Η εποχή των ανθισμένων Τζακαράντα

Στην Ν Αφρική η άνοιξη είναι σηματοδοτημένη από ένα χρώμα μωβ-μπλε. Είναι τα ανθισμένα Τζακαράντα, που την χρωματίζουν. Τα Τζακαράντα είναι μεγάλα δέντρα, που το ύψος τους μπορεί να φθάνει πάνω από 20μέτρα! Πρώτα ανθίζουν ολόκληρα και μετά βγάζουν φύλλα. Δενδροστοιχίες κατά μήκος των δρόμων έχουν το μωβ-μπλε χρώμα που βλέπετε στις φωτογραφίες. Το ίδιο χρώμα έχει και το έδαφος κάτω από τα δέντρα από τα πεσμένα λουλουδάκια τους. Τα δέντρα αυτά τα έφεραν οι λευκοί άποικοι στην Αφρική και τα φύτευσαν στις πολιτείες τους. Ιδιαίτερα η Πραιτόρια είναι η πόλη των Τζακαράντα! Είναι πανέμορφη αυτή την εποχή του χρόνου!

Τα δέντρα αυτά έχουν μεγάλες απαιτήσεις σε νερό! Έτσι λέγεται ότι, όπου φυτρώνουν εμποδίζουν άλλα φυτά να αναπτυχθούν και αποξηραίνουν το έδαφος. Για τον λόγο αυτό δεν τα φυτεύουν πια.

Οι μαύροι νομίζω ότι δεν τα συμπαθούν ιδιαίτερα, γιατί αποτελούν σύμβολο της λευκής κυριαρχίας...

Θυμάμαι ότι όταν ήρθαμε να εγκατασταθούμε στο Σάντον, ήταν και τότε ανθισμένα τα Τζακαράντα. Ήρθαμε μαζί με φίλους - συναδέλφους του Γ. Αυτό μας βοήθησε να προσαρμοστούμε πιο εύκολα. Με τον Α και την Ε είμαστε φίλοι από την Αθήνα. Τους άλλους τους γνωρίσαμε εδώ και δεθήκαμε σε μια καλή παρέα. Περάσαμε μαζί 3 χρόνια και μοιραστήκαμε έννοιες, γλέντια, μοναξιές, γέλια, αγωνίες, επιτυχίες, δουλειά. Δεν μου είναι εύκολο να μιλάω για συναισθήματα. Είναι πιο εύκολο να περιγράφω ανθισμένα δέντρα, πόλεις, ή την εκτέλεση ενός γλυκού, παρά να γράφω για αυτές τις πολύτιμες σχέσεις. Όμως κάποια κομμάτια της δουλειάς, που είχε αναλάβει η παρέα των αντρών ολοκληρώθηκαν. Μπορούν να συνεχίσουν από την Αθήνα. Δεν υπάρχει λόγος να μείνουν εδώ όλοι. Σήμερα η Ε φεύγει για την Ελλάδα. Γυρίζουν πίσω. Σύντομα θα την ακολουθήσει ο Α. Και για μένα το Γιοχάνεσμπουργκ θα είναι πιο άδειο.

Κέιπ Τάουν

Η Γλαρένια μου θύμισε ότι στην περιοχή του Κέιπ Τάουν φυτρώνουν υπέροχα λουλούδια! Αυτό έγινε αφορμή να θυμηθώ τα ταξιδάκια μου εκεί. Με την ευκαιρία να σας δείξω φωτογραφίες από την πόλη και να σας πω και δυο κουβεντούλες...

Θα θυμάστε από την Ιστορία, τον 15 αιώνα, τους Ευρωπαίους θαλασσοπόρους (Βαρθολομαίος Ντιάζ), που έκαναν με τις γαλέρες τους τον περίπλου της Αφρικής, για να φέρουν μπαχαρικά από την Ινδία. Για τις ανάγκες των πληρωμάτων και την τροφοδοσία των καραβιών με τρόφιμα και κυρίως φρέσκα λαχανικά (και να μη παθαίνουν σκορβούτο), άραξαν στο ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας και στην γύρω περιοχή εγκαταστάθηκαν άποικοι με ευθύνη της Ολλανδικής Εταιρείας Ανατολικών Ινδιών.

Οι άποικοι έφτιαξαν αγροκτήματα, και καλλιέργησαν τα απαραίτητα γεωργικά προϊόντα, για να ανεφοδιάζονται τα πλοία. Για εργατικό δυναμικό χρησιμοποίησαν σκλάβους, κυρίως από την Ινδονησία και την Μαδαγασκάρη. Με αυτή την αφετηρία, δημιουργήθηκε σταδιακά το κράτος της Ν Αφρικής. Στα χρόνια που ακολούθησαν πέρασαν από την περιοχή Γάλλοι και Άγγλοι, έγιναν μακροχρόνιοι πόλεμοι και τελικά υπερίσχυσαν οι Άφρικαανς (οι Ολλανδοί άποικοι)

Το 1652 ιδρύθηκε η πόλη του Κέιπ Τάουν, που σήμερα είναι η δεύτερη σε πληθυσμό πόλη της Ν Αφρικής (3.500.000 κάτοικοι). Έχει μεγάλη έκταση 2.455 τ.χλμ (το πολεοδομικό συγκρότημα της Αθήνας έχει έκταση μόνο 412τ.χλμ) και, όπως είναι προφανές, είναι ιδιαίτερα αραιοδομημένη πόλη!

Η πολεοδομική της οργάνωση ήταν (πως να το κρύψουμε) στηριγμένη σε ρατσιστική λογική. Υπάρχουν οι περιοχές που κατοικούσαν οι λευκοί, τα γκέτο των μαύρων, οι περιοχές που ζούσαν οι Ινδοί (οι Άγγλοι τους έφεραν στην Ν Αφρική, γιατί συνήθιζαν στις αποικίες τους να μη χρησιμοποιούν σαν εργατικό δυναμικό τους ντόπιους, αλλά έφερναν κατοίκους άλλων αποικιών τους). Οι περιοχές αυτές ήταν εντελώς διακεκριμένες. Ακόμα και οι δρόμοι, οι διαβάσεις, οι είσοδοι κλπ ήταν χωρισμένοι σε τρεις ζώνες, που εξυπηρετούσαν τις 3 αυτές ομάδες κατοίκων. Είναι προφανές ότι οι μαύροι κάτοικοι είχαν την χειρότερη μοίρα…

Σε μια περιοχή (το District 6) που επιχειρήθηκε συγκατοίκηση, το 1968-1970 επενέβη η Κυβέρνηση του Απαρτχάιντ, τους διέλυσε (60.000 κάτοικοι μεταφέρθηκαν ή εξοντώθηκαν) και κατεδάφισε όλες τις κατοικίες! Ακόμα σήμερα η περιοχή είναι αδόμητη και μόνο η εκκλησία στέκει στην θέση της, για να θυμίζει το γεγονός. Έχουν κτιστεί ελάχιστες κατοικίες, που παραχωρήθηκαν σε ηλικιωμένους παλιούς κατοίκους της περιοχής από την κυβέρνηση του Μαντέλα.

Το Κέιπ Τάουν είναι κτισμένο στο βόρεια άκρο της χερσονήσου που καταλήγει στο ακρωτήριο του Cape Point. Η πόλη απλώνεται γύρω από το Table Mountain, ένα βουνό-βράχο, που μοιάζει σαν να του έχεις κόψει την κορυφή και έχει σχήμα τραπεζίου! Χαρακτηριστικό του τοπίου είναι τα σύννεφα που κάθονται πάνω στο βουνό και μοιάζει σαν να χύνονται στις πλευρές του. Οι ντόπιοι το σύννεφο που χύνεται το ονομάζουν τραπεζομάντιλο ...

Το λιμάνι του Κέιπ Τάουν είναι μεγάλο και είχε μεγάλη γεωπολιτική σημασία και κίνηση το διάστημα που είχε κλείσει το Σουέζ, γεγονός που ανάγκαζε όλα τα καράβια να κάνουν τον περίπλου της Αφρικής. Σήμερα, ένα μεγάλο μέρος του έχει μετατραπεί σε χώρο τουρισμού και αναψυχής, που συγκεντρώνει πολύ κόσμο. Στο υπόλοιπο κομμάτι του συνεχίζει να έχει μεγάλη ναυπηγική βάση και εμπορευματικές αποθήκες.

Ο τουρισμός στο Κέιπ Τάουν είναι πολύ ανεπτυγμένος, γιατί η περιοχή είναι πανέμορφη, έχει καλό κλίμα (σχεδόν Μεσογειακό), πολλά και καλά ξενοδοχεία, μεγάλο συνεδριακό κέντρο που φιλοξενεί όλο το χρόνο πολλά συνέδρια. Επίσης με έδρα το Κέιπ Τάουν δίνονται μεγάλες δυνατότητες να απολαύσει κανείς πολύ ενδιαφέροντα πράγματα σε μικρή απόσταση (ωραίες παραλίες, παραθαλάσσιους οικισμούς, πιγκουίνους, φάλαινες, φώκιες, δελφίνια, τη περιοχή Stellenbosch περίφημη για τα υπέροχα κρασιά της, το νησί Robin που ήταν τόπος εξορίας πολιτικών προσώπων κλπ).

Οι φωτογραφίες στην ανάρτηση αυτή είναι από το λιμάνι, όπου μπορείς να περπατάς με ασφάλεια. Γενικά στο Κέιπ Τάουν υπάρχει λιγότερο έγκλημα από το Γιοχάνεσμπουργκ. Στο κέντρο της πόλης βλέπεις κόσμο (και λευκούς) να περπατούν, χωρίς ιδιαίτερο κίνδυνο. Δεν υπάρχουν τόσο ψηλές μάντρες στα σπίτια. Υπάρχουν λιγότερα καγκελόφρακτα παράθυρα...

Το Κέιπ Τάουν έχει μεγάλο Πανεπιστήμιο και φημισμένα νοσοκομεία (εδώ έγινε το 1967 η πρώτη μεταμόσχευση καρδιάς από τον Christian Barnard) Το κέντρο της πόλης είναι χτισμένο με ουρανοξύστες και διάσπαρτα υπάρχουν παλιά αξιόλογα κτίσματα του 19 αιώνα. Εκεί είναι και η έδρα του Εθνικού Κοινοβουλίου, που φιλοξενείται για 6 μήνες το χρόνο (τους άλλους 6 μήνες έχει έδρα την Πραιτόρια). Ενόψει του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2010 χτίζονται εκεί τόσο αθλητικά κέντρα, όσο και κατοικίες.

Οι περιοχές κατοικίας των πλουσίων είναι πανέμορφες με όμορφους κήπους, μεγάλα σπίτια, κλπ. Στην παραλιακή ζώνη έχουν κτιστεί πολυκατοικίες κυρίως με λοφτ.

Οι δρόμοι είναι μεγάλοι, με πολλούς ανισόπεδους κόμβους και καλή σήμανση. Λίγο πιο έξω από την κεντρική περιοχή είναι κατασκευασμένα township (εργατικές περιοχές κατοικίας) τα παλιά γκέτο που σφίγγεται η καρδιά σου όταν τα βλέπεις. Αλλά για αυτά θα μιλήσουμε άλλη φορά.

Λάβα και τυρκουάζ

Η Φ. διάλεξε την λάβα! Της άρεσαν οι μαύρες ημιπολύτιμες πέτρες, με την ματ εμφάνιση και την περίεργη υφή! Πήρε δυο διαφορετικά μεγέθη και σχήματα και μου ζήτησε να της κάνω ένα εντυπωσιακό κολιέ. Για να φωτίσω το κολιέ και να το κάνω πιο νεανικό, έψαξα για κάποιο λίθο με χρώμα. Θα ήθελα κάποιο κοράλλι, αλλά δεν βρήκα... Κατέληξα λοιπόν σε τυρκουάζ σε τρία μεγέθη και μικρές μαύρες χάντρες. Το έδεσα με μαύρη μεταξωτή κλωστή με κόμπους για να είναι σταθερό, αν σπάσει να μη χαθούν οι πέτρες και να πέφτει ωραία όταν φοριέται! Πέρασα τις χάντρες χωρίς σχέδιο, ασύμμετρα, όπως μου ερχόταν στο χέρι. Μπορεί να φορεθεί μακρύ σε μια σειρά, αλλά και κοντό διπλή σειρά με την βοήθεια ενός κουμπώματος που πήρα! Χάρηκα πολύ όταν το φόρεσε και της πήγαινε! Δεν ξέρω ποια από τις δυο μας καμάρωνε περισσότερο... Για την Μ. δεν τολμώ να φτιάξω κοσμήματα. Φτιάχνει μόνη της υπέροχα πράγματα, γεμάτα φαντασία και διακριτικό γούστο! Για παράδειγμα αυτό το βραχιόλι: Έχει πλέξει ασημένιο σύρμα με το βελονάκι και έχει στερεώσει επάνω του το λουλουδάκι που έφτιαξε με χάντρες, σβαρόφσκυ και ασημένιο σύρμα. Μου φαίνεται καταπληκτικό! Και σαν ιδέα και σαν εκτέλεση!

Λουλούδια στο βάζο

Ακόμα και τα λουλούδια είναι διαφορετικά στην Ν Αφρική και ας είναι στο βάζο. Είναι πρωτέας , από την ποικιλία Leucospermum Cordifolium Orange Pincushion και yellow! Πρωτέα από άλλη ποικιλία, σας έχω δείξει ξανά, χωρίς να σας πω το όνομα Μου αρέσουν τόσο πολύ που ήθελα να τα δείτε και σεις... Καλή βδομάδα να έχουμε

Τούρτα Για Επέτειο

Σήμερα γιορτάζουμε κάποια επέτειο και το ρίξαμε στα γλυκά! Βλέπετε, χρειαζόμαστε πια κάποια πρόφαση για να κάνουμε κραιπάλες... Στη τούρτα αυτή δεν έκανα παντεσπάνι σαν βάση, αλλά δίσκους με μαρέγκα, για να γίνει πιο αφράτη.
Χρειάστηκα λοιπόν:
Για τις μαρέγκες
7 ασπράδια από μεγάλα αυγά
1 πρέζα αλάτι
1 πρέζα cream tartar
250 g ζάχαρη
125 g αλεσμένα αμύγδαλα
5 κουταλάκια του γλυκού cornflour
5 κουταλάκια του γλυκού αλεύρι
Για την κρέμα
250 g ζάχαρη
180 ml νερό
7 κρόκους αυγού
500 g βούτυρο μαλακό
60ml Amareto(ή άλλο ποτό της αρεσκείας σας, όπως Brandy )
3 κουταλιά σούπας στιγμιαίο καφέ
7 κουταλιές της σούπας κακάο μερικές σταγόνες νερό
Για την διακόσμηση
Τριμμένη σοκολάτα,
5 σοκολατάκια Ferrero Rocher,
Σπιτικά τριαντάφυλλα φρέσκα χωρίς χημικά, μαμουνάκια κλπ

Για να κάνω τους δίσκους της μαρέγκας ζωγράφισα 4 κύκλους διαμέτρου 23cm σε λαδόκολλα. Πέρασα τις λαδόκολλες με λάδι (από την ανάποδη μεριά από εκείνη που έκανα τον κύκλο), με το πινέλο της κουζίνας και πασπάλισα με ελάχιστο αλεύρι (με τον αχνορίχτη, όπως μου έβαλε την ιδέα η Κική).
Προθέρμανα τον φούρνο στους 150 βαθμούς.
Για τις μαρέγκες η Κική έχει κάνει "ντοκτορά" στο ποστ για τους μπεζέδες μελετήστε το!
Χτύπησα τα ασπράδια με το αλάτι σε μπολ γυάλινο, με το μίξερ μέχρι να αρχίσουν να σχηματίζονται σταθερές κορυφές στην μαρέγκα. Πρόσθεσα την cream tartar και συνέχισα να χτυπώ άλλα 30 δευτερόλεπτα. Πρόσθεσα μια-μια κουταλιά τα 3/4 της ζάχαρης, συνεχίζοντας το χτύπημα μέχρι να ενσωματωθεί η ζάχαρη και να σφίξει καλά η μαρέγκα. Στην συνέχεια πρόσθεσα τα τριμμένα αμύγδαλα, το cornflour, το αλεύρι και την υπόλοιπη ζάχαρη. Προσεκτικά ανακάτεψα με μεταλλικό κουτάλι αργά, κάνοντας κινήσεις από κάτω προς τα πάνω, να ενσωματωθούν τα υλικά, χωρίς να ξεφουσκώσει η μαρέγκα.
Χώρισα την μαρέγκα σε 4 μέρη και την άπλωσα στους κύκλους, που είχα ετοιμάσει στις λαδόκολλες. Το άπλωμα μπορεί να γίνει και με κορνέ σχηματίζοντας σπείρα με την μαρέγκα (αλλά δεν έχω εδώ, οπότε έγινε απλά με το κουτάλι). Έψησα τις μαρέγκες για 40-45 λεπτά.
Όταν κρύωσαν, έβγαλα προσεκτικά τις λαδόκολλες από τους δίσκους της μαρέγκας. Στο σημείο αυτό οι δίσκοι μπορεί να σπάσουν. Γενικά δεν πειράζει θα τους ενώσετε στο μοντάρισμα της τούρτας. Αλλά για να βγουν ολόκληροι τοποθετήστε τον κάθε δίσκο στην άκρη του πάγκου ή του τραπεζιού που δουλεύετε, ώστε να προβάλει ο δίσκος λίγο στο κενό. Με το ένα χέρι σταθεροποιείστε τον δίσκο και με το άλλο τραβήξτε σιγά προς τα κάτω το χαρτί. Κινείστε τον δίσκο με μικρές κινήσεις κυκλικά και ξεκολλήστε λίγο-λίγο το χαρτί. Έτσι το ελέγχετε περισσότερο και δεν σπάει η μαρέγκα. Τώρα ήρθε η ώρα της κρέμας! Η κρέμα στην συνταγή μου είχε άψητους κρόκους. Τα φοβάμαι τα ωμά αυγά για την σαλμονέλα... Σιγά μην την έκανα έτσι... Ζέστανα λοιπόν τα αυγά, για να εξουδετερώσω την σαλμονέλα (αν τυχόν υπήρχε). Έκανα μετρήσεις με το θερμόμετρο, για να βεβαιωθώ ότι η θερμοκρασία στα αυγά θα φτάσει πάνω από 70 βαθμούς, που όπως έχω διαβάσει είναι ασφαλής! Μπορούσα να τα ψήσω σε μπεν μαρί, αλλά ακολούθησα άλλη πιο εύκολη λύση. Έφτιαξα ένα σιρόπι βράζοντας την ζάχαρη στο νερό για 10 λεπτά. Στο μεταξύ χτύπησα με το μίξερ τους κρόκους να φουσκώσουν. Έριξα αμέσως στα αυγά το ζεστό σιρόπι (όχι όμως όλο μαζί), συνεχίζοντας το χτύπημα για να μη γίνουν ομελέτα οι κρόκοι. Θερμομέτρησα το μείγμα και είχε θερμοκρασία 72 βαθμών. Οπότε εξουδετερώθηκε ότι ανεπιθύμητο μπορεί να υπήρχε!
Δεν χρειάζεται να σας πω να προσέχετε να μην ανακατεύετε τα σκεύη που είχατε χρησιμοποιήσει στα άψητα αυγά, με τα υπόλοιπα υλικά της τούρτας! Ξέρετε εσείς να προστατεύεστε, έστω και για προληπτικούς λόγους... Σε άλλο μπολ χτύπησα το βούτυρο, να γίνει κρέμα και έριξα το μείγμα των αυγών συνεχίζοντας το χτύπημα. Πρόσθεσα το ποτό να εξαφανιστεί η μυρουδιά των αυγών. Έφτιαξα μια πάστα διαλύοντας σε ελάχιστο νερό τον καφέ και το κακάο. Έριξα την πάστα του καφέ-κακάο στο μείγμα του βουτύρου. Με τον τρόπο αυτό η κρέμα έγινε σοκολατένια. Έβαλα την κρέμα του βουτύρου στο ψυγείο να κρυώσει και να σταθεροποιηθεί κάπως, αλλά να μπορεί να απλώνεται. Χώρισα την κρέμα σε 4 μέρη.
Σε πιατέλα έβαλα εναλλάξ τις μαρέγκες και την κρέμα και τις κάλυψα με την κρέμα.
Διακόσμησα με το τρίμμα σοκολάτας, τα σοκολατάκια και τα τριαντάφυλλα και να το αποτέλεσμα!

Abdoullah Ibrahim & Ekaya Live!

Το Σαββατόβραδο 9.10.09 είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω στο Linder Auditorium στο Jbg, έναν από τους διασημότερους μαύρους συνθέτες και πιανίστες της σύγχρονης τζαζ, τον νοτιοαφρικανό Abdullah Ibrahim, σε μια συναυλία που έδωσε μαζί με τους Εkaya. Η συναυλία έγινε με αφορμή τα 75α γενέθλια του καλλιτέχνη. Κράτησε 3 ώρες και ήταν από τις πιο ενδιαφέρουσες παραστάσεις που έχω παρακολουθήσει! Είχε συμπεριλάβει στο πρόγραμμα παλιά τραγούδια του, αλλά και πολλά κομμάτια από το νέο δίσκο του Senzo. Από τον δίσκο αυτό είναι το κομμάτι Bleue Bolero που θα ήθελα να ακούσετε και εσείς. Επειδή μπορεί να μην ξέρετε την ιστορία του, ας αναφέρω δυο λόγια... O Abdullah Ibrahim γεννήθηκε στην Ν Αφρική, στο Κέιπ Τάουν, το 1934. Το όνομά του τότε ήταν Adolph Johannes Brand, έγινε αρχικά γνωστός στον χώρο της μουσικής ως Dollar Brand. Κανείς μας ίσως δεν μπορεί να φανταστεί τι σήμαινε να είσαι νέος μαύρος μουσικός τα χρόνια εκείνα στην πολυ-πολιτισμική ρατσιστική περιοχή του λιμανιού του Κέιπ Τάουν... Η μουσική του αντικατοπτρίζει τις μουσικές επιρροές που είχε στην παιδική του ηλικία. Επιρροές από τα παραδοσιακά τραγούδια της Αφρικής, τα γκόσπελ, την εκκλησιαστική μουσική και τη τζαζ. Τη τζαζ μουσική μουσική που γνώρισε από δίσκους, που έφερναν μαζί τους ναύτες, που συναντούσε στο λιμάνι του Κέιπ Τάουν. Τα πρώτα μαθήματα πιάνου τα πήρε σε ηλικία 7 χρόνων. Άρχισε να παίζει τζαζ επαγγελματικά από το 1949. Οι πρώτες ηχογραφήσεις δίσκων του έγιναν στην Ν Αφρική, το 1960. Το 1962, λόγω των φυλετικών προβλημάτων που υπήρχαν στην Ν Αφρική με το apartheid, μετακόμισε στην Ευρώπη και άρχισε να εμφανίζεται σε μουσικές παραστάσεις. Έπαιξε σε πολλά Ευρωπαϊκά φεστιβάλ, όπως επίσης για το ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Συνεργάστηκε με διάσημους εκτελεστές και συνθέτες της τζαζ, όπως ο Duke Ellington. Στα μέσα της δεκαετίας του '70 γύρισε στην Ν Αφρική, ασπάστηκε το Ισλάμ και άλλαξε το όνομά του σε Abdullah Ibrahim. Παράλληλα ταξίδευε σε Αμερική και Ευρώπη έπαιζε σε συναυλίες και κλαμπ κυρίως με μπάντα (πιάνο, μπάσο και ντραμς), αλλά μερικές φορές και σόλο πιάνο. Εκτός από πιάνο παίζει επίσης φλάουτο, σαξόφωνο και τσέλο. Συνήθως παίζει δικές του συνθέσεις. Το έργο του Mannenberg θεωρείται από τις καλύτερες μουσικές συνθέσεις της Ν Αφρικής. Έγινε ανεπίσημα το σύμβολο της αντίστασης κατά του apartheid. Το video που βλέπεται γυρίστηκε στο μεγαλύτερο μέρος του στο νησί Robin, που έζησε 27 χρόνια εξορισμένος ο Μαντέλα

Καλό φθινόπωρο ή καλή άνοιξη?

Καιρό έχουμε να τα πούμε! Εύχομαι να είσαστε όλοι καλά! Οικογενειακές και προσωπικές υποχρεώσεις με κράτησαν για ένα διάστημα μακρυά από το ίντερνετ και ιδιαίτερα από τα μπλογκς... Αλλά όποτε είχα καιρό έριχνα και μια ματιά και έβλεπα ότι γυρίσατε από τις διακοπές σας, είχατε εκλογές, αλλαγές, κυρίως ότι είσαστε όλοι καλά και με δημιουργική διάθεση! Το διάστημα αυτό που χάθηκα, έζησα ωραίες οικογενειακές στιγμές. Η Φ πήρε το πτυχίο της και συνεχίζει μεταπτυχιακές σπουδές της στο εξωτερικό. Η μικρούλα μου, ήσυχα και γρήγορα, σχεδόν τελείωσε και αυτή την σχολή της και διερευνά τις δυνατότητες για την μελλοντική πορεία της! Εγώ, για να σας το περιγράψω με δυο λόγια, καμάρωσα, βοήθησα, αγχώθηκα, έκανα παρέα, τακτοποίησα εκκρεμότητες και γύρισα στην Ν Αφρική! Μια Ν Αφρική ανοιξιάτικη! Τα πάντα είναι ανθισμένα! Με εντυπωσιάζουν τα ολάνθιστα δέντρα! Αλλά και τα πουλιά! Είναι πανέμορφα, πολύχρωμα, ξεχωριστά! Σας παρουσιάζω μερικές φωτογραφίες τους από το αρχείο μας, για να αποκτήσετε μια εικόνα! Δεν θα σας κουράσω με ζωολογία αυτή τη φορά! Θα σας πω μόνο τα ονόματα των πουλιών. Οι φωτογραφίες είναι τραβηγμένες με την Canon EOS 40D. Ελπίζω να σας αρέσουν!

Saddle-billed Stork (πελαργός)

Brown-hooded Kingfisher Little Bee-eater (μελισοφάγος)

Lilac-breasted Roller Black Cormorant (κορμοράνος)

Wattled Crane (γερανός) Vulture (όρνιο, γύπας)

Μου λείψατε! Καλώς σας ξαναβρίσκω! Σας εύχομαι καλό φθινόπωρο, ευχηθείτε μου καλή άνοιξη!