Kgalagadi, η γη που στέγνωσε

Συχνά αναπολώ ταξίδια που κάναμε στην Αφρική και τις εικόνες που έχουν χαραχτεί στην μνήμη μου. Το ταξίδι στην Καλαχάρι, πριν 4 χρόνια, ίσως ήταν η αρχή της εδώ παρουσίας μας! Τον καιρό εκείνο ζούσαμε και δουλεύαμε στην Αθήνα. Οργανώσαμε λοιπόν ένα ταξίδι στην Αφρική, το Πάσχα του 2006.

Σχεδιάζαμε την εκδρομή μήνες πριν, παρέα με τα ξαδέρφια μας, που γνώριζαν καλά την Ν. Αφρική! Πήραμε πληροφορίες, κλείσαμε ξενοδοχεία, νοικιάσαμε αυτοκίνητα, προγραμματίσαμε τα πάντα από το ίντερνετ και με μεγάλη χαρά βρεθήκαμε στο Γιοχάνεσμπουργκ με τα παιδιά μας (συνολικά 8 άτομα), με στόχο την έρημο Καλαχάρι και πιο συγκεκριμένα το πάρκο Kgalagadi National Park , που βρίσκεται περίπου 1.000 Km βορειοδυτικά, στα σύνορα της Ν Αφρικής, της Μποτσουάνα και της Ναμίμπια. Το πάρκο (που εκτείνεται και στις γειτονικές χώρες) έχει συνολική έκταση 36.000 τετρ. χλμ! Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος, αναφέρω ότι η Ολλανδία έχει έκταση 33.300 τετρ. χλμ και η Ελλάδα 130,7 τετρ. χλμ! Το διασυνοριακό Kgalagadi National Park είναι από τις μεγαλύτερες περιοχές προστασίας της φύσης σε όλο τον κόσμο. Μείναμε μια μέρα στο Γιοχάνεσμπουργκ και προμηθευτήκαμε ότι θα μας ήταν απαραίτητο τις 10 μέρες που θα μέναμε στο πάρκο: από φορητά ψυγεία, παγάκια, κατεψυγμένο κρέας, γάλα μακράς διαρκείας, χυμούς, καφέ, σαλατικά, φρούτα, μακαρόνια, κονσέρβες, κάρβουνα για BBQ, κρασί, μέχρι τσιπς και Biltong (παστό κρέας) για να μασουλάμε στο αυτοκίνητο! Και πολλά λίτρα νερό! Γιατί το μόνο που ξέραμε ήταν, ότι εκεί που θα μέναμε, δεν υπήρχε κατάστημα για να αγοράσουμε το παραμικρό! Ο σκίουρος ζητούσε τροφή στο υπαίθριο καθιστικό που είχαμε σταματήσει για να φάμε.

Με τα αυτοκίνητα έγινε ένα μπλέξιμο (πάντα στις εκδρομές μας κάτι στραβώνει)! Αντί για τα 4Χ4 που είχαμε ζητήσει, μας έδωσαν 2… μίνι μπας! Τα αυτοκίνητα αυτά ήταν εντελώς ακατάλληλα για το ταξίδι μας στην έρημο! Αν πηγαίναμε με αυτά δεν θα μπορούσαμε να μετακινηθούμε στην άμμο! Δεν χαλάσαμε όμως την εκδρομή μας! Ξεκινήσαμε με αυτά και τα 4Χ4 τα παραλάβαμε στο Upington, μια πόλη έξω από την περιοχή του πάρκου. Έτσι το πρόβλημα λύθηκε κάπως! Και λέω κάπως, γιατί είναι δύσκολο να οδηγείς για 1.000 km μίνι μπας και μάλιστα όταν το τιμόνι και ο δρόμος είναι λίγο ανάποδα για τις συνήθειές σου! Ατρόμητοι ξεκινήσαμε και διασχίσαμε το βόρειο τμήμα της χώρας από το Γιοχάνεσμπουργκ προς δυσμάς παράλληλα σχεδόν με τα σύνορα! Πηγή: http://www.colonialvoyage.com/africa/eng/southafrica/kalahari/landscapes.html

Στο χάρτη μπορείτε να δείτε περίπου την διαδρομή προς το Upington. Χρειαστήκαμε μια μέρα για να φτάσουμε εκεί! Η διαδρομή ήταν ενδιαφέρουσα. Μια απέραντη σχεδόν πεδινή έκταση, όλο περιφραγμένα αγροκτήματα! Το οικιστικό δίκτυο πολύ αραιό. Μικρές πόλεις αναπτυγμένες κατά μήκος του οδικού άξονα σε απόσταση 120-150 τουλάχιστον χιλιομέτρων η μια από την άλλη! Σπίτια ευτελούς κατασκευής, σαν τις αμερικάνικες μικρές πόλεις, κυρίως μονώροφα! Έξω από τις πόλεις εκτεταμένα township, παραγκουπόλεις, οι περιοχές κατοικίας των φτωχών μαύρων, τα πρώην γκέτο. Χαμηλά πλίθινα σπίτια, ή παράγκες φτιαγμένες από επαναχρησιμοποιούμενα υλικά (τσίγκους, ξύλο, και χαρτόνια), βαμμένα συχνά σε έντονα χρώματα! Γύρω από τα σπίτια σπάνια υπάρχουν φυτά. Κυρίως είναι πατημένο χώμα! Μαύροι εργάτες, αλλά και παιδιά περπατούν ή τρέχουν κατά μήκος του δρόμου, πολλά χιλιόμετρα μακριά από πόλεις ή άλλες αστικού τύπου δραστηριότητες. Κάποιες φορές έχουν ποδήλατο ή αυτοσχέδια κάρα που τα σέρνουν γαϊδουράκια! Παντού βέβαια υπάρχουν μίνι μπας λεωφορειάκια, τα ταξί των μαύρων, που εκτελούν διαδρομές για το μαύρο κοινό. Αλλάξαμε αυτοκίνητα στο Upington, ξεκουραστήκαμε και την επόμενη μέρα περάσαμε την πύλη του Kgalagadi National Park!

Η είσοδος του Πάρκου

Μέσα στο πάρκο επιτρέπεται να κινείται κανείς μόνο με το αυτοκίνητό του στην διάρκεια της ημέρας. Απαγορεύεται να κατέβει από αυτό, εκτός από συγκεκριμένες περιοχές που είναι προστατευμένες σχετικά από τα άγρια ζώα. Στις περιοχές αυτές υπάρχει WC, τραπεζάκια και πάγκοι που μπορεί κανείς να καθίσει και BBQ για να ψήσει το φαΐ!

Υπαίθριο καθιστικό με BBQ

Πριν την δύση του ηλίου πρέπει να έχει επιστρέψει στο μέρος που διαμένει. Μετά το ηλιοβασίλεμα ή πριν την ανατολή του ήλιου απαγορεύεται η κυκλοφορία στο πάρκο. Τα πρόστιμα είναι ακριβά, αν γλυτώσει κανείς από τα ζώα!

Yellow Mongoose

Μείναμε τις 3 πρώτες μέρες στο Kalahari Tend Camp

Η θέα από την βεράντα της σκηνής

και τις υπόλοιπες σε σπιτάκια στο Nossob Rest Camp. Όταν ο καιρός είναι καλός η παραμονή σε σκηνή και όχι σε δωμάτιο είναι ωραιότερη! Οι σκηνές είναι πολύ καλοφτιαγμένες και προσφέρουν όλες τις ανέσεις που απαιτούνται για μια αξιοπρεπή διαμονή! To Kalahari Tend Camp είναι εγκατεστημένο πάνω σε αμμόλοφους, κοντά στα σύνορα με την Ναμίμπια.

Οι σκηνές του Kalahari Tend Camp

Απέχει 3 ½ ώρες από την είσοδο του πάρκου. Αποτελείται από 8 διπλές σκηνές και το κτίριο της εισόδου. Δεν έχει περίφραξη γύρω από τις σκηνές. Γιαυτό μετά την δύση του ηλίου δεν επιτρέπεται να βγει κανείς από την σκηνή του. Κάθε πρωί βρίσκαμε πατήματα (μάλλον ίαινες) γύρω από τις σκηνές και τα αυτοκίνητα… Κάθε οικογένεια μένει σε ένα χώρο με δυο σκηνές. Η μια είναι κουζίνα με πλήρη βασικό εξοπλισμό και τραπεζαρία. Η άλλη σκηνή είναι κρεβατοκάμαρα με μπάνιο και WC. Τα κινητά τηλέφωνα δεν λειτουργούν στο μεγαλύτερο μέρος του πάρκου. Το ηλεκτρικό ρεύμα σταματά στις 10 το βράδυ και συνδέεται ξανά το πρωί (μόνο το ψυγείο δεν σταματά να λειτουργεί με μπαταρία).

Η απόλυτη συσκότιση την νύχτα, μακριά από κάθε φωτεινή πόλη, είχε σαν αποτέλεσμα να βλέπεις τα αστέρια να κρέμονται φωτεινά πάνω από το κεφάλι σου! Πέρασα ώρες χαζεύοντας τον γαλαξία που νόμιζα ότι αν άπλωνα το χέρι θα τον άγγιζα! Η ησυχία διακόπτεται μόνο από τους ήχους των ζώων! Ο καιρός ήταν βροχερός! Η έρημος είχε ανθίσει! Πολύ σπάνιο φαινόμενο για μια άνυδρη περιοχή! Ο χειμώνας στην Καλαχάρι είναι μια δροσερή, ξηρή περίοδο από Σεπτέμβριο έως Οκτώβριο και στη συνέχεια το καλοκαίρι μια καυτή περίοδος από το Νοέμβριο μέχρι τον Απρίλιο. Το καλοκαίρι είναι γενικά περίοδος υγρή για την Αφρική. Οι θερμοκρασίες παρουσιάζουν μεγάλη διακύμανση. Κυμαίνονται από -11 ° C για κρύες νύχτες του χειμώνα έως 42 ° C υπό σκιάν στις μέρες του καλοκαιριού, όταν η θερμοκρασία της επιφάνειας του εδάφους φθάνει ακόμα και τους 70 ° C!!!! Εδώ έχουμε φωλιές Sociable Weaver. Είναι μια "πολυκατοικία" θα λέγαμε! Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη από κάτω προς τον ουρανό για να φαίνονται οι είσοδοι στα "επιμέρους διαμερίσματα"! Οι φωλιές αυτές είναι πολύ μεγάλες μπορεί συνολικά να στεγάσουν πάνω από 300 οικογένειες πουλιών! Είναι χτισμένες με άχυρα και λάσπη κατά τρόπο που εξασφαλίζουν θερμική μόνωση στις φωλιές. Η εσωτερική θερμοκρασία δεν ξεπερνά τους 30 ° C το καλοκαίρι και δεν πέφτει κάτω από τους 15 ° C το χειμώνα. Ένα ποσοστό των φωλιών το παραχωρούν σε άλλα μεγαλύτερα και πιο δυνατά πουλιά, με τα οποία γίνονται συγκάτοικοι. Αυτή η συγκατοίκιση προσφέρει ασφάλεια στα Sociable Weaver που είναι μικρότερα από σπουργίτια και κινδυνεύουν από κόμπρες, ασβούς κλπ.

Είναι φανερό πόσο σκληρές είναι οι συνθήκες επιβίωσης στην περιοχή! Μόνο συγκεκριμένες μορφές ζωής μπορούν να προσαρμοστούν σε αυτό το ιδιαίτερο οικοσύστημα! Το Gemsbok ή Oryx είναι μια μεγάλη αντιλόπη της Αφρικής! Ζυγίζει από 200-250 κιλά και μπορεί να τρέχει με 56 χιλμ την ώρα! Τα κέρατά του έχουν μήκος περίπου 85 εκατοστά! Έχει μεγάλη ικανότητα να ζει χωρίς πολύ νερό και να αντέχει τις ψηλές θερμοκρασίες!

Οι παραδοσιακοί κάτοικοι της Καλαχάρι είναι οι Βουσμάνοι ή Σαν ή Khoe που ζουν σε μικρές διάσπαρτες νομάδες σε περιοχές της Αγκόλα, της Μποτσουάνα, στη Ναμίμπια, στη Νότια Αφρική, στη Ζάμπια και στη Ζιμπάμπουε. Είναι δύσκολο να τους συναντήσει κανείς. Είδαμε κάποιους που είχαν πλησιάσει στο δρόμο για να πουλήσουν κατασκευές τους (κοσμήματα με χάντρες, βέλη κλπ). Δεν βγάλαμε φωτογραφίες, γιατί πιστεύω ότι πρέπει να τους σεβόμαστε, δεν είναι σωστό να τους φέρεσαι σαν να είναι κάτι περίεργο, σαν να πήγες στον ζωολογικό κήπο…

Springbok

Σε όλη την έκταση του πάρκου υπάρχουν πολλά ζώα και ελάχιστη βλάστηση. Συναντήσαμε Yellow Mongoose, Springbok, Red Hartebeest, λιοντάρια, φίδια, λεοπάρδαλη, τσίτα, καμηλοπαρδάλεις, τσακάλια, Gemsbok, Blue Wildebeest, σκίουρους, κλπ. πάρα πολλά είδη πουλιών (όρνια, αρπακτικά, Sociable Weaver) Στρουθοκαμήλους.

Red Hartebeest

Στο ταξίδι αυτό δεν είχαμε μεγάλο τηλεφακό και είναι διαφορετικές οι φωτογραφίες μας…
Το τοπίο στο πάρκο είναι τόσο ιδιαίτερο! Ο ορίζοντας είναι τεράστιος! Δεν υπάρχουν βουνά να διακόπτουν την όραση! Μόνο κοκκινωπές αμμοθήνες! Και ουρανός! Άλλοτε σκληρά καταγάλανος και άλλοτε με μοναδικούς σχηματισμούς σύννεφων! Ελάχιστα δέντρα, πολλοί ξεραμένοι κορμοί, θάμνοι και χόρτα!

Springbok

Μικρές λιμνούλες με νερό κοντά σε γεωτρήσεις, αποτελούν τόπο συγκέντρωσης των ζώων. Λόγω του βροχερού καιρού οι αμμοθήνες είχαν πρασινίσει! Ζήσαμε και μια βραδινή καταιγίδα (ευτυχώς, όταν μέναμε στα σπιτάκια, το τελευταίο βράδυ της παραμονής μας στο πάρκο)! Κεραυνοί χώριζαν τον ουρανό στα δυο! Η μυρωδιά της βροχής και ο ήχος δεν περιγράφονται! Αυτό που μπορεί να περιγραφεί είναι ότι μαγειρεύαμε στο εξωτερικό BBQ όταν άρχισε ο κατακλυσμός! Το κρέας δεν ήταν έτοιμο! Οπότε γυρίσαμε ένα τραπέζι το στηρίξαμε ψηλά να μη καεί και προστατέψαμε για λίγο την φωτιά ώστε να τελειώσει η μαγειρική μας… Και μετά αλλάξαμε λάστιχα στο ένα τζιπ (γιατί ήταν επικίνδυνα φθαρμένα και την επόμενη μέρα θα ταξιδεύαμε, οι τρελοί, χωρίς στάση για Γιοχάνεσμπουργκ) και βάλαμε τις ρεζέρβες… Την ώρα που αλλάζαμε τα λάστιχα γύρω μας ήταν τσακάλια, που σχεδόν τα κλωτσάγαμε για να μη πλησιάσουν…
Λίγο πριν φύγουμε από το πάρκο είδαμε μια σκηνή επίθεσης λεοπάρδαλης σε ένα μικρό γκνου που τελείωσε άδοξα για την λεοπάρδαλη! Την πήραν στο κυνήγι τα μεγάλα γκνου σε πολεμικό σχηματισμό και εκείνη απομακρύνθηκε με χάρη!

Γκνου ή Blue Wildebeest

Οι μνήμες αυτές δεν ξεχνιούνται όσα χρόνια και να περάσουν. Υπάρχουν ευτυχώς και οι φωτογραφίες που βοηθάνε!

Κέικ σε ότι μέγεθος θέλετε!

Πολύ συχνά οι συνταγές των κέικ που έχουμε, μας δίνουν ένα γλυκό μεγαλύτερο ή μικρότερο από τις ανάγκες μας! Θέλουμε ένα γλυκό για λίγα άτομα (ή για πολλά) και δεν είναι απλό να προσαρμόσουμε την συνταγή κατάλληλα! Και άμα μείνει το κέικ δεν τρώγεται! Πρέπει να είναι αφράτο και φρέσκο!
Έχω βρει δυο συνταγές, που έχουν την δυνατότητα να προσαρμοστούν σύμφωνα με τις ανάγκες μας! Μου έχουν φανεί ιδιαίτερα χρήσιμες τώρα που μένουμε σε διαφορετικές χώρες από τα παιδιά...
Κέικ με μετρήσεις βάρους.
Το κέικ που προκύπτει με μετρήσεις βάρους το είχα βρει πριν από χρόνια στην Εφημερίδα Ελευθεροτυπία από τον Κοσμά Βίδο (αν θυμάμαι καλά).
Ζυγίζετε 1 ή 2 ή 3 ή 4 ή τέλος πάντων όσα θέλετε αυγά με τα τσόφλια Χωρίζετε τα ασπράδια από τους κρόκους.
Ζυγίζετε ποσότητα ζάχαρης ίση με το βάρος των αυγών.
Επίσης ζυγίζετε ίση ποσότητα βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου και ίση ποσότητα αλεύρι που φουσκώνει μόνο του.

Χτυπάτε το βούτυρο με την ζάχαρη μέχρι να ασπρίσουν συνεχίζετε το χτύπημα με τους κρόκους και την βανίλια. Σε ξεχωριστό μπολ χτυπάτε τα ασπράδια και φτιάχνετε μαρέγκα σφιχτή. Τώρα βέβαια αν το κέικ είναι πολύ μικρό (με ένα αυγό), δεν ξεχωρίζουμε τον κρόκο από το ασπράδι. Ρίχνουμε ολόκληρο το αυγό στο μείγμα του βουτύρου-ζάχαρης και προσθέτουμε μισό κουταλάκι μπέικιν πάουντερ. Ενσωματώνετε την μαρέγκα στο μείγμα των υπολοίπων υλικών με απαλές κινήσεις και αν θέλετε βάζετε βανίλια, κάποιο ποτό, τριμμένα αμύγδαλα ή και ξύσμα φλούδας πορτοκαλιού ή σοκολάτα ή καφέ ή ότι άλλο προτιμάτε.
 Βουτυρώνετε και αλευρώνετε μια κατάλληλου μεγέθους φόρμα για κέικ και ρίχνετε μέσα την ζύμη. Η ζύμη πρέπει να φθάνει στα 2/3 του ύψους της φόρμας.
Ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο στους 170 C για χρόνο ανάλογο με το μέγεθος του κέικ που κάνετε.
H Μάγδα πολύ σωστά παρατήρησε σε σχόλιό της ότι αυτό είναι το κλασσικό Pound cake! Έριξα μια ματιά και είδα ότι το κέικ αυτό έχει ένα Pound από κάθε υλικό που απαρτίζεται: αυγά, ζάχαρη, αλεύρι και βούτυρο! Στα Γαλλικά λέγεται "quatre-quarts" τέσσερα- τέταρτα και γίνεται με τον ίδιο τρόπο Ο δεύτερος τρόπος για κέικ "σε ότι μέγεθος θέλετε" γίνεται με μέτρηση όγκων. Την συνταγή την έχω βρει στο ίντερνετ, αλλά δυστυχώς δεν έχω κρατήσει την διεύθυνση...
Κέικ με μέτρηση όγκων
Παίρνετε τρία ίδια ποτήρια. Βάζετε στο πρώτο όσα αυγά χρειάζεστε, στο δεύτερο ίσο όγκο αλευριού και στο τρίτο ίσο όγκο ζάχαρης!
Χτυπάτε τα αυγά με την ζάχαρη να γίνουν ένα αφράτο μείγμα και προσθέτετε το αλεύρι να ομογενοποιηθεί! Αν θέλετε βάζετε αρωματικά βανίλια, ξύσμα εσπεριδοειδών, ξηρούς καρπούς τριμμένους, σοκολάτα, καφέ κλπ Βάζετε την ζύμη σε κατάλληλου μεγέθους βουτυρωμένη και αλευρωμένη φόρμα και ψήνετε στους 170! Ο χρόνος είναι συνάρτηση της ποσότητας της ζύμης! Το κέικ αυτό είναι ένα κλασσικό sponge cake (λίγο γλυκό για το γούστο μου γιαυτό μειώνω την ζάχαρη ελαφρά) και ιδιαίτερα ελαφρύ μιας και δεν έχει βούτυρο!

Για το τέλος άφησα μια φωτογραφία! Το τέλειο σκηνικό για ένα ονειρεμένο δείπνο στην Ν Αφρική!

Παγιδεύοντας το λυκόφως!

Η Μάγδα στην πρόσφατη ανάρτησή της αναρωτιέται: "Δε ξέρω σε ποιό μέρος του κόσμου κατοικείς, αγαπητέ αναγνώστη, ποιές είναι οι εικόνες σου όταν κοιτάς έξω απ' το παράθυρό σου, ποιά είναι τα αρώματα που αναπνέεις ή οι ήχοι που ακούς όταν ανοίγεις την εξώπορτά σου το πρωΐ για να πας στη δουλειά " Αντί για απάντηση, στέλνω εικόνες τις χθεσινής μου μέρας στη Ν Αφρική!

Ο τίτλος: Παγιδεύοντας το λυκόφως που φωτίζει τα λουλούδια στο βάζο μου...

Ναπολεόν με μανιτάρια

Λατρεύω τις αργίες να ξυπνώ αργά το πρωί και να ετοιμάζω για την οικογένεια brunch. Brunch είναι ένα breakfast μαζί με lunch, δυο σε ένα! Το συνηθίζαμε περισσότερο στην Αθήνα με τα παιδιά! Είναι ωραίο να προσφέρονται μαζί με τον καφέ και τους φρέσκους χυμούς διάφορα αλμυρά και γλυκά πιάτα, φρούτα, γιαούρτι, μαρμελάδες, μέλι και ότι άλλο μπορεί να αρέσει στην οικογένεια! Μάφινς, κρουασάν, κέικ, αυγά, λουκάνικα, μπέικον, μικρά σάντουιτς, τάρτες, τυροπιτάκια, σουφλέ!

Πρόσφατα είχα μια καινούργια ιδέα για brunch. Ήθελα να έχει περισσότερα λαχανικά και να αποφύγω τα άμυλα. Έφτιαξα ένα ναπολεόν με μανιτάρια!

Χρειάστηκα για κάθε ένα κομμάτι:

• 1 μανιτάρι (Black mushroom)
• 7-8 σπαράγγια
• 1 τομάτα σε φέτες
• 1 κομμάτι φέτα
• 1 αυγό
• λίγο λάδι
• λίγο ξίδι μπαλσάμικο
• αλάτι πιπέρι

Μαγειρεύουμε σε ατμό τα σπαράγγια και το μανιτάρι. Στόχος μας είναι να παραμείνουν τα λαχανικά τραγανά. Τα διατηρούμε ζεστά.

Σε ένα τεφάλ σοτάρουμε σε ελάχιστο λάδι τις ντομάτες και την φέτα προσέχοντας να μη διαλυθεί. Ετοιμάζουμε τα αυγά μάτια.

Σε ένα πιάτο τοποθετούμε το μανιτάρι, επάνω ακουμπάμε τα σπαράγγια. Μπορούμε να προσθέσουμε λίγο αλατοπίπερο και σταγόνες μπαλσάμικο. Πάνω από το σπαράγγια βάζουμε τις φέτες τομάτας, το τυρί και το αυγό. Αλατοπιπερώνουμε (έβαλα μόνο πιπέρι) και τελειώνουμε με λίγο μπαλσάμικο. Σερβίρουμε αμέσως με λίγο φρέσκο ψωμί!

Σε όποιον αρέσει μπορεί να προσθέσει μπέικον ή Parma Ham ψημένο στο γκρίλ!

Αβοκάντο, παντζάρι, ρόκα, και καρύδια!

Λατρεύω τις σαλάτες! Μπορούν να αντικαταστήσουν ένα (ή και δυο γεύματα) την ημέρα, προσφέροντας στον οργανισμό μας πλήθος από βιταμίνες, μεταλλικά άλατα, ιχνοστοιχεία κλπ

Η σαλάτα που έφτιαξα και σας παρουσιάζω περιέχει:

• 2 ματσάκια ρόκα,
• 1 ώριμο αβοκάντο, σε κύβους,
• 2 καρότα σε λεπτές φέτες,
• 3 παντζάρια βραστά, σε κύβους,
• μια χούφτα καρύδια πεκάν.

για το dressing

• 3 κουταλιές της σούπας λάδι,
• 2 κουταλιές της σούπας χυμό πορτοκάλι,
• 1 κουταλιά της σούπας χυμό λάιμ,
• 1 κουταλιά της σούπας μέλι,
• λίγο τριμμένο τζίντζερ.

Έβαλα όλα τα υλικά της σαλάτας στο μπολ, εκτός από τα παντζάρια. Ανακάτεψα τα υλικά του dressing σε ένα βαζάκι, να ενωθούν. Έριξα το dressing στην σαλάτα, ανακάτεψα ώστε να λαδωθούν τα λαχανικά και πρόσθεσα τα παντζάρια (για να μην ανακατωθούν τα χρώματα).
Αυτό είναι όλο! Έτοιμη η σαλάτα!

Για το τέλος θα ήθελα να σας δείξω μια σημερινή φωτογραφία της καταιγίδας που πλησιάζει το σπίτι μου... Όλο το πρωί είχε λιακάδα και καλοκαιρινή διαύγεια!

Γιαούρτι από σπίτι!

Μου αρέσει πολύ να μαγειρεύω, αλλά βαριέμαι αφάνταστα να πλένω πιάτα, ή να συμμαζεύω την κουζίνα, ιδιαίτερα όταν την μεταβάλλω σε πεδίο μάχης! Έλα όμως που δεν μπορώ να σταθώ αν δεν έχει κάποια τάξη ο χώρος που ζω και δουλεύω… Έχω στρέψει την ευφυΐα μου σε «πατέντες», που μου επιτρέπουν και να κάνω αυτά που θέλω και να τα κάνω με την μικρότερη… περιβαλλοντική επίπτωση! Ανάμεσα σε πολλά που θέλω να προετοιμάζω, θα ήθελα να κάνω τακτικά σπιτικό γιαούρτι, γιατί αυτά που πωλούνται εδώ μόνο γιαούρτια δεν είναι! Η Κική είχε αναρτήσει τον τρόπο που παρασκευάζουμε γιαούρτι, οπότε δεν είχα απορίες και έφτιαξα μερικές φορές. Ωραία όλα αυτά, αλλά υπάρχουν και οι μικρές λεπτομέρειες… Η κουζίνα μου, που είναι ανοικτή στο καθιστικό και στην τραπεζαρία, δεν είναι δυνατό να "φιλοξενεί" τσανάκα τυλιγμένη σε κουβερτούλα επί εξάωρο (ακόμα και αν κοιμάμαι όταν συμβεί αυτό). Άσε την ενόχληση που μου προκαλεί και μόνο η σκέψη της μυρωδιάς, της πιθανώς γιαουρτωμένης κουβέρτας κλπ Στην Αθήνα έφτιαχνα γιαούρτι στην ειδική συσκευή. Όμως δεν με βόλευαν τα μικρά της βαζάκια. Άσε που δεν κουβαλιέται η μηχανή στο νότιο ημισφαίριο…

Άρχισα λοιπόν να σκέφτομαι για να βρω λύση! Στην αρχή έβαλα το πυρέξ με το γάλα που ζυμωνόταν σε μια τσάντα ισοθερμική, έκλεισα το φερμουάρ και άφησα την ζύμωση να ολοκληρωθεί! Τελευταίο όμως σκέφτηκα μια ακόμα πιο βολική ιδέα. Να φτιάξω το γιαουρτάκι μου μέσα σε ισοθερμικό δοχείο. Αυτά τα δοχεία που είναι φτιαγμένα για να μεταφέρει κανείς το φαγητό του ζεστό ή κρύο με ασφάλεια. Το δοχείο, που βρήκα στο σούπερ μάρκετ, μοιάζει με κυλινδρικό, κοντόχοντρο «θερμός». Εξωτερικά είναι πλαστικό και εσωτερικά γυαλί. Έχει χωρητικότητα 2 λίτρα και σύμφωνα με τις προδιαγραφές του, κρατά ζεστό το περιεχόμενό του για 8 ώρες! Ακριβώς αυτό που χρειαζόμουν! Για να φτιάξω το γιαούρτι ακολούθησα ευλαβικά τις οδηγίες της Κικής. Διάλεξα την συνταγή που ταιριάζει στο στυλ μου με τις μετρήσεις… Πήρα μια κατσαρόλα, θερμόμετρο, ογκομετρικό δοχείο, το ισοθερμικό δοχείο, κουτάλι, μια σπάτουλα σιλικόνης, γάλα και λίγο γιαούρτι.

Έβαλα 1.80 λίτρα ημι-αποβουτυρωμένο γάλα να ζεσταθεί στους 90 βαθμούς και το άφησα να κρυώσει ως τους 47 βαθμούς . Έριξα το ζεστό γάλα στο ισοθερμικό δοχείο και έλεγξα την θερμοκρασία του γάλακτος να είναι 45 βαθμοί. Διέλυσα μέσα 3 κουταλιές της σούπας γιαούρτι «ζωντανό», με πρεβιωτικά κλπ και έκλεισα το καπάκι του δοχείου! Η πρώτη φάση είχε ολοκληρωθεί. Άφησα το δοχείο σε μια γωνιά της κουζίνας, που δεν ενοχλούσε αισθητικά ή λειτουργικά και σε 6 ώρες το γιαούρτι μου ήταν έτοιμο! Το έβαλα στο ψυγείο, με το δοχείο, αφού έβγαλα το καπάκι και το σκέπασα με μεμβράνη! Η δεύτερη φάση είχε τελειώσει. Το άφησα στο ψυγείο για 10 ώρες. Η γεύση του είναι τέλεια! Η ποιότητά του καλύτερη από τα προσφερόμενα στην αγορά, που μπορεί να μην είναι γιαούρτια, αλλά «επιδόρπια». Η τιμή του πολύ καλύτερη. Και η διαδικασία τόσο απλή!

Τις λεπτομέρειες για την παρασκευή του γιαουρτιού τις έχει γράψει αναλυτικά η Κική οπότε αν θελήσετε λεπτομέρειες ρίξτε μια ματιά στην μικρή κουζίνα.

Έχω αρχίσει να σκέφτομαι πως να το χρησιμοποιήσω πχ σε γλυκά με γιαούρτι, κέικ κλπ

Προς το παρόν το απολαμβάνω σκέτο, ή με φρέσκα φρούτα και μέλι!

Τολμήστε το!

Τάρτα με νεκταρίνια!

Πριν λίγες μέρες γύρισα στην Αφρική! Το Σάντον με υποδέχτηκε καταπράσινο, μετά τις άφθονες βροχές που έχει ρίξει, καλοκαιρινό και φωτεινό! Και όπως καταλαβαίνετε, ο καλός καιρός μου έφτιαξε την διάθεση! Άφησα πίσω την κακή διάθεση και το χειμωνιάτικο καιρό της Αθήνας, φόρεσα τα καλοκαιρινά μου και μόλις προσαρμόστηκα, κάλεσα την παρέα μας για φαγητό! Με την ευκαιρία είπα να σας κεράσω το γλυκό που ετοίμασα!
Τάρτα με νεκταρίνια!
Για να φτιάξω την τάρτα χρησιμοποίησα ένα πολύ ωραίο δώρο που μου έκανε η Κική στην συνάντηση, που οργάνωσε στην Αθήνα, στις 31.1.2010, με e-φίλες, που δέχτηκαν την πρόσκληση! Το δωράκι ήταν κεραμικές μπίλιες για το ψήσιμο τάρτας, που σε ανύποπτο χρόνο είχα πει ότι ήθελα, αλλά δεν είχα βρει, όπου και αν είχα κοιτάξει! Εδώ στην Αφρική δεν διανέμονται εύκολα προϊόντα από e-shop. Η Κική δεν το ξέχασε! Και μου τις έφερε! Όταν τις χρησιμοποιώ έχω το αίσθημα ότι μοιράζομαι κάτι (ακόμα) μαζί της! Είχα και άλλα εξαιρετικά δωράκια από την συνάντηση! Από την Νένα ένα υπέροχο βαζάκι με μαρμελάδα κρεμμυδιών! Ιδιαίτερη γεύση που αξιοποιήθηκε συνοδεύοντας ένα πατέ και λίγη παρμεζάνα με κόκκινο κρασί Pinotage! Από τα χεράκια της Ξανθής πήρα μια biter μαρμελάδα εσπεριδοειδών και ένα απίθανο γλυκό του κουταλιού καρότο! Η Βίκυ μας κέρασε τα υπέροχα, αρωματικά λουκουμάκια της! Υπέροχη ήταν όλη η συνάντηση για το χαλαρό καφεδάκι! Συμμετείχαν εκτός από τις φίλες που ανάφερα, η γλυκιά Big Mama και η Τζένη, που ένοιωσα σαν να τις ήξερα από παλιά!! Ελπίζω η συνάντηση να κυοφορήσει κάποια ιδέα που η Βίκυ «έφερε στο τραπέζι»! Αλλά αυτά αργότερα! Ώρα να επιστρέψουμε στο γλυκό που λέγαμε!
Τάρτα με νεκταρίνια
Για την βάση
200γρ αλεύρι για όλες τις χρήσεις
80 γρ βούτυρο, κρύο 1-2 κουταλιές της σούπας λεπτή ζάχαρη (castor)
1 πρέζα αλάτι
1 αυγό
1-2 κουταλιές της σούπας κρύο χυμό πορτοκάλι ή Brandy (αν χρειαστεί)
 Για την κρέμα
250ml κρέμα γάλακτος
1 βανίλια
2 αυγά
100γρ ζάχαρη
1 κουταλιά της σούπας κορν φλάουρ
 5-6 νεκταρίνια, σε φετούλες
60 ml τζίντζερ preserve ψιλοκομμένο (προαιρετικό)
100ml σιρόπι από το ginger preserve ή 100 ml μαρμελάδα ροδάκινο
2-3 κουταλάκια του γλυκού Brandy άχνη (προαιρετικό).

 Ας δούμε την εκτέλεση! Ξεκινάμε με την ζύμη. Ανακατεύουμε το αλεύρι, το αλάτι, την ζάχαρη. Τρίβουμε γρήγορα το μείγμα αυτό με το βούτυρο με τα δάκτυλα (αν είναι δυνατό να είναι κρύα). Στόχος μας είναι να ανακατευτούν τα υλικά, χωρίς να ζεσταθεί πολύ το βούτυρο και να μη λιώσει εντελώς. Το μείγμα γίνεται σαν τραχανάς. Προσθέτουμε το αυγό και ανακατεύουμε να γίνει μια ζύμη και αν χρειαστεί προσθέτουμε λίγη πορτοκαλάδα. Δεν ζυμώνουμε! Απλά ενώνουμε τα υλικά προσπαθώντας να παραμείνουν κρύα! Αυτό είναι το κόλπο για να μείνει η ζύμη ελαφριά και τριφτή. Αν το αλεύρι απορροφήσει το λιωμένο βούτυρο και ζυμωθεί, ώστε να αναπτυχθούν δεσμοί γλουτένης, τότε η βάση, όταν ψηθεί, θα γίνει βαριά και σκληρή. Αφήνουμε την ζύμη τουλάχιστον 1 ώρα στο ψυγείο, να ξεκουραστεί. Όταν έρθει η ώρα να την βάλουμε στην φόρμα, την βγάζουμε από το ψυγείο και την αφήνουμε να πάρει θερμοκρασία δωματίου.

Με την βοήθεια του πλάστη ανοίγουμε χοντρό φύλλο σε αλευρωμένη επιφάνεια διαμέτρου 25 εκατοστών περίπου (για ταρτιέρα διαμέτρου 22-23 εκατοστών). Ξεκολλάμε το φύλλο από την επιφάνεια εργασίας και πάντα με την βοήθεια του πλάστη τοποθετούμε το φύλλο στην βάση της ταρτιέρας.

Διαμορφώνουμε τις πλευρές της τάρτας. Βάζουμε την ταρτιέρα με την ζύμη στο ψυγείο τουλάχιστον για 15 λεπτά να κρυώσει ξανά η ζύμη. Αν κρυώσει η ζύμη μαζεύει λιγότερο κατά το ψήσιμο. Την τρυπάμε με πιρούνι στην βάση και τα πλάγια για να μη φουσκώσει στο ψήσιμο.

Για τις τάρτες χρησιμοποιώ τελευταία άλλο ένα "μαραφέτι". Ένα στεφάνι από σιλικόνη που βοηθά να μην καίγεται το πλάι της τάρτας, όταν ψήνεται άδεια. Το ακουμπώ πάνω στην ζύμη και συνεχίζω! Βέβαια και χωρίς αυτό μια χαρά τάρτες έφτιαχνα....

Στρώνουμε πάνω στην ζύμη λαδόκολλα και βάζουμε επάνω φασόλια ή ρύζι ή φακές ή τις κεραμικές μπίλιες της Κικής. Το βάρος αυτό δεν επιτρέπει στην ζύμη να φουσκώσει στο ψήσιμο.

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς για 10 λεπτά. Μετά αδειάζουμε την τάρτα από τα "βάρη" και τα προστατευτικά και την ψήνουμε άδεια άλλα 15 λεπτά. Τα "βάρη" τα φυλάμε μόλις κρυώσουν για την επόμενη χρήση! Στο μεταξύ ετοιμάζουμε την κρέμα (custard). Χτυπάμε τα αυγά με την ζάχαρη να φουσκώσουν. Διαλύουμε το κόρν φλάουρ σε λίγη κρέμα γάλακτος (2 κουταλιές της σούπας) και το ανακατεύουμε στα αυγά. Ζεσταίνουμε την υπόλοιπη κρέμα γάλακτος με την βανίλια. Λίγο πριν βράσει η κρέμα την κατεβάζουμε από την φωτιά και ρίχνουμε την μισή ζεστή κρέμα, μια μια κουταλιά, στα αυγά χτυπώντας διαρκώς. Αφού έχει ζεσταθεί το μείγμα των αυγών, το ρίχνουμε στην υπόλοιπη κρέμα και βάζουμε σε σιγανή φωτιά να δέσει λίγο η κρέμα. Δεν δένει πολύ σε αυτή τη φάση, παραμένει αρκετά ρευστή. Γεμίζουμε την μισοψημένη τάρτα με την custard.

Την στολίζουμε σε σχήμα σπιράλ με φετούλες νεκταρίνια και τζίντζερ.

Ψήνουμε 30 λεπτά στον φούρνο σε 180 βαθμούς. Η κρέμα θα φουσκώσει και θα πάρουν ωραίο χρώμα τα φρούτα. Περνάμε την επιφάνεια της τάρτας με το σιρόπι ή την μαρμελάδα διαλυμένα σε μπράντι με πινελάκι.

Σερβίρουμε ζεστή ή κρύα την τάρτα πασπαλισμένη αν θέλουμε με άχνη. Της ταιριάζει και μια μπάλα παγωτό κρέμα και ένας δυνατός καφές ή τσάι!

Δοκιμάστε την είναι υπέροχη!

Ενημέρωση 12.2.2010 H Ξανθή την δοκίμασε! Αντί για νεκταρίνια έβαλε μήλα! Δείτε τι ωραία την έκανε!

Όταν μου έστειλε την φωτογραφία δεν την είχε δοκιμάσει ακόμα! Ξανθή περιμένω εντυπώσεις!