Τρίτη 8 Μαρτίου 2011
Πετύχαμε την ισότητα?
Το 1910 προτάθηκε να καθιερωθεί η 8η Μαρτίου ως παγκόσμια μέρα της γυναίκας σαν φόρος τιμής σε μια ιστορική διαδήλωση στις Ηνωμένες Πολιτείες, στις εργαζόμενες γυναίκες όλου του κόσμου και στον αγώνα τους για το δικαίωμα ψήφου, που ακόμη τότε δεν είχε κατακτηθεί.
Η πρώτη αυτή διαδήλωση έγινε στις 8 Μαρτίου 1857! Εργαζόμενες γυναίκες στις βιοτεχνίες ενδυμάτων της Νέας Υόρκης διοργάνωσαν πορείες και πικετοφορία, απαιτώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας, ωράριο 10 ωρών και ισότιμα δικαιώματα με τους άνδρες. Οι συγκεντρωμένες γυναίκες δέχτηκαν επίθεση από την αστυνομία και διαλύθηκαν. Όμως άνοιξε δειλά δρόμος για την διεκδίκηση ίσων δικαιωμάτων των δύο φύλων.
Έχουν περάσει 100 χρόνια από τότε που έγινε η πρόταση. Κάποιες τέτοιες στιγμές νοιώθω την ανάγκη να κάνω κάποιες αξιολογήσεις!
Κερδήθηκαν πολλά! Δυστυχώς μέχρι σήμερα δεν μπορούμε να μιλήσουμε για ισότητα! Η θέση της γυναίκας παραμένει ίση μόνο στα χαρτιά! Δεν αναφέρομαι μόνο σε τριτοκοσμικές χώρες... Και στις ανεπτυγμένες τα πράγματα δεν είναι καλά! Τα στερεότυπα παραμένουν. Οι διακρίσεις και ο σεξισμός διατηρούνται. Οι αμοιβές δεν είναι ίσες. Οι ευκαιρίες δουλειάς δεν είναι ίδιες. Ούτε ίση μεταχείριση παρατηρείται. Ούτε καν ο σεβασμός δεν υπάρχει...
Χρειάζεται ακόμα πολύς δρόμος!
Σήμερα επιστρατεύτηκε ακόμα και ο... Τζέημς Μποντ για να ευαισθητοποιήσει το κοινό...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Ποσο δίκιο έχεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτερεότυπα πολλά και παντού αλλά εμείς δεν το βάζουμε κάτω!
Είναι στη φύση μας!!
Φιλιά
Κι εγώ μαζί σου έχεις απόλυτο δίκιο, η γυναίκα σήμερα προσφέρει πάρα πολλά σε όλους τους τομείς, αλλά δυστυχώς δεν εκτιμάται ούτε αναγνωρίζεται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρόνια πολλά.
Αγγελική μου έχεις απόλυτο δίκιο!! Μόνον στους νόμους υπάρχει ισότητα, στην πραγματικότητα δεν νομίζω... έχουμε ακόμα δρόμο να διανύσουμε... Φιλιά από Θεσσαλονίκη
ΑπάντησηΔιαγραφήΚερδίθηκαν όντως πολλά από τότε, πολλά όμως περισσότερα παραμένουν στα χαρτιά....η πραγματική ισότητα δεν νομίζω ότι θα έλθει ποτέ, όσα χρόνια κι αν περάσουν!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι εγώ πιστεύω ότι δεν θα τη ζήσω ποτέ αυτή την έρμη την ισότητα. Ακόμη και στη δουλειά να βελτιωθούν τα πράγματα, στο σπίτι ποτέ!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγγελική χαίρομαι που έχουμε την ίδια άποψη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧωθήκαμε μέχρι το λαιμό στις υποχρεώσεις κι απο δικαιώματα...
Μόνο ισότητα δεν το λες αυτό που ζούμε.
Σκεφτείτε μόνο οτι οι εργοδότες αποφευγουν να προσλαμβάνουν γυναίκες υπαλλήλους για να μην γεννάνε και παίρνουν άδεια μητρότητας.
Τις θεωρούν αντιπαραγωγικές!!!
Τίποτε άλλο.
Αγγελική μου όπως τα λες κι εσύ και οι άλλες φίλες!!καλά λέει η Χαρά " Χωθήκαμε μέχρι το λαιμό στις υποχρεώσεις κι απο δικαιώματα..."
ΑπάντησηΔιαγραφήΞέρεις ότι στο χώρο της δουλείας μου κάποτε τόλμησαν και έγινε προκήρυξη θέσεων μόνο για αγόρια με μια αστεία πρόφαση!!
Γιαυτό ας μην εφησυχάζουμε τουλάχιστον για τα παιδιά μας.
Xara μου χρειάζεται ακόμα να το παλέψουμε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜΑΡΙΑ ΠΙΟΥΚΑ δεν είναι απόλυτο ότι δεν αναγνωρίζεται η κοινωνική και οικονομική προσφορά μας! Απλά χρειάζεται να βελτιωθεί η κατάσταση!
Tante Kiki ναι έχουμε ακόμα δρόμο να διανύσουμε... Φιλάκια και από μένα!
anthivolon κερδήθηκαν πολλά, πολλά είναι στα χαρτιά, πολλά θα αλλάξουν! Όσο για την πραγματική ισότητα ονειρεύομαι να έρθει γιατί έχω δυο κόρες!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήBlueprint έχω καταφέρει πολλά στο σπίτι, το πρόβλημά μου είναι έξω από το σπίτι! Η κοινωνία και η εργασία είναι ακόμα πίσω…
ΧΑΡΑ μου, τι μου θύμησες! Η κόρη μου είχε γίνει πάθει σοκ ακούγοντας σε φιλικό σπίτι κάποιον «μεγαλόσχημο» (στο νου του) που παινευόταν ότι δεν προσλαμβάνει γυναίκες στην εταιρεία του, για να μην έχει πρόβλημα αν γεννήσουν! Μόνο που δεν τον…. ξεμάλλιασε μόλις συνήλθε από την έκπληξή της… Το τι του έσουρε...
Ξανθή μου σε κανέναν αγώνα δεν πρέπει να εφησυχάζουμε! Το σύστημα δεν θέλει τις αλλαγές και όταν γίνουν προσπαθεί να τις φέρει στα μέτρα του!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια το σπίτι, ο κάθε γονέας να προσέχει να μεγαλώνει ισότιμα τα παιδιά της ανεξαρτήτως φύλου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο σπίτι μας δεν υπήρξε ποτέ διαφορά στο μεγάλωμα μας,το ίδιο και στα σπίτια των παιδικών μου φίλων.
Απογοητεύτηκα πολύ από τη νοοτροπία πολλών συνομήλικων μου, που δεν έχουν κλείσει ακόμη τα 30 και συμπεριφέρονται στις φιλενάδες κι αρραβωνιαστικές τους καταπιεστικά, ενώ αυτές τους νταντεύουν, ουσιαστικά αντικαθιστούν τη μάνα τους.
Στην κοινωνία, έχουμε έχουμε ακόμη δρόμο να διανύσουμε...ακόμη μια ντροπή!
Όταν ούτε οι ίδιες οι γυναίκες δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι πρέπει να κατανοούν και να είναι αλληλέγγυες σε όσες βασανίζονται από τα διάφορα δεινά του φύλου τους (που δεν χρειάζεται να απαριθμήσω, γιατί σίγουρα τα γνωρίζετε), αλλά θεωρούν ότι μερικές είναι υπεράνω και τίποτα δεν τις αφορά, καταλαβαίνετε πόση δουλειά ακόμα και πόσος χρόνος απαιτούνται. Και δεν αναφέρομαι σε μεγάλες ηλικίες μόνο αλλά και σε νεαρότερες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα!
Καλημέρα thalassamov έχεις απόλυτο δίκιο! Συχνά η διαπαιδαγώγηση των παιδιών δεν είναι δημοκρατική. Η καταπιεσμένη γυναίκα αναπαράγει στην οικογένειά της την ανισότητα. Εκπαιδεύει την κόρη για να την διαδεχτεί και τον γιο τον κάνει έτσι ώστε να είναι το «στήριγμά» της, με την λανθασμένη έννοια του όρου! Ο «άντρας- γιος» που θα την στηρίξει όταν μεγαλώσει! Άρα τον κάνει εξαρτημένο άρρωστα από αυτήν. Ο «άντρας» αυτός αναζητά το πρότυπο της μάνας του στις συντρόφους του! Και εκείνες, εκπαιδευμένες στην ανισότητα, αναλαμβάνουν με προθυμία τον ρόλο που έχουν τόσα χρόνια… μελετήσει, αρκεί να πετύχουν τον στόχο τους, που τους έχουν κάνει πλύση εγκεφάλου, την αποκατάσταση (μπλιαχ). Όσο για τον καταπιεστικό άντρα-πατέρα δεν μπορεί παρά να διαιωνίσει το είδος του! Όλα σε θέματα παιδείας ανάγονται. Έχω την ελπίδα ότι τώρα που όλες οι γυναίκες μορφώνονται θα υπάρξει κάποια βελτίωση. Όμως, όπως το λες, έχουμε ακόμη δρόμο να διανύσουμε...
ΑπάντησηΔιαγραφήalla logia η ηλικία δεν παίζει ρόλο σε σχέση με τα προβλήματα που είναι κοινά! Μικρές μεγάλες οι γυναίκες θα έπρεπε να είναι αλληλέγγυες! Δεν είναι μόνο ότι μερικές βάζουν τον εαυτό τους υπεράνω. Είναι και η κουλτούρα στην οποία μεγαλώνουν τα κορίτσια. Η κουλτούρα που τις βάζει πάντα σε αντιπαράθεση (πχ ποια είναι η πιο ωραία, η πιο νοικοκυρά κλπ). Είναι η θρησκεία και η κοινωνία που θεωρεί ότι όλα τα κακά προέρχονται από τις γυναίκες και μόλις κάτι γίνει, η κριτική γίνεται στην γυναίκα (με φανατισμό μάλιστα από τις άλλες γυναίκες) κλπ κλπ
ΑπάντησηΔιαγραφήTa τελευταία χρόνια υπήρξαν και άλλα θέματα. Η οικονομική ανεξαρτησία κάποιων γυναικών τις έσπρωξε στην κατανάλωση. Τους πλάσαραν ένα καταναλωτικό μοντέλο, το υιοθέτησαν και δεν πήγαν πιο πέρα! Βαρέθηκαν να μεγαλώσουν σωστά τα παιδιά τους. Δεν κάθισαν να το πολύ σκεφτούν. Και να τα αποτελέσματα...
Διάβαζα το κείμενο σου και κουνούσα το κεφάλι μου καταφατικά για το πόσο δίκιο έχεις. Νομίζω στο χέρι μας είναι να πετύχουμε την ισότητα που μας αξίζει. Φτάνει εμείς οι ίδιες οι γυναίκες να μην "χαντακώνουμε" η μία την άλλη. Δεν είναι μόνο οι άντρες που δεν προσλαμβάνουν γυναίκες για το θέμα της εγκυμοσύνης. Αλλά και γυναίκες αφεντικά τα ίδια κάνουν και ορισμένες φορές πολύ χειρότερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πιο δύσκολο - όχι το μόνο δύσκολο- είναι να αλλάξει η νοοτροπία. Κι αυτό εν πολλοίς μπορούμε να το επιτύχουμε αρχίζοντας μέσα στο σπίτι μας με τη διαπαιδαγώσηση των παιδιών μας. Δυστυχώς δεν βλέπω να γίνεται ακόμη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ γυναίκα για μένα παίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή κάθε άνδρα .Απο αυτή ξεκινά η καλή οικογέενια και η ευτυχία στον άνδρα.Πέρασα να σας ευχαριστήσω για τις ευχές σας, να περνάτε καλά με υγεία .
ΑπάντησηΔιαγραφήΙσότητα θέλαμε!!!! Ίσοι και με το παραπάνω στις υποχρεώσεις. Γυναίκα μάνα, εργαζόμενη, σύζυγος, νοικοκυρά. Ας φροντίσουμε όλοι να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας σωστά και να βλέπουν όλους τους ανθρώπους ίσους γυναίκες - άντρες, άσπρους - μαύρους, Έλληνες - μετανάστες. Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας για όλα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ για τις οδηγίες που μου έδωσες, η πλάτη της ντουλάπας είναι ξύλινη, αυτά που αναφέρεις να κάνω στον τοίχο μπορώ να τα κάνω και στο ξύλο;;;
Το σημαντικότερο είναι ότι ούτε ο σεβασμός δεν υπάρχει.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι μόνο δεν υπάρχει η ισότητα, αλλά χειροτέρεψαν τα πράγματα για τη γυναίκα που πλέον δεν δουλεύει μονο μέσα στο σπίτι. Τα ωράρια είναι βάρβαρα και δεν πληρώνεται όπως οι άντρες. Ακόμη. Δυστυχώς κάπου στράβωσε το φεμινιστικό κίνημα, οι επίτηδες πέσαν από δίπλα στραβές κουλτουροιδέες που το έκαναν γραφικό και καρικατούρα ως κίνημα ισότητας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντε, τα "πήρα" τώρα.
Νένα