Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 2013

Δεν έχω ιδέα! Ένα παιχνίδι είναι!



Δεν έχω ιδέα πως το λένε το λουλούδι αυτής της Δευτέρας! Είναι όμως πανέμορφο!


Το έκοψα από γειτονικό μου σπίτι, όταν πήγα βόλτα την Ίρμα, το πήρα σπίτι και το φωτογράφισα για σας!


Προέρχεται από ένα αναρριχώμενο φυτό που βγάζει πολλά άνθη, τα οποία κρέμονται προς τα κάτω, όπως οι γλυτσίνες. Δεν βρήκα στοιχεία γιαυτό ούτε το όνομά του, ούτε από πού κρατά η σκούφια του, ούτε πώς καλλιεργείται και ας προσπάθησα! Σας ζητάω συγνώμη!



Μια και δεν έχω πληροφορίες και υλικό, νομίζω ότι σήμερα είναι ευκαιρία να σας δείξω πώς φωτογραφίζω λουλούδια στο μικρό μου "studio"!
Τις πιο πολλές φορές φωτογραφίζω πάνω στον πάγκο της κουζίνας, με όλα τα απαραίτητα αξεσουάρ! Η φωτογραφική μηχανή, το τρίποδο, ένα lightbox με μαύρο ή άσπρο φόντο, φωτιστικό (βοηθητική πηγή φωτισμού. Στην συγκεκριμένη φωτογράφιση κύρια πηγή φωτισμού ήταν το φυσικό απογευματινό φως), ντεκλασέρ /remote switch cord (Είναι το καλώδιο με το μπουτόν που συνδέεται με την μηχανή, για να γίνεται απελευθέρωση του κλείστρου της, από απόσταση. Με την χρήση του ντεκλασέρ μπορούμε να αποφύγουμε το κούνημα της μηχανής από το χέρι μας κατά τη λήψη των φωτογραφιών με τρίποδο, στις εκθέσεις μεγάλης διαρκείας), μέχρι και μια μικρή πρέσα για να στηρίξω το λουλουδάκι όρθιο!


Ώρα να αλλάξουμε θέμα! Ας αφήσουμε το λουλουδάκι στο βαζάκι του, την κάμερα στην ησυχία της και ας έρθουμε στο βραβείο-παιχνίδι που μου απονεμήθηκε!
Το βραβείο-παιχνίδι το παρέλαβα από δυο μεριές! Πρώτα από την θεία Κική και αμέσως στην συνέχεια από την Έφη, την γνωστή μας Σκοτεινούλα! Δεν χρειάζεται να σας τις συστήσω! Είναι γνωστές και μη εξαιρετέες, τόσο αυτές όσο και τα υπέροχα μπλογκ τους! Ευχαριστώ πολύ τις καλές μου φίλες που με σκέφτηκαν. Χρόνια τώρα επικοινωνούμε και μοιραζόμαστε πληροφορίες και ιδέες! Με χαρά μου το δέχομαι! Αναρτώ το βραβειάκι και συνεχίζω!


Ας μη το καθυστερώ! Πάμε να απαντήσουμε με το χέρι στην καρδιά!

1-Τι σε ενέπνευσε και τι σημαίνουν για σένα το όνομα του blog σου και το όνομα με το οποίο υπογράφεις τα κείμενά σου.
Περνούσα ώρες δουλεύοντας στον υπολογιστή μου, στα σύντομα διαλείμματα ήθελα να επικοινωνώ και να ξεφεύγω από την δουλειά! Μιας και μου άρεσε η μαγειρική άρχισα να ψάχνω λύσεις για το κλασσικό ερώτημα "τι θα φάμε σήμερα"! Άρχισα να διαβάζω το Gourmed.gr και όταν έκλεισε-άλλαξε, συμμετείχα αραιά και πού στο Hungry.gr! Κρυφοκοίταζα τις συζητήσεις και τις συνταγές, που αναρτούσαν οι συντελεστές του, έλεγα και καμιά κουβέντα. Προφανώς χρησιμοποίησα το όνομά μου για να υπογράφω και το διατήρησα όταν αργότερα (2006) συμμετείχα στο ομαδικό blog μαγειρικής Hungry for Life (HFL). Στο μεταξύ είχα αφήσει πια την Ελλάδα και ζούσα στην Ν. Αφρική! Έπαψα να δουλεύω συστηματικά, είχα ελεύθερες ώρες, μοναξιές, άρχισα να ασχολούμαι περισσότερο με την φωτογραφία, ζωγραφική, κόσμημα κατασκευές, ταξίδευα πολύ, όλα είχαν αλλάξει! Όταν το 2008 δημιουργήθηκε η τάση οι συντελεστές του HFL να δημιουργήσουν ατομικά bogs, αποφάσισα να ακολουθήσω και εγώ την γραμμή! Έτσι τον Γενάρη του 2009 πάτησα το κουμπί "create blog", ενώ συμβουλευόμουν την Κική Ξανθάκη για κάθε απορία μου! Το όνομα του μπλογκ προήλθε από ένα σιφόν κέικ με άρωμα λεμονιού και κανέλας, που είχα ψήσει εκείνη την ημέρα, που ξεκίνησε το blog μου και μοσχοβολούσε όλο το σπίτι! Έτσι βαφτίστηκε λεμόνι και κανέλα! Μοιάζουν αντιφατικά υλικά και όμως "δένουν" μεταξύ τους, ότι έπρεπε τίτλος για ένα blog που θα ήταν ανακατωμένο σε θεματολογία!

2. Αν δεν ήσουν άνθρωπος, τι θα ήθελες να ήσουν?
Για την καρτεσιανή λογική μου τέτοιες ερωτήσεις δυσκολεύονται να βρουν απάντηση! Τρέχα γύρευε! Θα το σπρώξω στο όριό του!
Θα ήθελα να είμαι έργο τέχνης! Να διατηρηθώ στους αιώνες από εκλεκτούς συντηρητές και να δημιουργούνται ουρές στο μουσείο που θα με εκθέτουν, για να με θαυμάσουν! Κατέληξα στην επιλογή αυτή γιατί είναι το αντίθετο από τα χαρακτηριστικά μου: Είμαι κατά βάθος ντροπαλή και δεν μου αρέσει να εκτίθεμαι, φοβάμαι τα πλήθη και δεν αντέχω στο χρόνο!:)

3. Αν σε σταματούσαν στο δρόμο από το Blog Tv και σε ρωτούσαν "Ποιο είναι το χαρακτηριστικό σου γνώρισμα σύμφωνα με τα λεγόμενα των άλλων;" Τι θα απαντούσες; Ποιο είναι;
Δεν υπήρχε περίπτωση να απαντήσω σε δημοσιογράφο τηλεόρασης, blog TV κλπ! Όποτε έχω έρθει αντιμέτωπη με κάμερες και δημοσιογράφους ποτέ δεν έχω ασχοληθεί μαζί τους, ούτε εκείνοι με την πλάτη μου!
Αν με ρωτούσατε εσείς, θα προσπαθούσα να απαντήσω! Το χαρακτηριστικό μου γνώρισμα σύμφωνα με τα λεγόμενα των άλλων? Υποθέτω το χαμηλό προφίλ και η σταθερότητα.

4. Ποιο στοιχείο βρίσκεις γοητευτικό και σε κάνει να συνεχίζεις να γράφεις;
Η προσπάθεια για επικοινωνία και έκφραση. Η μερική προβολή κάποιων θεμάτων που με απασχολούν. Η προσπάθεια αναπυροδότησης της φαντασίας μου με την παρουσίαση των δημιουργιών μου. Τι ποιο γοητευτικό από αυτά!

5. Ποια φωτογραφία θα βάζατε για τη ζωή;



Χωρίς σχόλιο...

6. Αγαπημένη λέξη
"Μεράκι". Χωρίς μεράκι τίποτα δεν γίνεται καλά! Και η πιο απλή δραστηριότητα!

Και τώρα με τη σειρά μου θα το χαρίσω σε άλλους bloggers... Το χειρότερό μου! Δεν μου αρέσει! Ποιον να διαλέξω και ποιον να αφήσω! Άσε που φοβάμαι ότι άργησα και όλοι έχουν απαντήσει στο παιχνίδι! Αφιερώνω το βραβείο σε όλους και όλες εσάς που σας παρακολουθώ και τα λέμε σε σταθερή βάση! Παρακαλώ αναρτήστε το το μπλογκ σας! Αξίζετε όχι ένα μα χίλια βραβεία!
Σας ευχαριστώ

Καλή βδομάδα να έχουμε! Πολλά φιλάκια

Παρασκευή 25 Οκτωβρίου 2013

Μίνι Κρέμα Καραμελέ

Την πρώτη μου κρέμα καραμελέ θυμάμαι πότε την δοκίμασα!
Ήμουν σε προσχολική ηλικία. Με είχε πάρει η μαμά μου μαζί της, για να μου αγοράσει κάτι. Συνάντησε μια γνωστή της και μπήκαμε στου Ζόναρ'ς για ένα καφέ. Βαριόμουνα την ζωή μου, αλλά ήξερα ότι, αν δεν καθόμουν ήσυχη, θα είχα συνέπειες... Περιμένοντας τον σερβιτόρο, είδα να "την" σερβίρουν στο διπλανό τραπέζι. Ήταν το σχήμα της που ήταν ψηλόλιγνο? Το υπόλευκο χρώμα? Η σως που έτρεχε από την κορφή ως το πιατάκι? Με μιας ξεσηκώθηκα! Η μυρωδιά της καραμέλας με ξετρέλανε! Άρχισα να κάνω νοήματα στη μαμά μου, δεν με πρόσεχε... Έρχεται ο σερβιτόρος παραγγέλνουν καφέ και τυρόπιτα για μένα, χωρίς να με ρωτήσουν...Βλέπεις δεν μου άρεσαν τα γλυκά τότε! Έπρεπε κάτι να κάνω!
" Όχι τυρόπιτα! Θέλω το γλυκό αυτό!" φώναξα και έδειξα το πιατάκι δίπλα!
Τα χρόνια εκείνα να δείχνεις στο διπλανό τραπέζι, να έχεις άποψη για τι ήθελες και τι όχι, να λες "Όχι" ήταν ανεπίτρεπτες συμπεριφορές για κοριτσάκια με καλούς τρόπους... Όμως το διακινδύνευσα! Υπήρχε πιθανότητα να θυμώσει η μαμά, να μη μου πάρει τίποτα και να γυρίσουμε σπίτι, για να ακούσω το μάλωμα του αιώνα και να έχω ένα σωρό τιμωρίες "δεν θα βγεις να παίξεις με τις φίλες σου για μια βδομάδα", "δεν θα πάμε στο σινεμά για 1 μήνα",  κλπ κλπ !
Δεν ξέρω τι έγινε, φαίνεται η μαμά μου ήταν στις καλές της, πάντως σε λίγο η κρέμα καραμελέ βρισκόταν μπροστά μου! Ακόμα θυμάμαι την αίσθηση! Πως κοβόταν με το κουταλάκι, το ελαφρύ γλυκό της κρέμας, την απίστευτη υφή της, με την πικρούτσικη καραμέλα, που κατρακυλούσε από την κορφή!
"Μαμά, πώς λέγαν το γλυκό?"
"Κρέμα καραμελέ!"
"Μπορείς να μας την φτιάχνεις κάθε μέρα?"
"Δεν ξέρω την συνταγή!"
" Η θεία Νίκη θα την ξέρει?"
"Δεν νομίζω..."
"Αν είμαι καλό παιδί, θα ερχόμαστε να με κερνάς εδώ?"
"Θα δούμε..."
Δεν άφησα θεία μου, νονά μου, γειτόνισσα, γνωστή να μη την ρωτήσω για την συνταγή!

Κάποια στιγμή η συνταγή βρέθηκε, μα η μαμά μου ποτέ δεν μου την έκανε...
Απωθημένο το είχα το γλυκό! Μόλις μεγάλωσα πήρα τα σχετικά αλουμινένια φορμάκια και άρχισα να προσπαθώ να το πετύχω! Πάντα η παιδική μνήμη ήταν απείρως καλύτερη! Και όλο αναζητούσα μια καλή συνταγή!


Η Κική από την Μικρή Κουζίνα της μου έδωσε μια πολύ καλή συνταγή! Αν δεν την έχετε εντοπίσει ρίξτε μια ματιά εδώ! Από όσες συνταγές έχω δοκιμάσει, νομίζω ότι είναι η πιο κοντινή στην παιδική μου ανάμνηση!


Τελευταία ήθελα να κάνω την κρέμα, σε μικρό μέγεθος για να μπορεί να σερβιριστεί μαζί με άλλα μικρά γλυκά και αλμυρά σε ένα high tea.  Αποφάσισα να μη κάνω αυτή τη φορά την συνταγή της Κικής, για να βάλω λιγότερα αυγά. Δοκίμασα την συνταγή που γράφει επάνω το κουτί του ζαχαρούχου γάλακτος Nestlé, που πωλείται στα Σούπερ Μάρκετ της Ν Αφρικής.. Σας μεταφράζω την συνταγή παρακάτω. Η συνταγή δεν συγκρίνεται με εκείνη της Κικής, όμως μπορεί να την φάει κάποιος που έχει ψηλή χοληστερίνη, χωρίς να έχω τύψεις! 


Έκανα μικρές ασήμαντες προσαρμογές, όπως λιγόστεψα το νερό στην καραμέλα, πρόσθεσα ξύσμα λεμονιού, ετοίμασα την μισή δόση από αυτή που γράφω και την φορμάρισα στις μικρές φόρμες σιλικόνης, που χρησιμοποιώ για τα μίνι μάφινς.
Ας δούμε την συνταγή!


Για την καραμέλα
250 ml ζάχαρη (ήταν περισσότερη απ ότι ήθελα, την επόμενη φορά θα βάλω 180-200 ml)
50ml νερό (η συνταγή στο κουτί έλεγε 125 ml)

Για την κρέμα
1 κονσέρβα των 385γρ ζαχαρούχο γάλα
300 ml νερό
600 ml γάλα φρέσκο
4 μεγάλα αυγά
5 ml  εσάνς βανίλια
ξύσμα ενός λεμονιού (δική μου προσθήκη, προαιρετική αν σας αρέσει η γεύση του λεμονιού)


Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 160 βαθμούς

Σε ένα τηγάνι βάζουμε την ζάχαρη και το νερό και ανακατεύουμε ελαφρά σε δυνατή φωτιά, να υγρανθεί η ζάχαρη. Όταν αρχίζει να βράζει, σταματάμε το ανακάτεμα και αφήνουμε την ζάχαρη να γίνει καραμέλα. Προσέχουμε (παρατηρώντας το χρώμα της, που προοδευτικά γίνεται πιο σκούρο) να μην ανέβει υπερβολικά η θερμοκρασία, για να μην καεί η καραμέλα και γίνει πικρή. Η καραμέλα είναι έτοιμη όταν είναι σκούρο χρυσαφί το χρώμα. Την κατεβάζουμε από την φωτιά. Αν μας ξεφύγει και δούμε το χρώμα να γίνεται σκούρο καστανό, αμέσως καθίζουμε το τηγάνι σε κρύο νερό (ή πετσέτα βρεγμένη) να ελεγχθεί η θερμοκρασία της. Προσοχή καίει τρομερά!

Βάζουμε την καραμέλα σε μια φόρμα χωρητικότητας 2 λίτρων ή σε ατομικά πυράντοχα μπολάκια. Ή, αν θέλετε να γίνουν μικρούτσικες οι κρέμες, χρησιμοποιείτε τα φορμάκια για τα μικρά μάφινς. Σε αυτή την περίπτωση θα χρειαστείτε την μισή δόση, διαφορετικά δεν θα ξέρετε τι να κάνετε τα χιλιάδες κρεμάκια που θα ετοιμάσετε! Χρησιμοποίησα για την μισή δόση 24 φορμάκια μικρά και 6 φορμάκια αλουμινένια για κρέμα καραμελέ.

Χειριστείτε προσεκτικά τα φορμάκια μη στάξει πάνω σας καραμέλα, γιατί όπως είπαμε είναι σε πολύ ψηλή θερμοκρασία!

Σε ένα μεγάλο μπολ αδειάζουμε το ζαχαρούχο γάλα. Προσθέτουμε το νερό, το γάλα, τα αυγά (χτυπημένα να ενώσουν), το ξύσμα του λεμονιού και την βανίλια. Χτυπάμε απλά να ενώσουν τα υλικά. Δεν παραχτυπάμε, γιατί δημιουργούνται φυσαλίδες στην κρέμα. Ρίχνουμε την κρέμα στη φόρμα ή στα φορμάκια με την καραμέλα, αφού την περάσουμε από λεπτή σήτα για να απομακρύνουμε κομματάκια αυγού, που δεν διαλύθηκαν! Για να λέμε την αλήθεια, εγώ δεν το έκανα αυτό με την σήτα, γιατί δεν ήθελα να απομακρύνω το ξύσμα. Απλά έριξα το μείγμα σε ένα δοχείο με καλή ροή, για να μπορέσω εύκολα να γεμίσω τα φορμάκια.

Βάζουμε την φόρμα σε μπαιν μαρί: Στρώνουμε με ένα πανί ένα ταψάκι και τοποθετούμε μέσα την φόρμα με την κρέμα. Προσθέτουμε στο ταψί χλιαρό νερό, να φτάνει στα 2/3 της κρέμας στη φόρμα και τα τοποθετούμε όλα μαζί στο φούρνο.

Αν βάλουμε όλο το μείγμα σε μια φόρμα ψήνουμε για 1 ώρα, σβήνουμε τον φούρνο και αφήνουμε την κρέμα να κρυώσει στο φούρνο. Στην συνέχεια βάζουμε την φόρμα με την κρέμα στο ψυγείο να κρυώσει καλά. Αν όμως έχουμε μικρά φορμάκια αρκούν 10 λεπτά στο φούρνο και τα αφήνουμε έξω να κρυώσουν σε θερμοκρασία δωματίου.

Βάζουμε στο ψυγείο 1-4 ώρες, ανάλογα με το μέγεθος, να κρυώσουν για τα καλά!

Όταν η κρέμα κρυώσει αναποδογυρίζουμε σε πιατέλα και σερβίρουμε! Η πιατέλα πρέπει να είναι λίγο βαθιά ώστε η καραμέλα να μην χυθεί έξω… Αν έχουμε φορμάκια σιλικόνης, πιέζουμε λίγο να ξεκολλήσει από τις άκρες, παραμορφώνουμε την σιλικόνη και ξεφορμάρουμε.


Τα μικρά κρεμάκια τα ξεφορμάρισα πάνω σε έτοιμα μπισκοτάκια, ώστε να μπορούμε να τα κρατήσουμε (με χάρη) και να τα γευτούμε με λίγες τύψεις, αν αρκεστούμε σε ένα!


Καλό Σαββατοκύριακο σας εύχομαι!

Δευτέρα 21 Οκτωβρίου 2013

Τα κάναμε μούσκεμα!


Η άνοιξη είχε εγκατασταθεί για τα καλά στην περιοχή μας, τα πάντα είχαν ανθίσει και όλοι παρακαλούσαν για κάποια βροχούλα για να δροσιστεί η φύση! Στην περιοχή που ζω στο νότιο ημισφαίριο η περίοδος των βροχών αρχίζει τώρα την άνοιξη και διαρκεί ως τον Απρίλη.

Όμως αντί για ένα ήσυχο πρωτοβρόχι, προχθές το απόγευμα άνοιξε ο ουρανός και έριξε χαλάζι! Οι χαλαζοπτώσεις στην περιοχή μας είναι συνηθισμένο φαινόμενο, που φαίνεται ότι εντυπωσιάζει μόνο... εμένα! Όλοι οι άλλοι είναι έτοιμοι! Σπάνε τζαμαρίες, καταστρέφεται η συγκομιδή, ψοφάνε πουλάκια, κανείς δεν διαμαρτύρεται! Ακόμα και τα αυτοκίνητά τους τα έχουν ασφαλισμένα για καταστροφή από χαλάζι! Και όταν λέμε καταστροφή, εννοούμε ότι το καπό και ο ουρανός του αυτοκινήτου μετά το χαλάζι, μοιάζουν σαν σφυρήλατα! Ανάλογα με το μέγεθος της χαλαζόπτωσης και του σημείου που θα σε πετύχει το καιρικό φαινόμενο, το αμάξι αποκτά στην λαμαρίνα του λακκούβες διαμέτρου ως και 2 εκατοστών, σαν να του επιτέθηκε τρελός σιδεράς με ελαφριά βαριοπούλα! Όμως το συνηθισμένο σχόλιο των κοουλ Αφρικανών είναι:" Ήταν απαραίτητη η βροχή" Ούτε ένα ..."μπιπ", δεν λένε!!!!


Δείτε με την χαλαζόπτωση, πώς ήταν ο κήπος μου προχθές το απόγευμα!
Μετά την καταιγίδα ο ουρανός γέμισε αισιοδοξία με δυο μεγάλα ουράνια τόξα να τον χωρίζουν σε τμήματα! Μέχρι να βγούμε με τον Γ. και την κάμερα το ουράνιο τόξο είχε εξαφανιστεί και τα χρώματα του ουρανού είχαν αλλάξει!


Αποφύγαμε να αποτυπώσουμε εικόνες άσχημες και επικεντρωθήκαμε σε μουσκεμένα λουλούδια! Εδώ βλέπετε έναν βραχυχίτωνα, ή όπως λένε στα λατινικά Brachychiton discolor. Λέγεται και Catania ή Bottle Tree λόγω του σχήματος του κορμού του, που είναι πιο λεπτός στο επάνω μέρος και γίνεται αρκετά πιο χοντρός στην βάση του, που χρησιμοποιείται για την αποθήκευση νερού σε περιόδους ξηρασίας. Το ύψος του κυμαίνεται από 10-25 μέτρα. Κατάγεται από την Αυστραλία. Στο ίδιο δέντρο ανθίζουν τόσο αρσενικά όσο και θηλυκά άνθη. Θεωρείται από τα καλύτερα μελισσοκομικά φυτά γιατί παράγει πολύ νέκταρ και προσελκύει τις μέλισσες!

 Οι βραχυχίτωνες έχουν πολλά είδη. Τα δέντρα που βγάζουν αυτά τα κόκκινα λουλούδια που βλέπεται παρακάτω, είναι και αυτά της ίδιας οικογένειας! Το όνομά τους είναι Brachychiton acerifolius.


 
Είναι ψηλά δέντρα φτάνουν και τα 40 μέτρα! Τα φύλλα τους μοιάζουν με εκείνα του σφενδάμου. Είναι φυλλοβόλο δέντρο και την άνοιξη ξεσπά σε μια θεαματική ανθοφορία με κόκκινους βλαστούς και λουλουδάκια σαν μικρές καμπανούλες! Μετά την άνθιση και τις πρώτες βροχές εμφανίζονται τα φύλλα!



Οι καρποί των δέντρων αυτών είναι αρκετά μεγάλοι σχετικά με το άνθος που τους παράγει. Φτάνουν τα 10 εκατοστά και είναι βρώσιμοι. Οι Αβοριγίνες, οι αυτόχθονες της Αυστραλίας, τους έψηναν και τους έτρωγαν και τους έβρισκαν πολύ θρεπτικούς.


Ο Brachychiton acerifolius είναι πανέμορφο δέντρο και αν φυτευτεί σωστά σε περιοχή κατάλληλη για την ανάπτυξή του, στολίζει υπέροχα κήπους και πεζοδρόμια δημιουργώντας μια υπέροχη χρωματική αντίθεση στο πράσινο των άλλων δέντρων!


Στην Ν Αφρική το φως πέφτει νωρίς το απόγευμα και γρήγορα! Μέσα σε λίγα λεπτά ο ήλιος δύει χαρίζοντάς μας υπέροχα ηλιοβασιλέματα! Σαν και αυτό μετά από μια απογευματινή ακραία καταιγίδα!

Καλή βδομάδα να έχουμε!

Πέμπτη 17 Οκτωβρίου 2013

Κοκκινιστό κοτόπουλο σε πουρέ καπνιστής μελιτζάνας με παρθένο ελαιόλαδο.


Η Οθωμανική Κουζίνα έχει πολλά πιάτα που λατρεύω, ένα από αυτά είναι το Χουνκιάρ μπεγιεντί! Το όνομα του φαγητού σημαίνει, σε ελεύθερη απόδοση "όπως αρέσει στον Σουλτάνο", τόσο εκλεκτό είναι! Αποτελείται από κοκκινιστό κρέας (αρνί ή μοσχάρι) ξαπλωμένο σε πουρέ μελιτζάνας και είναι πραγματικά υπέροχο πιάτο, αντάξιο για Σουλτάνο, για αριστοκρατία, και κυρίως για αγαπημένα πρόσωπα που μοιράζονται το τραπέζι μας! 

Είναι όμως το άτιμο, αρκετά βαρύ! Τόσο το κρεατάκι έχει τα μπαχαρικούλια του, όσο και ο πουρές το βουτυράκι του, την κρεμούλα του και το τυράκι του... Χθες αποφάσισα να φτιάξω κάτι σαν Χουνκιάρ μπεγιεντί, που δεν θα τολμούσα να το ονομάσω πλέον έτσι (για να αποφύγω το λάθος άλλα να λέμε και άλλα να μαγειρεύουμε...), στο πιο προσαρμοσμένο στις διαιτητικές συνήθειές μας! Κοκκινιστό κοτόπουλο σε πουρέ καπνιστής μελιτζάνας με παρθένο ελαιόλαδο!


Έφτιαξα λοιπόν κοκκινιστό κοτόπουλο με σάλτσα λαχανικών και πουρέ καπνιστής μελιτζάνας με παρθένο ελαιόλαδο, με τα εξής υλικά:
(για 2-3 άτομα)
6 μπουτάκια κοτόπουλου
1 μικρό κρεμμύδι ξερό, ψιλοκομμένο
1 μικρή σκελίδα σκόρδο.
1 μικρό ποτηράκι κρασί λευκό, ξηρό
3 ντομάτες ώριμες, τριμμένες
1 κουταλιά της σούπας πελτέ ντομάτας
1 μικρή κόκκινη πιπεριά ψιλοκομμένη
1 μικρό κολοκυθάκι ψιλοκομμένο
2 κουταλιές κάπαρη ψιλοκομμένη
1 μικρή και 2 μεγάλες μελιτζάνες (η μικρή ψιλοκομμένη)
1/2 λίτρο γάλα
2 κοφτές κουταλιές της σούπας αλεύρι ΓΟΧ
3+2 κουταλιές της σούπας παρθένο ελαιόλαδο
2 φύλλα δάφνης
αλάτι πιπέρι

Σοτάρισα το κοτόπουλο σε 3 κουταλιές λάδι και πρόσθεσα το κρεμμύδι και το σκόρδο ανακατεύοντας μέχρι να γίνει διάφανο το κρεμμύδι. Έσβησα με το κρασί και μόλις εξατμίστηκε, πρόσθεσα τις ντομάτες, τον πελτέ, τα λαχανικά (και την ψιλοκομμένη μελιτζάνα), την δάφνη και το αλατοπίπερο, χαμήλωσα την φωτιά και άφησα το κοτόπουλο να σιγοβράζει για μια ώρα, προσθέτοντας πότε πότε λίγο ζεστό νερό, για να μη καεί η σάλτσα. Αφαίρεσα το σκόρδο και έτοιμο το κοτόπουλο.

Καθάρισα τις μελιτζάνες από το κοτσάνι, τις τρύπησα με πιρούνι γύρω γύρω  και τις έψησα στο BBQ μέχρι να καούν εξωτερικά, για να αναπτυχθεί η μυρωδιά της καπνιστής μελιτζάνας, που τόσο μου αρέσει. Αν δεν έχετε BBQ, βάλτε τις στο φούρνο να ψηθούν (μη ξεχάσετε να τυλίξετε το ταψί με λαδόκολλα, για να μη τρίβετε) γυρίζοντάς τις, μέχρι να μαλακώσουν και μετά βάλτε αλουμινόχαρτο στο μάτι της κουζίνας ακουμπήστε τις μελιτζάνες μέχρι να καούν! Εκτός αν δεν σας ενδιαφέρει η καπνιστή γεύση της μελιτζάνας, οπότε απλά ψήστε τις!
Όσο είναι ακόμα ζεστές, αλλά όχι καυτές, οι μελιτζάνες, τις  ξεφλουδίζω, αφαιρώ τα σπόρια και τις πολτοποιώ. Στην Αφρική οι μελιτζάνες έχουν πολλά σποράκια. Είναι αδύνατο να απαλλαγείς από αυτά... Αν προσπαθήσω να βγάλω τα σπόρια δεν απομένει μελιτζάνα! Οπότε ο πουρές μας δεν είναι όπως θα έπρεπε... Ευτυχώς δεν είναι πικρές! Ο τρόπος της πολτοποίησής τους είναι και αυτός θέμα γούστου. Σε πολλούς αρέσει να κόβουν τις μελιτζάνες με μαχαίρι, ώστε να διατηρείται η υφή. Σίγουρα είναι η καλύτερη μέθοδος, μα την βαριέμαι! Τις βάζω στο μούλτι σε δόσεις, απλά τις τελευταίες δεν τις πολτοποιώ τελείως. Προσέχω να πολτοποιώ τις μελιτζάνες μόλις έχω έτοιμη την μπεσαμέλ (τα μαγειρεύω παράλληλα), γιατί αν σταθούν μαυρίζουν, οξειδώνονται αμέσως.
Ετοίμασα μια ελαφριά κρέμα τύπου "μπεσαμέλ", ανακατεύοντας στο κρύο γάλα, το αλεύρι και το ελαιόλαδο (2 κουταλιές). Το έβαλα στην φωτιά και ανακάτευα με ξύλινη μέχρι να δέσει η κρέμα και να φανούν οι πρώτες φουσκάλες. Έβαλα αλατοπίπερο και τις λιωμένες μελιτζάνες! Έτοιμος και ο πουρές!

Απομένει η σύνθεση! Σερβίρουμε μια στρώση πουρέ  και στολίζουμε το κοτόπουλο με την σαλτσούλα!
Καλή όρεξη!

Update: Αν θέλετε τον πουρέ σας πιο μερακλίδικο ρίξτε μια ματιά εδώ στην "Una cucina"!  Ο Γιώργος προσθέτει και τριμμένη γραβιέρα!

Δευτέρα 14 Οκτωβρίου 2013

Λουλούδια δέντρων!

Το Γιοχάνεσμπουργκ είναι μια από τις πιο πράσινες πόλεις, που έχω γνωρίσει στα ταξίδια μου. Δεν την χαρακτηρίζω πράσινη με οικολογικά κριτήρια! Δεν τα πληροί, γιατί έχει πολύ ατμοσφαιρική ρύπανση, δεν έχει συγκοινωνίες, δεν προωθούνται ιδιαίτερα προγράμματα ανακύκλωσης κλπ! Την λέω πράσινη γιατί έχει αραιή δόμηση, πολλά δέντρα, άλση, κήπους, λουλούδια!


Έχουν υπολογίσει ότι στο πολεοδομικό συγκρότημα του Γιοχάνεσμπουργκ υπάρχουν περίπου 6.000.000 δέντρα, όχι αυτοφυή, τα περισσότερα είναι φυτεμένα από ανθρώπους. Από αυτά 1,2 εκατομμύρια φύονται σε κοινόχρηστους χώρους και πεζοδρόμια και 4,8 εκατομμύρια στις αυλές των σπιτιών. Ο πληθυσμός της πόλης υπολογίζεται στους 4,5 εκατομμύρια κατοίκους για την μητροπολιτική περιοχή, άρα αντιστοιχούν 1,5 δέντρα ανά κάτοικο!


Στην Ν Αφρική είναι πολύ διαδεδομένος ο αστικός μύθος που λέει ότι, το Γιοχάνεσμπουργκ είναι το μεγαλύτερο δάσος που φυτεύτηκε από ανθρώπους στον κόσμο. Σε κάθε χώρα διεκδικούν τέτοιου είδους θετικές πρωτιές! Έχει αποδειχτεί ότι δάση φυτεμένα από ανθρώπους υπάρχουν μεγαλύτερα από αυτό του Γιοχάνεσμπουργκ και είναι (μια και το έφερε η κουβέντα) το Tijuca Forest στο Rio de Janeiro, στην Βραζιλία, το Nebraska National Forest στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και κυρίως το δάσος που φυτεύτηκε στην Κίνα, προκειμένου να σταματήσει η εξάπλωση της κινούμενης άμμου της ερήμου Γκόμπι. 


Δεν ξέρω αν είναι η πιο πράσινη πόλη στον κόσμο, αν είναι το μεγαλύτερο τεχνητό δάσος, το μεγαλύτερο αστικό τεχνητό δάσος, ξέρω ότι έχει πανέμορφα δέντρα που ανθίζουν ολόκληρα κυρίως τώρα την άνοιξη! 
Μόνο που είναι δύσκολο να τα χαρείς ελεύθερα, γιατί δεν περπατάς εύκολα στο δρόμο σ' αυτή την πόλη, που το έγκλημα συνεχίζει να υπάρχει και σε κάνει να προτιμάς την ασφάλεια του κλειδωμένου αυτοκινήτου στις μετακινήσεις σου...


Σήμερα θα σας δείξω τα άνθη δυο δέντρων που ομορφαίνουν την γειτονιά μου! Για να αποκτήσω αυτές τις φωτογραφίες χρειάστηκα την συνδρομή του Γ. Ο ένας οδηγούσε και ο άλλος είχε την κάμερα... Οι φωτογραφίες είναι μέσα από το αυτοκίνητο. Όχι μόνο δεν περπατάμε, αν κρατάμε και την κάμερα... ξέχνα το! Αυτά σας τα γράφω για να καταλάβετε κάπως τον τρόπο της ζωής μας εδώ...

Ας αφήσουμε όμως τον φόβο και ας εστιάσουμε στην αισθητική. Τα ροζ λουλούδια που βλέπετε είναι τα άνθη του δέντρου Bauhinia variegata.
Σκεφτείτε ένα δεντράκι ύψους 10-15 μέτρων, ανθισμένο ολόκληρο με αυτά τα υπέροχα άνθη, που θυμίζουν ορχιδέες! Δεν μπόρεσα να τα φωτογραφίσω ολόκληρα, γιατί είχαμε βάλει στην μηχανή τηλεφακό και μπορούσα μόνο κοντινά πλάνα να σας δείξω!


Οι Bauhinia variegata κατάγονται από την Νοτιοανατολική Ασία. Ονομάζονται επίσης και Orchid tree , Camel's Foot Tree για τα λουλούδια τους ή Mountain-ebony γιατί έχουν σκούρο καφέ κορμό. Είναι φυλλοβόλα, ανθίζουν την άνοιξη  και το λουλούδι τους έχει διάμετρο περίπου 10-12 εκατοστά! Οι σπόροι τους είναι φασόλια αρκετά μεγάλα, περίπου 30 εκατοστά. Τα λουλούδια τους (λέγονται και Kachnar) είναι βρώσιμα και στην Ινδική κουζίνα τα χρησιμοποιούν σαν καρύκευμα. Τα Kachnar είναι πολύ δημοφιλή στην Ayurveda. Τα χρησιμοποιούν σαν αντιβακτηριακά για διάφορες παθήσεις.
Υπάρχουν και λευκές Bauhinia! Αυτές μοιάζουν εντελώς με δέντρο καμέλιας!

Το δεύτερο ανθισμένο δέντρο αυτής της Δευτέρας είναι Melaleuca alternifolia.


Το λένε και Snow-in-summer λόγω των λουλουδιών του, αλλά η πιο γνωστή ονομασία του είναι Tea Tree. Ίσως το έχετε ακουστά από την κοσμετολογία. Υπάρχουν πολλά καλλυντικά που περιέχουν το αιθέριο έλαιο του.

Είναι πολύ ψηλό δέντρο με κορμό που δείχνει εντελώς άνυδρος, λεπτά φύλλα σαν του δεντρολίβανου και τα ιδιαίτερα λεπτεπίλεπτα άνθη που πραγματικά το κάνουν να μοιάζει σαν χιονισμένο. Η καταγωγή του είναι από την Αυστραλία. Όπως διάβασα στο σάιτ anew.gr τα φύλλα του Tea tree παράγουν το φημισμένο αιθέριο έλαιο που χρησιμοποιείται στην Αυστραλία εδώ και αιώνες για τη θεραπεία των δερματικών λοιμώξεων και γενικότερα στην παραδοσιακή τους ιατρική σαν αντιβακτηριακό. Η Αυστραλία είναι η μεγαλύτερη πηγή ελαίου τεϊόδεντρου και εξάγει περίπου 700 τόνους ετησίως. Αξίζει να διαβάσετε τα οφέλη που έχει το λαδάκι αυτό στον σύνδεσμο που έδωσα παραπάνω.


Ελπίζω να τα απολαύσετε στις φωτογραφίες! Θα σας δείξω σύντομα και άλλα ανθισμένα δέντρα γιατί τώρα είναι η εποχή τους!
Καλή βδομάδα να έχουμε!

Τρίτη 8 Οκτωβρίου 2013

Ένα σκουφάκι εύκολο, μα διαφορετικό!



Οι γνώσεις μου στο πλέξιμο εύκολα θα χαρακτηριζόντουσαν μηδαμινές... Την εποχή που προσπαθούσαν οι θείες μου να μου μάθουν, εγώ σαφώς προτιμούσα να παίζω πιο δημιουργικά και κυρίως πιο δραστήρια! Όμως τελευταία ανακάλυψα ότι το πλέξιμο με ηρεμεί και άρχισα να προσπαθώ να μάθω να... κρατάω βελόνες! 
Σε ένα μαγαζί που αγοράζω κλωστές και διάφορα είδη ραπτικής είδα ένα Round Knitting Loom Set, σε ελεύθερη απόδοση ένα σετ κυκλικών αργαλειών για πλέξιμο! Ήταν σε τιμή προσφοράς και μου κίνησε το ενδιαφέρον. Τι είναι αυτό? Τρεις πλαστικοί κύκλοι, διαφορετικής διαμέτρου, με δοντάκια στα οποία μπορείς να περάσεις κατάλληλα μάλλινη κλωστή και να πλέξεις κυκλικά. Στην παρακάτω φωτογραφία φαίνονται οι δυο από τους κύκλους αυτούς.


Όπως καταλαβαίνετε τους αγόρασα! Στο YouTube έμαθα και να τους χρησιμοποιώ! Έχω την υποψία ότι είναι για να πλέκουν παιδιά, αλλά το επίπεδό μου δεν διαφέρει... Οπότε ακολουθώντας τις οδηγίες αυτέςέμαθα να φτιάχνω σε πολύ λίγη ώρα κασκόλ και σκουφάκια χωρίς ραφή και κυρίως χωρίς τρύπες! 

Η Φ πήρε το πρώτο σετ σκουφάκι και κασκόλ που ολοκλήρωσα!
Η Μ. που παρακολουθεί τις εξελίξεις της μόδας, μου έστειλε μια φωτογραφία από το σάιτ the blonde salad, της κουκλίτσας Chiara Ferragni, στο οποίο φοράει ένα πολύ χαριτωμένο σκουφάκι!
-Μπορείς να μου φτιάξεις ένα τέτοιο σκουφάκι?

Πηγή: http://www.theblondesalad.com/2012/10/sunday-during-paris-fashionweek.html
Με την φόρα που είχα πάρει κάτι τέτοια τα... μασάμε! Πιο πολύ ώρα μου πήρε να ψάχνω για το βέλο, παρά να το πλέξω! Τελικά βέλο δεν βρήκα, χρησιμοποίησα τούλι αραιό. Το αποτέλεσμα όμως δεν είναι κακό! Και όποια ξέρει να πλέκει, δεν χρειάζεται τον αργαλειό με το ωραίο χρώμα, που αγόρασα! Επίσης αν σας αρέσει η ιδέα του βέλου δεν χρειάζεται καν να πλέξετε το σκουφί. Θαυμάσια μπορείτε σε ένα αγοραστό σκουφάκι της αρεσκείας σας να το προσθέσετε, ράβοντάς  το ανάμεσα στο σκουφί και την φούντα του!


Το σκουφάκι ταιριάζει πολύ ωραία στη κόρη μου και το χάρηκα!


Για να λέω την αλήθεια, το σκουφί το έχω φτιάξει μήνες τώρα! Τώρα όμως μπόρεσα να το φωτογραφίσω, που ήμουν στο Παρίσι!


Α! Έφτιαξα και το ασυνήθιστο κόσμημα που φορά η Ferragni που είναι βραχιόλι-δαχτυλίδι, δυο σε ένα, μα δεν έχω φωτογραφία να το δείτε! Η δική μου εκδοχή είναι με χρυσαφί αλυσίδα!

Νομίζω ότι η αλλαγή του καιρού στην Ελλάδα είναι ότι πρέπει για πλέξιμο στον ελεύθερο χρόνο! Για να δω τα δικά σας έργα!
Πολλά φιλιά!

Δευτέρα 7 Οκτωβρίου 2013

Τα άνθη της ερήμου!


Δεν ξέρω πώς λέγονται αυτά τα κίτρινα λουλουδάκια που φωτογραφίσαμε στην εκδρομή μας στην έρημο Ναμίμπ, στο Sossusvlei, μια από τις πιο άνυδρες περιοχές του πλανήτη.


Αυτά τα μικρά λουλούδια, που ανθίζουν μέσα στο αφιλόξενο, ξερό και άγονο περιβάλλον της ερήμου, μου φαίνονται σαν ένα μικρό θαύμα που συντελείται μπροστά στα μάτια μου, για την διατήρηση της ζωής.
Ίσως είναι πιο όμορφα και πιο άξια να τραβήξουν την προσοχή μας από τα πιο φανταχτερά άνθη που κατά καιρούς αγοράζουμε για το σπίτι μας!

Καλή βδομάδα να έχουμε!