Από το παράθυρο σου πέρασε το καλοκαίρι, πέρασε κι η συννεφιά

Σειρά μου να μιλήσω για την θέα από το παράθυρό μου! Η φίλη μου η Κωνσταντίνα που με ξετρελαίνει με τις γευστικές προτάσεις της στο μπλογκ της Sabor και η αγαπημένη μου Ερμιόνη από το the one with all the tastes με κάλεσαν να παίξω στο παιχνίδι "Τι βλέπω από το παράθυρό μου!"

Έριξα μια ματιά από τα παράθυρα και διαπίστωσα ότι ποτέ δεν χαζεύω την θέα, αλλά εστιάζω σε κάποια σημεία! Όλα σχεδόν τα παράθυρα του σπιτιού βλέπουν στο κήπο του συγκροτήματος κατοικιών που ζούμε. 

Η θέα λοιπόν είναι ένας κήπος από τον οποίο ξεπροβάλλουν οι στέγες των σπιτιών των γειτόνων μας. Τίποτα το συγκλονιστικό! Ο δικός μας κήπος είναι φυτεμένος με λεμονιές, λευκές τριανταφυλλιές και αγάπανθους. 

Το ιδιαίτερο στοιχείο όμως  είναι τα πουλιά που ζουν στο κήπο μας! Φροντίζω να τους βάζω νερό, φρούτα, σποράκια και ψίχουλα και αυτά καθημερινά με επισκέπτονται!

Από τα πιο εντυπωσιακά είναι τα Hadeda, κάτι μεγάλα πουλιά (με μήκος περίπου 70-80 εκ) σαν πελαργοί, με μακρύ ράμφος (περίπου 15- 20 εκ), γκρίζα φτερά με ιριδισμούς μωβ και πράσινο. Ζουν κοντά στα σπίτια και τρέφονται με σκουλήκια, σαύρες, έντομα, αλλά δεν λεν ποτέ όχι σε μια βρεγμένη φέτα ψωμί! Έχουν μια δυνατή χαρακτηριστική κραυγή "Κρ-χα-χα-ντιντα" που την βγάζουν τακτικά, όταν πετούν, όταν τρομάξουν, όταν καλούν τα παιδιά τους κλπ. Το σκυλί μας, η Ίρμα, τα μισεί και τα φοβάται συγχρόνως! Κάνει ότι μπορεί για να τα απομακρύνει από το σπίτι μας! Τα γαβγίζει μέχρι να φύγουν και μετά... τα κυνηγάει! Είναι αστείο να βλέπεις ένα σκυλί να φοβάται πουλί, αλλά φαίνεται ότι θα έχει φάει κάποια τσιμπιά!
Υπέροχα πουλιά είναι και τα Grey Lourie ή Go-away-bird! Είναι σε μέγεθος μεγάλου περιστεριού με μακριά ουρά και έχουν ένα εντυπωσιακό λοφίο, που φουσκώνει ακόμα περισσότερο αν φοβηθούν, ή ξαφνιαστούν! Η φωνή τους μοιάζει κατά την γνώμη μου με βέλασμα προβάτου, αλλά οι Ν Αφρικανοί ισχυρίζονται ότι μοιάζει σαν να λέει Go-away (φύγε)...
Στην ιπτάμενη πελατεία μου συγκαταλέγονται και πολλά άλλα πουλάκια πανέμορφα, που φοβούνται υπερβολικά την φωτογραφική μηχανή (ιδιαίτερα αν έχει και τον τηλεφακό επάνω) και εξαφανίζονται μόλις την βγάλω από την θήκη της και την στρέψω στην μεριά τους! Παράπονο το έχω! Να μη μου ποζάρουν!
Ο κήπος είναι στολισμένος και με ένα αγαλματάκι ενός στρουμπουλού μωρού, που παίζει κιθάρα! Θαρρώ ότι είναι είναι μια προσπάθεια των ιδιοκτητών, να δώσουν μια ρομαντική νότα στον μινιμαλιστικό κήπο! Ίσως είναι και μια προσπάθεια να τραβήξει τα βλέμματα μακρυά από τον εξωτερικό τοίχο του συγκροτήματος, που είναι αρκετά τρομακτικός... Έχει τουλάχιστον 3,50μ ύψος, ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα και κάμερες ασφάλειας...
Σε όλα έμαθα! Έμαθα και να ζω προστατευμένη και απομονωμένη από ένα τοίχο που δεν τον κοιτάω πια!
Τώρα είναι η σειρά μου να καλέσω στο παιχνίδι άλλες φίλες για να μας μιλήσουν για το παράθυρό τους με την θέα του!
1. την Ελένη από τα ταξίδια μου  
2. την Χρυσαυγή από το food for thought
3. την Λίτσα Φραουλίτσα από το Ηome is where your story begins.