Boulders Beach η παραλία των Πιγκουΐνων

Η Boulders Beach (παραλία των ογκολίθων) είναι ένα τουριστικό αξιοθέατο, στην ευρύτερη περιοχή του Κέιπ Τάουν. Είναι φημισμένη για την γεωμορφολογία της, για την πλαζ που είναι κατάλληλη για κολύμπι και κυρίως για την αποικία των πιγκουΐνων, που έχει εγκατασταθεί εκεί! Βρίσκεται νότια του Κέιπ Τάουν στον κόλπο False Bay, στην ανατολική ακτή του Ακρωτηρίου, δίπλα από την γραφική πόλη- λιμάνι Simons Town. Η Boulders Beach πήρε το όνομά της από τους γρανιτένιους ογκολίθους, που υπάρχουν εκεί... Οι βράχοι αυτοί μοιάζουν σαν τεράστια βότσαλα, ριγμένα άτακτα σε μια αμμουδιά. Όλη η περιοχή προστατεύεται, ανήκει στο Table Mountain National Park. Κοντά στην παραλία υπάρχουν παραθεριστικές κατοικίες και εγκαταστάσεις αναψυχής, που αναπτύσσονται με ήπιο τρόπο. Παρουσιάζεται χαμηλή δόμηση, καμιά πυκνοκατοίκηση, και οι χρήσεις της γης είναι ελεγχόμενες: δεν μπορείς να χτίσεις ότι θες, όπου σου αρέσει...

Η θάλασσα είναι κατάλληλη για κολύμπι, γιατί η θερμοκρασία της είναι επηρεασμένη από το θερμό ρεύμα Agulhas. Θα πρέπει να σας πω ότι, οι περισσότερες παραλίες στο Κέιπ Τάουν, είναι παγωμένες! Ενώ είναι πανέμορφες, δεν μπορείς να κάνεις μπάνιο, αν δεν φοράς στολή κατάδυσης… Aκόμα και το κατακαλόκαιρο, η θερμοκρασία του νερού τους θυμίζει την θερμοκρασία του καταψύκτη! Βλέπεις λοιπόν τον περισσότερο κόσμο να απολαμβάνει την καλοκαιρία, παίζοντας στην άμμο και ελάχιστους, με στολές ολόσωμες, να βουτούν, κυρίως για να κάνουν σερφ (υποθέτω για να βγαίνουν και να ζεσταίνονται στον ήλιο!). Στην Boulders Beach μπορείς να κολυμπήσεις (και χωρίς το παλτό σου)! Αλλά δεν κολυμπάς μόνος σου! Στην παραλία αυτή εγκαταστάθηκε, την δεκαετία του 1980, μια αποικία πιγκουΐνων! Λέγεται ότι, το 1982 εγκαταστάθηκαν δυο ζευγάρια πιγκουΐνων και σήμερα η αποικία έχει αυξηθεί σε περίπου 3.000 ζωάκια! Αυτό οφείλεται εν μέρει στη μείωση της εμπορικής αλιείας, με τράτες, στο False Bay, η οποία αύξησε την παρουσία ψαριών, όπως σαρδέλες και γαύρους, που αποτελούν κύριο μέρος της διατροφής του πιγκουΐνου. Βρήκαν λοιπόν τροφή και εγκαταστάθηκαν. Δεν ήταν μόνο η τροφή, ήταν και η ασφάλεια!

Οι Αφρικάνικοι πιγκουΐνοι ζουν στις νοτιοδυτικές ακτές της Αφρικής, κυρίως σε νησάκια. Φαίνεται ότι στα νησάκια δεν κινδυνεύουν (τουλάχιστον) από τα αιλουροειδή, που τους εξοντώνουν. Τα τελευταία χρόνια, με την παρουσία των ανθρώπων, απομακρύνθηκαν τα ζώα που τους κυνηγούσαν και κάποιες ακτές έγιναν ασφαλείς για τις αποικίες τους. Εκτός από την Boulders Beach, πιγκουΐνοι έχουν εγκατασταθεί σε χερσαίες εκτάσεις στην Ναμίμπια και στο Stony Point (όπου τους επιτέθηκαν λεοπαρδάλεις και έπαθαν μεγάλες απώλειες).

Οι πιγκουΐνοι είναι υδρόβια πτηνά. Κάπως προϊστορικά… Παρουσιάστηκαν στη γη την εποχή που εξαφανίστηκαν οι δεινόσαυροι! Υπάρχουν πολλά είδη πιγκουΐνων. Οι αφρικάνικοι είναι σχετικά μικρόσωμοι έχουν ύψος 50 ως 70 εκατοστά και βάρος 2 ως 5 κιλά. Το χρώμα τους είναι ασπρόμαυρο, με αεροδυναμικές γραμμές και μικρές βούλες στη κοιλιά. Σε γενικές γραμμές έχουν μαύρο στην πλάτη και λευκό στην κοιλιά. Μόνο γύρω στα μάτια τους έχουν ροζ χρώμα. Τα χρώματα αυτά αποτελούν ένα αποτελεσματικό καμουφλάζ. Το άσπρο τους προφυλάγει από τα υποβρύχια αρπακτικά, που από το βυθό αναζητούν την τροφή τους προς την φωτεινή επιφάνεια της θάλασσας και το μαύρο από τα ιπτάμενα αρπακτικά, που κοιτάζοντας από ψηλά στο σκοτεινό νερό, δεν μπορούν εύκολα να τους εντοπίσουν!

Παρόλο που στην αρχή νομίζεις ότι είναι όλοι ίδιοι, τελικά ο καθένας έχει κάποια διαφορά από τους υπόλοιπους. Η φωνή τους μοιάζει με γκάρισμα γαϊδάρου! Γιαυτό τους λένε και Jackass Penguin… Τα πόδια τους είναι μαύρα και μοιάζουν σαν τα πόδια της πάπιας, με μεμβράνη ανάμεσα στα δάχτυλα. Μαύρο είναι και το ράμφος τους. Τα φτερά τους είναι δυσανάλογα και αστεία θα έλεγα.

Η κίνησή τους στην ακτή είναι άχαρη, σχεδόν αστεία! Κάτω όμως από το νερό, στη θάλασσα είναι εξαιρετικά επιδέξιοι κολυμβητές! Λέγεται ότι κολυμπούν με ταχύτητα 24 χλμ. ανά ώρα! Οι καταδύσεις τους φθάνουν και στα 35 μέτρα ! Ζουν περίπου 10 χρόνια, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις φθάνουν ως και 24 χρόνια! Όταν γίνουν περίπου 4 χρονών ζευγαρώνουν και γεννούν 1-2 αυγά τον χρόνο. Είναι μονογαμικοί, θέλουν να αναπαράγονται στις ίδιες φωλιές και φροντίζουν πολύ τους νεοσσούς τους! (Προϊστορικά ζωάκια είπαμε!)

Οι περιοχές που προτιμούσαν να φτιάχνουν τις φωλιές τους ήταν σε γκουανό. Τι είναι γκουανό? Τα νησάκια (βράχοι), που φωλιάζουν θαλασσοπούλια, καλύπτονται από κουτσουλιές… αιώνων. Με τα χρόνια τα περιττώματα των πουλιών γίνονται σκληρά και αποκτούν αρκετά μέτρα πάχος. Αυτό είναι το γκουανό, που δημιουργεί ένα περιβάλλον ιδανικό για την επιβίωση των πιγκουΐνων. Όμως, το γκουανό είναι πλούσιο σε φωσφορικά άλατα. Το ιδανικό λίπασμα! Άρχισαν οι άνθρωποι, από τον 19 αιώνα, να το μαζεύουν για να το αξιοποιήσουν στις καλλιέργειές τους. Με τον τρόπο αυτό καταστρέψανε τους βιότοπους των πιγκουΐνων. Αναγκάστηκαν λοιπόν τα ζώα να προσαρμοστούν σε άλλες συνθήκες. Φτιάχνουν τις φωλιές τους σε λακκούβες στην άμμο, για να προστατεύουν τα αυγά από τον ζεστό ήλιο.

Εχθροί τους είναι όλων των ειδών τα αρπακτικά. Αλλά το χειρότερο κακό, όπως φαίνεται, είναι ο άνθρωπος…. Παρόλο που οι πιγκουΐνοι είναι είδος προς εξαφάνιση, υπάρχουν «άνθρωποι» που τρων τα αυγά τους! Και τα θεωρούν ιδιαίτερη λιχουδιά… (Δεν σχολιάζω). Τώρα, οι τόποι αναπαραγωγής προστατεύονται, αλλά οι πληθυσμοί τους έχουν μειωθεί δραματικά.

Άλλος κίνδυνος, που έχει να κάνει με τις ανθρωπογενείς δραστηριότητες, είναι η μόλυνση του περιβάλλοντος (κυρίως πετροχημικά που διαρρέουν, ναυάγια πετρελαιοφόρων, ή και απλοί καθαρισμοί δεξαμενόπλοιων ενώ ταξιδεύουν κλπ).

Αναφέρω χαρακτηριστικά ένα σχετικά πρόσφατο περιστατικό: Το 2000 ένα δεξαμενόπλοιο βυθίστηκε κοντά στο Robben Island και τόνοι πετρέλαιο χυθήκαν στις περιοχές που αναπαράγονται οι πιγκουΐνοι.

Οργανώσεις που ασχολούνται με την διατήρηση των πιγκουΐνων οργάνωσαν ολόκληρη επιχείρηση για την διάσωση των ζώων. Μάζεψαν 18.000 περίπου λερωμένα από πετρέλαιο ζώα, τα μετέφεραν σε αποθήκες και τα καθάρισαν.

Ταυτόχρονα άλλοι 19.000 πιγκουΐνοι, που δεν είχαν λερωθεί, σε πρώτη φάση, μαζεύτηκαν και μεταφέρθηκαν στο Πορτ Ελίζαμπεθ, για να γλυτώσουν την μόλυνση. Από εκεί τους απελευθέρωσαν όταν οι πετρελαιοκηλίδες είχαν καθαριστεί. Οι πιγκουΐνοι επέστρεψαν στις φωλιές τους με καταπληκτική ακρίβεια!

Βέβαια, υπήρξαν πολλές απώλειες!

Πρώτη φορά εμείς τους είδαμε στο Boulders Beach, το 1998, όπου η μεγάλη κόρη μου κολυμπούσε δίπλα σε πιγκουΐνους, τους πλησίασε και ένας της πάτησε μια τσιμπιά, που ακόμα την θυμάται! Τώρα, 11 χρόνια αργότερα, συνεχίζει να υπάρχει η πλαζ για τους λουόμενους, αλλά ο πυρήνας της περιοχής των πιγκουΐνων στο Boulders Beach έχει περιφραχτεί, για να προφυλαχθούν τα ζώα (αλλά και τα σπίτια φαντάζομαι, τις αυλές των οποίων διεκδικούν τα πουλιά…).

Περιμετρικά από την περιοχή των πιγκουΐνων έχουν κατασκευάσει μια ξύλινη εξέδρα, από την οποία μπορούν οι τουρίστες να πλησιάσουν να φωτογραφίσουν ή να παρατηρήσουν τους πιγκουΐνους στις χερσαίες δραστηριότητες τους!

Μου κάνει εντύπωση που τα ζωάκια αυτά δεν μας φοβούνται ιδιαίτερα! Μπορείς να τα πλησιάσεις στο 1 μέτρο και να μη φύγουν! Πιο κοντά σε τσιμπούν!

Όσες φορές και να βρεθώ εκεί δεν βαριέμαι να τους παρακολουθώ πώς βγαίνουν από την θάλασσα, πώς περπατούν, πώς κάνουν ηλιοθεραπεία, να ακούω τα γκαρίσματά τους και να τραβώ άπειρες φωτογραφίες….