Το κολιέ της Αύρας

Οι Αφρικανές συνηθίζουν να φορούν στο λαιμό τους κολιέ, φτιαγμένα από αυτούς τους πανέμορφους σπόρους, που βλέπετε στην πρώτη φωτογραφία. Δεν είναι απλά μια αισθητική παρέμβαση. Τα μωρά τους, που τα κουβαλάνε οι μαμάδες τους δεμένα με ύφασμα στην πλάτη τους, τους χρησιμοποιούν για εντελώς πρακτικούς λόγους, την περίοδο που φυτρώνουν τα πρώτα δοντάκια τους! Τους σπόρους αυτούς τους έχω δει σε χίλιες δυο διακοσμητικές εφαρμογές, για παράδειγμα να καλύπτουν τοίχο ολόκληρο, κρεμασμένους σε σειρές, ή να γίνονται «κρίκοι» για τις πετσέτες στο τραπέζι, ή να διακοσμούν κορνίζες, ή να γίνονται πίνακες κλπ Λατρεύω την υφή, το σχήμα και το χρώμα τους και άρχισα και εγώ να τους προσθέτω σε διάφορες κατασκευές μου! Τελευταία κατασκευή μου, το κολιέ της Αύρας! Η φιλενάδα μου, η Αύρα φορά πολύ τόσο το γκρι, όσο και το κόκκινο, το έντονο κόκκινο! Αγόρασα λοιπόν μπόλικες, μικρές, γυάλινες, χάντρες σε διάφορες αποχρώσεις του κόκκινου και σε διάφορα σχήματα και μεγέθη. Στις φωτογραφίες, δυστυχώς, δεν αποδίδεται καλά το χρώμα και η ποιότητα κάθε χάντρας. Δείτε λοιπόν τι έκανα και ας μην αποδίδονται καλά τα χρώματα: Πέρασα, στο ειδικό συρματάκι για κολιέ, διάφορες κόκκινες χάντρες και τους γκρι σπόρους, όπως μου ερχόταν στο χέρι. Το συρματάκι με τις χάντρες έχει μήκος περίπου 1.70 μέτρα. Τύλιξα στα 4 το συρματάκι φροντίζοντας να μην είναι εντελώς ίσα τα 4 μήκη, αλλά το κάθε ένα λίγο μεγαλύτερο από το προηγούμενο. Με τον τρόπο αυτό, έφτιαξα 4 σειρές ενός κολιέ, με χάντρες και σπόρους. Στερέωσα τις άκρες του κολιέ με συρματάκι, που έτριψα, όπως φαίνεται στις φωτογραφία. Πέρασα μια ασημένια χάντρα και δημιούργησα μια θηλιά.

Από την θηλιά περνάμε την άκρη μιας αλυσίδας Στην αλυσίδα στερεώνουμε το κούμπωμα.

Και έτοιμο! Στην Αύρα άρεσε (τουλάχιστον έτσι είπε...)! Eλπίζω να αρέσει και σε σας!

Σαλάτα ρυζιού με μήλο!

Μια ωραιότατη σαλάτα που φτιάχνω τελευταία, είναι η σαλάτα ρυζιού και πράσινου μήλου, που σας παρουσιάζω! Είναι ένα πλήρες γεύμα, δροσερό και εύγευστο!! Προφανώς δεν υπάρχουν σταθερές δοσολογίες... Ότι σας αρέσει κάνετε πάνω σε μια αρχική ιδέα!
Για την σαλάτα, που φωτογράφισα, χρειάστηκα για μια μερίδα:
 1/4 της κούπας ρύζι κατάλληλο για ριζότο (την έχω φτιάξει και με καστανό ρύζι ήταν ωραιότατη και πιο υγιεινή. Μα αυτή τη φορά δεν είχα...)
2 κοτσανάκια σέλερι σε κομματάκια
λίγα φυλλαράκια μαϊντανό, κομμένα
1 πράσινο μήλο σε κυβάκια
1 ψιλοκομμένο καρότο
5-6 φιστίκια Κάσιους, άψητα, κομμένα σε κυβάκια.
1 λάιμ, τον χυμό
Για την σάλτσα 
1 κουταλιά της σούπας ταχίνι
1 λεμόνι τον χυμό
Ελάχιστο ξίδι
1/2 κουταλάκι μέλι
ελάχιστο αλατοπίπερο

 Έβρασα το ρύζι, σύμφωνα με τις οδηγίες, το σούρωσα και το άφησα να κρυώσει σε ένα μπολ, έριξα επάνω τον χυμό του λάιμ, ανακατεύοντας με το πιρούνι ελαφρά, για να μη κολλήσει. Πρόσθεσα όλα τα υπόλοιπα υλικά. Χτύπησα όλα τα υλικά της σάλτσας να ενώσουν και έριξα την σάλτσα πάνω στην σαλάτα. Άλλη φορά, που έφτιαξα αυτή την σαλάτα, έχω βάλει εκτός από τα βασικά και κρεμμυδάκι φρέσκο, ρόκα, καρύδια (αντί για cashew nuts) και λίγο τυρί stilton.
Δοκιμάστε την είναι ωραιότατη!

Ένα all times classic κόσμημα για την Κατερίνα

Σήμερα το πρωί με έπιασε η προκοπή μου για χειροτεχνίες! Ασχολήθηκα με ένα κλασσικό κολιέ, «παραγγελιά» της φίλης μου, της Κατερίνας. Αγόρασα τρεις σειρές freshwater pearls. Οι δυο σειρές είναι σε χρώμα "άσπρο" και μια "ανοικτό καφέ". Είναι δύσκολο να περιγραφεί το χρώμα του μαργαριταριού, δεν αποδίδεται καλά ούτε στις φωτογραφίες... Φαίνονται γυαλιστερές, ενώ δεν είναι! Οι πέρλες έχουν διάμετρο περίπου 1 εκατοστό. Πήρα ειδική μεταξωτή κλωστή, 2 μέτρα μήκος, για να συνδέσω τις πέρλες, με κόμπους ανάμεσα τους. Τα κοσμήματα που είναι δεμένα με τον τρόπο αυτό, αν κοπεί η κλωστή, δεν χάνονται οι πέρλες! Πέφτει κάτω το πολύ μια πέρλα. Γιαυτό συνηθίζεται η τεχνική αυτή σε μαργαριτάρια ή λίθους αξίας ώστε να προστατεύονται. Αισθητικά είναι πολύ ωραίο το αποτέλεσμα, γιατί το κόσμημα αναδεικνύεται και αποκτά ωραία ελευθερία στις κινήσεις του. Αλλά ας δούμε βήμα βήμα πως γίνεται. Κάνουμε έναν κόμπο στην μια άκρη της κλωστής, σε απόσταση 2 εκατοστά από την άκρη της. Η άλλη άκρη της έχει ενσωματωμένη βελόνα. Περνάμε την πρώτη πέρλα στην βελόνα. Σπρώχνουμε την πέρλα στον πρώτο κόμπο και στην συνέχεια φτιάχνουμε ένα δεύτερο κόμπο. Ο κόμπος αυτός, πρέπει να σφίξει, ακριβώς πάνω στην πέρλα. Για να το πετύχουμε, χρησιμοποιούμε μια καρφίτσα του ραψίματος.

Στερεώνουμε την καρφίτσα στον πάγκο μας. Περνάμε την θηλιά του κόμπου στην καρφίτσα και τραβάμε την κλωστή, ώστε να σφίξει ο κόμπος, κατευθύνοντάς τον με την καρφίτσα, πάνω στην πέρλα.

Προσπαθούμε να σφίξουμε, όσο καλύτερα μπορούμε, τον κόμπο, πιο κοντά στην πέρλα! Όταν το πετύχουμε, βγάζουμε την καρφίτσα, περνάμε την επόμενη πέρλα στην κλωστή, την πιέζουμε στον προηγούμενο κόμπο και συνεχίζουμε επαναλαμβάνοντας τις ίδιες κινήσεις.

Προσέχουμε, όταν αγοράζουμε την κλωστή, να είναι σε πάχος κατάλληλο για τις τρύπες, που έχουν οι πέρλες. Αν η κλωστή είναι λεπτή, σχετικά με τις τρύπες στις πέρλες, τότε η πέρλα δεν σταματά στον κόμπο, αλλά περνά από επάνω του. Αν είναι πιο χοντρή, τότε δεν περνά στην τρύπα της πέρλας...

Το σχέδιο που ακολούθησα στο κολιέ, ήταν κάθε 5 λευκές πέρλες συμπλήρωνα μια καφέ. Και επαναλάμβανα!

Το συνολικό μήκος του κολιέ είναι περίπου 85 εκατοστά. Στερέωσα με κόμπους το κούμπωμα και έβαλα λίγη κόλλα για να σταθεροποιηθεί. Και έτοιμο!

Τις πέρλες, μπορεί κάποιος να τις λατρεύει, ή και να τις μισεί... Και αυτό θέμα γούστου είναι! Σίγουρα όμως, η μόδα τους δεν περνά ποτέ!

Όσο για την τεχνική με τους κόμπους, μπορεί να εφαρμοστεί σε χίλια δυο πράγματα! Ανάμεσα σε χάντρες, σε ημιπολύτιμους λίθους, σε κολιέ, σε βραχιόλια, σκουλαρίκια κλπ

Θέλει υπομονή και γερά νεύρα! Δεν είναι απλή τεχνική...

Ελπίζω να αρέσει... Με την ευκαιρία να σας δείξω και δυο άλλα κολιέ που έχω φτιάξει με πέρλες παλιότερα...

Σαλάτα με κους κους και ψητά λαχανικά

Τον τελευταίο καιρό απολαμβάνω τις σαλάτες!
Δεν είναι πια μόνο συμπλήρωμα του φαγητού μου, έχουν γίνει το κυρίως φαγητό μου! Λέω στα αστεία ότι μέσα σε λίγους μήνες έφαγα 4 στρέμματα μαρούλια, για να χάσω βάρος, όμως το αστείο είναι πολύ κοντά στην πραγματικότητα... Και για να διατηρήσω το βάρος μου συνεχίζω.... Μόνο που τώρα έχω εμπλουτίσει τις σαλάτες μου! Θέλω να σας δείξω μια τελευταία δημιουργία μου! Η δοσολογία είναι με το μάτι! Ο καθένας αλλάζει ποσότητες, πειραματίζεται με τα υλικά κλπ
Υλικά:
Πράσινη σαλάτα
κους κους
κολοκυθάκια, κομμένα σε ροδέλες
πιπεριά κίτρινη κομμένη σε μπαστουνάκια
κολοκύθα κίτρινη σε κύβους
κρεμμύδι κομμένο στα τέσσερα
3-4 ελιές
αμύγδαλα κομμένα
2 κουταλιές της σούπας σπόροι κολοκύθας
2 κουταλιές της σούπας ηλιόσποροι
λάδι
λεμόνι
ξίδι μπαλσάμικο
1 ντομάτα λιαστή

Είχα ψήσει τα λαχανικά (πιπεριές, κολοκύθα, κολοκυθάκια, κρεμμύδι) από την προηγουμένη και τα είχα μαρινάρει σε λίγο λάδι και μπαλσάμικο. Για την ακρίβεια τα λαχανικά ήταν συνοδευτικό πιάτο στο δείπνο της προηγούμενης που περίσσεψε. Έβαλα ένα μισή κούπα κους κους να μουλιάσει σε καυτό νερό σύμφωνα με τις οδηγίες που υπάρχουν στην συσκευασία. Και το άφησα να κρυώσει. Χτύπησα στο μούλτι λίγο λάδι, μια ντομάτα λιαστή, λεμόνι και λίγο ξίδι μέχρι να γίνει αραιός πολτός. Σε μπολ έβαλα την πράσινη σαλάτα, το κους κους, τα ψητά λαχανικά, τις ελιές, τους σπόρους και τα αμύγδαλα. Ανακτάτεψα ελαφρά και έριξα επάνω την σάλτσα της λιαστής ντομάτας! Το αποτέλεσμα είναι μια υπέροχη χορταστική σαλάτα! Δοκιμάστε την!

Crème brûlée

Μια crème brûlée ( όπως λέμε στα Ελληνικά: καμμένη κρέμα) και ένας ωραίος καφές εσπρέσσο είναι από τα ωραιότερα τελειώματα ενός καλού γεύματος! Όμως, όλα τα ωραία έχουν τα κακά τους! Δυστυχώς, η crème brûlée έχει μπόλικες θερμίδες, γιαυτό πρέπει να καταναλώνεται με προσοχή (και τις περισσότερες φορές, μετά το γεύμα, να απολαμβάνουμε σκέτο τον καφέ)... Σε μικρή ποσότητα και αραιά, για να έχει νοστιμάδα… 
Τι χρειάζεται για κατασκευή της?
Για 6 μερίδες απαιτούνται:
 600ml κρέμα γάλακτος
6 κρόκοι αυγού
60 γραμμάρια ζάχαρη
1 φασόλι βανίλιας
1 πρέζα αλάτι
2 κουταλιές της σούπας καστανή ζάχαρη.

Χωρίζουμε στα δυο το φασόλι της βανίλιας και με το μαχαίρι βγάζουμε τα σποράκια της βανίλιας.
Βάζουμε την κρέμα σε κατσαρόλα και ρίχνουμε μέσα τα σποράκια και το φασόλι της βανίλιας. Ζεσταίνουμε την κρέμα και την βγάζουμε από την φωτιά πριν να βράσει. Αφαιρούμε το φασόλι της βανίλιας.
Προφανώς, αν δεν έχουμε φασόλι βανίλιας, δεν χάλασε ο κόσμος, χρησιμοποιούμε 1 1/2 κουταλάκι εσάνς ή σκόνη βανίλιας.
Σε ένα μπολ χτυπάμε ελαφρά την ζάχαρη, το αλάτι και τους κρόκους μέχρι να ενώσουν. Δεν χρειάζεται και δεν πρέπει να χτυπήσουμε δυνατά, για να μη πάρει αέρα μέσα στο μείγμα.
Σταδιακά, ρίχνουμε αργά την ζεστή κρέμα στο μείγμα των αυγών, ανακατεύοντας συνεχώς, μέχρι να ενώσουν. Πρέπει να προσέξουμε να μην ρίξουμε γρήγορα την ζεστή κρέμα και ψηθεί το αυγό, σαν ομελέτα. Σιγά –σιγά ανακατεύοντας, να ενώσουν και να γίνουν μια κρέμα.
Περνάμε την κρέμα από λεπτή σίτα και την αφήνουμε να κρυώσει. Για να μην υπάρχουν φουσκάλες μέσα στην κρέμα, την αφήνουμε να σταθεί στο ψυγείο αρκετές ώρες. Εγώ την άφησα όλη την νύχτα. Για να λέμε την αλήθεια, αυτά τα τελευταία είναι λίγο υπερβολικά και μπορούν να παραληφθούν, χωρίς να υπάρξουν συνέπειες....
Όταν η κρέμα είναι έτοιμη, προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 150 βαθμούς. Η κρέμα θα ψηθεί μέσα σε νερό, μπαιν μαρί.
Βάζουμε σε ένα ταψάκι μια πετσέτα και ακουμπάμε επάνω της τα φορμάκια (ramekins). Το κόλπο με την πετσέτα το κάνουμε για να μην έρχονται σε επαφή τα ramekins με το μεταλλικό ταψί και παραψήνεται-καίγεται το αυγό που υπάρχει στη κρέμα.
Ρίχνουμε στα ramekins την κρέμα και προσεκτικά (για να μη χυθεί μέσα στις κρέμες) προσθέτουμε ζεστό νερό μέσα στο ταψί γύρω στα φορμάκια. Το νερό πρέπει να φτάνει στα ¾ του ύψους των ramekins.
Βάζουμε το ταψί στον φούρνο και ψήνουμε για 40-50 λεπτά. Η ψημένη κρέμα δεν είναι σφικτή, όταν βγει από τον φούρνο.
Αφήνουμε τα ramekins να κρυώσουν, σε θερμοκρασία δωματίου και μετά, τα βάζουμε στο ψυγείο να κρυώσουν καλά, τουλάχιστον για 4 ώρες.
Λίγο πριν τα σερβίρουμε, πασπαλίζουμε την επιφάνεια κάθε κρέμας με καστανή ζάχαρη. Δεν βάζουμε παχύ στρώμα ζάχαρης, γιατί, όταν καεί, γίνεται πολύ σκληρή η επιφάνειά της και δεν σπάει εύκολα στο σερβίρισμα.
Αν έχουμε φλόγιστρο, ανάβουμε την ζάχαρη μέχρι να καραμελώσει, αλλά χωρίς να ζεσταθεί η κρέμα. Αν δεν έχουμε φλόγιστρο, ανάβουμε το γκριλ του φούρνου μας, τοποθετούμε τα ramekins μέσα σε ένα ταψί και τριγύρω ρίχνουμε παγάκια (για να κρατήσουν κρύες τις κρέμες). Τοποθετούμε το ταψάκι στο ψηλότερο σημείο του φούρνου, κάτω από το αναμμένο γκριλ μέχρι να καραμελώσει η ζάχαρη.
Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και απλή, λεπτή ζάχαρη για την καραμέλα, απλά η καστανή καραμελώνει ωραιότερα, σύμφωνα με το γούστο μου!
Από την στιγμή που καίγεται η ζάχαρη πρέπει σε μια ώρα το πολύ να σερβιριστεί το γλυκό. Αλλιώς χαλάει η καραμέλα, γιατί υγραίνεται.
Εμείς ολοκληρώσαμε το γλυκό μαζί με τους καλεσμένους μας που είχαν και ενεργό συμμετοχή στο κάψιμο της κρέμας (το σπίτι την γλύτωσε…). Στην αρχή, δεν έστρωσα σε όλη την επιφάνεια της κρέμας ομοιόμορφα την ζάχαρη και χρειάστηκε να συμπληρώσω στα κενά.
Η crème brûlée είναι πολύ απλό γλυκό στην προετοιμασία του και πολύ γευστικό! Δοκιμάστε το! Αλλά, όπως είπαμε, με μέτρο!
Για την crème brûlée διάβασα συνταγές από ίντερνετ, το βιβλίο South African Cookbook, Heritage Publishing 1985 και το περιοδικό Food and Home, April 09 και έμαθα τα tips που γράφω, μα έκανα και τις διασκευές μου στις δοσολογίες...

Τερίν καπνιστού σολομού με αβοκάντο

Χθες είχα τα γενέθλιά μου! Τα γιορτάσαμε σε στενό κύκλο! Ο Γ. και εγώ! Ήθελα να κάνω για πρώτο πιάτο μια σαλάτα κάπως εντυπωσιακή, με σολομό, κάποιο τυρί και λαχανικά...
Η Κική πριν από λίγο καιρό είχε φτιάξει πατέ σολομού, που μου είχε αρέσει πολύ! Ήθελα κάτι σαν αυτό, μα λίγο διαφορετικό! Διάβασα μια συνταγή στο περιοδικό Food and Home που μου έδωσε ιδέες! Μείωσα λοιπόν το τυρί, πρόσθεσα αβοκάντο, έκανα μερικές προσαρμογές, και voila!
Tερίν σολομού με αβοκάντο! 
Για κάθε μερίδα χρειάζονται:
100g σολομός καπνιστός
50γρ τυρί Chevre σε μικρά κομμάτια.
1 κουταλιά τυρί ρικότα
2-3 κουταλιές chives
1/2 λεμόνι τον χυμό
1/2 αβοκάντο κομμένο σε μικρούς κύβους
Λίγο αραβοσιτέλαιο
πιπέρι
Λαδώνουμε ελαφρά με πινέλο μικρά ατομικά φορμάκια (ramekins). Καλύπτουμε εσωτερικά τα φορμάκια με διαφανή μεμβράνη. Μετά τοποθετούμε τον σολομό με τρόπο που να επικαλύπτει το ένα κομμάτι το άλλο και αφήνοντας τις άκρες να περισσεύουν.
Απαλά ανακατεύουμε τα τυριά, το chives και το αβοκάντο με τον χυμό του λεμονιού και το πιπέρι σε ένα μπολ. Με το κουτάλι γεμίζουμε τις φόρμες, που έχουμε στρώσει με τον σολομό. Πιέζουμε το μείγμα να στρώσει καλά στις φόρμες. Τυλίγουμε με τις άκρες του σολομού πάνω από την γέμιση και τέλος κλείνουμε με την διαφανή μεμβράνη.
Αφήνουμε στο ψυγείο τουλάχιστον 4 ώρες, καλύτερα είναι να γίνει την προηγούμενη μέρα.
Λίγο πριν σερβίρουμε βγάζουμε τις τερίνες από τα φορμάκια τραβώντας τις διαφανείς μεμβράνες. Αφαιρούμε προσεκτικά τις μεμβράνες και τοποθετούμε τις τερίνες αναποδογυρισμένες σε πιάτο. Σερβίρουμε με φύλλα σαλάτας και μπαλσάμικο.

Η γέμιση μπορεί να αλλάξει με προσθήκη άλλων λαχανικών και αρωματικών που ταιριάζουν με το αβοκάντο (πχ κύβους ντομάτας χωρίς υγρά, δυόσμο, άνηθο,…) το σχοινόπρασο μπορεί να αντικατασταθεί με φρέσκο κρεμμυδάκι, το τυρί σέβρ με φιλαδέλφεια
Είναι πολύ εντυπωσιακά σε εμφάνιση και υπέροχα σε γεύση!
Σας τα προτείνω ανεπιφύλακτα!

Στην Αφρική θα πάω με τους Μασάι!

Όχι δεν έχει να κάνει με την Έλλη Κοκκίνου… Για τους πραγματικούς μιλάμε! Οι Μασάι είναι μια αφρικάνικη νομαδική φυλή, που έχουν σαν βασική απασχόληση την κτηνοτροφία. Ζουν κυρίως στην Κένυα και την βόρεια Τανζανία, όπου τους συναντήσαμε στο ταξίδι που κάναμε τον χειμώνα. Είναι φυλή στηριγμένη στην πατριαρχία. Στην κοινωνική ζωή κυριαρχούν οι ηλικιωμένοι άντρες, σοφοί, που παίρνουν αποφάσεις για την ομάδα, και έχουν πολιτική και εκτελεστική εξουσία (δικάζουν πρόστιμα κλπ.) Κάθε άντρας Μασάι έχει δικαίωμα να παντρεύεται 7 ως και 10 γυναίκες. Για να παντρευτεί προσφέρει, σαν προίκα, στην οικογένεια της γυναίκας μια ή περισσότερες αγελάδες! Επομένως όσο περισσότερες αγελάδες έχει στην κατοχή του, τόσο περισσότερες γυναίκες μπορεί να παντρευτεί και προφανώς τόσο πιο ισχυρός είναι στην κοινωνία των Μασάι. Η δύναμή τους εξαρτάται όχι μόνο από τις αγελάδες αλλά και από πόσα παιδιά αποκτούν. Υπάρχει όμως και πολυανδρία ταυτόχρονα. Μια γυναίκα παντρεμένη μπορεί να δέχεται και άλλους άντρες στην καλύβα της και τα παιδιά, που ίσως προκύψουν, μεγαλώνουν μαζί με τα «νόμιμα», χωρίς διακρίσεις. Στους νέους άνδρες γίνεται με πρωτόγονο τρόπο περιτομή και σε αρκετά από τα κορίτσια (38%) κλειτοριδεκτομή, παρόλο που απαγορεύεται από τις εθνικές νομοθεσίες των χωρών που ζουν… Ο άντρες ασχολούνται κυρίως με την κτηνοτροφία και διοίκηση και την ασφάλεια της ομάδας. Ενώ, οι γυναίκες με το «σπίτι», μάζεμα ξύλων και νερού, την προετοιμασία του φαγητού και τα παιδιά. Οι γυναίκες χτίζουν μόνες τους τις καλύβες τους, κάθε γυναίκα με τα παιδιά της έχουν την δική τους καλύβα σε έναν περιφραγμένο χώρο. Οι άντρες φτιάχνουν την εξωτερική περίφραξη με ξύλα μπηγμένα στο χώμα. Σε περιφραγμένο χώρο προστατεύονται και τα κοπάδια των ζώων. Η καλύβα φτιάχνεται από ξύλα, κλαριά, φύλλα σκεπασμένα από λάσπη, φτιαγμένη από χώμα, περιττώματα αγελάδας, ούρα και νερό! Το σχήμα της κάτοψης της καλύβας είναι κυκλικό (3 ως 6 μέτρα), για την ακρίβεια σχηματίζει μια σπείρα. Στο κεντρικό σημείο της σπείρας υπάρχει η φωτιά, για να ζεσταίνονται και να μαγειρεύουν. Η καλύβα έχει ύψος γύρω στο 1,5 μέτρο, πρέπει να μπεις σκυφτός, ενώ οι Μασάι είναι ψηλόλιγνοι. Όταν κάνει κρύο, στην καλύβα μπαίνει και η αγελάδα, όχι μόνο για να προστατευτεί το ζώο, αλλά για να προσφέρει ζωική θερμότητα και πρωτεΐνη. Τρυπούν λίγο τον λαιμό της και πίνουν το αίμα της για να τραφούν. Στην συνέχεια κλείνουν με λάσπη την πληγή του ζώου, για να μην μπει σε κίνδυνο η ζωή του… Βασικές τροφές τους είναι επίσης λίγο κρέας, το γάλα και το καλαμπόκι. Οι άντρες Μασάι είναι φημισμένοι πολεμιστές. Αλείβουν το σώμα τους με βότανα! Τα βότανα αυτά κρατούν μακριά ακόμα και τα λιοντάρια που, έχοντας κακή εμπειρία από τις συναντήσεις τους με του Μασάι, τους αποφεύγουν! Ντύνονται διαφορετικά ανάλογα με το φύλο, την ηλικία και την κοινωνική θέση. Είναι τυλιγμένοι με υφάσματα σε έντονα χρώματα (κυρίως καρό μπλε με κόκκινο) που τους προσδίδουν μια χαρακτηριστική μοναδική φόρμα! Οι γυναίκες έχουν ξυρισμένα τα κεφάλια τους και στολίζονται με πολλά κοσμήματα και χάντρες. Τρυπούν τα αφτιά τους, στους δυο λοβούς και τα διακοσμούν με πολλά σκουλαρίκια. Τα παιδιά, όσο είναι μωρά, μεταφέρονται δεμένα στην πλάτη της μητέρας τους, συνήθεια που υπάρχει στις περισσότερες φυλές της Αφρικής. Υπάρχει μεγάλη παιδική θνησιμότητα, αλλά όταν ξεπερνούν την παιδική ηλικία δεν έχουν ασθένειες. Στην κοινωνία τους, μας έλεγαν ότι, δεν υπάρχει καρκίνος, καρδιόπαθεια ή χοληστερίνη! Αμερικανοί μελετητές προσπάθησαν να ζήσουν μαζί τους, για να μελετήσουν τον τρόπο ζωής τους και να βρουν τον λόγο, που δεν έχουν αυτές τις ασθένειες. Όμως η προσπάθεια εγκαταλείφθηκε σύντομα, γιατί ήταν αδύνατο οι μελετητές να προσαρμοστούν στην καθημερινή ζωή των Μασάι! Είναι άγρια και περήφανη φυλή και είναι δύσκολο να τους πλησιάσεις. Δεν θέλουν να ενταχθούν στο τρόπο ζωής των χωρών, που ζουν, παρά τις προσπάθειες που κάνουν οι κυβερνήσεις τους. Δύσκολα στέλνουν τα παιδιά τους στο σχολείο. Έχουν επιπλέον προβλήματα στις σχέσεις με τα κράτη, γιατί τους ζητούν να απομακρυνθούν από περιοχές που παραδοσιακά ζούσαν, μετατρέποντάς τις σε πάρκα προστασίας της φύσης. Στα πάρκα αυτά υπάρχουν άγρια ζώα, που προστατεύονται από την λαθροθηρία. Στα πλαίσια αυτής της προστασίας απομακρύνονται οι φυλές που ζούσαν στην περιοχή… Δυστυχώς η εξάπλωση του τουρισμού δεν τους έχει αφήσει ανεπηρέαστους. Έναντι κάποιου μικρού ποσού επιτρέπουν τις φωτογραφήσεις. Συνήθως δεν φωτογραφίζω πρόσωπα για να μη κάνω τους ανθρώπους τουριστική ατραξιόν… Αυτή τη φορά όμως πληρώσαμε είσοδο και μπήκαμε στο χωριό! Οι φωτογραφίες που σας παρουσιάζω είναι από το Γκορογκόρο, στην Τανζανία.