Πέμπτη 17 Μαρτίου 2011

Ριζότο με μανιτάρια

Όταν ήμουν παιδί στο σπίτι μας υποχρεωτικά κάναμε νηστεία. Στην "επιλογή" αυτή με ενοχλούσε πρώτα- πρώτα ότι ήταν υποχρεωτικό! Στα υποχρεωτικά ανάπτυξα μια σταθερή αντίδραση εφηβικού τύπου, που την διατηρώ ως τώρα!
Το άλλο, που δεν μου άρεσε, ήταν η ελάχιστη ποικιλία των νηστίσιμων φαγητών που έμπαινε στην κατσαρόλα του πατρικού μου σπιτιού! Φακές, φασόλια, πατάτες γιαχνί, μακαρόνια σκέτα και ξανά από την αρχή! Ίσως και αυτό να ήταν μια τιμωρία, ίσως άσκηση στην εγκράτεια, ποτέ δεν κατάλαβα! Αλλά δεν μου κάλυπτε την φαντασία και την ανάγκη για γευστικές περιπέτειες!
 Θεωρώ υποχρέωσή μου να τρέφομαι σωστά και να έχω περιόδους αποτοξίνωσης! Επίσης προσπαθώ να είμαι εγκρατής και να δοκιμάζω τον εαυτό μου κατά πόσο μπορώ να στερηθώ πράγματα που μου αρέσουν, αλλά δεν νηστεύω με τον πατροπαράδοτο τρόπο.
Ούτε επιβάλλω σε κανέναν από τους δικούς μου να νηστέψουν! Φέτος αυτή την περίοδο έχουμε μειώσει την κατανάλωση κρέατος και έχουμε αυξήσει τις σαλάτες! Λέω να αναφέρω στα σύντομα κάποιες ιδέες φαγητών κατάλληλων για την περίοδο της νηστείας, για να εμπλουτίζουμε τις ιδέες!
Ένα γρήγορο, νόστιμο και υγιεινό φαγάκι που χρειάζεται ένα 25 λεπτά το πολύ για να ετοιμαστεί είναι το ριζότο με μανιτάρια!
Για να το φτιάξουμε για δυο άτομα χρειάζονται:
2-3 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο
1 κούπα ρύζι για ριζότο (έβαλα αρμπόριο)
1 κρεμμύδι μέτριο, κομμένο σε μικρά κυβάκια
1/4 κούπας λευκό κρασί
900 ml περίπου βραστό νερό
1και1/2 κούπα μανιτάρια κομμένα σε κύβους
Μαϊντανό
Παρμεζάνα τριμμένη (για όποιον δεν νηστεύει ή δεν κάνει δίαιτα)
Αλάτι, πιπέρι

Βάζουμε στον βραστήρα νερό, να βράσει.
Σε μια κατσαρόλα σοτάρουμε το κρεμμύδι στο λάδι. Προσθέτουμε το ρύζι και ανακατεύουμε μέχρι να γυαλίσει το ρύζι. Σβήνουμε με το κρασί. Ρυθμίζουμε το χρονόμετρο να χτυπήσει σε 20 λεπτά. Αρχίζουμε να προσθέτουμε λίγο λίγο το βραστό νερό με το κουτάλι της σούπας! Ανακατεύουμε και αλατοπιπερώνουμε. Τα λίγα λεπτά που χρειάζεται το ριζότο να ετοιμαστεί πρέπει να είμαστε πάνω από την κατσαρόλα. Ανακατεύουμε και προσθέτουμε λίγο λίγο το βραστό νερό, όχι όλο μαζί. Δέκα λεπτά πριν ολοκληρωθεί το βράσιμο, προσθέτουμε τα μανιτάρια.
Όταν το χρονόμετρο χτυπήσει σβήνουμε την φωτιά ρίχνουμε το μαϊντανό ανακατεύουμε και σερβίρουμε. Αν θέλουμε, προσθέτουμε και την παρμεζάνα Το ριζότο πρέπει να παραμείνει κάπως ζουμερό, το ρύζι να είναι χυλωμένο, αλλά να κρατάει στο δόντι (όχι λαπάς). Έτοιμο! Καλή όρεξη

18 σχόλια:

  1. Καλημέρα!!κι εμένα τα υποχρεωτικά δεν μου αρέσουν.
    Αυτό το ριζότο το κάνω συχνά και σαν συνοδευτικό.
    Πολλά φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλημέρα Ξανθή μου! Συμφωνώ απόλυτα! Φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. πολύ νόστιμο πρέπει να είναι...θα το δοκιμάσω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ομορφη ιδέα!!!
    Σου πέτυχε πολύ ωραία!
    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Γεια σου Θαλασσίτσα! Ήρθα επίσκεψη και είδα τα πολύ ωραία δωράκια σου! Να τους χιλιάσεις!

    Έφη σε ευχαριστώ! Πολλά φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αγγελική,στα υποχρεωτικά ακόμη και σήμερα αντιδρώ,κατάλοιπα της νιότης.
    Μ΄αρέσει κάθε είδους ριζότο,από τα πιο νόστιμα φαγητά και ναι,μ΄αρέσει να τρέφομαι υγιεινά.Προτιμώ ποικιλία,εξαιρούνται τα θαλασσινά,που δε μ΄αρέσουν.
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Eleni όχι κατάλοιπα, συνέχιση της νιότης!:)) Φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ΄Ιδια ακριβώς κι η δική μου τακτική όσον αφορά τις νηστείες.
    ΄Οταν τα είχα μικρά συν-αποφασίζαμε για νηστεία τη σαρακοστιανή περίοδο, περισσότερο για να τους δημιουργήσω μνήμες για αργότερα...
    Αποχή μόνο από κρεατικά δηλαδή, γιατί δε μπορείς νομίζω στις προ- και εφηβικές ηλικίες να στερήσεις τροφές βασικές από τη μια αλλά και προς αποφυγή των αντιδράσεών τους από την άλλη.
    Και όμως ...θυμούνται καλή μου Αγγελική.

    Αύριο φτιάχνω φρικασέ με σταμναγκάθια και μανιτάρια

    Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Εμείς πρώτη φορά αποφασίσαμε να νηστέψουμε, να δούμε αν θα τα καταφέρουμε, τα γαλακτοκομικά είναι το πιο δύσκολοκομμάτι της νηστείας για μένα. Με το κρέας δεν έχω πρόβλημα, θα μπορούσα να μην ξαναφάω...
    Ωραίο το ριζότο σου. Φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Προσυπογράφω τις απόψεις σου για τη νηστεία.Νηστεύω εδώ και πολλά χρόνια αλλά όχι τα γαλακτοκομικά.Και θεωρώ ότι και αυτό που κάνω είναι νηστεία!
    Υπέροχο το ριζότο.Μανιτάρια και ρύζι ταιριάζουν πάντα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Απο τα πολύ αγαπημένα μας φαγητά!!!Το ριζότο σου φαίνεται υπέροχο!!!
    Καλό βράδυ Αγγελική!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. αχ κι εγώ τσινάω με τα "πρέπει" και τα υποχρεωτικά!
    το ριζότο σου όμως θα το τιμούσα ιδιαίτερα!
    Φιλιά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Αχχχχχχχχχχ! Αγγελικούλα μου, μου άνοιξες την όρεξη και μόλις ξεκίνησα δίαιτα!!! Ριζότο και Φωτό είναι υπέροχα (καλά το έχω πει πολλές φορές ότι λατρεύω και τις φωτό σου).
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. τέλειο...και το αρμπόριο είναι για μένα το μοναδικό ρύζι που κάνει 100% για ιταλικό και ωραία χυλωμένο ριζότο!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ούτε εμένα μου αρέσουν τα υποχρεωτικά, αλλα κι εμείς νηστεύαμε. Όχι όλες τις μέρες όμως. Ωραίο δείχνει το ριζότο σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Όλες αυτές οι υποχρεωτικές νηστείες, που μας τις επέβαλλαν στα παιδικά μας χρόνια, μόνο το αντίθετο αποτέλεσμα έχουν, να επιθυμείς το φαγητό, όχι να το ξεχνάς, να το παραμερίζεις από την πρώτη θέση. Έπειτα, δε βρίσκω αμαρτία να επιλέξει κανείς ένα κομμάτι τυρί ή ένα ψάρι στη θέση του καλαμαριού, ας πούμε. Όλα τροφές είναι, "του Θεού", γιατί είναι αμαρτία; Θυμάμαι τη μητέρα μου να μου λέει "σήμερα όχι λάδι, μόνο ελιές"! Συλλογικός παραλογισμός!
    (Η αποτοξίνωση είναι άλλο πράγμα). Ότι προσθέτει πνευματικότητα η νηστεία και μάλιστα στα παιδιά δεν είναι αυτονόητο. Αυτή η προσπάθεια απαιτεί και πολλά άλλα συγχρόνως. Ας απενοχοποιήσουμε το είδος του φαγητού, για εγκράτεια πρέπει απλώς να ενδιαφερθούμε.
    Το ρυζότο πάντως λέω να το δοκιμάσω. Ευχαριστώ για την ιδέα! Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Τα εξερχόμενα βλάπτουν στην ψυχή τα εισερχόμενα κάνουν κακό μόνο στη σάρκα!
    Υπέροχο ρυζότο!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Στους αντεξουσιαστές ανήκουμε όλες. Θυμάμαι τις πατάτες γιαχνί, στις οποίες η μητέρα μου επέμενε να βάζει κανέλα, που πάντα "έπεφτε" (εξ ουρανού;) περισσότερη απ ό,τι αντέχαμε οι άλλοι.
    Εμείς σπίτι μια που ο καλός μου δεν τρώει ποτέ κρέας, κάτι τέτοια φαγάκια τάχουμε υιοθετήσει και τα ευχαριστιόμαστε. Μοσχομυρίζει το ριζότο σου Αγγελικουλα. Μόνο που σπίτι μας σβήνουμε με λίγο άσπρο κρασάκι πριν αρχίσουμε να προσθέτουμε ζεστό νερό.
    Νένα

    ΑπάντησηΔιαγραφή