Κέικ της Μπέμπας!

Στο τετράδιο με τις συνταγές της μητέρας μου υπάρχει η συνταγή με τον σαφή τίτλο "Κέικ της Μπέμπας", που πάντα μου κινούσε την προσοχή. Το πρώτο που μου είχε κάνει εντύπωση ήταν το όνομα! Μπέμπα? Ποια μπορούσε να έχει τέτοιο όνομα? Το δεύτερο, που πρόσεξα, ήταν τα περίεργα υλικά! Κέικ με ξίδι? Κι όμως ναι! Ένα κέικ που δεν περιέχει μπέικιν και φουσκώνει με την αντίδραση της σόδας και του ξιδιού.
Ένα παλιομοδίτικο κέικ, που δεν χρειάζεται χτύπημα για να ετοιμαστεί η ζύμη, δεν έχει πολλά λιπαρά, ούτε πολλή ζάχαρη, γιατί γλυκαίνει με τις σταφίδες. Και ετοιμάζεται τρίβοντας το βούτυρο με το αλεύρι, να γίνουν σαν ψίχουλα και στην συνέχεια προσθέτοντας τα υπόλοιπα υγρά υλικά.
Η μητέρα μου δεν το είχε κάνει ποτέ, γιατί το θεωρούσε "ξεπερασμένο"! Πάντα μας έφτιαχνε το κλασσικό κέικ, χτυπώντας το βούτυρο με την ζάχαρη κλπ, χρησιμοποιώντας μπέικιν πάουντερ για διογκωτικό. Εμένα όμως πάντα μου κινούσε την προσοχή! Το έφτιαξα λοιπόν για να μου φύγει η περιέργεια!
Αλλά ας δούμε την συνταγή, όπως την έκανα αλλάζοντας "λίγο" την παλιά.
Κέικ της Μπέμπας
250γρ μαργαρίνη 
500γρ αλεύρι 
250γρ ζάχαρη 
250γρ σταφίδες 
250γρ cranberries (ή άλλα ξηρά φρούτα της αρεσκείας μας) 
1 αυγό, χτυπημένο να ενώσει 
175 γρ γάλα 
3 κουταλιές ξίδι άσπρο 
1 κουταλιά σόδα 
1 κουταλάκι μπέικιν πάουντερ
κανέλα 


Έτριψα, στα γρήγορα, την κρύα μαργαρίνη με το αλεύρι να γίνουν σαν ψίχουλα. Σε αυτή την φάση δεν πρέπει το αλεύρι να απορροφήσει πολύ το βούτυρο, γιατί το κέικ θα γίνει βαρύ.
Συμπλήρωσα τις σταφίδες και τα cranberries. Επίσης ανακάτεψα το μπέικιν, την ζάχαρη, την κανέλα και το αυγό. Χρησιμοποίησα μπέικιν για να βάλω λιγότερη σόδα, γιατί δεν μου αρέσει η γεύση της όταν χρησιμοποιείται σε μεγάλη ποσότητα.
Ετοίμασα το διογκωτικό, όπως έλεγε η συνταγή. Έβαλα σε ένα μπολ το ξίδι και το γάλα αφού κράτησα 3-4 κουταλιές. Το γάλα με το ξίδι έκοψε και έγινε σαν αραιό γιαούρτι. Το γάλα που είχα κρατήσει το ζέστανα ελαφρά (στο φούρνο μικροκυμάτων) και διέλυσα σε αυτό προσεκτικά τη σόδα. Έριξα το μείγμα της σόδας στο μπολ με το κομμένο γάλα. Η σόδα με το ξίδι αντέδρασε και άφρισε. Αμέσως ανακάτεψα, με το κουτάλι, στο υγρό μείγμα το μείγμα του αλευριού. Η ζύμη που προέκυψε ήταν σφιχτή, αλλά έπεφτε από το κουτάλι.
Την έστρωσα μέσα σε φόρμα για κέικ, που είχα βουτυρώσει και αλευρώσει. Για την επιτυχία του γλυκού παίζει ρόλο, να εκτελεστεί γρήγορα η τελευταία φάση, για να μην ολοκληρωθεί η αντίδραση σόδας και ξιδιού πριν μπει το κέικ στο φούρνο και δεν φουσκώσει.
Έψησα σε προθερμασμένο φούρνο στους 190 βαθμούς για μισή ώρα. Μετά χαμήλωσα την θερμοκρασία στους 150 και έψησα άλλη μισή ώρα. Το άφησα να κρυώσει λίγο και το ξεφορμάρισα και το άφησα να κρυώσει εντελώς πάνω σε σχάρα.

Το κέικ δεν έχει καμιά γεύση ξιδιού. Είναι πολύ ωραίο και θα μπορούσε να έχει λιγότερη ζάχαρη. Είναι προτιμότερο να σερβίρεται μόλις κρυώσει, γιατί χάνει την υγρασία του γρήγορα. Για να διατηρηθεί χρειάζεται τύλιγμα σε αλουμινόχαρτο ή διαφανή μεμβράνη.

Αν σας αρέσουν τα κέικ με σταφίδες και θέλετε κάτι διαφορετικό τολμήστε το!