εδώ έκανε πολύ κρύο, αλλά είχαμε ετοιμαστεί κατάλληλα για να το αντιμετωπίσουμε. Ζεστά ρούχα, ισοθερμικά, κασκόλ, σκουφιά, γάντια και έτοιμοι με τις φωτογραφικές μας, πριν χαράξει ο ήλιος, να κάνουμε βόλτα στο πάρκο και να φωτογραφίσουμε ότι μας τραβήξει το ενδιαφέρον!





Η πιο εντυπωσιακή συνάντηση του τριημέρου αποτυπώθηκε στις φωτογραφίες μας την τελευταία μέρα! Μια λεοπάρδαλη σκότωσε μια αντιλόπη (ευτυχώς δεν το είδα). Αλλά έμεινε με την όρεξη! Ένα άλλο ισχυρότερο αρπακτικό πήρε το σκοτωμένο ζώο. Μια νεαρή λέαινα με 3 λιονταράκια ηλικίας 3 μηνών απομάκρυνε την λεοπάρδαλη και κατασπάραξε την αντιλόπη, μαθαίνοντας στα κουταβάκια της να τρων κρεατάκι... 


Το φαγοπότι κράτησε πολλές ώρες! Τα κουταβάκια φοβόντουσαν το αυτοκίνητο μας και δεν μπόρεσα να τα φωτογραφίσω καλά. Αλλά η μητέρα τους δεν μας έδινε καμιά σημασία! Ήταν απόλυτα αφοσιωμένη στο ροκάνισμα της αντιλόπης, που είχε πέσει στα δόντια της χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια!


Τα λιοντάρια τα είχαν εντοπίσει οι άνθρωποι του πάρκου από το Σάββατο το απόγευμα. Επειδή το φως της ημέρας πέφτει πολύ γρήγορα τον χειμώνα στην Ν Αφρική, το Σάββατο δεν μπορέσαμε να τα αποτυπώσουμε. Το καταφέραμε το ξημέρωμα της Κυριακής.


Γύρω από το σημείο που είχε σκοτωθεί η αντιλόπη, κυκλοφορούσαν και άλλα αρπακτικά! Γυρόφερναν και παραμόνευαν η λεοπάρδαλη που είχε κάνει το χτύπημα και μια καφέ ύαινα! Η λέαινα έπρεπε να προστατεύσει την λεία της, αλλά και τα τρία μωρά της, που θα μπορούσαν να γίνουν ωραιότατο γεύμα των αρπακτικών, που καραδοκούσαν πεινασμένα στην περιοχή!


Το βράδυ του Σαββάτου καταφέραμε να δούμε την λεοπάρδαλη! Ήταν σκοτάδι και δεν φωτογραφίσαμε το πανέμορφο αρσενικό ζώο, παρόλο που καθόταν σε απόσταση 2-3 μέτρων από το αυτοκίνητο του πάρκου, που μας μετέφερε. Τα αυτοκίνητα αυτά είναι μεγάλα διασκευασμένα τζιπ, με 4 σειρές καθισμάτων, εντελώς ανοικτά, με μια θέση ανιχνευτή εμπρός επάνω στην μηχανή. Εμπρός στην θέση του παρμπρίζ, ο οδηγός έχει ένα μακρύκανο  όπλο, για προστασία των τουριστών, που σε εμένα προκαλεί τόσο τρόμο, όσο δεν έχω νοιώσει από τα άγρια ζώα!


Η λεοπάρδαλη είχε μήκος πάνω από 2 μέτρα. Η γούνα της ήταν πανέμορφη! Αυτό το χρώμα το κιτρινωπό με τα σκούρα στίγματα- ρόδακες είναι εξαιρετικό! Μου έκανε εντύπωση ότι το κεφάλι της ήταν σχετικά μικρό στην αναλογία με το υπόλοιπο σώμα! Επίσης τα πόδια της, σχετικά με το μήκος του σώματός της, ήταν κοντά και δυνατά! Η ουρά της ήταν πολύ μακρυά και κατέληγε σε μια άσπρη φουντίτσα! Δεν την τρόμαζε η παρουσία του αυτοκινήτου, ήταν πολύ ήρεμη. Βέβαια, σαν αιλουροειδές που είναι, ήταν καταπληκτική η κίνησή της! Γρήγορη, ευκίνητη, με απαράμιλλη χάρη. Μπορεί εύκολα να σκαρφαλώσει σε δέντρα και συνήθως εκεί ανεβάζει τα θηράματά της, για να μη τα διεκδικούν τα άλλα δυνατότερα αρπακτικά της περιοχής. Μπορεί να μεταφέρει κάθετα πάνω σε δέντρο θήραμα δυο φορές πιο βαρύ από εκείνη! Το κρεμάει στο κλαρί και το τρώει με την ησυχία της. Έχουμε δει στην Κένυα λεοπάρδαλη να ξεκουράζεται πάνω σε δέντρο με το σφαχτό δίπλα της! Επίσης έχουμε δει το θήραμα κρεμασμένο, χωρίς να εντοπίσουμε την λεοπάρδαλη, που κρυβόταν κάπου εκεί γύρω...


Η καφέ ύαινα είχε πλησιάσει πολύ κοντά στο αυτοκίνητό μας.  Την βλέπετε στην φωτογραφία! Η γούνα της είναι καφετιά και το κεφάλι της γκρίζο με μεγάλα αυτιά! Έχει κοντά πόδια σε σχέση με το σώμα της και το μήκος της είναι 1-1,20 μ. Είναι σπάνιο είδος και κινδυνεύει να εξαφανιστεί! Συνήθως τρέφεται από τα απομεινάρια των ζώων, που σκοτώνουν τα άλλα αρπακτικά. Όμως είναι αρκετά δυνατή και κάποιες φορές επιτίθεται σε τσακάλια, αλεπούδες, τσίτα, ακόμα και σε λεοπαρδάλεις!


Τα λιοντάρια στο Πάρκο Madikwe είχαν πολλαπλασιαστεί τόσο πολύ τα τελευταία χρόνια που δημιούργησαν πρόβλημα στα άλλα ζώα του πάρκου. Σκότωσαν όλες τις spotted (στικτές?) ύαινες, όλα τα τσίτα (θυμόσαστε που σας είχα δείξει φωτογραφία του τελευταίου τσίτα στο πάρκο? Πάει αυτό...), κόντεψαν να φάνε τα πάντα!
Αν υπάρχουν συρματοπλέγματα, όσο μεγάλες και να είναι οι εκτάσεις των πάρκων, κάποια είδη υπερισχύουν και διαλύουν το οικοσύστημα. Έτσι οι υπεύθυνοι του πάρκου πήραν μέτρα!



Συνέλαβαν τους φονιάδες και τους απομάκρυναν σε άλλα πάρκα, που δεν είχαν αρκετά λιοντάρια! Έτσι λένε ότι επήλθε κάποια ισορροπία στο Madikwe!



Για μια φορά ακόμα οι παντοδύναμοι άνθρωποι ανέλαβαν τον ρόλο του Θεού! Απέδωσαν δικαιοσύνη και σωστά προγραμματικά μεγέθη!


Μόνο που κανείς δεν παίρνει μέτρα όταν το αρπακτικό είναι ο άνθρωπος...


Αγαπητή λέαινα, enjoy your meal! Για αρκετές μέρες εξασφάλισες την ζωή σου και τα μωρά σου!


Ο τρόπος που τρως το κεφαλάκι της αντιλόπης είναι ανατριχιαστικός, για μας που το μαγειρεύουμε!


Από κάποιες γωνίες φαίνεται σαν να πρόκειται για βαθύ φιλί ζωής!


Πέμπτη 12 Ιουλίου 2012

Φρέσκα φασολάκια με κίτρινες πιπεριές και άρωμα πορτοκαλιού

Ακούω ότι έχετε καύσωνα στην Ελλάδα! Το φαγάκι που σας παρουσιάζω είναι ότι πρέπει για τέτοιες μέρες, παρόλο που εγώ το έφτιαξα μέσα στον χειμώνα...
Είναι στο πλαίσιο των προσπαθειών να τρώμε πιο σωστά, χωρίς να νοιώθουμε μίζεροι! Περιλαμβάνει λαχανικά που έχουν μαγειρευτεί σε χαμηλές θερμοκρασίες και γρήγορα, χωρίς πολλά νερά, για να μη χαθούν οι βιταμίνες τους. Συνδυάζονται με πορτοκάλι, ώστε η απορρόφηση του σιδήρου να είναι καλύτερη. Τέλος περιέχουν και λίγα λιπαρά για να αφομοιώνονται ευκολότερα οι λιποδιαλυτές  βιταμίνες που ελπίζω ότι περιέχουν τα λαχανικά.
Είναι ένα φαγητό που κανονικά γίνεται πολύ γρήγορα και απλά! Εγώ βέβαια το έκανα βασανιστικά αργά, για λόγους άσχετους με το μαγείρεμα... 
Μπορείτε να μου πείτε γιατί συμβαίνουν αναποδιές, όταν απουσιάζει το κατάλληλο πρόσωπο?

Για πρώτη φορά τελείωσε η φιάλη του γκαζιού, ενώ ο Γ. δούλευε... Βρέθηκα λοιπόν μπροστά σε μια πελώρια φιάλη γκαζιού άδεια και μια δεύτερη ευτυχώς γεμάτη, μες την σκόνη, σε θέση που δεν βόλευε να συνδεθεί...
"Αφού δεν υπάρχει κανείς άλλος πρόθυμος να το κάνει, εμπρός καλά μου χεράκια!" είπα... Έψαξα στο γκαράζ να βρω τα κατάλληλα εργαλεία, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Θυμήθηκα ότι οι βίδες σε όλες στις εγκαταστάσεις γκαζιού είναι ανάποδες, απ ότι είναι όλες οι άλλες, έκανα χάλια τα χέρια μου και τα κατάφερα! Η μόνη που συμφωνεί με τον ενθουσιασμό μου για το αίσιο αποτέλεσμα, είναι η καλή μου σκυλίτσα, η Ίρμα, που με παρακολουθούσε σε ότι έκανα, προσπαθώντας να καταλάβει και να συμμετέχει στο καινούργιο μας παιχνίδι "πηγαίνω και έρχομαι από την πίσω αυλή στο γκαράζ, κρατώντας νέα εργαλεία"... Ελπίζω να τα έχω κάνει καλά... Πάντως η κουζίνα δούλεψε!!!



Το φαγάκι μου είναι φρεσκότατα, στρογγυλά, πράσινα φασολάκια με κίτρινες πιπεριές και άρωμα πορτοκαλιού! Ένα διαφορετικό πιάτο που τρώγεται ευχάριστα ζεστό και κρύο σαν κύριο πιάτο, αλλά και σαν σαλάτα. Είναι υπέροχο με μια φέτα σπιτικού ψωμιού και κάποιο τυράκι! 
Πώς τα έφτιαξα? Πολύ απλά!

Φρέσκα φασολάκια με κίτρινες πιπεριές και άρωμα πορτοκαλιού

Χρειάστηκα
3 κουταλιές λάδι
500γρ πράσινα στρογγυλά φασολάκια
1 κρεμμύδι κομμένο
2 πιπεριές κίτρινες σε λωρίδες
τον χυμό ενός ζουμερού πορτοκαλιού
2 κουταλάκια του γλυκού ξύσμα πορτοκαλιού
1 κούπα φύλλα σπανάκι και ρόκα
1 σφηνάκι ξύδι λευκό μπαλσάμικο
αλάτι και φρεσκοτριμμένο πιπέρι

Έβαλα τα καθαρισμένα φασολάκια σε καλαθάκι και τα έβαλα σε κατσαρόλα με νερό που έβραζε. Τα μαγείρεψα στον ατμό για 7-8 λεπτά, για να παραμείνουν τραγανά.
Έβαλα το λάδι σε αντικολλητικό τηγάνι, να ζεσταθεί και σωράρισα ελαφρά το κρεμμύδι. Όταν γυάλισε, πρόσθεσα τις πιπεριές  και τα φασολάκια. Έριξα το πορτοκάλι (χυμό και ξύσμα) και το ξύδι. Μαγείρεψα σε χαμηλή φωτιά, ίσα να μαραθούν λίγο τα λαχανικά. Ανακάτεψα, έβαλα το αλατοπίπερο και λίγο πριν τα κατεβάσω από την φωτιά, πρόσθεσα τα φύλλα του σπανακιού και την ρόκα. Ανακάτεψα άλλη μια φορά και σέρβιρα!


 Η γεύση του φαγητού ήταν δροσερή! Το άρωμα του πορτοκαλιού έδενε εξαιρετικά με την πιπεριά και το ξύδι. Τα χρώματα τα βλέπετε! Αλλά αυτό που μου άρεσε πολύ, ήταν το τραγανό της υφής των λαχανικών!

 Δοκιμάστε τα, είναι ότι πρέπει για καλοκαίρι (αλλά και για χειμώνα!) :))

Τρίτη 10 Ιουλίου 2012

Πανεύκολα ταρτάκια-μπουκίτσες λεμονιού από σπίτι...

Πιο εύκολα ταρτάκια μπουκίτσες από σπίτι δεν γίνονται! 
Είπαμε, αποφεύγω τα γλυκά, αλλά όλο και θέλω να προσφέρω μια γλυκιά μπουκίτσα στους καλεσμένους μου μετά από ένα δείπνο! Χρειάζεται κάτι μικρό, ιδιαίτερο, που να αλλάζει την γεύση, χωρίς να βαραίνει άλλο το στομάχι!
Τι έκανα? Έφτιαξα μια πατ μπριζέ λίγο γλυκιά έφτιαξα μικρά ταρτάκια, τα γέμισα με lemon curd, τα στόλισα και έτοιμα. 
Την συνταγή?
ταρτάκια-μπουκίτσες λεμονιού από σπίτι...
Για την βάση
100γρ κρύο βούτυρο, σε κομματάκια
200γρ αλεύρι για όλες τις χρήσεις
1 πρέζα αλάτι
60γρ άχνη ζάχαρη
1 αυγό
3 κουταλιές της σούπας κρύο νερό (από το ψυγείο)
1 κουταλάκι του γλυκού ξύσμα λεμονιού.
Γέμιση και στόλισμα
1 βαζάκι lemon curd των 300γρ
φρουτάκια

Έβαλα το αλεύρι, την άχνη, το αλάτι και το ξύσμα στον επεξεργαστή τροφίμων και τα ανάμιξα. Πρόσθεσα τα κομματάκια του βουτύρου και τα ανακάτεψα μέχρι να γίνουν σαν ψίχουλα. Πρόσθεσα το αυγό και το νερό και χτύπησα ελαφρά να γίνει μια ζύμη. Έβγαλα την ζύμη από τον επεξεργαστή, σχημάτισα μια μπάλα, την πίεσα να γίνει σαν δίσκος και την έβαλα στο ψυγείο για 1 ώρα.
Άνοιξα χοντρό φύλλο με τον πλάστη (3 χιλιοστά περίπου) και έκοψα δίσκους με κουπ πατ διαμέτρου περίπου 6,5 εκ. Τοποθέτησα την ζύμη σε φορμάκια για mini muffins (αυτά που χωρούν 1 κουταλιά της σούπας υγρό) στο εσωτερικό έβαλα χαρτάκια και τα γέμισα με μπίλιες για τάρτες (ή φασόλια ή ρύζι). Προσοχή: Μη παραλείψετε αυτή τη διαδικασία, γιατί η ζύμη θα φουσκώσει και θα γίνει σαν μπισκότο, όχι σαν βάση ταρτούλας! Την έχω πατήσει...
Έψησα τα ταρτάκια για 16 λεπτά, σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς. Έβγαλα τις μπίλιες και τα χαρτάκια και συνέχισα το ψήσιμο για άλλα 10 λεπτά, μέχρι να πάρουν ωραίο χρώμα!
Γέμισα τα ταρτάκια με έτοιμη Lemon Curd. Αν δεν θέλετε την έτοιμη λύση ετοιμάστε την ωραιότατη κρέμα λεμονιού της Martha Stewart!
Στόλισα τις μικρές τάρτες με φρούτα (έβαλα φράουλες και Gooseberries) και ξύσμα λεμονιού!
Με την ζύμη μπορούμε να φτιάξουμε περίπου 30 ταρτάκια. Μπορούμε αν θέλουμε, να μην τα φτιάξουμε όλα μαζί!
Ψήνουμε πχ 12 και διατηρούμε τα υπόλοιπα στην κατάψυξη μέχρι να έρθει η στιγμή να τα χαρούμε φρεσκοψημένα! 
Για να φαίνονται σπιτικά δεν προσπαθώ να τα κάνω πολύ "επαγγελματικά". Νομίζω ότι βάσεις αν μοιάζουν σπιτικές είναι πιο λαχταριστές! Η υπερβολική τελειότητα παραπέμπει σε έτοιμα...
Βέβαια μπορούμε να κάνομε χιλιάδες παραλλαγές! Με διαφορετική κρέμα, χωρίς φρούτα, με άλλα φρούτα, μαρέγκα, ζελέ κλπ κλπ! 
Είναι υπέροχα! Δοκιμάστε τα!

Πέμπτη 5 Ιουλίου 2012

Κοτόπουλο με σαλάτα σπανάκι αβοκάντο ανανά και ρόδι.

 Προσπαθώντας να αλλάξω τον τρόπο που τρώω, αποφάσισα ότι θα δίνω περισσότερη προσοχή στην εμφάνιση των φαγητών μου, ώστε να μου αρέσουν αισθητικά και να μη τα βαριέμαι...


Το κοτόπουλο που σας παρουσιάζω σήμερα, είναι παράδειγμα αυτής της προσπάθειας!
Η συνταγή είναι... εκ των απλουστέρων!
Είναι φιλέτο κοτόπουλο (4 φιλέτα κομμένα σε λωρίδες), που το μαγείρεψα ψητό στην κατσαρόλα. Το σωτάρισα ελαφρά σε 3 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο, έσβησα με 1 ποτήρι του κρασιού λευκό κρασί και το άφησα να μαγειρευτεί σε χαμηλή φωτιά, μέχρι να μαλακώσει. Χρειάστηκε να προσθέσω και λίγες κουταλιές νερό στην διάρκεια του σιγανού βρασίματος. Πρόσθεσα αλατοπίπερο.



Διέλυσα λίγη μουστάρδα (2 κουταλάκια του γλυκού) σε νερό (1 φλιτζανάκι του καφέ) και έριξα το διάλυμα στο κοτόπουλο, όπως και λίγο μέλι (2 κουταλάκια του γλυκού). Ανακάτεψα προσεκτικά και άφησα το κοτόπουλο να αρωματιστεί και να πάρει γεύση.



Έφτιαξα μια σαλάτα με φύλλα baby σπανάκι, νεροκάρδαμο (watercress), αβοκάντο κομμένο σε κύβους, ανανά κομμένο σε κύβους και σποράκια ροδιού. Έβαλα την σαλάτα σε ένα μπολ και πρόσθεσα μια απλή βινεγκρέτ. Ανακάτεψα προσεκτικά, ώστε να απλωθεί η βινεγκρέτ σε όλα τα λαχανικά. Τελικά αυτή η μικρή λεπτομέρεια κάνει την σαλάτα πιο νόστιμη! Αν απλά ρίξεις το λάδι και το ξίδι από πάνω και δεν φροντίσεις να απλωθεί παντού, το αποτέλεσμα είναι η βενεγκρέτ να κατρακυλά όλη στον πάτο της σαλατιέρας και τα λαχανικά να είναι πιο άνοστα.


Τοποθέτησα το κοτόπουλο με την σαλάτα στο πιάτο και πραγματικά απόλαυσα το αποτέλεσμα!
Η σαλάτα με το σπανάκι, το αβοκάντο, τον ανανά και το ρόδι μπορεί να σερβιριστεί από μόνη της! Είναι τόσο όμορφη και τόσο γευστική που θα εντυπωσιάσει και θα ομορφύνει όλο το τραπέζι!


Και μια και ξεμπερδέψαμε με την συνταγή ας παίξουμε! Η αγαπημένη μου Μάριον από το ιδιαίτερα όμορφο μπλογκ της "Μαγειρική και Τέχνη" μου πρόσφερε ένα βραβείο ένα πολύ καλοκαιρινό! 
Η υποχρέωση που αναλαμβάνω για να το πάρω και να το δώσω κι εγώ με την σειρά μου σε 5 αγαπημένα blogs, είναι να σας πω τα 5 πράγματα που αγαπώ το καλοκαίρι.




Μάριον σε ευχαριστώ πολύ που με θυμήθηκες και με έβαλες να σκεφτώ ξανά το καλοκαίρι! Μου λείπει τόσο πολύ μέσα στον χειμώνα του νοτίου ημισφαιρίου, που ζω! Εδώ έχει υπέροχες μέρες, λιακάδες, αλλά το κρύο σπίτι μας δεν παίζεται... Σιχαίνομαι τα κρύα σπίτια και η ατυχία μου με φέρνει να ζω σε ένα σπίτι, με τόσα παράθυρα και τόσο κακοφτιαγμένο, όσον αφορά στις μονώσεις, που δεν μπορεί να ζεσταθεί με τίποτα! Περισσότερα ρούχα φορώ μέσα στο σπίτι, παρά όταν βγαίνω βόλτα...




 Αφήνω την γκρίνια... Ξεκινάω με τις απαντήσεις!
Πέντε πράγματα που αγαπάω το καλοκαίρι είναι:
1.Οι διακοπές και η ελευθερία που συνεπάγονται!
2.Η αλμύρα της θάλασσας και τα χρώματα μέσα στο άπλετο φως, που ενώνονται και γίνονται το απόλυτο λευκό!
3.Το καρπούζι που κρυώνει χωμένο στην παραλία, για να μας γλυκάνει, όταν έρθει η όρεξη.
4.Η ραστώνη του απομεσήμερου, με ένα βιβλίο στο χέρι και ο ήχος των τζιτζικιών που σκάνε από την ζέστη.
5.Ο χρόνος, αυτή η ανθρώπινη εφεύρεση, που για κάποια περίοδο χάνει την σημασία του...



Σειρά μου τώρα να κάνω απονομή... Εδώ αρχίζουν τα δύσκολα! Θέλω να το δώσω σε όλες τις φίλες που τα λέμε από εδώ! Τρέχει όμως τόσες μέρες το παιχνίδι, που οι περισσότερες έχετε ήδη παίξει! Διαλέγω 5 στην τύχη! 
Το βραβείο προσφέρεται:
  1. Στην Dark chef από το Μυστήρια από την σκοτεινή κουζίνα.
  2. Στην Πέπη από το pepis kitchen
  3. Στην Ελπινίκη από Μια μπουκιά και ένα καιρό
  4. Στην και λοιπόν από το kai loipon kai synepws kai giauto
  5. Στην Ελένη από το Μαγειρική και φαντασία
Και εύχομαι σε όλους/όλες που ζείτε στο Β ημισφαίριο καλό καλοκαίρι, όμορφο, κοντά σε όσους αγαπάτε!!!!

Τρίτη 3 Ιουλίου 2012

Από το παράθυρο σου πέρασε το καλοκαίρι, πέρασε κι η συννεφιά


Σειρά μου να μιλήσω για την θέα από το παράθυρό μου! Η φίλη μου η Κωνσταντίνα που με ξετρελαίνει με τις γευστικές προτάσεις της στο μπλογκ της Sabor και η αγαπημένη μου Ερμιόνη από το the one with all the tastes με κάλεσαν να παίξω στο παιχνίδι "Τι βλέπω από το παράθυρό μου!"
Έριξα μια ματιά από τα παράθυρα και διαπίστωσα ότι ποτέ δεν χαζεύω την θέα, αλλά εστιάζω σε κάποια σημεία! Όλα σχεδόν τα παράθυρα του σπιτιού βλέπουν στο κήπο του συγκροτήματος κατοικιών που ζούμε. 
Η θέα λοιπόν είναι ένας κήπος από τον οποίο ξεπροβάλλουν οι στέγες των σπιτιών των γειτόνων μας. Τίποτα το συγκλονιστικό! Ο δικός μας κήπος είναι φυτεμένος με λεμονιές, λευκές τριανταφυλλιές και αγάπανθους. 
Το ιδιαίτερο στοιχείο όμως  είναι τα πουλιά που ζουν στο κήπο μας! Φροντίζω να τους βάζω νερό, φρούτα, σποράκια και ψίχουλα και αυτά καθημερινά με επισκέπτονται!


Από τα πιο εντυπωσιακά είναι τα Hadeda, κάτι μεγάλα πουλιά (με μήκος περίπου 70-80 εκ) σαν πελαργοί, με μακρύ ράμφος (περίπου 15- 20 εκ), γκρίζα φτερά με ιριδισμούς μωβ και πράσινο. Ζουν κοντά στα σπίτια και τρέφονται με σκουλήκια, σαύρες, έντομα, αλλά δεν λεν ποτέ όχι σε μια βρεγμένη φέτα ψωμί! Έχουν μια δυνατή χαρακτηριστική κραυγή "Κρ-χα-χα-ντιντα" που την βγάζουν τακτικά, όταν πετούν, όταν τρομάξουν, όταν καλούν τα παιδιά τους κλπ. Το σκυλί μας, η Ίρμα, τα μισεί και τα φοβάται συγχρόνως! Κάνει ότι μπορεί για να τα απομακρύνει από το σπίτι μας! Τα γαβγίζει μέχρι να φύγουν και μετά... τα κυνηγάει! Είναι αστείο να βλέπεις ένα σκυλί να φοβάται πουλί, αλλά φαίνεται ότι θα έχει φάει κάποια τσιμπιά!
Υπέροχα πουλιά είναι και τα Grey Lourie ή Go-away-bird! Είναι σε μέγεθος μεγάλου περιστεριού με μακριά ουρά και έχουν ένα εντυπωσιακό λοφίο, που φουσκώνει ακόμα περισσότερο αν φοβηθούν, ή ξαφνιαστούν! Η φωνή τους μοιάζει κατά την γνώμη μου με βέλασμα προβάτου, αλλά οι Ν Αφρικανοί ισχυρίζονται ότι μοιάζει σαν να λέει Go-away (φύγε)...
Στην ιπτάμενη πελατεία μου συγκαταλέγονται και πολλά άλλα πουλάκια πανέμορφα, που φοβούνται υπερβολικά την φωτογραφική μηχανή (ιδιαίτερα αν έχει και τον τηλεφακό επάνω) και εξαφανίζονται μόλις την βγάλω από την θήκη της και την στρέψω στην μεριά τους! Παράπονο το έχω! Να μη μου ποζάρουν!
Ο κήπος είναι στολισμένος και με ένα αγαλματάκι ενός στρουμπουλού μωρού, που παίζει κιθάρα! Θαρρώ ότι είναι είναι μια προσπάθεια των ιδιοκτητών, να δώσουν μια ρομαντική νότα στον μινιμαλιστικό κήπο! Ίσως είναι και μια προσπάθεια να τραβήξει τα βλέμματα μακρυά από τον εξωτερικό τοίχο του συγκροτήματος, που είναι αρκετά τρομακτικός... Έχει τουλάχιστον 3,50μ ύψος, ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα και κάμερες ασφάλειας...
Σε όλα έμαθα! Έμαθα και να ζω προστατευμένη και απομονωμένη από ένα τοίχο που δεν τον κοιτάω πια!
Τώρα είναι η σειρά μου να καλέσω στο παιχνίδι άλλες φίλες για να μας μιλήσουν για το παράθυρό τους με την θέα του!
1. την Ελένη από τα ταξίδια μου  
2. την Χρυσαυγή από το food for thought
3. την Λίτσα Φραουλίτσα από το Ηome is where your story begins.