Μίνι Κρέμα Καραμελέ

Την πρώτη μου κρέμα καραμελέ θυμάμαι πότε την δοκίμασα!
Ήμουν σε προσχολική ηλικία. Με είχε πάρει η μαμά μου μαζί της, για να μου αγοράσει κάτι. Συνάντησε μια γνωστή της και μπήκαμε στου Ζόναρ'ς για ένα καφέ. Βαριόμουνα την ζωή μου, αλλά ήξερα ότι, αν δεν καθόμουν ήσυχη, θα είχα συνέπειες... Περιμένοντας τον σερβιτόρο, είδα να "την" σερβίρουν στο διπλανό τραπέζι. Ήταν το σχήμα της που ήταν ψηλόλιγνο? Το υπόλευκο χρώμα? Η σως που έτρεχε από την κορφή ως το πιατάκι? Με μιας ξεσηκώθηκα! Η μυρωδιά της καραμέλας με ξετρέλανε! Άρχισα να κάνω νοήματα στη μαμά μου, δεν με πρόσεχε... Έρχεται ο σερβιτόρος παραγγέλνουν καφέ και τυρόπιτα για μένα, χωρίς να με ρωτήσουν...Βλέπεις δεν μου άρεσαν τα γλυκά τότε! Έπρεπε κάτι να κάνω!
" Όχι τυρόπιτα! Θέλω το γλυκό αυτό!" φώναξα και έδειξα το πιατάκι δίπλα!
Τα χρόνια εκείνα να δείχνεις στο διπλανό τραπέζι, να έχεις άποψη για τι ήθελες και τι όχι, να λες "Όχι" ήταν ανεπίτρεπτες συμπεριφορές για κοριτσάκια με καλούς τρόπους... Όμως το διακινδύνευσα! Υπήρχε πιθανότητα να θυμώσει η μαμά, να μη μου πάρει τίποτα και να γυρίσουμε σπίτι, για να ακούσω το μάλωμα του αιώνα και να έχω ένα σωρό τιμωρίες "δεν θα βγεις να παίξεις με τις φίλες σου για μια βδομάδα", "δεν θα πάμε στο σινεμά για 1 μήνα",  κλπ κλπ !
Δεν ξέρω τι έγινε, φαίνεται η μαμά μου ήταν στις καλές της, πάντως σε λίγο η κρέμα καραμελέ βρισκόταν μπροστά μου! Ακόμα θυμάμαι την αίσθηση! Πως κοβόταν με το κουταλάκι, το ελαφρύ γλυκό της κρέμας, την απίστευτη υφή της, με την πικρούτσικη καραμέλα, που κατρακυλούσε από την κορφή!
"Μαμά, πώς λέγαν το γλυκό?"
"Κρέμα καραμελέ!"
"Μπορείς να μας την φτιάχνεις κάθε μέρα?"
"Δεν ξέρω την συνταγή!"
" Η θεία Νίκη θα την ξέρει?"
"Δεν νομίζω..."
"Αν είμαι καλό παιδί, θα ερχόμαστε να με κερνάς εδώ?"
"Θα δούμε..."
Δεν άφησα θεία μου, νονά μου, γειτόνισσα, γνωστή να μη την ρωτήσω για την συνταγή!

Κάποια στιγμή η συνταγή βρέθηκε, μα η μαμά μου ποτέ δεν μου την έκανε...
Απωθημένο το είχα το γλυκό! Μόλις μεγάλωσα πήρα τα σχετικά αλουμινένια φορμάκια και άρχισα να προσπαθώ να το πετύχω! Πάντα η παιδική μνήμη ήταν απείρως καλύτερη! Και όλο αναζητούσα μια καλή συνταγή!

Η Κική από την Μικρή Κουζίνα της μου έδωσε μια πολύ καλή συνταγή! Αν δεν την έχετε εντοπίσει ρίξτε μια ματιά εδώ! Από όσες συνταγές έχω δοκιμάσει, νομίζω ότι είναι η πιο κοντινή στην παιδική μου ανάμνηση!

Τελευταία ήθελα να κάνω την κρέμα, σε μικρό μέγεθος για να μπορεί να σερβιριστεί μαζί με άλλα μικρά γλυκά και αλμυρά σε ένα high tea.  Αποφάσισα να μη κάνω αυτή τη φορά την συνταγή της Κικής, για να βάλω λιγότερα αυγά. Δοκίμασα την συνταγή που γράφει επάνω το κουτί του ζαχαρούχου γάλακτος Nestlé, που πωλείται στα Σούπερ Μάρκετ της Ν Αφρικής.. Σας μεταφράζω την συνταγή παρακάτω. Η συνταγή δεν συγκρίνεται με εκείνη της Κικής, όμως μπορεί να την φάει κάποιος που έχει ψηλή χοληστερίνη, χωρίς να έχω τύψεις! 

Έκανα μικρές ασήμαντες προσαρμογές, όπως λιγόστεψα το νερό στην καραμέλα, πρόσθεσα ξύσμα λεμονιού, ετοίμασα την μισή δόση από αυτή που γράφω και την φορμάρισα στις μικρές φόρμες σιλικόνης, που χρησιμοποιώ για τα μίνι μάφινς.

Ας δούμε την συνταγή!

Για την καραμέλα
250 ml ζάχαρη (ήταν περισσότερη απ ότι ήθελα, την επόμενη φορά θα βάλω 180-200 ml)
50ml νερό (η συνταγή στο κουτί έλεγε 125 ml)

Για την κρέμα
1 κονσέρβα των 385γρ ζαχαρούχο γάλα
300 ml νερό
600 ml γάλα φρέσκο
4 μεγάλα αυγά
5 ml  εσάνς βανίλια
ξύσμα ενός λεμονιού (δική μου προσθήκη, προαιρετική αν σας αρέσει η γεύση του λεμονιού)


Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 160 βαθμούς

Σε ένα τηγάνι βάζουμε την ζάχαρη και το νερό και ανακατεύουμε ελαφρά σε δυνατή φωτιά, να υγρανθεί η ζάχαρη. Όταν αρχίζει να βράζει, σταματάμε το ανακάτεμα και αφήνουμε την ζάχαρη να γίνει καραμέλα. Προσέχουμε (παρατηρώντας το χρώμα της, που προοδευτικά γίνεται πιο σκούρο) να μην ανέβει υπερβολικά η θερμοκρασία, για να μην καεί η καραμέλα και γίνει πικρή. Η καραμέλα είναι έτοιμη όταν είναι σκούρο χρυσαφί το χρώμα. Την κατεβάζουμε από την φωτιά. Αν μας ξεφύγει και δούμε το χρώμα να γίνεται σκούρο καστανό, αμέσως καθίζουμε το τηγάνι σε κρύο νερό (ή πετσέτα βρεγμένη) να ελεγχθεί η θερμοκρασία της. Προσοχή καίει τρομερά!

Βάζουμε την καραμέλα σε μια φόρμα χωρητικότητας 2 λίτρων ή σε ατομικά πυράντοχα μπολάκια. Ή, αν θέλετε να γίνουν μικρούτσικες οι κρέμες, χρησιμοποιείτε τα φορμάκια για τα μικρά μάφινς. Σε αυτή την περίπτωση θα χρειαστείτε την μισή δόση, διαφορετικά δεν θα ξέρετε τι να κάνετε τα χιλιάδες κρεμάκια που θα ετοιμάσετε! Χρησιμοποίησα για την μισή δόση 24 φορμάκια μικρά και 6 φορμάκια αλουμινένια για κρέμα καραμελέ.

Χειριστείτε προσεκτικά τα φορμάκια μη στάξει πάνω σας καραμέλα, γιατί όπως είπαμε είναι σε πολύ ψηλή θερμοκρασία!

Σε ένα μεγάλο μπολ αδειάζουμε το ζαχαρούχο γάλα. Προσθέτουμε το νερό, το γάλα, τα αυγά (χτυπημένα να ενώσουν), το ξύσμα του λεμονιού και την βανίλια. Χτυπάμε απλά να ενώσουν τα υλικά. Δεν παραχτυπάμε, γιατί δημιουργούνται φυσαλίδες στην κρέμα. Ρίχνουμε την κρέμα στη φόρμα ή στα φορμάκια με την καραμέλα, αφού την περάσουμε από λεπτή σήτα για να απομακρύνουμε κομματάκια αυγού, που δεν διαλύθηκαν! Για να λέμε την αλήθεια, εγώ δεν το έκανα αυτό με την σήτα, γιατί δεν ήθελα να απομακρύνω το ξύσμα. Απλά έριξα το μείγμα σε ένα δοχείο με καλή ροή, για να μπορέσω εύκολα να γεμίσω τα φορμάκια.

Βάζουμε την φόρμα σε μπαιν μαρί: Στρώνουμε με ένα πανί ένα ταψάκι και τοποθετούμε μέσα την φόρμα με την κρέμα. Προσθέτουμε στο ταψί χλιαρό νερό, να φτάνει στα 2/3 της κρέμας στη φόρμα και τα τοποθετούμε όλα μαζί στο φούρνο.

Αν βάλουμε όλο το μείγμα σε μια φόρμα ψήνουμε για 1 ώρα, σβήνουμε τον φούρνο και αφήνουμε την κρέμα να κρυώσει στο φούρνο. Στην συνέχεια βάζουμε την φόρμα με την κρέμα στο ψυγείο να κρυώσει καλά. Αν όμως έχουμε μικρά φορμάκια αρκούν 10 λεπτά στο φούρνο και τα αφήνουμε έξω να κρυώσουν σε θερμοκρασία δωματίου.

Βάζουμε στο ψυγείο 1-4 ώρες, ανάλογα με το μέγεθος, να κρυώσουν για τα καλά!

Όταν η κρέμα κρυώσει αναποδογυρίζουμε σε πιατέλα και σερβίρουμε! Η πιατέλα πρέπει να είναι λίγο βαθιά ώστε η καραμέλα να μην χυθεί έξω… Αν έχουμε φορμάκια σιλικόνης, πιέζουμε λίγο να ξεκολλήσει από τις άκρες, παραμορφώνουμε την σιλικόνη και ξεφορμάρουμε.

Τα μικρά κρεμάκια τα ξεφορμάρισα πάνω σε έτοιμα μπισκοτάκια, ώστε να μπορούμε να τα κρατήσουμε (με χάρη) και να τα γευτούμε με λίγες τύψεις, αν αρκεστούμε σε ένα!

Καλό Σαββατοκύριακο σας εύχομαι!