Θέλω μόνο να σου πω, πως απόψε βρήκαμε την γάτα!

Την γάτα μας την λέμε Σούση! Δεν ξέρω αν εκείνη γνωρίζει το όνομά της. Ανταποκρίνεται στο κάλεσμά μας μόνο αν θέλει, όπως κάνουν όλες οι γάτες! Ιδιαίτερα οι χορτάτες γάτες!
Η Σούση εμφανίστηκε στον κήπο μας πριν 7 χρόνια. Είναι μια ασπρόμαυρη, μακρύτριχη γατούλα, με μακριές φαβορίτες, ίδιας ράτσας νομίζω με τον Σιλβέστερ, το διάσημο cartoon της Warner Brothers.

Βασική διαφορά τους είναι ότι η Σούση έχει εξαιρετική σχέση με τα σκυλιά. Η έκφραση "τα πάνε σαν τον σκύλο με την γάτα" δεν ισχύει στην περίπτωσή της! Μαζί μας τότε που εμφανίστηκε στο κήπο, ζούσαν δυο σκυλιά ο Μαξ και η Ίρμα, στα οποία επιβλήθηκε με το τρόπο της και έγινε φίλη τους. Ιδιαίτερα είχε πολύ καλή σχέση με την Ίρμα, που κυνηγά με φανατισμό όλες τις άλλες γάτες, αλλά την Σούση την προστατεύει!
Το ίδιο έγινε και με τα δυο γατάκια, τα μόνα που γέννησε η Σούση! Τα δέχτηκαν τα σκυλιά και ζούσαν αρμονικά στον κήπο.
Τα γατάκια ήταν ένα αρσενικό ολόλευκο, με ροζ μυτούλα, ο Κουνέλης και ένα θηλυκό, το Μωρό, που ήταν σαν να κλωνοποιήθηκε η Σούση! Η Σούση λάτρευε τον Κουνέλη και παραμελούσε το Μωρό! Δεν είχαν ανοίξει καλά καλά τα ματάκια τους, όταν ξέσπασε μια καλοκαιρινή καταιγίδα. Η Σούση πήρε στο στόμα της τον Κουνέλη και τον πήγε σε προστατευμένο σημείο του κήπου, αδιαφορώντας για το δόλιο το Μωρό. Εμείς γυρίσαμε βράδυ στο σπίτι και ήταν δύσκολο να βρούμε στον κήπο μέσα στο σκοτάδι, τον χαλασμό και τους νερόλακκους το γατάκι. Βγάλαμε τα σκυλιά και τους ζητήσαμε να το βρουν. Ξαφνικά τα είδαμε και τα δυο να κοιτούν μια εμάς και μια ένα θάμνο. Εκεί μέσα στα λασπόνερα ήταν μισοπεθαμένο το Μωρό, που σώθηκε με την βοήθεια του Μαξ και της Ίρμας!
Ο Κουνέλης βρήκε αμέσως οικογένεια που τον υιοθέτησε και ζει ευτυχισμένος. Το Μωρό έμεινε στον κήπο μας! Δεν αξιώθηκε να αποκτήσει ένα όνομα της προκοπής! Το όνομά του ήταν το αποτέλεσμα του διαλόγου: "-Αυτή η γάτα είναι η Σούση? -Όχι, το μωρό!" Αυτό του έμεινε!
Δεν ήταν πολύ τυχερό, χάθηκε μετά από τρία χρόνια.
Η Σούση παρέμεινε η μοναδική μας γάτα! Και σε λίγο η Ίρμα το μοναδικό μας σκυλί.
Όταν φύγαμε, η μικρή μου κόρη ανέλαβε τα ζώα. Έπρεπε όμως να συνεχίσει τις σπουδές της... Μη έχοντας άλλη λύση πέρυσι τον Οκτώβρη, πήρα την Ίρμα μαζί μου στην Αφρική. Όμως η Σούση σαν γάτα, δεν μπορούσε να αντέξει τέτοιο ταξίδι, ούτε να μετακινηθεί από τον ζωτικό της χώρο. Έτσι έμεινε στον κήπο! Φαΐ είχε, αλλά τρομερή μοναξιά! Χωρίς την προστασία της Ίρμας, άλλες γάτες εισέβαλαν στην περιοχή της. Πάνε αυτά που ήξερε, πάει η ασφάλεια, πάνε τα χάδια, πάει η ζεστή κουζίνα που την φιλοξενούσε τα κρύα βράδια, πάνε τα παιχνίδια με την Ίρμα, πάνε τα αγαπημένα της πρόσωπα.
Περίμενε κρυμμένη στο κήπο να γυρίσουμε!
Με υποδεχόταν με σιγανά νιαουρίσματα, τριβόταν στα πόδια μου και απολάμβανε την προστασία του σπιτιού. Το ίδιο αν ερχόντουσαν οι κόρες μου! Η μυτούλα της είχε σημάδια από μάχες με άλλες γάτες και έδειχνε νευρική, αγχωμένη και τρομαγμένη.
Τον Αύγουστο όταν γύρισα, δεν την βρήκα να με περιμένει. Έμαθα πως είχε πολλές μέρες να φανεί στο προσκλητήριο για το φαΐ της. Έψαξα στην γύρω περιοχή, κανένα ίχνος της.
Έπρεπε να φύγω ξανά να δω τα παιδιά μου και προσπάθησα να την διώξω από το μυαλό μου.
Με την επιστροφή μου άρχισα ξανά τις έρευνες, χωρίς αποτέλεσμα. Είχα λυπηθεί που την έχασα, που δεν την φρόντισα σαν την Ίρμα, που την άφησα πίσω. Είχα προδώσει την εμπιστοσύνη μιας γάτας...

Η Σούση εμφανίστηκε το μεσημέρι από το πουθενά! Μου έκανε πολλές χαρές, νιαουρίσματα, χάδια! Αρνήθηκε να μου πει γιατί έφυγε και πού κρυβόταν τόσες μέρες! Βολεύτηκε στις γνωστές της γωνιές, απολαμβάνει εκλεκτά μεζεδάκια, χάδια και ότι άλλο της προσφέρω! Θα πάρει καιρό να ηρεμήσει...

Λέτε αυτή η επιστροφή να προκαλέσει και άλλες?