Πέμπτη 23 Ιουλίου 2009

Καμηλοπάρδαλη

Στο πρώτο μας ταξίδι στην Αφρική, κάπου 10 χρόνια πριν έρθουμε μόνιμα εδώ, η πρώτη εκδρομή μας ήταν στο Kruger National Park. Στην είσοδο σχεδόν του πάρκου μας «περίμεναν» ένα ζευγάρι καμηλοπαρδάλεις, που μας κοιτούσαν από ψηλά! Μου κόπηκε η ανάσα! Η στάση τους, η κίνησή τους, τα όμορφα μάτια τους και κυρίως ο τρόπος που το αρσενικό τύλιξε με το λαιμό του το λαιμό της συντρόφου του και την απόμακρινε από τον δρόμο, ήταν υπέροχα! Κοκάλωσα, σαν κεραυνοβολημένη, ούτε φωτογραφία δεν τράβηξα, μη τις χάσω στιγμή από τα μάτια μου…Από τότε συναντάμε σε κάποιες εκδρομές μας τα υπέροχα αυτά θηλαστικά και τα φωτογραφίζουμε με πάθος! Τι να σας πρωτοπώ για καμηλοπαρδάλεις! Είναι μηρυκαστικά, έχουν οπλές, ζυγίζουν πάνω από έναν τόνο, σε ύψος ξεπερνούν τα 4 μέτρα και οι μεγάλες αρσενικές φθάνουν και πάνω από τα 5μ. Καμιάς το δέρμα δεν είναι ίδιο με άλλης! Τα σχήματά τους είναι όπως τα δακτυλικά μας αποτυπώματα. Υπάρχουν διαφορετικά είδη καμηλοπάρδαλης. Εμείς έχουμε δει την Ν Αφικάνικη, και την Μασάι. Εδώ έχουμε έναν αρσενικό, στα "κέρατα" έχει... φαλάκρα!
Κάθε μια αποτελεί ολόκληρο βιότοπο. Γύρω τους και πάνω τους υπάρχουν πουλιά, που τις καθαρίζουν από τα παράσιτα. Αυτή η καμηλοπάρδαλη είναι μασάι βλέπετε τα σχέδια στο δέρμα της είναι ασύμμετρα στην άκρη.

Τρώνε τα βλαστούς δέντρων και ψηλών θάμνων, ακόμα και όταν αυτά έχουν πολλά αγκάθια, όπως οι ακακίες (που δεν τις τρων ούτε οι πειναλέοι ελέφαντες, λόγω των σκληρών αγκαθιών τους). Δεν έχουν μεγάλη ανάγκη από νερό, μπορούν να πιούν σε αραιά διαστήματα, όποτε βρουν διαθέσιμο! Είναι όμως χαρακτηριστικός ο τρόπος που σκύβουν για να πιούν νερό (ή να φάνε άλατα από το έδαφος) ανοίγοντας και λυγίζοντας τα πόδια για να ισορροπήσουν!

Η γλώσσα τους είναι μπλε και μακριά! Στο κεφάλι τους έχουν δυο μικρά εξογκώματα, σαν κέρατακια. Είναι τοποθετημένα ψηλά στο κούτελο και μάλλον προστατεύουν τα μάτια από πιθανούς τραυματισμούς Τα θηλυκά ζώα έχουν τριχούλες στο επάνω μέρος από τα κερατάκια, ενώ τα αρσενικά έχουν τριχούλες μόνο περιμετρικά και φαλακρίτσα στο κέντρο! Παρατηρώντας αυτό μπορείς από το κεφάλι να ξεχωρίσεις αν το ζώο είναι θηλυκό ή αρσενικό.

Μη μου πείτε ότι δεν μοιάζει στον Ε.Τ ?

Ο λαιμός τους έχει 7 επιμήκεις σπονδύλους (αν δεν κάνω λάθος τόσους σπονδύλους έχει και ο άνθρωπος). Είναι πολύ ευέλικτος λόγω των αρθρώσεών του. Και φανταστείτε πόσο δυνατούς μυς έχει για να κρατιέται… στο ύψος του (αλλά και τι κυκλοφοριακό για να τροφοδοτεί η καρδιά σταθερά αίμα τον εγκέφαλο σε οποιαδήποτε στάση του κεφαλιού)!

Τρέχουν γρήγορα (50 Km), αλλά όχι για πολλή ώρα. Όταν θέλουν να αμυνθούν κλωστούν δυνατά! Τα μεγάλα ζώα, λέγεται ότι, μπορούν με κλωτσιές να σκοτώσουν λιοντάρι. Για τον λόγο αυτό τα λιοντάρια δεν τους επιτίθενται, παρά μόνο αν τα βρουν σκυμμένα να πιουν νερό. Στην στάση αυτή δεν μπορούν να κλωτσήσουν, ούτε να φύγουν γρήγορα! Το λιοντάρι είναι το μόνο σαρκοφάγο, που συνιστά σοβαρή απειλή για μια ενήλικη καμηλοπάρδαλη (εκτός από τον άνθρωπο…). Είναι πολυγαμικά ζώα. Η θηλυκή γεννά ένα μωρό και το προσέχει διαρκώς! Τα μωρά τα κυνηγούν πολλά σαρκοβόρα ζώα (λιοντάρια, λεοπαρδάλεις, ίαινες, άγρια σκυλιά). Μικρός αριθμός από αυτά ενηλικιώνονται, ούτε τα μισά από όσα γέννιονται. Αν τα καταφέρουν, ζουν συνολικά 20-25 χρόνια. Είναι προστατευόμενο είδος. Ο συνολικός πληθυσμός τους κυμαίνεται από 110.000 έως 150.000 σε όλη την Αφρική. Κινδυνεύουν ακόμα από λαθροθηρία για το δέρμα τους, το κρέας και τις ουρές τους, που τις χρησιμοποιούν για να διώχνουν τις μύγες!!!!!

Η Γαστεροπλήξ πριν λίγες μέρες, μου έχει ζητήσει αυτό το ποστ με τις καμηλοπαρδάλεις. Δεν πρέπει λοιπόν να της χαλάω το κέφι!

Δευτέρα 20 Ιουλίου 2009

Ο καπνός που βροντά!

Ένα από τα ωραιότερα ταξίδια που έχουμε κάνει στην Αφρική είναι η εκδρομή στους καταρράκτες της Βικτώρια (Victoria Falls), ένα από τα παγκόσμια μνημεία της Φύσης, όπως το έχει χαρακτηρίσει η UNESCO. Στην τοπική διάλεκτο λέγονται Mosi-Oa-Tunya, που σημαίνει ο καπνός που βροντά. Οι καταρράκτες σχηματίζονται στον ποταμό Ζαμπέζι, στα σύνορα των χωρών Ζάμπια και Ζιμπάμπουε, που αποτελούσαν παλιά την Ροδεσία. Ο ποταμός Ζαμπέζι ρέει στην συγκεκριμένη θέση, σε ένα οροπέδιο, χωρίς ιδιαίτερες κλίσεις στην λεκάνη απορροής του. Ανάμεσα στο ποτάμι υπάρχουν νησίδες κατάφυτες, που πυκνώνουν πλησιάζοντας στους καταρράκτες. Κοντά στο σημείο των καταρρακτών υπάρχουν δυο νησάκια: το νησί του Livingstone και το Boaruka (ή νησί καταρρακτών). Ξαφνικά, όλο το πλάτους του ποταμού, που υπολογίζεται στα 1,7km, πέφτει κατακόρυφα σε ένα φαράγγι, σε ύψος 108μέτρων, δημιουργώντας τους καταρράκτες! Μεγάλη ποσότητα υδρατμών και σταγόνες βροχής τινάζονται προς τον ουρανό και δημιουργούν ένα σπρέι ύψους πολλών μέτρων πάνω από την επιφάνεια του ποταμού, ορατό από μακριά. Mosi-Oa-Tunya! Ο Ζαμπέζι συνεχίζει την πορεία του σε φαράγγια που σχηματίζουν ζικ-ζακ σε μεγάλο βάθος από την επιφάνεια του εδάφους και εκβάλει μετά από μακριά πορεία στον Ινδικό Ωκεανό!
  Τους καταρράκτες, για τον δυτικό πολιτισμό, ανακάλυψε ο Σκοτσέζος γιατρός Dr David Livingstone (1813-1873). Ο Livingstone, με χρηματοδότηση την Βρετανικής Κυβέρνησης, μελετούσε από κοντά την Αφρικανική ήπειρο και εξέταζε τους φυσικούς της πόρους. Μεταξύ άλλων προσπαθούσε να βρει τρόπο να δημιουργήσει πλωτούς δρόμους, μέσω των ποταμών, για να διευκολυνθεί η μεταφορά εμπορευμάτων από την Νότια και ανατολική Αφρική προς την Μεσόγειο. Μπορείτε λοιπόν να φανταστείτε την απελπισία του, όταν βρήκε αυτό το φυσικό εμπόδιο που ματαίωνε το σχέδιό του! Πάντως προς τιμή του, όλα στην Ζάμπια λέγονται Livingstone! Livingstone λέγεται η γειτονική προς τους καταρράκτες πόλη. Το Livingstone είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ζάμπια (πρωτεύουσα είναι η Λουσάκα). Στο Livingstone βρίσκεται και το αεροδρόμιο Livingstone, που εξυπηρετεί τους χιλιάδες τουρίστες, που επισκέπτονται τους καταρράκτες! Livingstone λέγεται το μεγαλύτερο ξενοδοχείο κλπ. Δίπλα από τους καταρράκτες έχει κατασκευαστεί η γέφυρα Victoria Falls, που ολοκληρώθηκε το 1905, ένα μνημείο της μηχανικής! Η γέφυρα έχει άνοιγμα 250μ και ύψος 128μ, πάνω από τα νερά του Ζαμπέζι. Η γέφυρα αυτή είχε σαν στόχο την διέλευση σιδηροδρομικής γραμμής, που διευκολύνει το εμπόριο μεταξύ της Ανατολικής-Βόρεια και Ανατολικής Αφρικής. Λειτουργεί ακόμα και σήμερα με προσοχή στην ταχύτητα και το βάρος των διερχομένων φορτίων. Με την ανάπτυξη της τουριστικής βιομηχανίας απέκτησε και άλλη χρήση: κάνουν extreme sports και πιο συγκεκριμένα bungee jumping σε ύψος 111μ!
  Τους καταρράκτες μπορεί ο τουρίστας να τους επισκεφτεί από δυο χώρες. Μπορεί να μείνει ή στην Ζάμπια ή στην Ζιμπάμπουε. Επειδή, όταν πήγαμε, η περιοχή της Ζιμπάμπουε είχε εσωτερικά προβλήματα, προτιμήσαμε την Ζάμπια. Κοντά στους καταρράκτες είναι κτισμένα δυο μεγάλα ξενοδοχεία, από τα οποία μπορείς να πας με τα πόδια στους καταρράκτες. Αλλά και στην γύρω περιοχή είναι εγκατεστημένες πολλές ξενοδοχειακές μονάδες, lodges, Β+Β κλπ που συγκεντρώνουν τουρίστες από όλο τον κόσμο.
  Η ομορφιά του καταρράκτη δεν περιγράφεται! Τροπική βλάστηση, λουλούδια, άφθονα νερά, σπρέι, ο θόρυβος του νερού! Αυτό όμως που εύκολα περιγράφεται είναι ότι, όταν πλησιάσεις στον καταρράκτη βρέχεσαι, ότι και να κάνεις, ως το κόκαλο! Μετά την επίσκεψη χρειάστηκε να στεγνώσουμε μέχρι και τα αθλητικά παπούτσια μας με το σεσουάρ…. Δεν μπορείς να τα βγάλεις έξω να στεγνώσουν! Τίποτα δεν μπορείς να βγάλεις έξω, ούτε να αφήσεις την μπαλκονόπορτα ανοικτή, ή χωρίς μάνταλο. Κυκλοφορούν μαϊμούδες (Vervet Monkeys) και τα παίρνουν. Αν είναι ανοικτή ή ξεκλείδωτη η μπαλκονόπορτα μπαίνουν και στο δωμάτιο και σηκώνουν ότι άλλο τους αρέσει! Κάθε πρωί τα πονηρά αυτά ζωάκια, έχουν έναν ακήρυκτο πόλεμο με τους υπαλλήλους του ξενοδοχείου. Οι μαϊμούδες στέκουν γύρω από το εστιατόριο, σε σημεία με θέα και ορμούν την κατάλληλη στιγμή που κανείς δεν προσέχει και αρπάζουν φαγητό!

Γέλασα πολύ με την πονηριά και την ταχύτητά τους! Μέσα στο ξενοδοχείο κυκλοφορούν ελεύθερα και άλλα ζώα. Έτσι πίνεις τον καφέ σου και δίπλα στα 4 μέτρα βόσκουν ζέβρες και σε λίγη μεγαλύτερη απόσταση κυκλοφορούν καμηλοπαρδάλεις.

Η περιοχή γύρω από τους καταρράκτες είναι χαρακτηρισμένη ως εθνικό πάρκο προστασίας της φύσης, όπου ζουν ελεύθερα πολλά ζώα και πουλιά. Μπορεί κανείς να κάνει wildlife viewing, φωτογραφικό σαφάρι, βόλτα πάνω σε ελέφαντα, βόλτα με ελικόπτερο πάνω από τους καταρράκτες, βόλτα με ποταμόπλοιο στον Ζαμπέζι κατά το ηλιοβασίλεμα (προφανώς μακριά από το Mosi-Oa-Tunya), βόλτα με «παρά πέντε», βόλτα με κανό, ράφτινγκ κλπ.

Οι καταρράκτες της Βικτώρια είναι η μεγαλύτερη τουριστική ατραξιόν της Αφρικής! Προφανώς δεν πάει εκεί κανείς για να δει την αληθινή Αφρική, είναι όμως ένα καλό πρώτο βήμα για να μη πέσει απότομα στα… βαθιά νερά. Το πιο εντυπωσιακό που είδα ήταν έναν ελέφαντα, να περνά κολυμπώντας στον Ζαμπέζι, από την Ζιμπάμπουε στην Ζάμπια, ενώ χάζευα το ηλιοβασίλεμα στο ποταμόπλοιο!

Ο ελέφαντας κολυμπά στο ποτάμι από την Ζιμπάμπουε και φθάνει στην Ζάμπια!

 Επίσης απόλαυσα την βόλτα στην πλάτη μια ήρεμης ελεφαντίνας έχοντας τριγύρω το ελεφαντάκι να μας ακολουθεί στην βόλτα στην σαβάνα! !Οι δικοί μου (που ευτυχώς δεν συμμερίζονται την υψο-φοβία μου) απόλαυσαν την βόλτα με το ελικόπτερο πάνω από τον καταρράκτη και λένε ότι ήταν η καλύτερη δραστηριότητα από όσες μας προσφέρθηκαν!Αν με όσα σας γράφω σας βάζω την ιδέα να πάτε εκεί, να ξέρετε: Η περίοδος των βροχών διαρκεί από τον Νοέμβριο ως τον Απρίλιο. Η καλύτερη εποχή για τουρισμό είναι, κατά την γνώμη μου, το Πάσχα! Αν κανείς πάει σε φουλ περίοδο βροχών (από Νοέμβρη ως και Φλεβάρη) δεν θα δει πολλά, θα είναι όλα θολά και μούσκεμα. Αν πάει σε περίοδο ξηρασίας δεν θα δει καταρράκτη, αλλά θα κάνει μπάνιο στις φυσικές «πισίνες» που σχηματίζονται από βράχια στην άκρη των βράχων του καταρράχτη…

   

Η περιοχή έχει μαλάρια, και ο επισκέπτης χρειάζεται φάρμακα. Τα φάρμακα μπορείς να τα παίρνεις περιορισμένο χρόνο (μήνα). Οι ντόπιοι δεν μπορούν να ακολουθήσουν φαρμακευτική αγωγή. Μόνο αντικουνουπικά και αν…Νοσούν σε ψηλά ποσοστά από ελονοσία. Όμως η μάστιγα είναι το AIDS (ή μάλλον ο συνδυασμός τους). Ο ιός HIV/AIDS έχει εξαπλωθεί τραγικά και αποδεκατίζει τον πληθυσμό της χώρας υπολογίζουν ότι περίπου ένα εκατομμύριο κάτοικοι είναι θετικοί στον ιό HIV ή πάσχουν από AIDS. Το γεγονός αυτό έχει σαν αποτέλεσμα μισό εκατομμύριο ορφανά παιδιά. Μέση προσδόκιμη ζωή για τους κατοίκους της Ζάμπια είναι 40 χρόνια.

Πέμπτη 16 Ιουλίου 2009

Addo Elephant Park

To Addo Elephant Park βρίσκεται σε απόσταση περίπου 1 ώρας, 72km, ανατολικά από το Port Elizabeth. Πριν φύγουμε από την περιοχή, αποφασίσαμε να το επισκεφθούμε. Περάσαμε 5 ευχάριστες ώρες, οδηγώντας μέσα στο πάρκο και φωτογραφίζοντας τα ζώα που συναντούσαμε. Θα μπορούσαμε να μείνουμε πολύ περισσότερο, αλλά δεν είχαμε χρόνο. Το πάρκο προσφέρει πολλές δυνατότητες για αναψυχή και τουρισμό. Διαθέτει καταλύματα, περιοχές που μπορείς να κάνεις βόλτα κάνοντας ιππασία, να κάνεις βόλτα (μέρα ή βραδάκι) με τα αυτοκίνητα του πάρκου για να απολαύσεις την φύση κλπ. Στην ευρύτερη περιοχή τα παλιά χρόνια ζούσαν πολλοί ελέφαντες. Η εξάπλωση του εποικισμού στην περιοχή και η δημιουργία αγροκτημάτων δημιούργησε προβλήματα στην συνύπαρξη ανθρώπων-ζώων. Τα ζώα αναζητούσαν τροφή στις καλλιεργούμενες εκτάσεις και, προφανώς, τις καταστρέφανε. Οι κάτοικοι ζήτησαν προστασία από την Κυβέρνηση και άρχισαν να σκοτώνουν τα ζώα. Το 1919 σκότωσαν πάνω από 120 ελέφαντες, σε διάστημα 11 μηνών. Με την "δραστική" μέθοδο αυτή μειώθηκε δραματικά ο πληθυσμός των ελεφάντων στην περιοχή. Σταδιακά όμως άλλαξε η κοινή γνώμη και ευαισθητοποιήθηκε σε σχέση με το θέμα της περιβαλλοντικής προστασίας και της διατήρησης της βιοποικιλότητας. Το 1931 αποφάσισαν να ιδρύσουν το Addo Park, για να προστατεύσουν τους τελευταίους 11 ελέφαντες, που είχαν επιβιώσει στην περιοχή. Έβαλαν ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα, για να προστατεύουν τα ζώα και να μην μπορούν οι ελέφαντες να βγαίνουν και να καταστρέφουν τα γύρω αγροκτήματα. Επίσης μεγάλωσαν την έκταση του πάρκου και έτσι σήμερα ζουν εκεί περίπου 450 ελέφαντες, βούβαλοι, μαύροι ρινόκεροι, λιοντάρια, λεοπαρδάλεις, αγριογούρουνα, κούντου, αντιλόπες, στρουθοκάμηλοι, φίδια, πουλιά, έντομα κλπ. Στην θαλάσσια περιοχή ζουν δελφίνια, πιγκουΐνοι, φώκιες, λευκοί καρχαρίες, φάλαινες!
Μη μου πείτε ότι δεν έχει πλάκα το έντρομο ελεφαντάκι! Δείτε και το στήθος της μαμάς του!
Ο Ελέφαντας, ο βούβαλος, το λιοντάρι, η λεοπάρδαλη και ο ρινόκερος αποτελούν το big 5 των ζώων. Στο Αddo μπορεί ο επισκέπτης να δει το big 7, που είναι το big 5 και επιπλέον η φάλαινα και ο λευκός καρχαρίας.

Βέβαια, η επίσκεψη σε ένα πάρκο δεν εξασφαλίζει ότι θα δει κανείς όλα τα ζώα! Κάθε επίσκεψη έχει την τύχη της! Παίζει ρόλο και ο καιρός. Άμα βρέχει τα ζώα δεν πλησιάζουν στις λίμνες με το νερό που είναι σε προσπελάσιμες περιοχές. Γιατί βρίσκουν παντού μικρές λακκούβες με νερό.

Αυτή η ομάδα υλυκών ελεφάντων που ξεπερνούσε τους 20, έφτασε στον νερόλακο σε διάταξη (πρώτες και τελευταίές οι μεγάλες και στην μέση οι νεώτερες και τα μωρά) με μεγάλη ταχύτητα και μόλις ξεδίψασε απομακρύνθηκε ομαδικά εντελώς αθόρυβα!

Παίζει ρόλο και η βλάστηση Αν φυτρώνει ψηλό χορτάρι δεν βλέπεις τα ζώα. Μας έχει τύχει, σε άλλο πάρκο, με λιοντάρι ξαπλωμένο (που συμπτωματικά το είδαμε) μπροστά μας, κρυμμένο στα "χορταράκια"!

Από αυτή την άποψη είναι καλή εποχή ο χειμώνας. Υπάρχει ξηρασία και δεν υπάρχουν χόρτα. Στο Addo Park είδαμε πολλούς ελέφαντες. Στην είσοδο του πάρκου υπήρχε μια μεγάλη πινακίδα που απαγόρευε στους επισκέπτες να βάλουν στο πάρκο εσπεριδοειδή. Ο λόγος αυτής της απαγόρευσης οφείλεται στο εξής: Τον χειμώνα έριχναν παλιά (πριν την δεκαετία του 70) πορτοκάλια, για να τραφούν οι ελέφαντες καλύτερα. Οι ελέφαντες λάτρεψαν αυτή τη τροφή. Αν λοιπόν κάποιο αυτοκίνητο είχε εσπεριδοειδή τα μύριζαν και κυνηγούσαν το όχημα, κραυγάζοντας, για να φάνε! Οι ελέφαντες είναι επικίνδυνα ζώα, γιατί μπορούν με μεγάλη ευκολία να ανατρέψουν, ή να λιώσουν ένα αυτοκίνητο... Έτσι λοιπόν απαγορεύτηκε η μεταφορά πορτοκαλιών στο πάρκο! Είδαμε επίσης στρουμπουλά αγριογούρουνα και θυμηθήκαμε τον "Βασιλιά των Λιονταριών", με τον Πούμπα και τον Τιμόν. Ο Τιμόν είναι ένα meerkat, ένα ζωάκι που μοιάζει με νυφίτσα! Είδαμε μια ομάδα, αλλά είναι τόσο αεικίνητα, που δεν μπορέσαμε να τα φωτογραφίσουμε.
Η φωτογραφία των meerkats είναι από την Καλαχάρι.
Είδαμε στρουθοκαμήλους, αρκετές αντιλόπες και πανέμορφα Kudu! Στην κάτω φωτογραφία βλέπετε ένα αρσενικό Kudu! Απολαύστε τα