Τα δέντρα αυτά έχουν μεγάλες απαιτήσεις σε νερό! Έτσι λέγεται ότι, όπου φυτρώνουν εμποδίζουν άλλα φυτά να αναπτυχθούν και αποξηραίνουν το έδαφος. Για τον λόγο αυτό δεν τα φυτεύουν πια.
Θυμάμαι ότι όταν ήρθαμε να εγκατασταθούμε στο Σάντον, ήταν και τότε ανθισμένα τα Τζακαράντα. Ήρθαμε μαζί με φίλους - συναδέλφους του Γ. Αυτό μας βοήθησε να προσαρμοστούμε πιο εύκολα. Με τον Α και την Ε είμαστε φίλοι από την Αθήνα. Τους άλλους τους γνωρίσαμε εδώ και δεθήκαμε σε μια καλή παρέα. Περάσαμε μαζί 3 χρόνια και μοιραστήκαμε έννοιες, γλέντια, μοναξιές, γέλια, αγωνίες, επιτυχίες, δουλειά. Δεν μου είναι εύκολο να μιλάω για συναισθήματα. Είναι πιο εύκολο να περιγράφω ανθισμένα δέντρα, πόλεις, ή την εκτέλεση ενός γλυκού, παρά να γράφω για αυτές τις πολύτιμες σχέσεις. Όμως κάποια κομμάτια της δουλειάς, που είχε αναλάβει η παρέα των αντρών ολοκληρώθηκαν. Μπορούν να συνεχίσουν από την Αθήνα. Δεν υπάρχει λόγος να μείνουν εδώ όλοι. Σήμερα η Ε φεύγει για την Ελλάδα. Γυρίζουν πίσω. Σύντομα θα την ακολουθήσει ο Α. Και για μένα το Γιοχάνεσμπουργκ θα είναι πιο άδειο.
Οι μαύροι νομίζω ότι δεν τα συμπαθούν ιδιαίτερα, γιατί αποτελούν σύμβολο της λευκής κυριαρχίας...
Γειά σου Αγγελική, πολύ ωραίες οι φωτογραφίες από την Αφρική! Και επίσης ενδιαφέρουσες οι πληροφορίες που τις συνοδεύουν. Να 'σαι καλά και καλή συνέχεια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν βλέπω ότι έχεις βάλει καινούρια ανάρτηση, είναι η πρώτη που διαβάζω!!! το κείμενο σου όπως πάντα ενδιαφέρον, οι δε φωτό σου μου φτιάχνουν κάθε φορά τη μέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή σου μέρα, να σαι πάντα καλά!
Όμορφα δέντρα...Είχε μερικά και στο Βόλο (3 μόνο) αλλά τα έκαψε ο βαρύς χειμώνας του 2004...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα από την βροχερή ΝΖ...
(άνοιξη και πράσινα άλογα...Πφφφφ...)
Καλημερα Αγγελικη.Και ομως με λιγα λογια καταφερες να περιγραψεις και τα συναισθηματα σου.Σου ευχομαι οι μερες σου να αποκτουν χρωμα και να ειναι γεματες θαυματα.Αν και καμια φορα και η μοναξια ειναι δημιουργικη.Οχι για πολυ βεβαια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε καταλαβαίνω εί ναι μια δύσκολη στιγμή και εγώ μόνο λόγια μπορώ να σου γράψω σε τούτο το ηλεκτρονικό πραγματάκι: Παρηγορήσου Αγγελική μου με την ομορφιά που έχεις γύρω σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Dark Chef! Καλωσόρισες ! Χαίρομαι που σου αρέσουν αυτά που γράφω. Μου αρέσει να ασχολούμαι με τις φωτογραφίες. Με μια εικόνα λες χίλιες λέξεις! Θα τα λέμε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Betty μου! Αυτά τα Τζακαράντα δεν αποδίδουν καλά στις μακρινές φωτογραφίες. Άσε που είναι δύσκολο να τα τραβάς μέσα από αυτοκίνητο… Έτσι πήγα σε ένα εμπορικό κέντρο που έχει ένα δέντρο και τράβηξα τα κοντινά πλάνα και εκεί φαίνονται τα αληθινά χρώματα, για να μπορέσω να σας τα δείξω! Και εμένα μου φτιάχνουν την διάθεση!
Artanis έχεις δίκιο υπάρχουν και στην Ελλάδα! Τα έχω δει σε παραθαλάσσιες περιοχές με ήπιο κλίμα (Πάτρα, Ναύπακτο, Γλυφάδα) Μόνο που στην χώρα μας δεν ανθίζουν τόσο «εκρηκτικά» όπως εδώ!
Όσο για την άνοιξη που θα πάει θα φανεί! Και εδώ την μισή μέρα βρέχει! Αλλά κάθε πρωί έχει λιακάδα και καλό καιρό! Είναι πια φανερή η κλιματική αλλαγή σε όλο τον πλανήτη…
Γιάννα μου, έχεις δίκιο η μοναξιά είναι δημιουργική. Επειδή στην Ελλάδα δούλευα σαν ελεύθερος επαγγελματίας, δεν ήξερα τι θα πει «ψάχνω να βρω τρόπο να γεμίσω τον χρόνο μου». Αυτό το έμαθα εδώ. Έτσι γέμισα φωτογραφίες, κοσμήματα και …κάποια κιλά (από τα γλυκά που ετοιμάζω). Το Γιοχάνεσμπουργκ είναι από τις πιο όμορφες πόλεις που μπορείς να επισκεφτείς. Δεν μπορείς όμως να το χαρείς γιατί δεν είναι ασφαλές να περπατάς στο δρόμο…. Το έγκλημα τα κάνει όλα δύσκολα.
Navarino-s Φαίνεται ότι γράφαμε μαζί!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντα κάτι χάνεις κάτι κερδίζεις!
Με την ομορφιά τούτου του τόπου ισχύει αυτό που έλεγα πριν. Την αμαυρώνει ο φόβος. Το αντίτιμό στην πολιτική των κυβερνήσεων του Απαρχάιντ που θα πληρώνεται για κάποια χρόνια μέχρι να ισορροπήσει η κατάσταση.
Αγγελική μου τι φωτογραφίες είναι πάλι αυτές, θα τις δείξω στην κόρη μου που λατρεύει αυτό το χρώμα των ανθισμένων δέντρων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣου εύχομαι να έχεις πάντα καλούς φίλους κοντά σου!!!
Φιλάκια πολλά!!
Ξανθή μου, αυτό το χρώμα έχει γίνει πολύ της μόδας! Τα παιδιά το λατρεύουν!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι καλοί φίλοι είναι θησαυρός! Ακριβοί και σπάνιοι...
Να είσαι καλά!
Αγγελική,θαυμάσιες οι "ανθισμένες" φωτογραφίες!Το χρώμα στα δέντρα καταπληκτικό!΄
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκεί που βρίσκεσαι μακριά από την πατρίδα είναι πολύ σημαντικό να έχεις γύρω σου ανθρώπους να μιλήσεις,να δεθείς μαζί τους.Μας μετέφερες τα συναισθήματα από το κενό που έφερε η αναχώρισή τους.
Φιλιά!
Γειά σου Ελένη μου, Πραγματικά το χρώμα είναι καταπληκτικό. Στο οροπέδιο, που είναι χτισμένο το Γιοχάνεσμπουργκ, είναι φυτεμένο από τους κατοίκους το μεγαλύτερο αστικό δάσος στο κόσμο. Και το 30% εκτιμώ ότι είναι Τζακαράντα... Προσπάθησε να φανταστεις την ομορφιά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠραγματικά είναι πολύ σημαντική η φιλική παρουσία και δύσκολη η απουσία!
Αγγελική μου τι υπέροχες φωτογραφίες!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο διαφορετικές εποχές,αλλά πόσο ίδιοι οι άνθρωποι!!!
Πάντα θα αισθανόμαστε πιο μόνοι όταν καλοί μας φίλοι γυρίζουν πίσω!!!
Οι πραγματικές φιλίες δεν ξεχνιούνται όμως,ανθίζουν όπως τα υπέροχα τζακαράντα που μόλις μας έδειξες!!!
φιλιά πολλά!
Να σαι καλά με την ανοιξιάτικη εικόνα που μας έδωσες!!!!!:)
Marian δεν χάνουμε τους φίλους μας! Ίσα ίσα οι σχέσεις μας εδώ γίναν πιο σταθερές!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο καθημερινό θα μας λείψει, αυτό το απλό, το ανθρώπινο...
Καλό σου απόγευμα!
Καταλαβαίνω πως αισθάνεσαι με το κενό που θάχεις απ τους φίλους που επιστρέφουν. Όμως ως φίλους ασφαλώς θα τους έχεις εφόσον βάλατε βάσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι φωτογραφίες σου όπως πάντα υπέροχες. Το ξέρεις ασφαλώς ότι έχουμε κι εδώ τέτοια δέντρα. Στη γειτονιά μου μάλλιστα. Είχα ρωτήσει την καθηγήτριά μου στην Ikebana πως λέγονται και το είχα σαφώς ακούσει λάθος.Τα είχα, λοιπόν, καταγράψει στο μυαλό μου ως "Τσαγκαράδα" και μου φαινόταν περίεργο και δεν το επαναλάμβανα. Τώρα κατάλαβα... Έτσι ανθισμένα σχεδόν δεν φαίνεται ο κορμός τους απ τα πολλά λουλούδια. Απόλαυσέ τα από κοντά, τα δικά μας αργούν ακόμα.
Νένα μου, σε ευχαριστώ! Αν τα έχεις κοντά σου, καταλαβαίνεις για τι ομορφιά μιλάμε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα δεις που θα κυλίσει ο καιρός χωρίς να το καταλάβουμε (η ψυχή μας θα το ξέρει) και θα έρθει και η άνοιξη και στην Αθήνα
Οι φωτογραφιες σου πανεμορφες, οπως καθε φορα αλλωστε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι όμορφα χρώματα! Και η περιγραφή σου όπως πάντα πολύ όμορφη! Ελπίζω να έρθουν έτσι τα πράγματα και να συναντηθείτε με τους φίλους σας σύντομα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔημιουργία τώρα είναι ευκαιρία να δουλέψω περισσότερο τις φωτογραφίες. Για να πετύχεις καλό αποτέλεσμα χρειάζεται γνώση, εμπειρία και χρόνος. Όπως και στις δημιουργίες σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήBig Mama συμφωνώ μαζί σου! Τα χρώματα των δέντρων είναι υπέροχα! Σήμερα είδα και μια άσπρη Τζακαράντα! Αύριο θα προσπαθήσω να την φωτογραφίσω να σας την δείξω!
Τους φίλους μας θα τους δούμε τα Χριστούγεννα, να είμαστε καλά!
Τι χρώμα είναι αυτό; Τέλειες οι φωτογραφίες σου Αγγελική όπως πάντα.Τις λατρεύω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για τους φίλους σου, οι καλοί φίλοι δεν χάνονται ποτέ, κάποια στιγμή θα ανταμώσετε πάλι. Το ότι φεύγουν για Αθήνα δεν σημαίνει τίποτα, απλά δεν θα βλέπεστε καθημερινά, όχι ότι θα χαθείτε κιόλας.
Εύχομαι πάντα τέτοιους καλούς φίλους γιατί είναι σπάνιο στις μέρες μας.
Καταπληκτικά χρώματα!!!! Μην στεναχωριέσε οι πραγματικοί φίλοι όπου και να είναι....δεν χάνονται ποτέ!!! :)))
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι σε παλαιότερη φωτογράφηση σου, για τούτα τα δένδρα, είχα γράψει πως τα βρήσκω υπέροχα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο συναίσθημα δεν έχει αλλάξει όπως καταλαβαίνεις καλά φίλη Αγγελική.
Τα ανθισμένα δένδρα και λουλούδια είναι παρηγοριά ψυχής.
Εγώ το νοιώθω κάθε μέρα πηγαίνοντας από το σπίτι στο μετρό, όπου συναντώ μερικές ανθισμένες τούτην την εποχή γαζίες. Το εκπληκτικό και φίνο άρωμα τους είναι αυτό που με κάνει να νοιώθω χαρά τούτες τις μέρες.
Φιλιά πολλά.
Μη μου στεναχωριέσαι καλή μου, θα σου κάνουμε εμείς παρέα μέχρι να βρεις νέεου φίλους.Μα δεν τους χάνεις, θα είναι πάντα στη καρδιά σου, κι εμένα οι ..κολλητές μου μένουν ΟΛΕΣ μακριά δυστυχώς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛίνα μου, απολαμβάνω τα χρώματα των λουλουδιών όσο θα διαρκέσουν! Για τις φιλίες έχεις δίκιο άμα στεριώσουν, η απόσταση δεν παίζει ρόλο…
ΑπάντησηΔιαγραφήΑστεράκι δίκιο έχεις! ¨όμως είναι η μοναξιά…
Πηνελόπη μου κάθε χρόνο βγάζω φωτογραφίες τα Τζακαράντα προσπαθώντας να πετύχω καλή φωτογραφία! Γενικά η ομορφιά βοηθάει, παρηγορεί, ανεβάζει! Και εγώ λατρεύω τις γαζίες! Έχουν μια κομψότητα, άρωμα!!!! Βαθιές εισπνοές όπου τις συναντάς!
Αχτίδα μου, ευτυχώς που έχω και εσάς! Με το ίντερνετ είμαστε διαρκώς παρεούλα!
Καλημέρα Αγγελική! Πανέμορφα χρώματα, πανέμορφες φωτογραφίες.. στην τρίτη, σαν να ζωγραφίζουν μωβ τον ουρανό... Μού φεραν στο νου τις κουτσουπιές που ανθίζουν εδώ στις αρχές της άνοιξης.. (καλά, αυτές έχουν έντονο ροζ χρώμα.. αλλά, κάπως αντίστοιχα, επιβάλλονται στο τοπίο..)..Όσο για τα συναισθήματα..τί να πω;..απλά, καταλαβαίνω.. Νά'σαι καλά..:))
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς την Όλγα από το πανέμορφο Πήλιο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι κουτσουπιές έχουν την εκρηκτική άνθιση, άλλα δεν είναι τόσο πελώρια δέντρα! Στην 2η φωτογραφία ο τοίχος είναι τουλάχιστον 2,5 μέτρα... Και το συγκεκριμένο δέντρο δεν είναι από τα ψηλότερα!
Το βουνό σας, βέβαια, έχει τόσες ομορφιές που δεν έχεις τίποτα να ζηλέψεις!
Καλή σου μέρα!
Σου έχω πει πόσο μ' αρέσουν αυτά τα δέντρα. Έχουν φοβερό χρώμα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι άσχημο να χωρίζονται οι φίλοι... Τα Χριστούγεννα όμως είναι κοντά! Δεν είναι;
Τζακαράντα είνια γεμάτοι κάποιο δρόμοι στην Πάτρα και είναι ένα δέντρο που θέλω πολύ να φυτέψω (όταν με το καλό) μπούμε στο καινούργιο σπίτι μας...
ΑπάντησηΔιαγραφήπολύ όμορφες οι εικόνες σου
μπράβο
Τζακαράντα είνια γεμάτοι κάποιο δρόμοι στην Πάτρα και είναι ένα δέντρο που θέλω πολύ να φυτέψω (όταν με το καλό) μπούμε στο καινούργιο σπίτι μας...
ΑπάντησηΔιαγραφήπολύ όμορφες οι εικόνες σου
μπράβο
Με μια τέτοια φωτογραφία πρωτοεπικοινώνησες μαζί μας από το Στάντον.. Πανέμορφα δένδρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛυπάμαι που χάνεις την παρέα σου εκεί αλλά εύχομαι γρήγορα να τους ακολουθήσετε πίσω!
Με πολλή αγάπη, χαιρετισμούς από όλους μας!
Ελένη μου, έχεις δίκιο! Τα είδα με τα μάτια μου, όταν ήμουν εκεί τον Μάιο, για να βοηθήσω την κόρη μου, που τελείωνε το Πολυτεχνείο. Είχαμε συναντηθεί με την Κική και τα φωτογράφισε! Υπάρχει η σχετική ανάρτηση στο μπλογκ της.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατερίνα μου, πραγματικά όπως το λες είναι. Μέχρι να φύγουμε όμως είναι οδυνηρό. Η μεγάλη σου ξέρει για ποιον Α. λέω και πόσο αγαπητό πρόσωπο είναι!