Σύντομα ήρθε στο κόσμο και η μικρή μου κόρη να συμπληρώσει την ευτυχία μου και να ισορροπήσει την οικογένεια.
Τα χρόνια πέρασαν ατέλειωτα γρήγορα. Θυμάμαι σαν όνειρο να τρέχω να προλάβω παιδιά, δουλειά, σπίτι, με μόνο στήριγμα τον Γ. Και τα καταφέραμε καλά νομίζω…
Η Φ. από την πρώτη στιγμή έδειξε τον χαρακτήρα της! Έξυπνη, ικανή να επιβιώνει σε οποιαδήποτε κατάσταση, αρχηγική με γυναικείο τρόπο, ζόρικη, αισιόδοξη, μαχητική, με μεγάλη αυτοπεποίθηση, δομημένη, αλλά και τρελοκομείο ταυτόχρονα.
Μια ευχή και ένας μπελάς αυτό το παιδί!
Στο Δημοτικό θυμάμαι τις δασκάλες να με επιπλήττουν για την κόρη μου και ανατροφή της και στο γυμνάσιο - λύκειο να με συγχαίρουν για τον χαρακτήρα και τις επιδόσεις της.
Ο καιρός κύλησε τα όνειρα πήραν σχήμα.
Πέρασε με άνεση στο Πολυτεχνείο στους Ηλεκτρολόγους Μηχανικούς. Δεν ξέρω αν ήταν αυτό το όνειρό της… Δεν της άρεσε, αλλά ήταν περήφανη για την σχολή της. Βρήκε όμως τον δρόμο της και χάραξε πορεία! Ασχολήθηκε με θέματα που της άρεσαν, διακρίθηκε, συμμετείχε, απογοητεύτηκε, ενθουσιάστηκε όλα μαζί!
Σήμερα παρουσίασε την διπλωματική της με επιτυχία! Από Σεπτέμβρη συνεχίζει τις σπουδές της στο εξωτερικό για master's, αλλάζοντας κάπως κατεύθυνση…
Είμαι στην Αφρική τόσο μακριά, μα και τόσο κοντά, στο παιδί μου… Θα ήθελα να είμαι εκεί να την αγκαλιάσω. Την σημερινή χαρά θα την ζήσει με την παρέα της! Θα είμαι όμως εκεί στην ορκωμοσία της…
Ξέρετε πως δουλεύει το μυαλό... Πως κάνει κύκλους! Σήμερα θυμήθηκα, σαν να ήταν χθες, έναν άλλο Ιούλιο, χρόνια πριν, τον εαυτό μου, να παρουσιάζω την διπλωματική μου στην Πολυτεχνική Σχολή Θεσσαλονίκης, γεμάτη αισιοδοξία για το μέλλον, έτοιμη να βελτιώσω τον κόσμο ολόκληρο, ερωτευμένη με την ζωή, ερωτευμένη με τον Γ, μη γνωρίζοντας το τι θα ακολουθούσε, αλλά σίγουρη ότι θα ήταν κάτι καλό…
Ένας κύκλος που δεν σταματά. Έχω σχέση με την Αγγελική του τότε?
Η φίλη μου η Φοίβη, πάνω σε αυτό το ερώτημα, λέει « Όπως και νάχει όμως, όταν γυρίζω προς τα πίσω χαμογελάω! Δεν έχω καμιά αίσθηση ανεκπλήρωτου και αυτό νομίζω είναι που έχει σημασία! Και μέσα σ΄ αυτό το αίσθημα πληρότητας νομίζω ότι παίζει σημαντικό ρόλο η ύπαρξη των παιδιών!!»
Και έχει απόλυτο δίκιο.
Φοίβη μου σε ευχαριστώ!
Σε χαίρομαι, όχι που φαίνεσαι τόσο ζωντανός άνθρωπος, αλλά επειδή νιώθεις γεμάτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΞέρεις, οι άνθρωποι που νιώθουν κενοί, όχι μόνο δεν νιώθουν καλά με τον εαυτό τους, αλλά μην έχοντας να δώσουν κάτι, είναι μίζεροι και άδειοι, αδυνατούν να κάνουν έναν φίλο, κι αν τον έχουν, είναι σίγουρο ότι θα τον χάσουν!
Να χαίρεσαι τις κόρες σου και γενικά την οικογένειά σου, που με τόσο θαυμασμό μιλάς!
Άθεε σε ευχαριστώ πολύ! Σήμερα το πρωί τραβούσα φωτογραφίες της περιοχής μου για να στις δείξω. Δεν πέτυχα κανέναν με κουβερτα, είχε καλό καιρό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε συγκίνησε πολύ το άρθρο σου Αγγελική μου.Η πληρότητα σε κάθε άνθρωπο είναι το παν.Και χαίρομαι που αισθάνεσαι έτσι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα χαίρεσαι τα κορίτσια σου και να τα καμαρώσεις όπως επιθυμείς.
Να είσαι καλά Λίνα μου, σε ευχαριστώ
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγγελική μου δεν μπορώ να σου γράψω πολλά γιατί τα μάτια μου έχουν πλημυρίσει από τα δάκρυα, εσύ καταλαβαίνεις το γιατί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠλησιάζουν οι μέρες και καταλαβαίνες τι μου έρχονται κι εμένα στο μυαλό.
Όλα αυτά που περιγράφεις τα έχω νοιωσει κι εύχομαι σε κάθε μάνα να τα νοιώσει!!!
Πολλά φιλιά, να είσαστε πάντα καλά να τις χαίρεστε και τις δύο!!!
Ξανθή μου, κάποιες ξεχωριστές ημερομηνίες τα γέλια και τα δάκρυα μπερδεύονται! Τα έχεις ζήσει! Με καταλαβαίνεις! Να χαρούμε και τα υπόλοιπα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα τη χαίρεσαι! Και τις 2 να τις χαίρεσαι! Να είναι καλα και να σας δίνουν χαρές. Μην στενοχωριέσαι που δεν είσαι εκεί. Είναι σαν να είσαι και σε λίγες μέρες θα είσαι πάλι εκεί! Φιλάκια και στις δυο σας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή συνέχεια στα υπόλοιπα όνειρα της κόρης σου!!!Συμφωνώ σε όλες σου τις σκέψεις, πράγματι η ύπαρξη παιδιών τουλάχιστον εμας τις μάνες, μας δίνει αυτήν την πληρότητα που περιγράφεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελικά όμως τα χρόνια περνούν πολύ γρήγορα ρε γμτ....
Πολλά πολλά συγχαρητήρια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟχι μόνο στην Φ., αλλά και στην μανούλα που πρόσφερε πολλά όλα αυτά τα χρόνια, και πάνω από όλα την αγάπη της απλόχερα!
Να τις καμαρώνεις και τις δύο πάντα:))
Να χαίρεσαι τις κορούλες σου, να τις δεις όπως επιθυμείς...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι συγχαρητήρια πολλά...
Φιλάκια...
Αχ! τι όμορφη ανάρτηση , με συγκίνησες πρωί πρωί και είμαι λίγο ευάλλωτη αυτές τις μέρες σε δάκρυα.Έχουμε πολλά κοινά όπως τις δυό μας κόρες..εύχομαι κούκλα μου να τις χαρείς όπως επιθυμείς να τις δείς μα πάνω απ' όλα να δουν εκείνες τον εαυτό τους όπως θέλουν να τον δουν.Ν αείσαι κλά φίλη μου και δεν πειράζει που είσαι μακριά , η παρουσία μας είναι όπου υπάρχει η ψυχή μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγγελική μου πραγματικά με έκανες και δάκρυσα πρωί πρωί!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα χαίρεσαι και να καμαρώνεις πάντα για τα καμάρια της ζωής σου!!!
Μην στεναχωριέσαι που δεν είσαι εκεί!!!
Σίγουρα σε νιώθει δίπλα της, κοντά της!!!
Πραγματικά μου θύμισες τις δικές μου κόρες!!!
Τι μοναδικές στιγμές μας χαρίζουν τα παιδιά μας!!!
Αλλα και για σένα σου εύχομαι πάντα όταν κοιτάς πίσω να χαμογελάς!!!!
φιλιά πολλά!!!
NA TIS XAIRESAI
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα συναισθήματα πάντα μπλέκουν σε τέτοιες στιγμές Αγγελική μου. Αυτό όμως που έχει σημασία, είναι ότι η Φοίβη, έφτασε να παρουσιάζει την διπλωματικής της με επιτυχία σήμερα,γιατί το στήριγμά της τόσων ετών πίσω ήταν η παιδεία και η αγωγή της, που της πρόσφεραν απλώχερα δύο άνθρωποι με δύναμη ψυχής και γνώσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε φιλώ.
Αγγελική μου με συγκίνησες τόσο πολύ με το γραπτό σου που δεν μπορώ να συγκεντρωθώ και να σου γράψω κάτι όμορφο, το μόνο που μπορώ να ευχηθώ μέσα απο την καρδιά μυ να είσαστε πάντα καλά, αγαπημένοι και να καμαρώνετε τα παιδιά σας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚική μου, σε ευχαριστώ! Ναι, αυτή τη φορά το έχω κάνει το Αθήνα- Γιοχάνεσμπουργκ ένα πράγμα όπως λέμε Ομόνοια-Κουκάκι! Άντε και στα δικά σου που... πλησιάζουν!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατερίνα μου, ευχαριστώ! Τα χρόνια περνούν γρήγορα, γιαυτό πρέπει να φροντίζουμε να περνάμε καλά! Και να χαιρόμαστε την κάθε στιγμή, αν είναι δυνατόν, χωρίς να χανόμαστε στην σαχλαμάρα της καθημερινής ρουτίνας!
Έλενα σε ευχαριστώ πολύ! Ξέρεις εσύ από αυτά! Να καμαρώσεις τα αγόρια σου όπως επιθυμούν!
Artanis και στα δικά σας! Ούτε θα καταλάβεις για πότε θα περάσουν τα χρόνια και θα γιορτάζεις την αντίστοιχη στιγμή! Φιλάκια και από μένα!
Αχτίδα μου, όπως λες! Έχουμε πολλά κοινά, από ότι έχω καταλάβει! Πραγματικά, μακάρι τα παιδιά μας να βιώσουν αυτά που επιθυμούν! Και εμείς να τα καμαρώνουμε!
Marian όπως το λες: τα παιδιά μας χαρίζουν μοναδικές στιγμές! Εμείς πρέπει να φροντίζουμε ώστε και οι υπόλοιπες στιγμές να είναι καλές, ώστε το χαμόγελο να υπάρχει σταθερά! Να τις χαίρεσαι τις κορούλες!
Αγαπητή φίλη με το προκλητικό όνομα «ψυχασθενής» σε ευχαριστώ! Μου αρέσει το θετικό μήνυμα που έχεις στο μπλογκ σου «Να μαθαίνεις σαν να πρόκειται να ζεις αιώνια, να ζεις σαν να πρόκειται να πεθάνεις αύριο»
Πηνελόπη μου σε ευχαριστώ. Άντε και στον παίδαρο! Να τον καμαρώσετε όπως επιθυμείτε! Φιλάκια
Μαράκι σε ευχαριστώ για τις θερμές ευχές σου! Και στα δικά σας! Να είσαστε γεροί και αγαπημένοι και να τα βοηθάτε να πραγματοποιούν τα όνειρά τους!
Αγγελική γλυκιά μου ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟποιος δεν έζησε τέτοιες στιγμές είναι άτυχος!
Οποιος όμως πέρασε κάποιες παρόμοιες μπορεί να σε νοιώσει και να σου ευχηθεί τα καλύτερα για σένα και τις κόρες σου...
Εγω έχω δύο γιούς στην Αθήνα ...θα ήθελα όμως και μία κόρη.
Πιστεύω να κάνω δύο νύφες που θα τις έχω σαν κόρες!
Φιλιά ...Α! ΜΕ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕΣ
Δήμητρα άμα έχεις γιούς θα αποκτήσεις και κόρες! Με το καλό! Σε ευχαριστώ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγγελική με συγκίνησε η κατάθεση των συναισθημάτων σου και ας μη γνωριζόμαστε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύχομαι η κόρη σου να συνεχίσει να έχει επιτυχίες στη καθημερινή μάχη της ζωής. Το ίδιο και η μικρότερη.
Τα παιδιά είναι ευλογία! Την πληρότητα και την ολοκλήρωση που αισθάνθηκα αμέσως μετά τους δύο τοκετούς μου, δεν θα τις άλλαζα με τίποτα. Νιρβάνα!
Ειρήνη μου, έχεις την ίδια εμπειρία με τα παιδιά και με καταλαβαίνεις! Να τα χαίρεσαι! Σε ευχαριστώ! Με το ίντερνετ η έννοια "γνωριζόμαστε" έχει πάρει άλλη διάσταση! Κατά κάποιο τρόπο γνωρίζουμε ο ένας τον άλλο μέσα από αυτά που κάθε τόσο λέμε! Και ελπίζω να τα ξαναπούμε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια
Να τα χαιρεσαι τα κοριτσια σου.Με το καλο και στην ορκομωσια.
ΑπάντησηΔιαγραφήDe profoundis το θέμα και το άρθρο και όμοιες οι ευχές μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή της επιτυχία στη συνέχεια της Φ. και εσύ όπως τότε, στη Θεσσαλονίκη, "ερωτευμένη"!
Φιλώ σας!
Thanks, Δημιουργία μου! Να είσαι καλά εσύ και τα παιδάκια σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατερίνα μου να είσαι καλά να καμαρώνουμε τις κορούλες μας! Μα και ο έρωτας... να κρατάει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγγελική μου πραγματικά συγκινήθηκα με όσα γράφεις, έχω κι εγώ 2 κόρες που όμως λείπουν εδώ και αρκετά χρόνια, έχουν ανοίξει τα φτερά τους στο εξωτερικό με σπουδές και δουλειά και μου λείπουν αφόρητα όσο συχνά και αν τις βλέπω...Αρκετά με τα δικά μου όμως, ήθελα μόνο να σου ευχηθώ μέσα από την καρδιά μου να χαίρεσαι τα παιδάκια σου και να αισθάνεσαι πάντα έτσι πλήρης και χαμογελαστή!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή σταδιοδρομία στην κόρη (ή μάλλον στις κόρες!). Πάντα χαρές στην οικογένειά σας, έντονες, ευχάριστες στιγμές!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγγελική,ανατρέχοντας πίσω στο χρόνο,ξαναζούμε τις μοναδικές στιγμές τις ζωής μας και νοιώθουμε γεμάτες γι΄αυτά που ζήσαμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα χαίρεστε τις κόρες σας!
Και σε μένα λείπουν πολύ,αλλά πιστεύω ότι πρέπει να βρουν το δρόμο τους,να πετάξουν μόνες στη ζωή.
Πολύ γλυκιά,τρυφερή,συγκινητική η ανάρτησή σου!
Φιλιά!
Ωωωωω...δεν το είχα δει και δε γνώριζα τα ευχάριστα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ για τα παιδιά σου!!!
΄Ησουν καλός τοξότης και τώρα δίκαια χαίρεσαι για το λύγισμα των τόξων σου...
ΠΑΝΤΑ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ!
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Αχ, πως με συγκίνησες! Να χαίρεσαι τις κορούλες σου και να τις βλέπεις πάντα ευτυχισμένες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπέττυ μου, να χαίρεσαι τις κόρες σου και σε ευχαριστώ για τις γλυκές ευχές σου! Είναι ένα πρόβλημα όταν τα παιδιά ζουν στο εξωτερικό, εμείς όμως είμαστε ακόμα πιο ιδιόμορφη οικογένεια: έχουμε φύγει οι γονείς…
ΑπάντησηΔιαγραφήElie μου σε ευχαριστώ πολύ! Να χαίρεσαι την οικογένειά σου. Οι στιγμές με τα παιδιά μικρά είναι ανεπανάληπτες!
Ελένη μου φιλάκια και από μένα! Σε καταλαβαίνω από την ψυχή μου!
Φύρδην Μιγδην σε ευχαριστώ πολύ! Τι ωραίο είναι το ποστ σου που μου θύμησες! Ο Χαλίλ Γκιμπράν μέσα από την ματιά της ανατολίτικης κουλτούρας τα λέει υπέροχα! Εσείς είστε τα τόξα απ' όπου τα παιδιά σας, σα ζωντανά βέλη θα τιναχτούν μπροστά. Μόνο που, Γλαρένια μου, δεν θέλω να σκέφτομαι τις κορούλες μου σαν «άρματα» έστω και αλληγορικά!
Big Mama σε ευχαριστώ πολύ καλή μου! Έχεις κόρη και ξέρεις από αυτά!
Στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε και την κοινωνία που τα παραδίνουμε...αν δεν επαγρυπνούν και δεν είναι "εξοπλισμένα" ...φίδι που μας τα έφαγε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα γεγονότα μας αποδεικνύουν πως οι ρομαντικές εποχές παρήλθον ανεπιστρεπτί
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Αγγελική μου
ΑπάντησηΔιαγραφήεύχομαι και η δικιά μας Φ. να ακολουθήσει την πορεία της δικιάς σας! Συγχαρητήρια!
Η Φοίβη έχει πολύ δίκιο πράγματι! Της στέλνω ένα φιλί αν το ... διαβάσει βέβαια!
Ευαίσθητη Γλαρένια μου, ζούμε σε χαλεπούς καιρούς, αλλά διατηρούμε την ευαισθησία μας και το όνειρο για ένα καλό μέλλον! Δεν αντέχω να το σκεφτώ διαφορετικά!
ΑπάντησηΔιαγραφήDim(άκι) μου, η Φοίβη, η Δ. και εσύ είσαστε και τότε στην σχολή και τώρα κοντά μου! Τι πολύτιμο είναι αυτό! (και ας ζούμε σε διαφορετικά ημισφαίρια...) Θυμάσαι που, σαν χθες, λέγαμε ότι η Φ. δίνει Πανελλαδικές? Έτσι θα γίνει σε λίγο και με την μικρούλα Φ! Θα ακολουθήσει το όνειρό της και θα την καμαρώνετε! Γέμισε την με φιλιά από μένα! Α! και μη ξεχάσεις την Μ.