Σαν παραμύθι! Great Barrier Reef Αυστραλία

Από μικρή της άρεσαν τα παραμύθια! Όσο και αν μεγάλωνε δεν έπαυε να τα κουβαλάει μαζί της. Όσο και αν η παιδεία της ήταν καρτεσιανή, πάντα κρατούσε με σεβασμό ένα κομμάτι του μυαλού της για το παράλογο. Για έναν φανταστικό κόσμο, που σε κάθε βήμα της, θαρρείς και ήταν έτοιμος να εισχωρήσει στην καθημερινότητά της και να κάνει τα πάντα πιο ενδιαφέροντα, πιο χρωματιστά, πιο απρόβλεπτα και πιο συναρπαστικά! Αυτός ήταν ο λόγος που χαμογελούσε ακόμα και σε δύσκολες στιγμές! Η φαντασία έδενε μια άλλη διάσταση στην δομημένη καθημερινότητα. Ήταν σαν να κουβαλούσε ένα σακουλάκι χρυσόσκονη με την οποία πασπάλιζε ότι ερχόταν σε επαφή μαζί της και αυτό μεταμορφωνόταν σε κάτι ξεχωριστό, μαγικό, αξιολάτρευτο! Όμως το τελευταίο καλοκαίρι ήταν πολύ διαφορετικό. Ο δυνατός ήλιος σαν να τα έκαψε όλα και μετά έπεσε καταχνιά. Τα χρώματα ξεθώριασαν. Η δημιουργική διάθεση εξαφανίστηκε, οι ανθρώπινες σχέσεις γίναν πιο χαλαρές, ο θάνατος πήρε κοντινούς συγγενείς, το σπίτι άδειασε, τα παιδιά φύγαν, και το σακουλάκι με την χρυσόσκονη άδειασε… Τίποτα πια δεν είχε την παλιά του αίγλη. Τέλειωσαν απότομα τα παραμύθια. Τα ταλέντα φάνηκαν αδύναμα. Οι ρόλοι έχασαν τους ήρωές τους. Η λογική χωρίς την φαντασία έγινε ανελέητη. Μοναξιά και αδιέξοδο προσωπικό και συλλογικό… Πάνω που βυθιζόταν στη σιωπή εκείνος είπε: «Έλα μαζί μου! Θα σου δείξω την θάλασσα των κοραλλιών! Εκεί υπάρχουν ακόμα χρώματα!» Ταξίδεψαν μέρες και πέρασαν πολλά, μα κάποια στιγμή έφτασαν σχεδόν στην άκρη του κόσμου! Εμπρός της απλωνόταν ο Ωκεανός! Η θάλασσα ήταν γκρίζα, δεν έμοιαζε να κρύβει θησαυρούς… Σε κάποιες περιοχές διαγραφόντουσαν ύφαλοι και γύρω τους άλλαζε το χρώμα του νερού προς το πράσινο. «Βούτηξε και θα δεις!» Άφησε την σιγουριά της ξηράς και βυθίστηκε ολόκληρη στο νερό. Και τότε ένα υπέροχος υποθαλάσσιος κόσμος φανερώθηκε μπροστά της! Κοράλλια σε διαφορετικά χρώματα και σχήματα δημιουργούσαν το ιδανικό περιβάλλον για να αναπτύσσεται η πιο πολύχρωμη θαλάσσια ζωή, που μπορούσε να δει κανείς! Τροπικά ψάρια κυκλοφορούσαν ανάμεσα σε κοράλλια, θαλάσσιες ανεμώνες και φύκια, Αστερίες και κοχύλια ολότελα διαφορετικά από όσα είχε μέχρι τότε δει, αναπαύονταν στον βυθό. Όμως ταυτόχρονα υπήρχαν και άπειροι κίνδυνοι: μέδουσες, που ενώ φαινόντουσαν τόσο ακίνδυνες, μπορούσαν να σκοτώσουν ότι ερχόταν σε επαφή με τα λεπτεπίλεπτα πολύχρωμα πλοκάμια τους, δηλητηριώδη όστρακα, ψάρια ίδια με φίδια, καρχαρίες, ακόμα και τα πολύχρωμα κοράλλια έκρυβαν κινδύνους για την ανθρώπινη υγεία! Η βιοποικιλότητα στο μέρος αυτό του Ωκεανού ήταν τόσο μεγάλη, που δεν μπορούσε παρά να αισθανθεί δέος! Τα κοράλλια και ο υποβρύχιος κόσμος που ζει γύρω από αυτά υπάρχουν στην περιοχή αυτή εκατομμύρια χρόνια! Όταν τα κοράλλια πεθάνουν δημιουργούν σταδιακά έναν ύφαλο και πάνω σε αυτόν νέα κοράλλια γεννιόνται. Με τους κοραλλιογενείς υφάλους τα νερά του Ωκεανού γίνονται κατά περιοχές πιο ρηχά, ανεβαίνει η θερμοκρασία τους και δημιουργούνται κατάλληλες συνθήκες ώστε να αναπτυχθεί και να διατηρηθεί η υποθαλάσσια ζωή στην περιοχή! Αυτοί οι ύφαλοι δημιούργησαν το περίφημο Great Barrier Reef (έτσι ονομάζεται η περιοχή που κολυμπούσε) που έχει χαρακτηριστεί σαν ένα από τα Επτά Θαύματα του Φυσικού Κόσμου και ένα από τα επτά θαύματα του υποβρύχιου κόσμου. Εκεί κάτω από το νερό ο χρόνος αποκτούσε άλλη διάσταση και η ύπαρξη άλλη σημασία! Δεν είχε σημασία το πότε. Σημασία δεν έχει το ατομικό, μα το συλλογικό. Η ύπαρξη είχε να κάνει με την συντήρηση του υποθαλασσίου συστήματος! Θα μπορούσε να τα δει κανείς όλα σαν μια πολύχρωμη παγίδα! Μια παγίδα για το βλέμμα, μια παγίδα για το θήραμα, μια παγίδα για την διαιώνιση του είδους... Μια παγίδα που είχε σαν αποτέλεσμα την διατήρηση της συνέχειας του συστήματος, του συνόλου, της ζωής! Βγαίνοντας στην παραλία ένιωσε σαν να είχε πάρει μαζί της κάτι από τον βυθό. Έκρυψε στην τσέπη της ένα μικρό κοχύλι μισοσπασμένο, που βρήκε στην άμμο, για να θυμάται την ομορφιά και την αλήθεια του Great Barrier Reef . Θα προσπαθούσε να μην αφήσει η καταχνιά να μη σκεπάσει ξανά την ζωή της. Σημασία έχει η συνέχεια, η πορεία, η επιβίωση, ο αγώνας, το καλύτερο αύριο. Το κοχύλι θα της θύμιζε τις ομορφιές και τις αλήθειες που υπάρχουν και δεν θα χρειαζόταν ξανά να κάνει ένα τόσο μεγάλο ταξίδι να τις βρει.

Το παραμύθι αυτό έχει κάποια σχέση με την πραγματικότητα και το έγραψα πριν λίγες μέρες, στο αεροπλάνο επιστρέφοντας από την Αυστραλία στην Ν Αφρική, σε μια πτήση 14 ωρών Σίδνεϊ Γιοχάνεσμπουργκ.

Τις υποθαλάσσιες φωτογραφίες τις τραβήξαμε με τον Γ. κολυμπώντας με μάσκα στο Great Barrier Reef . Πού είναι αυτό? Δείτε τον χάρτη!