Ζέβρες

Γυρίζω σε λίγες μέρες στην Αφρική και προσπαθώ να μπω στο κλίμα!

Τι καλύτερος τρόπος υπάρχει, από το να χαζεύω φωτογραφίες! Είπα να σας δείξω μερικές... Και πιο συγκεκριμένα φωτογραφίες με ζέβρες!

Υπάρχουν πολλές ζέβρες στην Αφρική και διάφορα είδη (ορεινές, κλπ). Το τρίχωμά τους είναι άσπρο με μαύρες ραβδώσεις. Οι ραβδώσεις είναι διαφορετικές σε κάθε ζώο. Δεν υπάρχουν δυο ολόιδιες ζέβρες!

Εντυπωσιακό είναι πως οι ραβδώσεις συνεχίζουν και στην χαίτη, που είναι στητή και κοντή. Εντυπωσιακό είναι και το σχέδιο της ουράς που μου θυμίζει γαλλική κοτσίδα.

Οι ζέβρες έχουν μήκος 2,00-2,40μ και ζυγίζουν γύρω στα 300 κιλά. Δεν είναι ιδιαίτερα ψηλές, αλλά είναι πολύ ευκίνητες.

Ανήκουν στην ίδια οικογένεια με τα άλογα. Ζουν σε κοπάδια και συχνά βόσκουν μαζί με άλλα χορτοφάγα ζώα. Οι ζέβρες ακούν και οσφραίνονται καλά, οι καμηλοπαρδάλεις και οι στρουθοκάμηλοι βλέπουν πολύ καλά, τα γκνου επίσης οσφραίνονται καλά, άρα όταν βρίσκονται στην ίδια περιοχή αντιλαμβάνονται πολύ γρήγορα πιθανούς κινδύνους και ειδοποιούν με την συμπεριφορά τους και τα άλλα ζώα!

Τις κυνηγούν πολύ τα λιοντάρια και τα άλλα σαρκοφάγα ζώα.

Οι ραβδώσεις τους τις βοηθούν να ξεφεύγουν από τους εχθρούς τους. Όταν βρίσκονται σε ομάδες, δεν μπορείς να δεις το περίγραμμα κανενός ζώου ξεχωριστά. Οι ραβδώσεις μπερδεύουν την όραση και ο εχθρός δεν μπορεί να ξεχωρίσει, ούτε το περίγραμμα του ζώου, ούτε τον αριθμό των ζώων στο κοπάδι!

Οι ζέβρες ζουν σε ομάδες- οικογένειες, που αποτελούνται από ένα κυρίαρχο αρσενικό και από 5-7 θηλυκές και τα μωρά τους, που ζουν μαζί . Τα νεαρά αρσενικά ζουν σε ομάδες και προσπαθούν να προσελκύσουν θηλυκές ζέβρες και να φτιάξουν την δική τους "οικογένεια". Το κυρίαρχο αρσενικό προστατεύει την ομάδα του από κάθε άλλο αρσενικό που πλησιάζει, παλεύοντας μαζί του για να το διώξει. Όταν γεράσει και χάσει τις δυνάμεις του, κάποιο νεότερο και πιο δυνατό αρσενικό παίρνει τις θηλυκές.

Η θηλυκή ζέβρα γεννά ένα πουλαράκι που την ακολουθεί διαρκώς! Απομακρύνεται μόνο αν μεγαλώσει και μπορεί να επιβιώσει μόνο του.

Κοτόπουλο φρικασέ

Το φρικασέ μου αρέσει πολύ με αρνί ή μοσχάρι, αλλά η... παρέα μου έχει διαφορετικά γούστα και δεν το μαγειρεύω, γιατί ξέρω ότι θα το φάω μόνη μου!
Κοτόπουλο φρικασέ δοκίμασα για πρώτη φορά στο εστιατόριο ο "Σπύρος", στην Κηφισιά και πολύ μου άρεσε. Βρήκα λοιπόν την ευκαιρία τώρα, που είμαι μόνο με την μικρή μου κόρη, να το μαγειρέψω και έγινε καταπληκτικό! Εύκολο στην ετοιμασία του και λίγο ξεχωριστό! Ότι πρέπει για το Κυριακάτικο τραπέζι, αν οι συνδαιτυμόνες το τιμούν. Αλλά ας δούμε την συνταγή.
Κοτόπουλο φρικασέ.
1 κοτόπουλο, σε μερίδες
3-4 κουταλιές της σούπας λάδι
1 ποτηράκι λευκό ξηρό κρασί
1 κρεμμύδι ψιλοκομμένο
5-6 φρέσκα κρεμμυδάκια
1 μικρό μαρούλι
1 μικρό ματσάκι άνηθο
1 μεγάλο λεμόνι
1 κρόκος αυγού
αλάτι, πιπέρι smoky peri peri ( ή μπούκοβο)
1/2 λίτρο νερό ζεστό περίπου

Τσιγάρισα το κοτόπουλο στο λάδι και πρόσθεσα το ξερό κρεμμύδι. Άφησα να μαραθεί λίγο το κρεμμύδι ανακατεύοντας. Έσβησα με το κρασί και έριξα το νερό (όχι όλο μαζί, σιγά σιγά προσθέτω στην διάρκεια του βρασμού). Έβαλα το απαραίτητο αλάτι, το πιπέρι, λίγο πέρι-πέρι και άφησα το φαγητό να σιγοβράσει 45-50 λεπτά. Ο χρόνος είναι ανάλογος με το μέγεθος των μερίδων.
Πρέπει να είναι καλά ψημένο το κρέας και να ξεκολλούν εύκολα τα κόκαλα από το ψαχνό, όταν ολοκληρωθεί ο βρασμός. Παρακολουθούσα και συμπλήρωνα νερό όταν χρειαζόταν. Αντί για νερό, θα μπορούσα να βάλω ζωμό κοτόπουλου, αλλά δεν είχα σπιτικό ζωμό, οπότε το απέφυγα.
Στο μεταξύ ψιλόκοψα τα αρωματικά χορταρικά και τα πρόσθεσα στο κοτόπουλο. Τα άφησα να βράσουν 10-12 λεπτά. Αφού βεβαιώθηκα ότι το κοτόπουλο ήταν καλά ψημένο, το κατέβασα από την φωτιά.
Έστυψα το λεμόνι. Σε ένα μεσαίο μπολ χτύπησα τον κρόκο του αυγού, με τον χυμό και 1 κουταλάκι νερό και έφτιαξα το αυγολέμονο. Έριξα στο μείγμα του αυγού λίγο ζωμό (2 κουτάλες σερβιρίσματος της σούπας) από το φαγητό, σιγά σιγά, ανακατεύοντας με το πιρούνι, ώστε να αυξηθεί η θερμοκρασία του μείγματος του αυγού, χωρίς να ψηθεί και να γίνει ομελέτα.
Αφού ανακατεύτηκαν καλά τα υλικά, έριξα το μείγμα του αυγού στην κατσαρόλα με το κοτόπουλο. Έχει σημασία να ρίξουμε το μείγμα του αυγού με σιγανή ελεγχόμενη ροή μέσα στην ζεστή σάλτσα και το υπόλοιπο φαγητό, για να μη ψηθεί το αυγό και κόψει το αυγολέμονο. Καθώς το ρίχνουμε πρέπει να κουνάμε την κατσαρόλα, ώστε να ανακατεύεται σε όλη την σάλτσα. Όταν το ρίξουμε όλο συνεχίζουμε να κινούμε την κατσαρόλα ώστε να ανακατευτεί καλά η σάλτσα αυγολέμονο. Έβαλα ξανά την κατσαρόλα ανοιχτή σε χαμηλή φωτιά, για λίγα λεπτά, για να ζεσταθεί το αυγολέμονο, αλλά προσεκτικά να μη φτάσει σε βρασμό. Αυτό ήταν! Έτοιμο! Μια ωραία πρόταση για ένα αρωματικό πιάτο με κοτόπουλο!

Lovely blog

Πήρα το βραβείο: "ΕΝΑ ΑΞΙΑΓΑΠΗΤΟ BLOG" από την γλυκιά Πουαντερί !!!!

Σε ευχαριστώ πολύ Πουαντερί που με σκέφτηκες! Σου εύχομαι καλό καλοκαίρι! Οι κανόνες που τίθενται με την βράβευση είναι:

1. Δεχτείτε αυτό το βραβείο, αναρτήστε το στο blog σας, μαζί με το όνομα του ατόμου που σας βράβευσε, και το λινκ στο blog.

2. Απονείμετε το βραβείο αυτό σε άλλα 15 αξιαγάπητα blogs. Θυμηθείτε να επικοινωνήσετε με τους bloggers και να τους ενημερώσετε ότι τους επιλέξατε για αυτό το βραβείο.

Με τον πρώτο κανόνα, νομίζω, τα κατάφερα!

Το δεύτερο όμως με δυσκόλεψε!

Βρίσκω όλα τα blogs σας υπέροχα αξιαγάπητα! Αν γράψω μόνο 15, κάποιο θα ξεχάσω, κάποιο δεν θα χωρέσει στον αριθμό, κάποιους θα πικράνω... Γιαυτό επιτρέψτε μου να δώσω το βραβείο σε όλους και όλες, που έχετε blog και το φροντίζετε!

Και προφανώς επικοινωνούμε όσο πιο τακτικά γίνεται, δεν γυρεύουμε αφορμές!

Το βραβείο "ΕΝΑ ΑΞΙΑΓΑΠΗΤΟ ΜΠΛΟΓΚ" μου δόθηκε και από την luna, την mama, την Penelope, την Marian, την Betty και την Rena!

Καλές μου φίλες σας ευχαριστώ πολύ! Σας ανταποδίδω το βραβείο για τα αξιαγάπητα μπλογκ σας! Όπως είπα και προηγουμένως, το βραβείο το δίνω σε όλη την παρέα, που καθημερινά μιλάμε, επισκέπτομαι τα μπλογκ σας και εσείς στο δικό μου! Η φιλική επικοινωνία μας είναι για μένα το βραβείο.

Ναύπακτος

Γαλαζοπράσινη και βαθιά, δίπλα στην μικρή πόλη, απλώνεται η θάλασσα. Μέσα στα νερά της, καθρεφτίζει τα τείχη του το παλιό κάστρο της Ναυπάκτου.

Στο κέντρο της βρίσκεται το Βενετσιάνικο λιμανάκι προστατευμένο από τους ανέμους και τη θάλασσα.

Στολίδι και καμάρι του τόπου το λιμανάκι της πόλης. Τώρα πιάνουν εκεί ψαρόβαρκες και τους τουριστικούς μήνες κότερα και μικρές θαλαμηγοί.

Στην είσοδο του λιμανιού είναι κτισμένα τείχη, με μεγάλα κανόνια, που κρατούσαν μακρυά τους εχθρούς. Φοβόντουσαν τους πειρατές, γιαυτό προστάτευσαν την πόλη με ισχυρά τείχη και όχι μόνο σε 3 ή 4 ζώνες, όπως συνηθιζόταν, αλλά σε 7, ώστε να είναι απόρθητη η πόλη και ο λόφος που υψώνεται πίσω της.

Στο λόφο πάνω από την πόλη έχουν φυτρώσει πεύκα, που κοντεύουν να κρύψουν το κάστρο με τις πολεμίστρες του.

Στην πλατεία του λιμανιού απλώνουν τις καρέκλες τους παραδοσιακά καφενεία. Τα δυο αιωνόβια πλατάνια, με τα καταπράσινα φύλλα τους, δρόσιζαν τους περαστικούς, που καθόντουσαν να πιουν ένα καφέ στην σκιά τους.

Φέτος οι άνθρωποι νόμισαν ότι τα πλατάνια τους απειλούν! Ότι θα ρίξουν τα κλαριά τους να τους σκοτώσουν! Κάτι σαν την Θεία Δίκη!

Σαν παντοδύναμα πλάσματα που είναι οι άνθρωποι, κουτσούρεψαν τα κλαριά τους και τα άφησαν ανάπηρα να προσπαθούν να επιβιώσουν, σχεδόν χωρίς φύλλα.... Όσο για την δροσιά? Οι ομπρέλες προσπαθούν να σταματήσουν τις ακτίνες του ήλιου, αλλά αν κάτσεις από κάτω η ζέστη είναι ανυπόφορη...

Τελικά, όσα τείχη και να κτιστούν είναι δύσκολο να αντιμετωπίσεις κάποιους εχθρούς...

Όπου κι αν πάω η Ελλάδα με πληγώνει...

Κέικ της Μπέμπας!

Στο τετράδιο με τις συνταγές της μητέρας μου υπάρχει η συνταγή με τον σαφή τίτλο "Κέικ της Μπέμπας", που πάντα μου κινούσε την προσοχή. Το πρώτο που μου είχε κάνει εντύπωση ήταν το όνομα! Μπέμπα? Ποια μπορούσε να έχει τέτοιο όνομα? Το δεύτερο, που πρόσεξα, ήταν τα περίεργα υλικά! Κέικ με ξίδι? Κι όμως ναι! Ένα κέικ που δεν περιέχει μπέικιν και φουσκώνει με την αντίδραση της σόδας και του ξιδιού.
Ένα παλιομοδίτικο κέικ, που δεν χρειάζεται χτύπημα για να ετοιμαστεί η ζύμη, δεν έχει πολλά λιπαρά, ούτε πολλή ζάχαρη, γιατί γλυκαίνει με τις σταφίδες. Και ετοιμάζεται τρίβοντας το βούτυρο με το αλεύρι, να γίνουν σαν ψίχουλα και στην συνέχεια προσθέτοντας τα υπόλοιπα υγρά υλικά.
Η μητέρα μου δεν το είχε κάνει ποτέ, γιατί το θεωρούσε "ξεπερασμένο"! Πάντα μας έφτιαχνε το κλασσικό κέικ, χτυπώντας το βούτυρο με την ζάχαρη κλπ, χρησιμοποιώντας μπέικιν πάουντερ για διογκωτικό. Εμένα όμως πάντα μου κινούσε την προσοχή! Το έφτιαξα λοιπόν για να μου φύγει η περιέργεια!
Αλλά ας δούμε την συνταγή, όπως την έκανα αλλάζοντας "λίγο" την παλιά.
Κέικ της Μπέμπας
250γρ μαργαρίνη 
500γρ αλεύρι 
250γρ ζάχαρη 
250γρ σταφίδες 
250γρ cranberries (ή άλλα ξηρά φρούτα της αρεσκείας μας) 
1 αυγό, χτυπημένο να ενώσει 
175 γρ γάλα 
3 κουταλιές ξίδι άσπρο 
1 κουταλιά σόδα 
1 κουταλάκι μπέικιν πάουντερ
κανέλα 


Έτριψα, στα γρήγορα, την κρύα μαργαρίνη με το αλεύρι να γίνουν σαν ψίχουλα. Σε αυτή την φάση δεν πρέπει το αλεύρι να απορροφήσει πολύ το βούτυρο, γιατί το κέικ θα γίνει βαρύ.
Συμπλήρωσα τις σταφίδες και τα cranberries. Επίσης ανακάτεψα το μπέικιν, την ζάχαρη, την κανέλα και το αυγό. Χρησιμοποίησα μπέικιν για να βάλω λιγότερη σόδα, γιατί δεν μου αρέσει η γεύση της όταν χρησιμοποιείται σε μεγάλη ποσότητα.
Ετοίμασα το διογκωτικό, όπως έλεγε η συνταγή. Έβαλα σε ένα μπολ το ξίδι και το γάλα αφού κράτησα 3-4 κουταλιές. Το γάλα με το ξίδι έκοψε και έγινε σαν αραιό γιαούρτι. Το γάλα που είχα κρατήσει το ζέστανα ελαφρά (στο φούρνο μικροκυμάτων) και διέλυσα σε αυτό προσεκτικά τη σόδα. Έριξα το μείγμα της σόδας στο μπολ με το κομμένο γάλα. Η σόδα με το ξίδι αντέδρασε και άφρισε. Αμέσως ανακάτεψα, με το κουτάλι, στο υγρό μείγμα το μείγμα του αλευριού. Η ζύμη που προέκυψε ήταν σφιχτή, αλλά έπεφτε από το κουτάλι.
Την έστρωσα μέσα σε φόρμα για κέικ, που είχα βουτυρώσει και αλευρώσει. Για την επιτυχία του γλυκού παίζει ρόλο, να εκτελεστεί γρήγορα η τελευταία φάση, για να μην ολοκληρωθεί η αντίδραση σόδας και ξιδιού πριν μπει το κέικ στο φούρνο και δεν φουσκώσει.
Έψησα σε προθερμασμένο φούρνο στους 190 βαθμούς για μισή ώρα. Μετά χαμήλωσα την θερμοκρασία στους 150 και έψησα άλλη μισή ώρα. Το άφησα να κρυώσει λίγο και το ξεφορμάρισα και το άφησα να κρυώσει εντελώς πάνω σε σχάρα.

Το κέικ δεν έχει καμιά γεύση ξιδιού. Είναι πολύ ωραίο και θα μπορούσε να έχει λιγότερη ζάχαρη. Είναι προτιμότερο να σερβίρεται μόλις κρυώσει, γιατί χάνει την υγρασία του γρήγορα. Για να διατηρηθεί χρειάζεται τύλιγμα σε αλουμινόχαρτο ή διαφανή μεμβράνη.

Αν σας αρέσουν τα κέικ με σταφίδες και θέλετε κάτι διαφορετικό τολμήστε το!

Ζέστη!

Όταν η θερμοκρασία φθάνει σε τέτοια ύψη, είναι δύσκολο να ασχοληθεί κανείς με μαγείρεμα ή χειροτεχνίες!

Μια βόλτα στο κήπο προσφέρει λίγη δροσιά και ηρεμία! Ο κήπος μας είχε άλλη μορφή με πιο πολύ γκαζόν, είχε και έναν μικρό λαχανόκηπο... Πριν 9 χρόνια τον σχεδιάσαμε σχεδόν από την αρχή και τον φροντίζουμε όσο μπορούμε... Αποφύγαμε αυτή τη φορά το πολύ γκαζόν, γιατί δεν είναι προσαρμοσμένο για τις συνθήκες της χώρας μας! Βάλαμε λουλουδάκια στα παρτέρια.

Διαλέξαμε φυτά που να αντέχουν στο κρύο του χειμώνα. To Τίλιο έγινε ολόκληρο δεντράκι και άνθισε φέτος για πρώτη χρονιά!

Η θεία μου μας συμβούλεψε να έχουμε πάντα μια αμυγδαλιά και μια βυσσινιά στο κήπο, γιατί "κάνουν καλό!". Αυτή την εποχή είναι βέβαιο ότι κάνουν καλό βύσσινο γλυκό! Τα φρουτάκια της βυσσινιάς τα περιμένουμε να γίνουν, τόσο εγώ, όσο και τα κοτσύφια της γειτονιάς μας! Η ροδιά είναι τόσο διακοσμητική όσο και νόστιμη...

Να σας παρουσιάσω και τις αρχόντισσες της αυλής μας!

Όπως βλέπετε έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό

Είναι σε Άσπρο Μαύρο!

Το βασικό ψωμί του αρτοπαρασκευαστή και ψωμί με καλαμποκάλευρο

Τo 2007 είχα αναρτήσει στο ΧΦΛ ένα άρθρο με τίτλο "το ψωμί του αρτοπαρασκευαστή". Επαναλαμβάνω την ανάρτηση, γιατί πολλές φορές κάνω αναφορά στον αρτοπαρασκευαστή και θα ήθελα να υπάρχει και εδώ το άρθρο μου, που αφορά στην λειτουργία του και συμπληρώνω μια νέα συνταγή. Ο αρτοπαρασκευαστής μου έλυσε το πρόβλημα του φρέσκου ψωμιού, χωρίς κόπο! Είπα λοιπόν, να σας τον παρουσιάσω. Είναι μια συσκευή πολύ βολική, που το μόνο κακό της είναι, ότι είναι αρκετά ογκώδης! Εκτελεί δυο λειτουργίες: ζυμώνει και ψήνει.

Αποτελείται από έναν θερμικά μονωμένο χώρο ψησίματος, με καπάκι, στο οποίο υπάρχει παραθυράκι, για να παρακολουθούμε την προετοιμασία του ψωμιού. Εκτός από το θερμαντικό στοιχείο, που ψήνει το ψωμί, έχει και ένα μοτέρ, που λειτουργεί το ζυμωτήριο. Στο επάνω μέρος της συσκευής είναι τοποθετημένος ο πίνακας ελέγχου. Εσωτερικά έχει μια φόρμα με χειρολαβή, που προσαρμόζεται στην συσκευή.

Στην βάση της, η φόρμα στερεώνεται με το μοτέρ και έχει ένα πτερύγιο, που περιστρέφεται και ζυμώνει. 
Επιλέγουμε ανάμεσα σε 12 προγράμματα, το είδος του ψωμιού, που επιθυμούμε να ετοιμάσουμε (πολυτελείας, γαλλικό, ολικής άλεσης, γρήγορο, κέικ, ζύμη, μαρμελάδα, ψήσιμο, ψωμί χωρίς γλουτένη, σάντουιτς, κλπ). Επίσης, από τον πίνακα ελέγχου, έχουμε την δυνατότητα να επιλέξουμε το βάρος της φραντζόλας, που θέλουμε (700 ή 900 γραμμάρια, ανάλογα με το αλεύρι που βάζουμε) και το χρώμα της κόρας.

Ρίχνουμε μέσα στην φόρμα νερό, αλεύρι, αλάτι, ζάχαρη, λάδι, ξηρή μαγιά, ελιές, ντομάτες λιαστές, τυρί, μυρωδικά και ξηρούς καρπούς, σύμφωνα με την συνταγή μας. Διαλέγουμε το πρόγραμμα, πατάμε έναρξη και αυτό είναι όλο!

Ανάλογα το πρόγραμμα σε 1 έως 3.40 ώρες το ψωμί μας είναι έτοιμο!

Α! Ξέχασα να πω ότι ο αρτοπαρασκευαστής μπορεί να προγραμματιστεί, ώστε να έχει έτοιμο ψωμί μια συγκεκριμένη ώρα. Πχ θέλουμε φρεσκοψημένο ψωμί στις 7 το πρωί? Βάζουμε τα υλικά, το βράδυ στην φόρμα, τον ρυθμίζουμε και το μηχάνημα μπαίνει σε λειτουργία την κατάλληλη ώρα, ώστε στις 7 να είναι έτοιμο, ζεστό, το ψωμάκι μας!

Επίσης, μας ζυμώνει ότι θέλουμε, αφήνει την ζύμη να φουσκώσει και στην συνέχεια εφόσον το επιθυμούμε μπορούμε να μεταφέρουμε την ζύμη σε άλλο ταψί και ψήνουμε στον κλασσικό φούρνο της κουζίνας μας (πχ ετοιμάζουμε την ζύμη της πίτσας ή τα κουλουράκια μας).

Το μηχάνημα φτιάχνει και μαρμελάδες, αλλά δεν έχω κάνει ποτέ!

Για το λευκό βασικό ψωμί που έφτιαξα χρησιμοποίησα:

270 ml νερό
1 κουταλιά της σούπας λάδι
400 γρ αλεύρι λευκό για κάθε χρήση
1 κουταλιά της σούπας γάλα σκόνη

1 κουταλάκι του γλυκού αλάτι

2 κουταλάκια του γλυκού ζάχαρη

1 ½ κουταλάκι του γλυκού ξηρή μαγιά

Έβαλα όλα τα υλικά στην φόρμα του αρτοπαρασκευαστή, με την σειρά που τα έγραψα, διάλεξα το πρόγραμμα για ψωμί πολυτελείας, 700γρ βάρος, με μέτρια κόρα και σε 3 ώρες ήταν έτοιμο! Εδώ στη Ν Αφρική, το αλεύρι ολικής άλεσης που βρίσκω, δεν είναι... της προκοπής, γιαυτό προτιμώ το λευκό. Στην Αθήνα έφτανα καταπληκτικό ψωμί ολικής άλεσης εμπλουτισμένο με ξηρούς καρπούς!

Πρόσφατα έφτιαξα ένα πολύ νόστιμο ψωμί με αλεύρι καλαμποκιού που αξίζει να δοκιμάσετε! Χρησιμοποίησα τα παρακάτω υλικά:
 210 ml γάλα
100 ml νερό
1/4 κούπας μαργαρίνη
1 αυγό χτυπημένο ελαφρά
1 κούπα αλεύρι καλαμποκιού για πολέντα
3 κούπες αλεύρι για όλες τις χρήσεις (ή αν έχετε Cake Flour)
2 κουταλάκια μπέικιν πάουντερ
3 κουταλιές της σούπας ζάχαρη
1 1/2 κουταλάκι αλάτι
3 κουταλάκια ξηρή μαγιά

 Έβαλα στον αρτοπαρασκευαστή όλα τα υλικά με την σειρά που γράφονται, ρύθμισα στο πρόγραμμα quick, για φραντζόλα 700γρ και το άφησα στην ησυχία του να ετοιμαστεί!
Μόλις ολοκληρώθηκε το πρόγραμμα έβγαλα το ψωμί από την φόρμα και το άφησα σε σχάρα να κρυώσει!
Είναι πολύ νόστιμο! Δοκιμάστε το.

Το κολιέ της Τζέην

Η φίλη μου η Τζέην μου ζήτησε να της φτιάξω ένα κολιέ σε μπλε!

Ξέρω ότι της αρέσουν τα ανάλαφρα κοσμήματα, με τις προσεγμένες λεπτομέρειες.

Αγόρασα λοιπόν γυάλινες χειροποίητες χάντρες σε μπλε, που μου άρεσαν πολύ, γιατί είχαν και αυτά τα γλυκά λουλουδάκια μέσα. Εκτός από το χρώμα, μου άρεσε που είναι διαφορετικές μεταξύ τους! Κάθε μια είναι μοναδική!

Πήρα ασημένια αλυσίδα και την έκοψα σε μικρότερα κομμάτια. Για να συνδέσω την έτοιμη αλυσίδα με τις χάντρες χρησιμοποίησα τα γνωστά συρματάκια που έχουν έτοιμη θηλιά από την μια μεριά και φτιάχνω, με τα χεράκια μου, άλλη μια στην άλλη πλευρά. Όμως οι τρυπούλες που είχαν οι χάντρες ήταν μεγάλες και δεν μπορούσα να τις στερεώσω στις θηλιές. Έτσι πέρασα σε κάθε συρματάκι δυο μικρές πέρλες λευκές δεξιά και αριστερά από κάθε χάντρα! Το αποτέλεσμα μου φάνηκε πολύ ικανοποιητικό!

Διάλεξα αποστάσεις και διάταξη ανά δύο των χαντρών, προσπαθώντας να είναι ανάλαφρο το αποτέλεσμα. Στερέωσα το κούμπωμα, διαλέγοντας ένα μεγαλούτσικο για να είναι λειτουργικό, αλλά όχι δυσανάλογο με την υπόλοιπη σύνθεση.

Και να το αποτέλεσμα!