Bagels à la Montréal

Πρόσφατα ταξίδεψα στον Καναδά, για επαγγελματικούς λόγους. Δεν έχασα την ευκαιρία να γνωρίσω την πόλη του Μοντρεάλ και να βγάλω φωτογραφίες να σας δείξω! 
Θεωρούσα ότι το Μοντρεάλ ήταν γεωγραφικά τοποθετημένο κάπου κοντά στον Βόριο Πόλο! Με έκπληξη διαπίστωσα ότι έχει περίπου το ίδιο γεωγραφικό πλάτος με πόλεις της Β Ιταλίας, πχ με το Μιλάνο!

Βρέθηκα στο Μοντρεάλ μετά από 18 ώρες ταξίδι με το αεροπλάνο: Ν Αφρική, Ντακάρ για ανεφοδιασμό, Ουάσιγκτον DC και από εκεί Μοντρεάλ... Τρελή ταλαιπωρία! Όμως ήταν τόσο ενδιαφέρον το αποτέλεσμα, που άξιζε τον κόπο! 

Στις δυο πρώτες φωτογραφίες φαίνεται μια γενική άποψη της πόλης από το λιμάνι! Το λιμάνι που βρίσκεται πάνω στο πλωτό ποτάμι St. Lawrence, που πηγάζει από τις Μεγάλες Λίμνες της Βόρειας Αμερικής και εκβάλλει στον Ατλαντικό ωκεανό. Για την ακρίβεια το Μοντρεάλ είναι χτισμένο σε ένα νησί του ποταμού.  

Δημαρχείο

Το Μοντρεάλ αποτελεί την μεγαλύτερη γαλλόφωνη πόλη εκτός Γαλλίας. Πρώτοι οι Γάλλοι εξερεύνησαν την περιοχή. Ο Γάλλος εξερευνητής Ζακ Καρτιέ έφτασε στο νησί του Μόντρεαλ, το 1535. Το 1611, ο Γάλλος εξερευνητής Σαμουέλ ντε Σαμπλαίν εγκατέστησε στο νησί ένα μικρό φυλάκιο για το εμπόριο γουναρικών, και το 1642. Γάλλοι ιεραπόστολοι ίδρυσαν την αποικία Ville-Marie. Το σημερινό του όνομα το πήρε αργότερα, και αποτελεί παραφθορά του Mont-Royal, που σημαίνει βασιλικό βουνό.

Η αντίθεση του παλιού και του νέου είναι έντονη στη πόλη. Ο μεταμοντέρνος ουρανοξύστης είναι ο "Le 1501 McGill College" σχεδιασμένος από τους WZMH Architects, ολοκληρώθηκε το 1992. 

Τον 18 αιώνα η αποικία παραδόθηκε στους Βρετανούς. Από τα τέλη του 18ου αι., το Μoντρεάλ γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη, ως το κύριο διαμετακομιστικό κέντρο των βρετανικών αποικιών της Βόρειας Αμερικής. Στα μέσα του 19ου αιώνα, διανοίχτηκε η διώρυγα Λασίν, στα νοτιοδυτικά του νησιού του Μοντρεάλ και έτσι ο St. Lawrence έγινε πλωτός σε όλο του το μήκος. Από το Μοντρεάλ γίνονταν οι εξαγωγές ξυλείας, γουναρικών και άλλων προϊόντων προς την Ευρώπη. Έτσι σταδιακά έγινε ο κύριος πόλος έλξης των νέων Ευρωπαίων μεταναστών στον Καναδά.

Το Συνεδριακό Κέντρο του Μοντρεάλ

Στα χρόνια της ποτοαπαγόρευσης, μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, το Μοντρεάλ έγινε ο παράδεισος για τους Αμερικανούς, που ζητούσαν αλκοόλ και διασκέδαση. Έκτοτε, η πόλη απέκτησε ιδιαίτερη φήμη για την νυχτερινή της ζωή, που την ακολουθεί ως και σήμερα! Οι Αμερικανοί συνεχίζουν να πιστεύουν ότι Μοντρεάλ είναι σαν το Παρίσι...
Ο Γαλλόφωνος χαρακτήρας του Μοντρεάλ και πολιτικές επιλογές οδήγησαν μαζικά τους Αγγλόφωνους κατοίκους σε άλλες περιοχές του Καναδά. Σταδιακά το Μοντρεάλ μαράζωσε οικονομικά και υποσκελίστηκε από το Τορόντο.

Πύλη για την Τσάινα Τάουν

Στην κατασκευή των σιδηροδρομικών γραμμών του Καναδά εργάστηκαν χιλιάδες Κινέζοι εργάτες. Πολλοί από αυτούς εγκαταστάθηκαν στο Μοντρεάλ και οργάνωσαν την δική τους περιοχή την Τσάινα Τάουν που σφύζει από εμπορική κίνηση ως σήμερα.

Ο ψηλότερος ουρανοξύστης της πόλης. "Le 1000 rue de la Gauchetiere" σχεδιασμένος από τους αρχιτέκτονες Lemay & associés και Dimakopoulos & associés architectes

Το παλιό τμήμα του Μοντρεάλ, τo Vieux-Montréal, είναι η περιοχή κοντά στο παλιό λιμάνι. Είναι κτισμένο με κτίρια κυρίως διώροφα, είναι γραφικό, έχει πολλά πολιτιστικά κτίρια, έντονη τουριστική κίνηση εστιατόρια, μπιστρό, καταστήματα για τους τουρίστες που προτιμούν την περιοχή.

Μουσείο Καλών τεχνών. Το γλυπτό ονομάζεται το "Το Μάτι" του David Altmejd

Το κέντρο της πόλης είναι κτισμένο με ουρανοξύστες, εμπορικά κέντρα, κτίρια γραφείων, όπως είναι οι σύγχρονες μεγαλουπόλεις της Αμερικής. Στα θεμέλια της πόλης στην περιοχή του κέντρου και γύρω από αυτό είναι κατασκευασμένη μια υπόγεια, "εσωτερική" πόλη, που άρχισε να κατασκευάζεται την δεκαετία του '60 για κλιματολογικούς λόγους. Διαθέτει πάνω από 32 χιλιόμετρα  από σήραγγες και απλώνεται σε μια έκταση 12 τετραγωνικών km.

Centre d'Histoire de Montréal ( Πρώην Κεντρικός Πυροσβεστικός σταθμός)

Υπάρχουν περισσότερα από 120 σημεία πρόσβασης στην υπόγεια πόλη.  Στις σήραγγες και τους εσωτερικούς χώρους λειτουργούν εμπορικά καταστήματα, γραφεία, κινηματογράφοι, σταθμοί μέσων μαζικής μεταφοράς, εστιατόρια κλπ. Με την εσωτερική πόλη συνδέονται εμπορικά κέντρα, ξενοδοχεία, τράπεζες, γραφεία, μουσεία , πανεπιστήμια, 7  σταθμοί μετρό, 2 σταθμοί προαστιακού σιδηροδρόμου, 1 σταθμός λεωφορείων. Περίπου 500.000 άνθρωποι χρησιμοποιούν την υπόγεια πόλη κάθε μέρα, ειδικά για να αποφύγουν από την κυκλοφοριακή συμφόρηση  ή το δριμύ ψύχος του Μοντρεάλ τους χειμερινούς μήνες.

Το κτίριο της Molson Bank του 1866 (Second Empire style)

Μεγάλη εντύπωση μου έκανε ότι υπήρχαν πολλοί άστεγοι που κοιμόντουσαν στον δρόμο σε περιοχές κοντά στο κέντρο. Κανείς δεν έδειχνε να ενοχλείται ή να εντυπωσιάζεται από την παρουσία τους. Οι περισσότεροι έμοιαζε να έχουν παρατήσει από καιρό την προσπάθεια να προσαρμοστούν στην σύγχρονη ζωή της πόλης.

Καθεδρικός  Ναός Marie Reine du Monde

Η ζωή στο Μοντρεάλ είναι ακριβή. Το Καναδικό δολάριο κοστίζει όσο και το Αμερικανικό. Οι τιμές όμως και οι φόροι είναι πολύ μεγαλύτεροι. Φαίνεται όμως ότι οι φόροι εξασφαλίζουν στους Καναδούς μια πολύ καλή κοινωνική ασφάλεια.

Τμήμα της ville intérieure

Εντυπωσιακή επίσης είναι η κοινωνική πρόνοια για άτομα με αναπηρίες. Συνάντησα στους δρόμους πολλούς παραπληγικούς, που είχαν ένα αυτοκινούμενο όχημα (όλοι το ίδιο μοντέλο), που τους έδινε την δυνατότητα να αυτοεξυπηρετούνται στις μετακινήσεις τους.

Εικαστική επέμβαση στο hôtel Bourbon. Graffiti φτιαγμένο από τους Guérard-Alie & Bachand το 2008

Λεπτομέρεια από την τοιχογραφία. 

Πολλά πολιτιστικά και καλλιτεχνικά φεστιβάλ οργανώνονται στην πόλη. Υπάρχει μια περιοχή που ονομάζεται Quartier des spectacles  όπου γίνονται οι περισσότερες εκδηλώσεις (κινηματογράφος τζαζ κλπ)

Quartier des spectacles

To 2008 Πόλη του Μοντρεάλ ξόδεψε 3,3 εκατομμύρια Καναδικά δολάρια για να καθαρίσει graffiti από 150,000 τετραγωνικά μέτρα τοίχων! Σταδιακά γεμίζουν ξανά...

Εξωτερικό του σταθμού του μετρό St Laurent.

Είχα την πρόθεση να σας δείξω μόνο φωτογραφίες αλλά... παρασύρθηκα!

Ουρανοξύστης Place Ville Marie σχεδιασμένος το 1958 από τους Henry N. Cobb,  IM Pei και Dimitri Dimakopoulo ολοκληρώθηκε το 1962

Το Πανεπιστήμιο Mc Gill γιόρταζε το 2011 τα 190 χρόνια της λειτουργίας του. Ιδρύθηκε το 1821!  Όταν στην Ελλάδα ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ύψωνε την σημαία της Επανάστασης!

Το φαγητό στο Μοντρεάλ ήταν πολύ καλό! Έχουν συνδυάσει στοιχεία από όλες τις κουζίνες του κόσμου, κυρίως από την Γαλλική. Όμως από τα πιο φημισμένα τους είναι τα ψωμάκια Bagels, το καπνιστό κρέας και η πουτίν (πατάτες τηγανητές περιχυμένες με λιωμένο τυρί και σάλτσα). 

Τα Bagels τους είναι λίγο διαφορετικά από εκείνα της Ν Υόρκης. Περιέχουν αυγό στη ζύμη, είναι πιο γλυκά και βράζουν σε νερό με μέλι, πριν ψηθούν σε φούρνο με ξύλα. Στην ζύμη προσθέτουν σιρόπι βύνης για γλυκαντικό. Είναι πιο λεπτά από τα Αμερικάνικα! Τέλος είναι πασπαλισμένα με σουσάμι ή παπαρουνόσπορο.

Επειδή μου άρεσαν πολύ έψαξα για την συνταγή τους. Στην Ν Αφρική δεν βρήκα σιρόπι βύνης έτσι ακολουθώντας (με τεμπέλικο τρόπο) μια συνταγή που βρήκα στους  ΝΥ Times  αντί για σιρόπι έβαλα μέλι! Το αποτέλεσμα είναι πολύ καλό! Τολμήστε το!

Bagels à la Montréal
 Συνταγή διασκευασμένη από την δημοσιευμένη στους ΝΥ Times ώστε να γίνεται στον αρτοπαρασκευαστή 

Για την ζύμη

¾ της κούπας νερό
1 φακελάκι ξηρή μαγιά (10 γρ)
1 κουταλάκι του γλυκού ζάχαρη
1 1/2 κουταλάκι του γλυκού αλάτι
1 αυγό
1 κρόκος αυγού
2 κουταλιές της σούπας λάδι
4 κουταλιές της σούπας μέλι
3 κούπες αλεύρι σκληρό (και ίσως λίγο περισσότερο)

Για το βράσιμο

3 λίτρα νερό
1/3 της κούπας μέλι

Για το στόλισμα

1 ασπράδι αυγού
2 κουταλιές της σούπας γάλα

Σουσάμι ή παπαρουνόσπορο

1.Σε ένα μπολ ανακατεύουμε το νερό, την μαγιά και την ζάχαρη. Αφού διαλυθεί η μαγιά ανακατεύουμε επίσης το αυγό τον κρόκο, το μέλι το λάδι και το μέλι.

2.Ρίχνουμε το μείγμα στον κάδο του αρτοπαρασκευαστή προσθέτουμε το αλεύρι και το αλάτι και επιλέγουμε το πρόγραμμα για τις ζύμες. Σε μια ώρα η ζύμη είναι έτοιμη.

Αν δεν έχουμε αρτοπαρασκευαστή, ρίχνουμε το αλεύρι στον πάγκο της κουζίνας μας ρίχνουμε το αλάτι, ανακατεύουμε, φτιάχνουμε ένα βουναλάκι με ένα «κρατήρα» και ρίχνουμε εκεί το μείγμα με την μαγιά, που έχουμε ετοιμάσει. Ανακατεύουμε κυκλικά να απορροφηθούν τα υγρά και να σχηματισθεί μια ζύμη, που να μη κολλά στα χέρια (αν κολλά προσθέτουμε λίγο αλεύρι ακόμα) και ζυμώνουμε, ώσπου να έχουμε μια ζύμη ελαστική και μαλακή. Μαζεύουμε την ζύμη σε μπάλα και την βάζουμε σε ένα μεγάλο λαδωμένο μπολ. Σκεπάζουμε με διαφανή μεμβράνη και αφήνουμε την ζύμη να φουσκώσει και να διπλασιαστεί σε όγκο.

3. Βγάζουμε προσεκτικά την ζύμη από τον αρτοπαρασκευαστή (ή το μπολ) να μη διαλυθεί και την τοποθετούμε στο πάγκο της κουζίνας, που τον έχουμε πασπαλίσει με αλεύρι. Ξεφουσκώνουμε την ζύμη προσπαθώντας να διατηρούμε το σχήμα της ζύμης ομαλό. Αν κολλά στα χέρια μας προσθέτουμε λίγο αλεύρι ή λαδώνουμε τα χέρια μας.

4. Την πλάθουμε σε κορδόνι και χωρίζουμε το κορδόνι σε 9-10 ίσα κομμάτια. Τα σκεπάζουμε με πετσέτα. Διαμορφώνουμε κάθε κομμάτι ζύμης σε κορδόνι 18-20 cm περίπου. Τυλίγουμε το κορδόνι γύρω από την παλάμη μας, ώστε να δημιουργήσουμε ένα κύκλο και ενώνουμε τις δυο άκρες του κορδονιού πιέζοντας την ζύμη ανάμεσα στο χέρι μας και στον πάγκο, να ενώσει καλά. Αν η ένωση δεν γίνει καλά, το κουλούρι θα ανοίξει κατά τον βρασμό και θα χαλάσει το σχήμα του bagel. Αφήνουμε τα bagels να φουσκώσουν ξανά, τυλιγμένα σε πετσέτα, για 20 -30 λεπτά.

5. Βάζουμε το νερό (3 περίπου λίτρα) και το υπόλοιπο μέλι σε μια κατσαρόλα και τα αφήνουμε να βράσουν. Στρώνουμε το ταψί με αντικολλητικό χαρτί και προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 200 βαθμούς σε αντιστάσεις πάνω κάτω. Χτυπάμε το ασπράδι του αυγού με το γάλα σε ένα μικρό μπολ. Βάζουμε λίγο σουσάμι σε ένα πιατάκι του γλυκού.

6. Όταν το νερό κοχλάζει, χαμηλώνουμε λίγο την θερμοκρασία και βάζουμε μέσα τα bagels ανά δυο, ή ανά τρία, ανάλογα με την διάμετρο της κατσαρόλας μας. Στόχος μας είναι να μην ακουμπούν μεταξύ τους. Τα αφήνουμε να βράσουν για 1 λεπτό, να ανέβουν στην επιφάνεια και τότε τα γυρίζουμε και από την άλλη μεριά με την βοήθεια μια τρυπητής κουτάλας. Τα αφήνουμε άλλα 30 δευτερόλεπτα και τα βγάζουμε από το νερό. Τα ακουμπάμε προσεκτικά σε πετσέτα. Συνεχίζουμε με τον ίδιο τρόπο, ώστε να βράσουμε όλα τα bagels. Προσέχουμε να διατηρείται η θερμοκρασία στο νερό και να μη σταματά ο βρασμός στην διάρκεια της διαδικασίας αυτής.

7. Με πινελάκι περνάμε το διάλυμα του αυγού στα bagels και τα ακουμπάμε στο πιατάκι με το σουσάμι. Αντί για σουσάμι μπορούμε να βάλουμε παπαρουνόσπορο! Τώρα, αν δεν θέλετε, δεν βάζετε τίποτα!

8. Τοποθετούμε τα bagels στο ταψί και ψήνουμε περίπου 20-25 λεπτά μέχρι να πάρουν ωραίο καστανό χρώμα! Τα αφήνουμε να κρυώσουν σε σχάρα και, αν δεν τα φάμε άμεσα, τα φυλάμε σε τάπερ ή σε πλαστική σακούλα που κλείνει αεροστεγώς. Μπορούν να μπουν στην κατάψυξη και να ξαναζεσταθούν.

Επίσης μπορούμε να ετοιμάσουμε την ζύμη, όπως περιγράφεται, να την ζυμώσουμε και να την βάλουμε στο ψυγείο. Όταν μας χρειαστεί την αφήνουμε να έρθει σε θερμοκρασία δωματίου και συνεχίζουμε όπως περιγράφεται από την παράγραφο 4 και μετά.