Παρασκευή 29 Απριλίου 2011

Η φέτα της φωτιάς ή σφέλα και μυζήθρα

Δυο τυράκια σφαέλα (το ένα φορμαρισμένο σε καλαθάκι και το άλλο όπως βγαίνει από την τσαντίλα) και η τυρο-μπαλίτσα στο πρώτο πλάνο είναι μυζήθρα.



Το Πάσχα πέρασε πριν καλά καλά το καταλάβουμε!
Ελπίζω να περάσατε καλά και να είσαστε γεροί!
Και εδώ στην Ν Αφρική όπως όλη η Ελληνική Παροικία τηρήσαμε σχεδόν όλα τα Πασχαλινά έθιμα της χώρας μας! Κόκκινα αυγά, πασχαλινά κουλουράκια, τσουρέκια, (εναλλακτική) μαγειρίτσα, εκκλησία, Ανάσταση, αρνί στην σούβλα, όλα έγιναν όπως προβλέπονται από την παράδοση! Βέβαια, εδώ δεν υπήρχαν βεγγαλικά και στράκα - στρούκες μετά την Ανάσταση, ούτε συκωταριές, κεφαλάκι αρνιού κλπ, που δεν πωλούνται στα κρεοπωλεία (και μπορώ να πω ότι, δεν μου λείπουν καθόλου)! Ποτέ δεν μου άρεσαν, δεν τα έτρωγα... Μόνο το κοκορέτσι δοκίμαζα!

Είναι εδώ και η μικρή κόρη μου και το απολαμβάνω! Οπότε αν αργώ να φανώ να ξέρετε ότι καλοπερνάω και θα με δικαιολογήσετε!

Πριν από το Πάσχα σας είχα υποσχεθεί κάτι παραδοσιακά Ελληνικό! Τι ποιο παραδοσιακό από την σπιτική ετοιμασία τυριού που αναρτώ σήμερα!

Νομίζω ότι όσοι γεννιούνται σε αστικά κέντρα, όπως εγώ, αποκτούν διαφορετικές εμπειρίες και γνώσεις από όσους μεγαλώνουν ή έχουν "γερές" ρίζες σε χωριά. Αυτό είχε να κάνει και με την μαγειρική! Δεν είχα ιδέα πώς φτιάχνονται τυρί, ψωμί, φύλλο για πίτα κλπ. Αντιθέτως εύκολα μπορούσα να φτιάξω ένα κονσομέ, μια πατ μπριζέ, μια μπεσαμέλ ή μαγιονέζα για το ψάρι μας (μη κοιτάτε που τώρα ούτε να το ακούσω δεν θέλω να καταστρέψω έτσι ένα νόστιμο ψαράκι…)

Οι φίλοι, το διάβασμα και το ίντερνετ με βοήθησε να μάθω ένα σωρό πράγματα για τις παραδοσιακές συνταγές που αγνοούσα! Ιδιαίτερα να μάθω να ανοίγω χωριάτικο φύλλο για τις πίτες, να φτιάχνω ψωμί και να πήζω τυρί!

Η Βαγγελιώ στο hungry.gr και η Σταυρούλα Μ. στο HFL μου έμαθαν να ανοίγω φύλλο για πίτες με τη μέθοδο του ήλιου   Επίσης η Σταυρούλα μου έμαθε το προζύμι του Σταυρού για να ετοιμάζω παραδοσιακό προζυμένιο ψωμί. Μετά ήταν και το βιβλίο της Κικής για τα ψωμιά που βελτίωσε τις γνώσεις μου. Τις βελτίωσε τόσο που φέτος στο Αναστάσιμο τραπέζι μας είχαμε Ζακυνθινή Λαμπροκουλούρα!

Το τυρί το ξεκίνησα φτιάχνοντας πανίρ! Η Σταυρούλα στο HFL και η Κική στην Μικρή Κουζίνα (ξανά) με μάθανε! Η χαρά μου ήταν μεγάλη, που το κατάφερα και ήταν τόσο απλό!

Με το τυρί υπήρξε και συνέχεια!

Η Σταυρούλα μου χάρισε πυτιά τυριού και μια τσαντίλα (κάτι σαν τουλπάνι που το χρησιμοποιούμε για να φιλτράρουμε το γάλα από ξένα σώματα ή το πηγμένο τυρί από το τυρόγαλο).
Πυτιά τυριού και τσαντίλα
Ξεκίνησα λοιπόν δειλά τις πρώτες μου προσπάθειες για να φτιάξω φέτα! Είναι απλό πράγμα! Καλό γάλα και θάρρος χρειάζονται, γιατί στις οδηγίες που έχει η πυτιά αναφέρονται δόσεις για 100-130 κιλά γάλα που πρέπει να τροποποιηθούν σε δόσεις κατάλληλες για το σπίτι μου δηλαδή  max 3 Kg γάλα…

Στο σημείο αυτό η Σταυρούλα μου έδωσε κατευθύνσεις και βοήθεια…

Τελευταία μου έστειλε την συνταγή για την παρασκευή τυριού σφαέλα και μυζήθρας!

Το κείμενο που ακολουθεί και οι φωτογραφίες είναι της Σταυρούλας! Με την μανούλα της την κυρία Ματούλα έφτιαξαν τυρί σφαέλα και μυζήθρα φωτογραφίζοντας την διαδικασία βήμα βήμα!

Η Σφέλα ή Φέτα της φωτιάς είναι ένα είδος φέτας με αναθερμασμένη τυρόμαζα, που φτιάχνεται στην νότια Πελοπόννησο και αρέσει πολύ. Είναι τυρί άλμης, όπως η φέτα και τρώγεται με τους ίδιους τρόπους. Κανονικά κατασκευάζεται από αιγοπρόβειο γάλα. Συντηρείται μέσα σε ξύλινα βαρέλια ή τενεκεδένια δοχεία.

Η πρώτη φάση κατασκευής του τυριού είναι ακριβώς η ίδια όπως και η κατασκευή της φέτας. Όμως η σφαέλα έχει ακόμα κάποια «βήματα»! Αλλά ας περάσουμε στο κείμενο της Σταυρούλας Μ.:



Πολύ καιρό ήθελα να καταγράψω τούτη τη συνταγή, αλλά για διαφόρους λόγους και γεγονότα δεν τα κατάφερα. Αφορά στην παρασκευή του τυριού που στην Ν. Πελοπόννησο είναι γνωστή σαν σφέλα. Βέβαια η σφέλα γίνεται με αιγοπρόβειο γάλα, αλλά εμείς μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το γνωστό μας παστεριωμένο αγελαδινό γάλα για να φτιάξουμε ένα πολύ νόστιμο συμπαγές, ελαφρώς σκληρούτσικο τυρί, που θα καταναλώσουμε άμεσα, με υφή που μοιάζει κάπως με το χαλούμι. Και συνεχίζω με την παρασκευή μυζήθρας.

Η φέτα της φωτιάς ή σφέλα και μυζήθρα

ΥΛΙΚΑ (για περίπου 900 γρ. τυρί)



6 κιλά γάλα + ½ για την μυζήθρα

½ φλ νερό

¼ κ.γ. πυτιά τυριού



ΕΚΤΕΛΕΣΗ

1. Ζεσταίνουμε το γάλα στους 30-35 βαθμούς (χλιαρό)

2. Διαλύουμε την πυτιά στο νερό και την προσθέτουμε στο γάλα ανακατεύοντας καλά.

3. Μετά 2 ώρες (ή και νωρίτερα) θα πήξει. Μοιάζει με γιαούρτι. Στο στάδιο αυτό αν στραγγίσουμε θα έχουμε απλή φέτα.
Πήξιμο
4. Ανακατεύουμε ή «κόβουμε» και βάζουμε το μείγμα να ζεσταθεί μέχρι τους 38- 40 βαθμούς. Χαμηλώνουμε πολύ τη φωτιά και ανακατεύουμε συνέχεια για 10 λεπτά (θα πρέπει να διατηρηθεί η θερμοκρασία). Η τυρόμαζα γίνεται κοκκώδης.


«Κόψιμο»


Ζέσταμα της τυρόμαζας
5. Στρώνουμε ένα τουλουπάνι σε τρυπητό. Με μια τρυπητή κουτάλα μαζεύουμε την τυρόμαζα και την ρίχνουμε στο τουλουπάνι. Το δένουμε σφιχτά και το κρεμάμε κάπου (στη βρύση;) να στραγγίσει. Μετά 2 ώρες περίπου είναι έτοιμο.


6. Κόβουμε σε φέτες και αλατίζουμε.
Αλατισμένες φετούλες


7. Τρώγεται ωμό, σαγανάκι στο τηγάνι αλλά και στη σχάρα. Η σκληρούτσικη υφή του βοηθά απίστευτα και δεν διαλύεται.


8. Αν στον ορό (τυρόγαλο) προσθέσουμε λίγο γάλα και φέρουμε το μίγμα σε σημείο βρασμού στην επιφάνεια θα εμφανιστεί αφρός, που τον μαζεύουμε με μια τρυπητή κουτάλα και θα έχουμε έτσι και λίγη μυζήθρα. Αν για κάποιο λόγο δεν σας πετύχει η μυζήθρα προσθέστε χυμό λεμόνι, οπότε θα πάρετε σε μορφή πανίρ όλο το υπόλοιπο τυρόπηγμα.


Φτιάχνοντας μυζήθρα
Και μιας και μιλάμε για παράδοση όταν φτιαχνόταν το τυρί στα καζάνια σε μεγάλες ποσότητες φυσικά δεν χρησιμοποιούσαν τρυπητά και κουτάλες και σάτζαλα μάτζαλα. Το καζάνι και η τσαντήλα (μεγάαααλο, χονδρό τουλουπάνι) ήταν αρκετά. Η τεχνική ήταν να μαζέψουν το τυρί μέσα στο καζάνι. Θυμάμαι ότι σαν παιδί, μας έφερνε ο τσοπάνης (το ενοίκιο των βοσκότοπων πληρωνόταν σε τυρί) μια τσαντήλα με 15 και παραπάνω ίσως κιλά τυρί και άλλη μια με 2-3 κιλά μυζήθρα, ζεστά - ζεστά. Το αλάτισμα και την αποθήκευση το έκανε η μαμά μου. Μας άρεσε όμως πολύ να μας φτιάχνει από το φρέσκο τυρί (από ολόπαχο πρόβειο γάλα) σαγανάκι με αυγά.


Την τεχνική λοιπόν του μαζέματος με την τσαντήλα μου την έδειξε η μαμά μου και την φωτογράφισα. Δεν είναι δύσκολο, αλλά θέλει λίγη εξάσκηση γι' αυτό προτείνω τον πρώτο τρόπο!

Μαζεύουμε την τυρόμαζα

 Έχει σχηματισθεί η τυρόμαζα

Βάζουμε την μια πλευρά από το τουλουπάνι στην άκρη της κατσαρόλας και το βυθίζουμε μέχρι τον πάτο

Σέρνουμε στον πάτο της κατσαρόλας την τσαντίλα προσπαθώντας να περικλείσουμε την τυρόμαζα και να βγει η άκρη στην άλλη πλευρά της κατσαρόλας

Όλη η τυρόμαζα μαζί με ορό έχει μπει μέσα στην τσαντίλα

Μαζεύουμε τις άκρες του πανιού

Το δένουμε σφιχτά και το κρεμάμε να στραγγίσει
Δεν είναι απλό? Δοκιμάστε το! Και σας βεβαιώνω ότι δεν μυρίζει το σπίτι ξινίλα στις ποσότητες αυτές που λέει η Σταυρούλα!
Σταυρούλα σε ευχαριστώ πολύ που μου εμπιστεύτηκες αυτή την συνταγή! Επίσης θέλω να ευχαριστήσεις εκ μέρους μου την χρυσοχέρα μανούλα σου, την κυρία Ματούλα, που μας έμαθε την τεχνική της και να της ευχηθώ τα καλύτερα! Να είναι γερή και να σε καμαρώνει!

Θεωρώ πολύτιμες αυτές τις συνταγές της Ελληνικής Παραδοσιακής Κουζίνας και πρέπει να διαδίδονται για να μη χαθούν, να έχουμε την δυνατότητα να φτιάχνουμε τέτοιες λιχουδιές στο σπίτι ελέγχοντας σε ένα βαθμό την ποιότητα, κάνοντας οικονομία και βέβαια για να απολαμβάνουμε όπου και αν βρισκόμαστε τις γεύσεις με τις οποίες μεγαλώσαμε!

34 σχόλια:

  1. Ευχαριστούμε πολύ για τις πολύτιμες πληροφορίες. Οι γονείς μου έφτιαχναν τυρί και γιαούρτι αλλά δυστυχώς δεν είχα την πρόνοια να καταγράψω τα βήματα. Μια οι σπουδές μια οι δουλειές με απομάκρυναν από κάποιες διαδικασίες.
    Πρόσφατα σε ταξίδι μου στη Ν. Πελοπόννησο είδα σε πρατήριο τυριών τη σφέλα αλλά με απέτρεψαν να την αγοράσω λέγοντας μου ότι είναι τυρί πολύ αρμυρό.
    Σου εύχομαι και πάλι Χρόνια Πολλά και να απολαύσετε την υπέροχη παρέα σας.
    Πολλά φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η Λαλάνα λέει:
      Η σφέλα στήν εποχή της είναι σαν λαστιχάκι.Εγώ όταν στο χωριό δεν έχει άλλη, πάω στο Κοπανάκι στον Διακουμή. Μετά τήν εποχή της, οταν την πέρνουμε συσκευασμένη είναι αλμυρή. Τί κάνω τότε για να την ξανακάνω λαστιχάκι; Tην κόβω κομμάτια και τη σκεπάζω με νερό σε τάπερ. Σε δυο τρείς ημέρες αρχίζει απέξω και μαλακώνει. Συνεχίζω να τήν κόβω σε μικρότερα κομμάτια ώστε αυτή η μαλακή κρούστα να φτάσει παντού.Φυσικά η αλμυρή γεύση φεύγει. Να αλλάζετε το νερό, οταν γαλακτώνει. Φτιάξτε τόστ με αυτή τη μαλακή σφέλα. Γεμίστε πιπεριές κέρατο μαζί με δυόσμο. Βάλτε τη στα γεμιστά. Μμμμ!!!

      Διαγραφή
  2. Χριστός Ανέστη,Αγγελική!
    Οι πληροφορίες σου μαζί με τις φωτογραφίες το κάνουν να φαίνεται πολύ εύκολο-το ζήλεψα το τυράκι σου,γενικά λατρεύω τη φέτα και τα άσπρα τυριά.

    Να περάσεις όμορφα με τις κόρες σου!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Υπέροχη ανάρτηση! Ευχαριστούμε!Καλέ εσύ τα καταφέρενεις καλύτερα από οποιδάποτε μεγαλωμένη σε βουνά και σε λαγκάδια και σε βοσκοτόπια!
    Και τι μου θύμησες! Το φύλλο για πίτες της σχωρεμένης της πεθερούλας μου που είχα στείλει στο hungry και κυκλοφορεί τώρα στα διαδικτυακά σοκάκια ενώ εγώ δεν το έβαλα στο blog αφού είναι μακεδονική συνταγή :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σπιτική μυζήθρα έχω φτιάξει πολλές φορές αλλά σφέλα δεν έχω δοκιμάσει! Υπέροχη ανάρτηση!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Tirakiiii ffffffffff me psomaki? ffffffff

    Filia
    F

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Τις ευχαριστίες σας στην Σταυρούλα και την μαμά της!

    Ξανθή μου, η μαμά μου δεν νομίζω ότι ήξερε το παραμικρό για τυρί και γιαούρτι! Το καλό με τα σπιτικά τυριά είναι ότι μπορείς να ρυθμίσεις το αλάτι! Το κακό είναι ότι, το γάλα δεν είναι τόσο καλό... Όμως εγώ τα χαίρομαι κάτι τέτοια!.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ελένη μου σε ευχαριστώ για τις ευχές και ανταποδίδω! Χρόνια πολλά! Οι πληροφορίες είναι της Σταυρούλας! Όπως και οι φωτογραφίες και όλα! Πραγματικά η διαδικασία για την παρασκευή μικρής ποσότητας τυριού φέτας είναι εύκολη! Σφαέλα δεν έχω κάνει, αλλά φαίνεται απλούστατη!

    Η μια μου κόρη είναι εδώ!Φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Vita μου, άλλα τα μάτια του λαγού και άλλα της κουκουβάγιας... Απλά θέληση έχω!
    Μακεδονίτικη συνταγή, μα εύκολη το φύλλο με την μέθοδο του ήλιου! Και εγώ πάντα θυμάμαι την... δασκάλα:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Λίλα μου, και τούτα τα τυράκια εύκολα είναι! Μόνο η πυτιά χρειάζεται! Δοκίμασε και πες μου εντυπώσεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Φ.-ακι μου, ψωμοτύρι!!!! (λαγάνα ffffffffff) Χαχαχα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Καταπληκτική ανάρτηση Αγγελική μου! Καταγραφή μιας διαδικασίας που λίγοι πια ακολουθούν. Ευτυχώς υπάρχουν άνθρωποι, όπως εσύ, η Σταυρούλα, η Κική, η Vita κ.α. (για να μην τους αδικώ) που αξιολογούν και αξιοποιούν την παράδοσή μας και την εμφανίζουν με τρόπο εύληπτο και εύκολο, ωθώντας και άλλους που ίσως έχουν μεράκι να το δοκιμάσουν. Μπράβο!
    Εγώ δυστυχώς μόνο ρικότα (από αμερικανική συνταγή) και cottage cheese (από γερμανική συνταγή μεταφρασμένη στα αγγλικά) φτιάχνω ωσάν να χάθηκαν τα ελληνικά τυριά ...
    Πάντως με λίγη λαγανίτσα δεν θα μου ερχόταν καθόλου άσχημα να έτρωγα τώρα λίγο από αυτό το όμορφο αυτό τυράκι!
    Χρόνια πολλά ξανά και να περνάς καλά τώρα ειδικά που είναι και η κορούλα σου κοντά σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Χριστός Ανέστη Αγγελική μου, Χρόνια Πολλά!

    Τι μου θύμισες με αυτή σου την ανάρτηση... ο παππούς μου στη Νάξο έφτιαχνε τυριά (με πιο πρωτόγονο τρόπο βέβαια) κι εγώ σαν παιδάκι καθόμουν και χάζευα τη διαδικασία...
    ... μην μου βάζεις ιδέες... λες; :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Αγγελική χρόνια πολλά και να καλοπεράσεις!!! Δικαιολογείσαι απόλυτα!
    Τέτοιες συνταγές πρέπει να καταγράφονται γιατί είναι σπάνιες! Μπράβο σε σένα και τη Σταυρούλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Χρόνια πολλά Αγγελική!
    Ενδιαφέρουσα και ενημερωτική ανάρτηση. Μου έχει μείνει η απορία γιατί το τυρί αυτό το λένε "της φωτιάς".

    Πάντως, ό,τι τυρί και να φτιάξει κανείς, με αγνές πρώτες ύλες και παραδοσιακές μεθόδους θα βγει υπέροχο!
    Όταν ήμουν μικρή, η μητέρα μου έφτιαχνε τυρί από το γάλα της κατσίκας μας, η γεύση του ήταν το κάτι άλλο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. χρονια πολλα αγγελικη μου! εχεις απολυτο δικιο! οι παραδοσεις πρεπει να τηρουνται!!
    να περνας καλα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Αχ τι μου θύμισες! Η γιαγιά μου παλιότερα έκανε τυρί, το δικό μας "καλαθάκι" και την έβλεπα να κάνει όλη αυτή την διαδικασία με τόση σχολαστικότητα και θυμάμαι να περιμένω να μου δώσει να δοκιμάσω το "γυαλί".
    Καλά να είσαι Αγγελική μου! φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Aγγελική μου εγώ και η μαμά μου σ’ ευχαριστούμε για την φιλοξενία αλλα και την εξαιρετική επιμέλεια του ποστ. Το Μ. Σάββατο έπηξα 1 κιλό περίπου και ψήθηκε σε φέτες δίπλα στον οβελία στη σχάρα έτσι για το πρώτο ουζάκι.. Έχοντας γεννηθεί και μεγαλώσει σε αγροτικό σπίτι έχω τούτα τα βιώματα που για πολλά χρόνια τα είχα αφημένα. Όμως μεγαλώνοντας συνειδητοποίησα πόσο πολύτιμα είναι και προσπαθώ να τα καταγράψω και να τα μεταδώσω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Ευχαριστώ σας όλους για τα σχόλια. Πιστεψτε με τουτο το τυρακι δεν ειναι καθολου δυσκολο. Και μπορουμε να το φαμε αμεσα.
    Ξανθη έχει δίκιο η Αγγελική, το αλάτι στο σπίτι το ρυθμίζεις. Βλέπεις παλιά το «παταγαν» στο αλάτι για να μην χαλάσει.
    Σοφία Ζ πως φτιάχνεις ρικοτα και κοτατζ;
    Dark Chef Λέγεται της φωτιάς επειδή το ξαναβάζουμε στη φωτιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. ω!!!
    είσαι αστέρι
    για μένα τέτοιου είδους σχέση με την κουζίνα μοιάζει τόσο μακρινή...
    χρόνια πολλά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Καλήμέρα Αγγελική, Χριστός ανέστη, χρόνια πολλά. Πολύ ωραία η ανάρτησή σου, μου θύμισες τα παιδικά μου χρόνια που ερχόταν στο σπίτι μας Το Πάσχα το φρέσκο τυρί με τον ίδιο τρόπο που ερχόταν και στο σπίτι της Σταυρούλας!
    Τώρα εδώ στα "Ξένα¨ πού να βρω πυτιά για να φτιάφω τόσο όμορφο τυράκι; Καημός!
    Α, στο blog μου σου αφιέρωσα ανάρτηση για την κανέλα. Την είδες;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. κοριτσάκι μου,
    Χρόνια σου Πολλά,Χριστός Ανέστη αν και καθυστερημένα λόγω της Πασχαλιάτικης κοπάνας μου...
    τυράκι έχω φτιάξει κι εγώ με συνταγή της ΛΙΛΑΣ και ήταν τέλειο...
    θα δοκιμάσω και τη δική σου συνταγή...
    να είσαι καλά και ευχαριστούμε...
    φιλιά πολλά και να έχεις μια τέλεια Πρωτομαγιά...-:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Και εδώ τα ίδια! Η μαμά μου δεν νομίζω να μπορούσε να φανταστεί ότι θα έκανε τυρί, ή ψωμί εδώ που τα λέμε!
    Πολύ χρήσιμες οι πληροφορίες, μου αρέσουν αυτές οι αναρτήσεις αν και δεν ξέρω αν θα κάνω μόνη μου ποτέ:))
    Πάντα έτσι όμορφα να περνάτε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Χριστός Ανέστη!
    Δύο από τις πιο παλιές φίλες, της hungoπαρέας, με κάνατε να συγκινηθώ.
    Τα γράψατα τόσο όμορφα, τα απεικονίσατε τόσο τέλεια... και θέλω να πιστεύω, πως θα τα βρουν οι "αρχαιολόγοι" του Internet κάποια μέρα και θα μάθουν τι σημαίνει παράδοση, και τι σημαίνει φιλία, έστω και μέσω διαδικτύου.
    Να στε και δύο καλά, Αγγελική και Σταυρούλα πολλά φιλιά.

    Αλλά και στις άλλες, Βαγγελιώ, Κική, Ξανθή, Μαρία... Υγεία κόρες μου και καλή Πρωτομαγιά σας εύχομαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Χριστός Ανέστη! Να περνάς καλά με την κορούλα σου και με τους δικούς σου ανθρώπους και να φτιάχνεις πάντα νόστιμα τυριά. Μου άνοιξες την όρεξη τώρα!!
    Φιλιά Δέσποινα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Μηπως εσυ δεν εισαι χρυσοχερα βρε κοριτσι μου;Αγγελικη μου πολυ ωραιες οι πληροφοριες σου και για μενα ιδιαιτερα συγκινητικες.Θυμηθηκα την μητερα μου που ακολουθουσε την ιδια ακριβως διαδικασια για να φτιαξει φετα και μυτζηθρα.Και το γαλα που ειχε τοτε ητανε αγνο, προβειο και συχνα εφτιαχνε και γιαουρτι.Εγω βεβαια δεν τα αγγιζα ολα αυτα και ζητουσα να αγορασω τυρι απο τον μπακαλη γιατι νομιζα οτι το τυρι της μητερας μου μυριζε ασχημα.Ποσο εχω νοσταλγισει τωρα αυτες τις υπεροχες γευσεις.Να εισαι καλα Αγγελικη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Αγγελική αυτή σου η ανάρτηση είναι καταπληκτική! Πάντα ήθελα να μάθω πώς να φτιάχνω τέτοια τυριά. Όντας μεγαλωμένη στην Αθήνα δεν έχω ιδέα για το πώς να φτιάξω τυρί, όπως κάποιοι άλλοι που είναι τόσο μα τόσο τυχεροί. Κάποια στιγμή όμως θα το προσπαθήσω.
    Σ' ευχαριστώ για την συνταγή.
    Καλό μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Πρώτα απ' όλα να ευχηθώ χρόνια πολλά! Και του χρόνου! Μετά, να πω ότι αγγίζεις ευαίσθητο σημείο μου! Παρασκευή τυριού! Ξέρεις πόσο μου αρέσει! Μα είναι τόσο ωραίο να φτιάχνεις μόνη σου τυράκι, ψωμάκι, όλα αυτά τα παραδοσιακά! Και η Σταυρούλα είναι μαστόρισσα σ΄αυτά! Μπράβο και στις 2!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Χρόνια πολλά
    Και εγώ παιδί της πόλης, ποτέ μου δεν έχω φτιάξει τυρί και να πω την αλήθεια μου μέχρι σήμερα δεν είχα σκεφτεί να φτιάξω, όμως φαίνεται τόσο απλό.... Ευχαριστούμε λοιπόν και εσένα και την Σταυρούλα και την μαμά Ματούλα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Χρόνια Πολλά κι ευχαριστώ τόσο εσένα Αγγελική μου, όσο και τη Σταυρούλα. Τη συνταγή της δοκίμασα κι εγώ με μικρή επιτυχία (θετική σκέψη αντί να πω με μεγάλη αποτυχία) όταν μου χάρισε πυτιά και τσαντίλα. Μα θα ξαναδοκιμάσω με τη συνταγή ανοιχτή βήμα-βήμα.
    Να ειστε καλά και οι δυο σας ή μάλλον κι οι τρεις μια και η πρώτη διδάξασα ειναι η τρίτη και καλύτερη, η κ. Ματούλα.
    Φιλιά Νένα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Ουπς Νενα μου τι εγινε; Μηπως ηταν πιο ζεστο το γαλα απ' οτι πρεπει; Τι εγινε ακριβως; Δεν επηξε; Τι; Δωσε συμπτωματα να βγει διαγνωση. Ξαναπροσπαθησε το και ρωτησε με οτι θες. Φιλια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Καλησπέρα και ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλες σας για την πολύτιμη πληροφορία και για το ληθαράκι σας για τη διάδοση της παράδοσης.
    Από νότια Πελοπόννησο και γω και οι γιαγιάδες μου "μαστόρησσες". Εγώ δεν έτυχε να μάθω γρι -κάτι οι σπουδές κάτι οι δουλειές και η αστικοποίηση- μόνο την εικόνα έχω από το σπίτι με διάφορα τυροκεφαλάκια που τα κρεμούσε στο κατώι και μύριζε ολόκληρο.
    Εκτιμώ σιγά σιγά όλο και περισσότερο τη δουλειά που γινόταν τα παλιά τα χρόνια και φτιάχναν σπιτικά προϊόντα. Πραγματικά πιστεύω ότι η παράδοση δεν πρέπει να χαθεί και μεις οι νέοι θα πρέπει να δοκιμάζουμε να φτιάχνουμε πράγματα με τα χεράκια μας.
    Να 'στε καλά! Κρατώ τη συνταγούλα σας και θα τη δοκιμάσω σύντομα.
    Να τα περνάτε πάντα έτσι όμορφα και μονιασμένα (που 'λεγε κι η γιαγιά μου)!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νικολέττα σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! Συμφωνούμε απόλυτα για την διατήρηση της Ελληνικής Παράδοσης! Κατέγραψε όσο είναι καιρός ότι μπορείς να διασώσεις από την κληρονομιά της οικογένειάς σου! Δεν πρέπει να χαθεί ούτε μια συνταγή ούτε ένα έθιμο!
      Και όπως έλεγε η γιαγιούλα σου να περνάμε όμορφα και μονιασμένα! Φιλιά από Ν Αφρική

      Διαγραφή
  32. προσπαθοθσα ποσο καιρο να φτιαξω σφελα και δεν μπορουσα κανεις δεν μου ειχε πει οτι μετα απο δυο ωρες ζεστενω παλι το τυρι στους 38-40 βαθμους και οτι το ανακατευω για 10 λεπτα και μετα το στραγγιζω συγχαριτηρια πολλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή