Ο άρτος των Χριστουγέννων!

Πάντα στις γιορτές συνυπάρχουν τα γέλια και οι χαρές με μια μελαγχολία για τους ανθρώπους που λείπουν από το τραπέζι, για τις παλιές ιστορίες που δεν θα επαναληφθούν και για τα όνειρα, που δεν βγήκαν αληθινά. Κυριαρχεί όμως μια αισιοδοξία ότι στον νέο χρόνο, που σύντομα έρχεται, νέες χαρές μας περιμένουν! Στην ευρύτερη οικογένεια παραδοσιακά τα Χριστούγεννα μαγειρεύουμε 2 είδη γαλοπούλας: μια γεμιστή με πατάτες στο φούρνο και μια με πιλάφι μιλανέζα. Το μενού αυτό δεν αλλάζει, το περιμένουμε όλοι, όπως και τα μικρο-δωράκια που ανταλλάσουμε!

Παραδοσιακό είναι και το Χριστόψωμο που κόβεται στο Χριστουγεννιάτικο τραπέζι!

Η Όλγα ανέβασε ένα υπέροχο άρθρο για το Χριστόψωμο που αξίζει να διαβάσετε!

Για πολλά χρόνια αγόραζα το Χριστόψωμο έτοιμο, αφήνοντας την συνταγή της μητέρας μου στην άκρη. Δεν είχα χρόνο για την ιεροτελεστία του ψωμιού, ούτε ιδιαίτερη εξοικείωση με ζύμες κλπ. Όμως, το πανάκριβο έτοιμο ψωμί άρχισε να γίνεται κάτι σαν ψημένος αφρός ξυρίσματος... Από την στιγμή που απορρίφθηκε το χωριάτικο ψωμί και έγινε της μόδας το αφράτο λευκό ψωμί, ως το σημείο που το ψωμί έχασε την υφή και την γεύση του, η απόσταση ήταν μικρή....

Αγόρασα λοιπόν τον αρτοπαρασκευαστή και άρχισα να φτιάχνω ψωμί στο σπίτι. Γνώρισα και την Κική και με μύησε στο καλό χειροποίητο ψωμί, διάβασα αρκετά βιβλία και άρθρα σε σάιτ και μπλογκ και έμαθα πολλά! Πήρα τον αέρα στις ζύμες και είμαι περήφανη για το ψωμί που φτιάχνω. Γύρισα στις οικογενειακές συνταγές και τις προσάρμοσα στα σημερινά γούστα μας και στις νέες τεχνολογίες.

Για να είμαι ειλικρινής δεν προλαβαίνω να ετοιμάζω ψωμί την ημέρα που έχω τραπέζι για 10-15 άτομα. Ούτε ξέρω να ετοιμάζω νωρίτερα, να καταψύχω, να ξαναζεσταίνω κλπ. Όλα προσπαθώ να τα κάνω "της ώρας"! Και έχω μάθει την οικογένειά μου έτσι να τα θέλει!

Στην συνταγή της μητέρας μου το Χριστόψωμο γινόταν με άσπρο αλεύρι. Τώρα δεν μας αρέσει να τρώμε άσπρο ψωμί! Προτιμώ τα αλεύρια ολικής! Άλλαξε αυτό! Χρησιμοποιώ ξηρή μαγιά, αντί για φρέσκια (ή το προζύμι που θέλει οργάνωση και δεν γίνεται τελευταία στιγμή). Άλλαξαν και τα υγρά και μίκρυνε η ποσότητα του αλευριού, γιατί δεν χρειάζεται τόσο πολύ ψωμί, τρώμε λιγότερο...

Βάζω όλα τα υλικά στον αρτοπαρασκευαστή και μου τα ζυμώνει και ετοιμάζει το ζυμάρι ως το πρώτο φούσκωμα.

Μετά βάζω το ζυμάρι σε ταψάκι, το διαμορφώνω πιο γιορταστικά (με ένα καρύδι στο κέντρο του καρβελιού και πλάθω κορδόνια ζύμης και κάνω Σταυρό), το αφήνω σε ζεστό σημείο της κουζίνας, σκεπασμένο με πετσέτα και κουβερτούλα, να φουσκώσει 2η φορά και το ψήνω 3/4 της ώρας στον φούρνο της κουζίνας, στους 180 βαθμούς!

Αν βαριέμαι, ή δεν προλαβαίνω (όπως έγινε τούτη τη φορά) το αφήνω στον αρτοπαρασκευαστή να ψηθεί στο πρόγραμμα για ψωμιά ολικής άλεσης!

Το αποτέλεσμα είναι υπέροχο!

Η συνταγή για ένα καρβέλι 900 γρ περίπου είναι η παρακάτω. Την γράφω με την σειρά που βάζουμε τα υλικά στο κάδο:

300 ml φρέσκο χυμό πορτοκάλι.

50 ml γάλα

2 κουταλιές της σούπας βούτυρο λιωμένο

1 κουταλιά της σούπας ζάχαρη καστανή

1 1/2 κουταλάκι του γλυκού αλάτι

1 κούπα αλεύρι μαλακό

1 κούπα αλεύρι ολικής άλεσης

2 κούπες αλεύρι σκληρό κίτρινο

1 +1/2 κουταλάκι του γλυκού ξηρή μαγιά

2 κουταλάκια του γλυκού ξύσμα πορτοκαλιού (προσοχή να μην είναι κερωμένο)

1 δάκρυ μαστίχας τριμμένο στο γουδί με μια πρέζα ζάχαρη

1 κουταλάκι κανέλα

1/4 του κουταλιού γαρύφαλλο τριμμένο

1/4 της κούπας καρύδι τριμμένο

Δοκιμάστε το! Μπορείτε να το ζυμώσετε και με το χέρι! Ο αρτοπαρασκευαστής είναι η τεμπέλικη λύση!

Χρόνια πολλά!

Καλά Χριστούγεννα! Χρόνια πολλά!

Οι ευχές μου δεν έρχονται από το νότιο ημισφαίριο! Είμαι πολύ πιο κοντά σας! Βρίσκομαι στην Αθήνα! Και ετοιμάζομαι!

Έφτιαξα τα πρώτα χριστουγεννιάτικα γλυκά μας και επόμενος στόχος είναι ο στολισμός του σπιτιού!

Δεν θα σας ζαλίσω με συνταγές! Έχουν δημοσιευτεί τόσες πολλές και καλές που δεν αισθάνομαι ότι έχω να προσθέσω κάτι νεότερο στα όσα έχουν αναρτηθεί! Το μόνο διαφορετικό που έκανα στους κουραμπιέδες από άλλες χρονιές είναι ότι, αντί για βούτυρο γάλακτος (εκείνο το κάπως λιωμένο βούτυρο, που ποτέ δεν μου άρεσε η μυρωδιά του), έβαλα κανονικό βούτυρο και έγιναν τέλειοι!

Εύχομαι σε όλους τους φίλους και τις φίλες να είναι γεροί, αισιόδοξοι (πού θα πάει, θα έρθουν και καλύτερες μέρες), τυχεροί και να χαίρονται όσους αγαπούν!

Και σας παρακαλώ: ευχηθείτε να φτιάξει ο καιρός διεθνώς, μπας και καταφέρω να δω και τα παιδιά μου, που έχουν αποκλειστεί στο χιόνι, μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα μακρυά από το σπίτι...

Wine Drop Stop Rings!

Όσο καλομαγειρεμένο και να είναι το φαγητό, μετράει πολύ και η παρουσίασή του! Ένα καλοστρωμένο τραπέζι με υφασμάτινο τραπεζομάντιλο (ή runners ή placemats) κερδίζει πάντα τις εντυπώσεις! Όμως είναι βασανιστικό, μετά την χρήση, να καθαρίζονται οι λεκέδες... Ιδιαίτερα οι δύσκολοι λεκέδες, που αφήνουν οι σταγόνες του κόκκινου κρασιού, που συχνά κατρακυλούν πάνω στην φιάλη μετά το σερβίρισμα. Προφανώς η πρόληψη για την αποφυγή των λεκέδων είναι η αρχή της λύσης του προβλήματος (ή μάλλον του περιορισμού)... Χρησιμοποιώ στο τραπέζι τακτικά αυτά τα δακτυλίδια που σταματούν την ροή των σταγόνων του κρασιού, τα Wine Drop Stop Rings. Τα βρίσκω πολύ πρακτικά!

Θέλησα να παρέμβω στα δακτυλίδια αυτά και να τους προσθέσω μια πιο ιδιαίτερη εμφάνιση. Μια πρόσθετη απλή κατασκευή, που τα κάνει ξεχωριστά. Χρησιμοποίησα λεπτό ασημένιο σύρμα και χάντρες.

Έκοψα το σύρμα σε διαφορετικά μήκη, πέρασα μέσα τις χάντρες και έστριψα το σύρμα σταθεροποιώντας τις χάντρες. Στερέωσα όλα τα σύρνατα μαζί πάνω στο δακτυλίδι, που είχα αγοράσει.

Η κατασκευή είναι πολύ απλή. Απλούστερη δεν γίνεται! Και ανάλογα με τα χρώματα, το μέγεθος και την ποσότητα των χαντρών το αποτέλεσμα είναι αλλιώτικο και μοναδικό.

Τα Wine Drop Stop Rings που διακόσμησα τα βρίσκω χαριτωμένα! Γιαυτό έφτιαξα μερικά και τα χάρισα!

Τα Wine Drop Stop Rings που βλέπετε (όπως και μερικά που δεν πρόλαβα να φωτογραφίσω), στολίζουν τα μπουκάλια του κρασιού κάποιων φιλικών σπιτιών εδώ και καιρό! Δοκιμάστε να τα φτιάξετε είναι απλούστατα!

Τα λικεράκια της Κικής!

Το καινούργιο βιβλίο της Κικής θα έχετε μάθει ότι κυκλοφόρησε! Μπορείτε αν θέλετε να δείτε περισσότερες λεπτομέρειες, όπως περιεχόμενα και φωτογραφίες, εδώ Έχω μελετήσει τις συνταγές της ψηφιακά, αλλά δεν έχω δει ακόμα το βιβλίο και τις φωτογραφίες! Όμως σε λίγο θα γίνει και αυτό! Το περιμένω με χαρά, για να απολαύσω την δουλειά της Κικής! Τις γεύσεις κάποιων από τα λικέρ αυτά, τις ξέρω καλά! Η Κική πολλές φορές μου έχει χαρίσει μπουκαλάκια με τα υπέροχα σπιτικά της δημιουργήματα! Στις φωτογραφίες μου βλέπετε το λικέρ καρύδι, που μου χάρισε και, παραδόξως, έχει διασωθεί ως τούτες τις μέρες στο σπίτι μου! Η όλη διαδικασία παρασκευής τους, όπως την περιγράφει η Κική, είναι απλή, μα κρύβει μια μαγεία για μένα που είμαι άσχετη με αυτά! Μου θυμίζει την δουλειά των Αλχημιστών στον Μεσαίωνα, που τα πρωτο-έφτιαξαν, ψάχνοντας να βρουν το Ελιξήριο της Ζωής και την Φιλοσοφική Λίθο! Αν ορίσουμε ότι η Αλχημεία είναι μια τέχνη, που έχει σαν σκοπό τη μετατροπή του ενός χημικού στοιχείου σε ένα άλλο, η Κική μετατρέπει φρούτα βότανα και μπαχαρικά σε εκχυλίσματα, λικέρ και σερμπέτια! Τα συμπεράσματα δικά σας!

Κοάλα και άλλοι Δαίμονες...

Ήταν δυνατόν να είμαι στην Αυστραλία και να μη πάω να δω Κοάλα? Ήταν δύσκολο να τα βρω ελεύθερα. Τα είδα και τα φωτογράφησα σε ένα κέντρο για Κοάλα, στο Μπρισμπέιν!

Τα κοάλα είναι δενδρόβια φυτοφάγα μαρσιποφόρα. Ζουν στην Ανατολική και Νότια Αυστραλία. Τρέφονται με φύλλα ευκαλύπτων, που έχουν μικρή περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες. Ίσως αυτός είναι ο λόγος που είναι αρκετά νωθρά. Κοιμούνται 16-18 ώρες την ημέρα! Τρων κατά μέσο όρο μισό κιλό φύλλα το εικοσιτετράωρο.

Τα κοάλα είναι από τα λίγα θηλαστικά που έχουν δακτυλικά αποτυπώματα. Λένε ότι τα δακτυλικά τους αποτυπώματα είναι παρόμοια με τα ανθρώπινα αποτυπώματα και μόνο με ηλεκτρικό μικροσκόπιο, μπορεί κανείς να τα ξεχωρίσει!

Η γούνα τους είναι πολύ πυκνή και τα αυτάκια τους πολύ χαριτωμένα. Έχουν πολύ δυνατά, μακριά και γαμψά νύχια, που τους είναι απαραίτητα για να στερεώνονται στους ευκαλύπτους όπου συνήθως ζουν!

Γεννούνται ατελή (η κύηση διαρκεί 35 μέρες) και ολοκληρώνουν την ανάπτυξή τους στον μάρσιπο της μητέρας τους. Εκεί παραμένουν για 6 μήνες θηλάζοντας Στο διάστημα αυτό αναπτύσσεται η όραση, η ακοή και αποκτούν αυτιά και γούνα.

Για άλλους 6 μήνες παραμένουν κοντά στην μητέρα τους στο μάρσιπο ή στην πλάτη της και τρέφονται με γάλα και αρχίζουν σταδιακά να τρέφονται με φύλλα.

Αφού περάσουν τους 12 μήνες απομακρύνονται από την μητέρα τους. Ιδιαίτερα τα θηλυκά! Τα αρσενικά παραμένουν στην περιοχή που ζει η μαμά τους για άλλα 2-3 χρόνια...

Τα κοάλα είναι πλέον προστατευόμενο είδος στην Αυστραλία. Απαγορεύεται ακόμα και να τα έχει κανείς σαν κατοικίδιο στο σπίτι του.

Στις αρχές του 20ου αιώνα κόντεψαν να τα εξαφανίσουν. Τα κυνηγούσαν για την γούνα τους! Ευτυχώς υπήρξε γενική κατακραυγή και σταμάτησε η εξόντωσή τους!

Σήμερα γίνεται μεγάλη καμπάνια για την σωτηρία τους και συγκεντρώνονται χρήματα για την έρευνα για την αντιμετώπιση ασθενειών που τα αποδεκατίζουν.

Δυστυχώς, πολλά από αυτά σκοτώνονται σε τροχαία ατυχήματα κατά τις μετακινήσεις τους για να βρουν φαΐ.

Η κλιματική αλλαγή προκαλεί δυσμενείς συνθήκες για την επιβίωσή τους.

Στις πυρκαγιές που καταστρέφουν τα δάση της Αυστραλίας τα καλοκαίρια χάνονται πολλά από αυτά.

Στο πάρκο που τα είδα, μπορούσες να πληρώσεις, να πάρεις ένα κοάλα αγκαλιά και να φωτογραφηθείς μαζί του. Όσο και να ήθελα να το χαϊδέψω, νομίζω ότι πρέπει να αφήνουμε τα άγρια ζώα στην ησυχία τους!

Το ζωάκι στην παρακάτω φωτογραφία, δεν είναι κουτάβι σκυλιού. Είναι Δαίμων της Τασμανίας! Το μεγαλύτερο σαρκοφάγο μαρσιποφόρο της Αυστραλίας. Κανονικά τα ζώα αυτά ζουν μόνο στην Τασμανία. Τα τελευταία χρόνια στους Δαίμονες παρουσιάζεται μια αρρώστια (όγκος στο πρόσωπο) που ευθύνεται για τον αποδεκατισμό του πληθυσμού τους. Μετέφεραν λοιπόν μερικά ζώα σε άλλες περιοχές της Αυστραλίας σε ζωολογικούς κήπους, για να τα προφυλάξουν σε περίπτωση που εξαφανιστούν στην Τασμανία.

Σε μια μελέτη που έγινε, παρατηρήθηκε ότι το δάγκωμα του δαίμονα σε σχέση με το μέγεθος του σώματος του είναι το ισχυρότερο δάγκωμα από εκείνου οποιοδήποτε άλλου θηλαστικού. Φαντάζεστε ότι, σε σχέση με το βάρος του σώματος του, ο δαίμονας έχει ισχυρότερο δάγκωμα από μια τίγρη! Το σκίτσο του δεν του μοιάζει, όπως κοιμάται έγκλειστος στο κλουβί του... Έχει όμως πλάκα!

Εικόνες από το Great Barrier Reef.

Αφιερωμένο στην Σταυρούλα!