Τετάρτη 3 Απριλίου 2013

Ας μιλήσουμε!


Μήνες τώρα έχω σιγήσει… Όχι μόνο από τούτο το μπλογκ. Γενικά το έχω βουλώσει.


Τους λόγους σε γενικές γραμμές τους ξέρετε! Η κρίση μας έχει συναντήσει όλους, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Και μας τάραξε τα νερά! Το πλαίσιο άλλαξε και ο καθένας πρέπει να προσδιοριστεί από την αρχή. Να προσδιοριστεί σε ένα περιβάλλον, που με γρήγορους ρυθμούς μεταβάλλεται.

Δεν ανήκω σε οικογένεια χαμελαιόντων, ώστε να πετυχαίνω την αυτόματη προσαρμογή στις περιβαλλοντικές και λοιπές συνθήκες, μόλις αυτές συμβούν… Δυσκολεύομαι, υποφέρω… Ψάχνω για λύσεις μέσα σε συνθήκες κοινωνικής και προσωπικής απομόνωσης.

Και δεν μπορείς να βρεις λύσεις, αν δεν σταθείς κριτικά απέναντι στις πράξεις σου! Και μια και είμαστε στο μπλογκ αυτό,  σας αναφέρω στα σύντομα την κριτική μου, αποκλειστικά και μόνο για αυτά που εδώ κάνω, ή δεν κάνω...



Μπούκωσα από τις πολλές συνταγές! Σε μια εποχή που τα νοικοκυριά, σύμφωνα με έρευνες που γίνονται,  λιγοστεύουν τις δαπάνες για αγορές στο σούπερ μάρκετ (και όχι μόνο), πώς να προβάλλεις στο μπλογκ σου τι έβαλες εσύ στην κατσαρόλα σου? Και μάλιστα όταν δεν γράφεις για τις φακές που μαγείρεψες, την λύση της καθημερινότητάς σου, αλλά για το ιδιαίτερο κατιτίς, που κάποιες στιγμές θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν επιδεικτική κατανάλωση.  Οι συνταγές που ανέβαζα δεν ήταν δα και πολύτιμες οικογενειακές ή τοπικές συνταγές, που θα ήθελα να καταγραφούν, για να μη χαθούν. Κάποιες φορές οι συνταγές ήταν μια προβολή ικανοτήτων, γνώσεων, γούστου! Θέλω να είμαι πιο απλή! Προφανώς συνεχίζουμε να τρώμε! Προφανώς η παρέα γύρω από ένα καλομαγειρεμένο φαγητό είναι ιερή και συντελεί στην καλύτερη επικοινωνία, συντροφικότητα, κουβεντούλα! Προφανώς το φαγητό βοηθάει την οικογενειακή ζωή και την κοινωνική, αλλά ας μην υπερβάλουμε!

Φοβάμαι ακόμα ότι η παρουσίαση των φωτογραφιών από ταξίδια αποτελεί και αυτό μια πρόκληση. Δεν έχει σημασία κάτω από ποιες συνθήκες έχουν προκύψει. Βέβαια, οι εικόνες συχνά είναι έντονο ερέθισμα για νέες σκέψεις και για πράξεις! Οπότε αυτό αξίζει! Άλλωστε οι φωτογραφίες είναι η μόνη δραστηριότητα που συνεχίζει να με ενδιαφέρει.

Για τις κατασκευές? Αυτές και αν χρειάζονται δημιουργική διάθεση και φαντασία! Έχω ένα αίσθημα ότι μου στέρεψαν και τα δυο. Το παλεύω όμως σταθερά να έρθω στα ίσια μου! Θα τα καταφέρω, πού θα πάει!

Αναρωτιέμαι λοιπόν συχνά αν έχει λόγο ύπαρξης το ιστολόγιο αυτό…Έχει, όχι τόσο λόγω της θεματολογίας του: Η επαφή μου με εσάς είναι που μετράει! Κάποια μηνύματά σας με συγκίνησαν! Μου λείψατε! Επίσης πίσω στο μπλογκ με έφερε η ζωγραφιά της μεγάλης κόρης μου! Η πρώτη της ελαιογραφία που ζωγράφισε και μου χάρισε στην γιορτή μου, με θέμα "Λεμόνι και κανέλα"!


Όλη αυτή η περίοδος της σιωπής ήταν σε ένα βαθμό περίοδος επώασης. Γυρεύω να βρω νέες αναφορές και στο πλαίσιο αυτό να επαναπροσδιορίσω το περιεχόμενο αυτών των σελίδων. Διψάω για έμπνευση! Θέλω να βρω ξανά την αισιοδοξία μου, να διώξω τον φόβο και την μοναξιά μέσα από  ένα ουσιαστικό όραμα, νέες ιδέες, νέες εικόνες και να τα μοιραστώ μαζί σας!  
Δεν μπορώ να υποκριθώ ότι τίποτα δεν με έχει αγγίξει, ότι τα καταφέρνω μια χαρά… Απλά το
παλεύω!


58 σχόλια:

  1. Αγγελική κατ' αρχάς να σου πω ότι χαίρομαι που έστω κι έτσι έκανες μια εμφάνιση.
    Κάποιες παρόμοιες σκέψεις είχα εκφράσει πριν πολύ πολύ καιρό και είχα δεχτεί πολλές και ετερόκλητες απαντήσεις.
    Συνεχίζω να γράφω ότι μπαίνει στο φτωχικό μας τσουκάλι μόνο και μόνο για εκτόνωση και για να βλέπουν τα παιδιά μου ότι είμαι ακόμη ενεργή και δεν μαράζωσα από την απουσία τους.
    Ας ελπίσουμε ότι θα μπορέσουμε να κρατηθούμε όρθιοι και να ξαναβρούμε κάποια;;; στιγμή λίγες ήρεμες μέρες.
    Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου Ξανθή μου! Σ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
      Έχουν ενδιαφέρον οι ετερόκλητες απαντήσεις στα ερωτήματα! Αν και η κριτική που κάνω αφορά αποκλειστικά και μόνο στο δικό μου μπλογκ. Δεν χωράμε όλοι στο ίδιο τσουκάλι:)
      Προφανώς και θα κρατηθούμε όρθιοι! Η ιστορία μας έχει μάθει ότι έχουν συμβεί πολύ χειρότερα και ο κόσμος όχι απλά άντεξε, αλλά μόλις σήκωσε κεφάλι, μεγαλούργησε! Σειρά μας!
      Και εγώ σε φιλώ!

      Διαγραφή
  2. Αγγελική μου πόσο δίκιο έχεις! Όλοι μας νοιώθουμε λίγο ή πολύ όπως εσένα... Η ζωή μας έχει ανατραπεί σε όλους σχεδόν τους τομείς. Μερικές φορές λέω σε φίλους "όπου κι αν στρέψω τη σκέψη μου σκοντάφτει σε στεναχώρια". Όμως σε πείσμα πρέπει να συνεχίσουμε την επαφή. To keep walking πρέπει να το δούμε σαν στάση ζωής. Μπορεί να αλλάξουμε λίγο τη θεματολογία μας και να βάλουμε λίγο σαρκασμό (και αυτοσαρκασμό) στα γραφτά μας αλλά μη σταματήσουμε. Μη περιχαρακωθούμε σε 4 τοίχους χωρίς παράθυρα. Όσο αντέχουμε ακόμη, όσο μπορέσουμε!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι Βαγγελιώ μου, keep walking (χωρίς ουισκάκι), όπως το λες! Όσο για την δική μας επαφή σε πείσμα των καιρών, μετρά 10-12 χρόνια, δεν κόβεται έτσι απλά!
      Σ ευχαριστώ! Φιλάκια

      Διαγραφή
  3. Έβαλες σε λόγια τις σκέψεις τα συναισθήματα και την διαδρομή πολλών απο εμάς.
    Το κυρίαρχο νομίζω είναι η ανάγκη επικοινωνίας με ψυχές που μας έχουν αγγίξει που έχουμε νοιώσει πως μοιάζουμε που μας κεντρίζουν την δημιουργηκότητα που έχουν κερδίσει την αγάπη μας που τελικά μας κάνουν καλύτερους.
    Κι αυτή η ανάγκη είναι ακόμα μεγαλύτερη σε τέτοιους καιρούς ,άρα τον τρόπο θα τον βρούμε κάπου ανάμεσα στο να μην χάνουμε το πολύτιμο σήμερα, στο φόβο να μην βαρένουμε τους άλλους όταν λυγίζουμε ,στην διάθεση να βάλουμε ένα λιθαράκι αισιοδοξίας και καλής διάθεσης μένοντας πάντα αληθινοί(ές)......
    Πίνακας η πρώτη σου φωτό !!!!
    πολύ καλό και το ασπρόμαυρο τριαντάφυλλο και η ατμοσφαιρική τελευταία !!!!!
    Καλά ο πίνακας της κόρης δεν χρειάζεται σχόλια φυσικά ;-)
    Καλή άνοιξη .....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ξωτικούλι χαίρομαι που σου άρεσαν οι φωτογραφίες μου και ο πίνακας της Φ. Σ ευχαριστώ και συμφωνώ με όσα λες!Σου εύχομαι καλή άνοιξη, γιατί για μένα αργεί! Το νότιο ημισφαίριο έχει ένα βροχερό ζεστό φθινόπωρο!

      Διαγραφή
  4. Κρίση υπάρχει τώρα στις -ας πούμε- ευκατάστατες δυτικές περιοχές, κρίση όμως υπήρχε σχεδόν από πάντα σε άλλες περιοχές και μάλιστα πολύ χειρότερη από αυτήν που ζούμε τώρα εδώ.
    Πάντα θα υπάρχει κάποιος που θα υποφέρει σε κάποιο μέρος, τη στιγμή που κάποιος άλλος κάπου αλλού θα γελάει. Σε καμία περίπτωση φυσικά αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία για να αδιαφορήσουμε για τον πόνο του συνανθρώπου μας.

    Τέλος πάντων, θα μπορούσα να γράψω ένα κατεβατό έτσι όπως έχω όλες αυτές τις σκέψεις και τα συναισθήματα μέσα στο κεφάλι μου, για τα blog και τις διαδικτυακές μας δραστηριότητες πάντως, αυτό που έχω να πω είναι πως κάτι πρέπει να κάνουμε για να περάσει λίγο η ώρα μας, άλλοι γράφουν για συνταγές, άλλοι για κριτικές ταινιών, άλλοι γράφουν σε φόρουμς ή στο facebook...κτλ

    Η ζωγραφιά πολύ καλή, εγώ λέω να ξαναγράψεις κι ας μην έχει να κάνει με μαγειρική ή κατασκευές το θέμα, σημασία έχει να εκφράσεις τις σκέψεις και τα συναισθήματά σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σκοτεινούλα μου, η οικονομική κρίση στην Ελλάδα είναι η μια διάσταση του προβλήματος... Το τι χτίζεται πάνω σε αυτή, ή και πριν από αυτήν, είναι το δικό μου πρόβλημα! Μη ξεχνάς ότι ζω στην Ν Αφρική και καταλαβαίνω πολύ καλά αυτό που λες, για την χειρότερη κατάσταση και την συμπόνια. Συμφωνώ απόλυτα ότι πρέπει ο καθένας να συνεχίσει να ασχολείται με ότι αγαπάει! Η κριτική που έκανα αφορούσε αποκλειστικά εμένα. Προφανώς θα ξαναγράψω, αφού κατάφερα να τα πω:) Η δυσκολία είναι στην έκφραση των συναισθημάτων, με τις εικόνες πάντα είναι πιο εύκολο!

      Διαγραφή
  5. Αγγελική μου γλυκιά, πόσο πολύ μας έλειψες!!
    Έμπαινα και ξανάμπαινα στο blog σου, φοβούμενη μήπως είχες κάνει ανάρτηση και απλά δεν την είχα αντιληφθεί!
    Τα λόγια σου νομίζω μας άγγιξαν όλους... πρόκειται για σκέψεις που οι περισσότεροι από εμάς κάνουμε συχνά-πυκνά. Η ζωή ωστόσο συνεχίζεται, για κάποιους πιο σκληρή, για άλλους με περισσότερη αισιοδοξία και ελπίδα.
    Ελπίζω να ξαναβρείς την έμπνευση... μας αρέσει να σε διαβάζουμε!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ερμιόνη μου σε ευχαριστώ! Πάντα γλυκιά και αισιόδοξη να είσαι! Θα τα λέμε!
      Φιλάκια

      Διαγραφή
  6. Αγγελικούλα μου καλή, χαίρομαι πολύ που εμφανίστηκες πάλι!
    Τα διάβασα όλα, όσα έγραψες με πολύ προσοχή. Μου έμεινε ο φοβος για το αύριο και ο έντονος προβληματισμός σου. Όμως κράτησα το αισιόδοξο "το παλεύω"! Έτσι πρέπει να λέμε όλοι μας.
    Δεν συμφωνώ όμως με το απόλυτο "πένθος", αν και είμαι πολύ προβληματισμένη και μάλλον αγχωμένη. Όσο για την απόλυτη σιγή που λες, είναι λύση;
    Η μαγειρική είναι επικοινωνία και μια εκτόνωση, δεν είναι επίδειξη, όσον με αφορά. Πήρα πολλά α[π'ο αυτή την επικοινωνία και την αγάπησα. Το βλέπω όπως κι ο ποιητής, " ο καθένας και τα όπλα του!"

    Θα σε περιμένω, όσο εσύ θέλεις, μας δώσεις πάλι με χρώμα, με φωτογραφίες και υλικά, ό τι σου άρεσε και ονειρεύτηκες να φτιάξεις!
    Μέχρι τότε, σου στέλνω πολλά πολλά φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελένη μου σ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και που μου θύμησες τον στοίχο του Ελύτη!
      "Εντολή σου, είπε, αυτός ο κόσμος και γραμμένος μες τα σπλάχνα σου είναι. Διάβασε και προσπάθησε και πολέμησε" είπε "Ο καθείς και τα όπλα του" είπε.Και τα χέρια του άπλωσε, όπως κάνει νέος δόκιμος Θεός για να πλάσει μαζί αλγηδόνα και ευφροσύνη.

      Η σιγή δεν είναι λύση απλά βοηθάει στην ανασυγκρότηση.Εδώ θα είμαι!
      Φιλάκιααααααααααααα

      Διαγραφή
  7. Καλή μου Αγγελική χαίρομαι που γύρισες!
    Έλειψα και εγώ από τη μπλογκογειτονιά για μεγάλο χρονικό διάστημα, προσπαθώντας να ανασυγκροτήσω τη ζωή μου και εμένα.
    Παλεύουμε Αγγελική μου, παλεύουμε να ορθοποδήσουμε, να επαναπροσδιορίσουμε ίσως στόχους, αλλά πάνω από όλα να ζήσουμε.
    Η τέχνη της τροφής μπορεί να είναι γκουρμέ, μπορεί όμως να είναι και μια ταπεινή απόλαυση. Ακόμη και στην κατοχή, με έλλειψη βασικών αγαθών, καταπληκτικές συνταγές εμφανίστηκαν με μόνα ταπεινά υλικά. Το τραπέζι όπως λες στρώνεται και μαζεύει οικογένεια γύρω του. Η τέχνη και οι κατασκευές μπορούν να αποτελούν απασχολήσεις της εποχής των παχιών αγελάδων και της ανέμελης και ανέφελης ζωής, όμως αποτελούν απάγκιο και στις δύσκολες ώρες γιατί με αφορμή αυτά πλησιάζεις πάλι τους άλλους ανθρώπους. Αυτή είναι η μεγάλη απόλαυση Αγγελική, η ανθρώπινη επαφή. Η οικογένεια και οι ανθρώπινες επαφές συγκρατούν ακόμη τις κοινωνικές εκρήξεις στην Ελλάδα της ανεργίας και της απελπισίας.
    Η ελπίδα και η αισιοδοξία και οι άνθρωποι γύρω μας, μας δίνουν δύναμη να μαζέψουμε τα κομμάτια μας, να παλέψουμε για το αύριο, να συνεχίσουμε...
    Πολλά είπα και ίσως σε κούρασα γλυκειά μου Αγγελική.
    Καλώς γύρισες και μείνε. Απάγκιο αλλά και ελπίδα η σκέψη σου για πολλούς. Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ ευχαριστώ Σοφία μου! Λυπάμαι που έχεις και εσύ προβλήματα, αλλά σε έχω καταλάβει πόσο δυνατή είσαι για να βρεις τον δρόμο να συνεχίσεις! Η τέχνη και οι κατασκευές αποτελούν έκφραση, δημιουργηκότητα, άσκηση της φαντασίας και της ικανότητας, γιαυτό έχουν μεγάλο ενδιαφέρον και φέρνουν κοντά τους ανθρώπους!
      Καλώς σε ξαναβρήκα θα τα λέμε!

      Διαγραφή
  8. και μόνο που μπαίνεις στην διαδικασία να κάνεις όλες αυτές τις σκέψεις είναι αξιαίπενο. Νομίζω θα βρείς τον τρόπο να διοχετεύσεις την δημιουργηκότητά σου με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Νομίζω πως είναι το ψυχικό οδοιπορικό όλων μας Αγγελικούλα μου!
    Χαίρομαι που επέστρεψες!
    Οι φωτογραφίες δεν είναι πρόκληση ... μας ταξιδεύεις και το έχουμε ανάγκη!
    Σαν τις παλιές φωτογραφίες μας... παίρνουμε μια βαθιά ανάσα και συνεχίζουμε.
    Στην ίδια θέση ..στο ίδιο βαγόνι.. είμαστε όλοι μας σχεδόν.
    Αρκεί ένα νεύμα ..μια επικοινωνία!
    Γλυκιά μου Αγγελική ο πίνακας δεν θέλει την δική μου κριτική!
    Σε φιλώ και να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αντιγόνη μου χαίρομαι! Μια επικοινωνία! Αυτό χρειαζόμαστε!

      Διαγραφή
  10. Θέλουμε ταξίδια και κοσμήματα και φαγητά για να χαζεύουμε! Να περνάμε καλά βρε παιδί μου... Λέμε όχι στη μιζέρια!!!

    ΦΡ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @ΦΡ Θέλω και άλλο πίνακα! Τι τσάμπα δουλειά θα κάνω?

      Διαγραφή
    2. tora exei seira i MR. O epomenos pou tha kano gia sas tha einai kati pou na mporei na mpei sto saloni ;)

      Διαγραφή
    3. Αν έχει η MR σειρά, πάσο! Ο τοίχος του σαλονιού μπορεί να περιμένει!

      Διαγραφή
  11. Ας μιλήσουμε Αγγελική μου.
    Ας μιλήσουμε. Μέσα από το μπλογκ, μέσα από τις συντροφιές με τους φίλους μας, με οποιονδήποτε τρόπο. Πρέπει να μιλάμε όπως πολύ καλά επεσήμανες στον τίτλο σου, γιατί μόνο έτσι γεννιούνται ιδέες και η στενοχώρια μοιράζεται και θεραπεύεται.

    Όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε και όλοι τα ίδια σκεφτόμαστε.
    Οι τρόποι έκφρασης του καθενός μόνο διαφέρουν. Το blogging έχει τα πάνω του και τα κάτω του. Είναι κατανοητά τα όσα γράφεις και πιστεύω ότι κάποια στιγμή σύντομα θα επανέλθεις, με όποιο περιεχόμενο σου κάνει εσένα κέφι. Μπορεί να είναι κάτι πολύ πιο δημιουργικό. Ας πούμε συνταγές κάτω των 10 ευρώ!! Ή να μην έχει σχέση με συνταγές. Οτιδήποτε.

    Η απουσία σου ήταν αισθητή πάντως. Να το ξέρεις.

    Σε φιλώ και τέλος θα ήθελα να συγχαρώ και την κόρη σου για αυτό το σπουδαίο έργο που έφτιαξε!! Μπράβο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Χρυσαυγή μου! Πραγματικά από την ώρα που διατυπώνεις τον προβληματισμό σου, αρχίζεις να λύνεις το πρόβλημά σου! Ιδιαίτερα αν έχεις γύρω σου αξιόλογους φίλους που με τις γνώμες τους μπορούν να σε βοηθήσουν!
      Σ ευχαριστώ πολύ
      Φιλάκια

      Διαγραφή
  12. Καλώς τηνε! Προβληματισμοί που απασχολούν όλους μας...Κι εγώ νιώθω άσχημα πια όταν βάζω κάτι παραπάνω, ή ένα ταξίδι...Όμως ξεδίνουμε και ερχόμαστε σε επαφή μεταξύ μας :-)
    Κάτσε δω λοιπόν...Καλά είμαστε :-*

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κική μου, τα έχουμε πει! Είμαι σίγουρη ότι καμιά από εμάς δεν είναι αναίσθητη! Πρέπει όμως να μιλάμε και να επικοινωνούμε ο καθένας με τον τρόπο του!
      Φιλάκιααααα

      Διαγραφή
  13. Αγγελικη μου, πολυ χαρηκα που ειδα ειδοποιηση για αναρτηση σου αναμεσα στις ενημερωσεις μου!
    Η απουσια σου ειχε γινει αισθητη και με προβληματιζε...
    Νομιζω οτι με τα λεγομενα σου εκφραζεις τους προβληματισμους και τις σκεψεις ολων μας και απεικονιζεις την ψυχολογικη κατασταση στην οποια βρισκομαστε πολλοι απο μας. Κι εγω προτιμω την σιωπη οταν ποναω. Και με ποναει αυτη η κατασταση, δεν πιστευω οτι το αξιζαμε! Εχω να αντιμετωπισω τον πονο τον δικο μου, των τριγυρω μου, αλλα και του κοσμου, με τον οποιο ερχομαι καθμερινα σε επαφη και ειναι τετοια η φυση της δουλειας μου, που πολλες φορες με χριζει εξομολογο και συμβουλο. Πολλες φορες δεν το αντεχω να το σηκωκσω τοσο βαρος. Εχω κλεισει τις πορτες προς τον εξω κοσμο και εχω αποκοπει απο ολους τους φιλους μου απο το εξωτερικο, με τους οποιους αλληλογραφουσα για πανω απο 20 χρονια... Τι να τους διηγηθω? Βαρεθηκα να μιλαω για μιζερια, για την ζωη μας που τελματωσε, για το μελλον μας που δεν φαινεται πουθενα... Η μονη μου διεξοδος ειναι το blog αλλα και το μαγειρεμα. Δεν χρειαζεται να μαγειρευει κανεις χαβιαρι και φουα γκρα, και μια χουφτα φασολια μπορουν να δωσουν ενα νοστιμο πιατο και μια αισθηση ικανοποισης και ευχαριστησης στους δικους μας ανθρωπους που εχουν αναγκη απο στηριξη και ενθαρρυνση... Προσωπικα ξεκινησα την εντονη μαγειρικη ενασχοληση, αλλα και το blog μου ακριβως οταν αρχισαν να εμφανιζονται τα πρωτα συννεφα, και για μενα ολη αυτη η δημιουργικη δραστηριοτητα εγινε ο τροπος αντιστασης μου σ'αυτην την προσπαθεια να ισοπεδωσουν εμας και τα ονειρα μας. Οι καινουργιες γνωριμιες μεσω του blog, οι καινουργιες φιλιες, ειναι μια αχτιδα αισιοδοξιας, οτι ειμαστε ακομη εδω και εχουμε και ονειρα και σχεδια. Δεν πρεπει να το βαλουμε κατω Αγγελικη μου, υπαρχει και αλλη γενια μετα απο εμας και εχουμε υποχρεωση να συνεχισουμε.
    Θα περιμενω παλι τα νεα σου, μεσα απ'οτι σε εκφραζει καλυτερα, οπως οι ομορφες φωτογραφιες σου!
    Υπεροχος ο πινακας της κορουλας σου, μου αρεσει η συνθεση αλλα και ο χρωματικος συνδυασμος!
    Πολλα φιλια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρίνα μου, δεν μπορείς να φανταστείς την δυσκολία που έχω, όταν μιλάω με Ν Αφρικανούς, που έχουν σχηματίσει για την Ελλάδα και εμάς, όλα τα στερεότυπα, που προβάλλονται από τον Γερμανικό και Ολλανδικό τύπο. Η γνώμη τους είναι η γνωστή...
      Μετά πέρασαν στο άλλο άκρο, να μας νομίζουν στην ίδια κατάσταση με τους φτωχούς μαύρους της Ζιμπάμπουε και να μας λυπούνται... Δεν μπορώ να μιλήσω πια! Η μαύρη προβολή που έχουμε διεθνώς για συσσίτια, αυτοκτονίες, ανεργία κλπ με αναγκάζει να απομονωθώ, γιατί βαριέμαι να απολογούμαι (ή να επιτίθεμαι θυμίζοντάς τους την στερεότυπη γνώμη που έχουν οι άλλοι λαοί για αυτούς ).
      Δεν το βάζω κάτω! Πιστεύω ότι είναι υποχρέωσή μας να βρούμε λύσεις για να επικοινωνούμε και να εκφραζόμαστε ο καθένας με ότι επιθυμεί ή τον εκφράζει!
      Η Φ έχει ταλέντο! Χρειάζεται να συνεχίσει να ζωγραφίζει και τώρα που άρχισε νομίζω ότι θα το κάνει!:)Όπως καταλαβαίνεις είμαι χαζομαμά!
      Πολλά φιλιά σε ευχαριστώ!


      Διαγραφή
  14. Καλώς την .
    Όλες στο ίδιο ...καζάνι βρισκόμαστε.
    Οι αναρτήσεις είναι ένα είδος εκτόνωσης , η μεταξύ μας επικοινωνία είναι η ελπίδα και τα όνειρα -τα μόνα που μας έμειναν - που δεν μπορούν να μας τα πάρουν ότι και να κάνουν.
    Μην εξαφανιστείς πάλι. Πάλεψέ το με όποιους τρόπους μπορείς.
    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία μου, σε ευχαριστώ! Θα ακούσω αυτά που με συμβουλεύεις!
      Πολλά φιλιά

      Διαγραφή
  15. Καλώς ήρθες και πάλι Αγγελική! Χαίρομαι που έκανες την ανάρτηση και που εκφράστηκες γιατί η έκφραση είναι εκτόνωση.
    Όλοι κάπως έτσι είμαστε... προσωπικά, ξεκίνησα να μαγειρεύω τόσο πολύ όταν με άγγιξε η κρίση και οι ώρες των γαλλικών μειώθηκαν αρκετά τόσο όσο να προβληματίζομαι μέρα νύχτα και να μην μπορώ να βρω λύση μιας και δεν έφταιγα εγώ ως καθηγήτρια γιατί δεν άλλαξα... τα παιδιά μου συνεχίζουν να παίρνουν μια χαρά τα πτυχία, να μιλούν καλά γαλλικά αλλά ...υπάρχει το αλλά μιας και δεν υπάρχουν χρήματα για να κάνουν το πολύ δύο ώρες την εβδομάδα!!!!
    Έτσι λοιπόν έπρεπε να βρω κάτι να εκτονωθώ γιατί αλλιώς νομίζω ότι θα τρελλαινόμουν. Μαγειρική, χειροτεχνία, ζωγραφική είναι μια εκτόνωση η επικοινωνία που έχουμε και, για μένα όπως και για άλλες φαντάζομαι,μια πηγή ελπίδας για να μην διαλυθώ ψυχολογικά. Έκανα νέες φίλες που στηρίζουμε η μία την άλλη... κι αυτή η επικοινωνία είναι μια βοήθεια!
    Συμφωνώ με τη Μαρίνα, με την οποία γνωριζόμαστε κι από κοντά... και για μένα αυτός είναι ένας τρόπος αντίστασης, ένας τρόπος να πιαστώ από κάπου για να συνεχίσω να είμαι όπως στις παλιότερες καλές εποχές που δεν υπήρχαν τόσα προβλήματα. Αλλά το βλέπω, το νιώθω ακόμα κι αυτές οι αναρτήσεις με τα καθημερινά και καθόλου ακριβά υλικά ...βαραίνουν κάποιες φορές. Δυστυχώς ή ευτυχώς η καθημερινότητα δεν σταματά και δεν πρέπει να σταματήσει γιατί τότε είμαστε χαμένοι...μας νίκησαν! Οφείλουμε για τα παιδιά να συνεχίσουμε, ο καθένας όπως μπορεί, όσο μπορεί! Εξ άλλου το οικογενειακό τραπέζι σαν σημείο αναφοράς είτε έχει επάνω ένα πιάτο φασόλια είτε έχει ένα ψητό παίζει μεγάλο ρόλο κι αν δεν ήταν ενωμένη η ελληνική οικογένεια,που αποτελεί τη βάση της κοινωνίας μας, τώρα θα μετρούσαμε πολλά περισσότερα προβλήματα.
    Εξ άλλου και στην κατοχή οι άνθρωποι προσπαθούσαν με τα απλούστερα των υλικών να φτιάξουν νόστιμα γεύματα!
    Δεν θέλω να σε κουράσω άλλο... ο πίνακας της κορούλας σου είναι πανέμορφος!
    Πάλεψε, όπως μπορείς αλλά μείνε μαζί μας!!!
    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κική μου, πάντα η σωστή επαγγελματική στάση βοηθάει να ξεπεραστούν οι κρίσεις. Και η ενωμένη οικογένεια! Εσύ είναι φανερό ότι παλεύεις και για τα δυο!
      Ναι, ο πίνακας μου έδωσε δύναμη!
      Πολλά φιλιά και από μένα!

      Διαγραφή
  16. Φαίνεται, δεν πάτησα "δημοσίευση" και χάθηκε η γραφή. Σου ξαναγράφω λοιπόν, Αγγελική μου, πως πέταξα τη σκούφια μου που σε ξανάκουσα! Μην ανησυχείς και μη στενοχωριέσαι. Ο χώρος αυτός δεν είναι μόνο για προτάσεις ιδιαίτερες, σοφιστικέ, πρωτότυπες, ούτε μόνο για του επαϊοντες, τους γευσιγνώστες ή τους έμπειρους. Ο χώρος αυτός είναι ανοιχτός για να βγάζουμε και τα σώψυχά μας, για να ξεχνιόμαστε, να ξεκουραζόμαστε, να ανταλλάσσουμε ιδέες, γνώσεις, γνώμες, να κάνουμε παρέα βρε αδερφέ! Και σε περιόδους ανακατατάξεων και κρίσεων, οι άνθρωποι κάνουν παρέα κι έρχονται πιο κοντά γιατί το'χουν ανάγκη. Κι εμείς σ' έχουμε ανάγκη, Αγγελική μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μάρθα μου, πραγματικά μου έλειψε η παρέα μας! Με ότι βγάζει ο καθένας!
      Σου στέλνω πολλά φιλιά!

      Διαγραφή
  17. Στο ταξίδι, στην πατρίδα σου, σε σκεφτόμουν (στο έγραψα άλλωστε και προσωπικά).
    Κατά καιρούς τα μηνύματα μου στο FB, προσπάθησαν να σου "δείξουν" και πάλι ότι σε σκέφτομαι, γιατί πραγματικά το να μαθαίνουμε νέα σου, με τις όποιες αναρτήσεις μέσα στο blog, νομίζω πως χαρακτηρίζει μια "σχέση" αρκετών ετών όπως γράφεις κι' εσύ στη Βαγγελιώ. Άσε που κάθε φορά που φορώ το κολλιέ με τον αμέθυστο σε σκέφτομαι θέλοντας και μη :-)))

    Το "καζάνι" είναι μεγάλο Αγγελική μου, και ο καθείς βράζει στο "δικό" του ζουμί :-))
    Απλώς το blog ασκεί (τουλάχιστον για μένα) τον ρόλο του "ψυχοθεραπευτή", μιας και ο χρόνος μου καθημερινά συμπεριλαμβάνει πάμπολα πράγματα, και πρέπει να έχω μια "βαλβίδα" ασφαλείας και εκτόνωσης, όπως η χύτρα (που καθόλου άλλωστε δεν χρησιμοποιώ για να μαγειρεύω).

    Από κει και πέρα, το "σταμάτημα" και την "αγρανάπαυση" την έχω σκεφτεί επίσης εδώ και καιρό. Απλώς ακόμη το "παλεύω" μιας και το κάθε σχόλιο με φέρνει κοντά σε ανθρώπους που έχω γνωρίσει προσωπικά, αλλά και άλλους που δεν έχω γνωρίσει, και με τον τρόπο αυτό καταφέρνω να διατηρώ την επικοινωνία μαζί τους.

    Την τελική όμως απόφαση για κάθε μου πράξη, θα την πάρω τελικά, σε στιγμή που ενδεχομένως ούτε και εγώ η ίδια δεν θα φαντάζομαι...

    Σε φιλώ και νομίζω πως θα έρθει σύντομα ο καιρός που θα βρεις αυτήν την "έμπνευση" που εσύ ζητάς.
    Καλή ΔΥΝΑΜΗ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πηνελόπη μου, η Ναύπακτος δεν είναι πατρίδα μου. Μια Αθηναία είμαι! Το έτερόν μου ήμισυ έχει σχέση με την ευρύτερη περιοχή της! Έτσι η οικογένεια την έκανε χωριό της!
      Ω Ναι! Έχουμε μια σχέση που πάει πίσω πάνω από 10-12 χρόνια! Ώστε το κολιέ ακόμα το χαίρεσαι! Ψηλώνω!:))
      Τελικές πράξεις δεν λαμβάνονται εν θερμώ! Αναπροσδιορισμοί γίνονται, αν κάτι στην δώσει!
      Σ ευχαριστώ! Πολλά φιλιά


      Διαγραφή
    2. Πίστευα πως έχεις καταγωγή από την Ναύπακτο, από τις συζητήσεις που είχαμε κάνει στο παρελθόν, τότε με την μετακόμιση...
      Λάθος μου, φυσικά ως συμπέρασμα, αλλά νομίζω πως θα με συγχωρήσεις καθώς το "υιοθετημένο" σας "χωριό" είναι όμορφο έτσι κι αλλιώς.

      Όσο για το κολιέ, πάντα όταν επιλέγω το μωβ χρώμα στο ντύσιμο μου, το συνδυάζω και με τα αντίστοιχα σκουλαρίκια και δαχτυλίδι.
      Δεν μένει ποτέ απ' "έξω" από το "σετάρισμα" :-))

      Φιλιά πολλά-πολλά.

      Διαγραφή
  18. Έχω νοιώσει κι εγώ έτσι πολλές φορές, δεν ανεβάζω συνταγές με την συχνότητα που το έκανα, είναι αλήθεια. Φροντίζω τα υλικά μου να είναι απλά και οικονομικά όχι για να μην προκαλώ αλλά για να χορτάσω την οικογένειά μου και να μειώσω το κόστος του σούπερ μάρκετ. Το μπλογκ όμως είναι κι αυτό δημιούργημά μου και το πονάω και χαίρομαι όταν ανταλλάσσουμε επισκέψεις........δεν θέλω να χαθώ ούτε και να σας χάσω!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λίλα μου, ακριβώς έτσι! Έχουμε προσφέρει τόσες ώρες για τα μπλογκ μας! Μας γύρισαν πίσω πολλά! Γνώσεις, ικανότητες, αυτοπεποίθηση, αλλά κυρίως ανθρώπινη επαφή!
      Σου στέλνω πολλά φιλιά!

      Διαγραφή
  19. Χαίρομαι που σε ξαναβλέπω!!!

    Φιλιά, Πέπη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Αγγελική μου, ζάχαρη και μέλι, χαίρομαι που είσαι πάλι εδώ. Η κρίση ήταν σκληρή για όλους μας. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν μπορούμε να κάνουμε όμορφα πράγματα, να χαιρόμαστε και να περνάμε καλά. Γιατί ένα άλλο κακό που έκανε η κρίση είναι ότι μας γέμισε ενοχές. Εγώ θέλω να τα βλέπω Αγγελική μου και τα ταξίδια σου και όλες τις ομορφιές σου. Χαίρομαι για σένα όπως θα χαιρομουν και για μένα. Δεν μοιραζόμαστε εδώ ξιπασια, μόνο αγάπη, χαρά και εμπειρίες! Φιλια!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. My blueprint αγαπημένη μου σε ευχαριστώ πολύ! Μακάρι όλη η ζωή να είναι αγάπη, χαρά και εμπειρίες όπως το λες!
      Φιλάκια στην Ιουλίτα και σε σένα!

      Διαγραφή
  21. Αγγελική μου χαίρομαι που σε ξαναδιαβάζω, έχω κι εγώ αραιώσει τελευταία τις αναρτήσεις μου και σε καταλαβαίνω πως νιώθεις. Νομίζω όμως, ότι όμορφο ανεβάζουμε στο μπλογκ, είτε αυτό είναι φαγητό, είτε ταξίδι, είτε φωτογραφίες, έχει σκοπό να μας φτιάξει την διάθεση και να γίνει ένα μέσο επικοινωνίας που θα μας χαρίσει όμορφη ψυχολογία. Οπότε ας το παλέψουμε δυνατά!! Φιλιά πολλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου Μαράκι μου, το παλεύουμε όσο μπορούμε!
      Φιλάκια και από μένα!

      Διαγραφή
  22. Αγγελική και εγώ μία από τα ίδια σκέφτομαι τελευταίο καιρό.
    Άλλες φορές λέω στον εαυτό μου ότι εδώ ο κόσμος χάνεται και εγώ ψάχνω να βρω πως θα κάνω καλύτερη μία φωτογραφία για το blog?
    Τελικά όλα και όλοι χρειάζονται μία απόσταση κάποια στιγμή. Προσωπικά οι φωτογραφίες σου από τα ταξίδια μου άρεσαν, ποτέ δεν σε βρήκα προκλητική, ίσα ίσα που με βοήθησες να ταξιδεύω νοερά σε μέρη που είναι δύσκολο να βρεθώ.
    Η ζωγραφία της κορούλας σου υπέροχη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νοτούλα μου σε ευχαριστώ! Είναι φυσιολογικό να είμαστε λίγο πολύ στο ίδιο μήκος κύματος!
      Πολλά φιλιά!

      Διαγραφή
  23. Γεια σου Αγγελική μου, χαίρομαι που ξαναγύρισες..Δεν πιστεύω ότι θα σχημάτιζε κανείς λανθασμένη εντύπωση για τις πανέμορφες φωτογραφίες σου, είτε των φαγητών είτε των ταξιδιών..Πιστεύω ότι φαίνεται το πνεύμα και η πρόθεση ενός ατόμου μέσα από τον τρόπο έκφρασης..
    Αντίθετα, πιστεύω ότι μέσα από την επικοινωνία μας, βοηθάμε η μια την άλλη να ξεπεράσει έστω και για λίγο την καθημερινότητά της και να αισθανθεί μέλος μιας ευρύτερης οικογένειας, έστω και διαδικτυακά..
    Σου εύχομαι καλό Σ/Κ, φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαράκι, ώστε έτσι λες! Πραγματικά βοηθάει η μια την άλλη! Τουλάχιστον προσπαθούμε!!!! Να περνάς καλά! Φιλάκια

      Διαγραφή
  24. Κάνουμε ολη την αυτοκριτική μας, στις εποχές που ζουμε.
    Ο επαναπροσδιορισμός της σκέψης μας και των επιλογών μας ειναι απαραίτητη!

    φιλια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κούλα μου την αυτοκριτική την κάνουμε, παρακάτω τι γίνεται είναι το θέμα!
      Είδα ότι εσύ πήρες ριζικές επιλογές...
      Μη χαθείς!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  25. Αχ βρε Αγγελική μου.. δίκιο έχεις.
    ¨Ολοι κάπως είμαστε, ο καθένας για διαφορετικούς λόγους. Αλλά δεν χρειάζεται να το πολυαναλύουμε.

    Κάνουμε blogging από χόμπι (κάποιοι από εμας) απλά για να περνάμε την ώρα μας, να διοχετεύουμε τις γνώσεις μας και τις ιδέες μας για κάτι που μας αρέσει. Χαλαρά και απλά.

    Κι άμα θελήσεις να βάλεις μια ιδιαίτερη συνταγή, περίτεχνη με σπάνια υλικά, γιατί πολύ απλά έτσι θες και έχεις την διάθεση να το κάνεις, καλώς το κάνεις. Δεν χρειάζεται ούτε να απολογηθείς ούτε τίποτα . Άλλη φορά πάλι μπορείς να βάλεις συνταγή για το πώς φτιάχνεις το τοστ. Γιατί είχες διάθεση να το κάνεις ή ήσουν χαρούμενη για κάτι και το απλό τοστ σου φάνταζε σαν γκουρμέ σνακ και ήθελες να το μοιραστείς μαζί μας.
    Όλα είναι θέμα διάθεσης. Όταν έχουμε όρεξη και καλή διάθεση κάνουμε αναρτήσεις. Όταν δεν είμαστε στα καλά μας απλά μαζεύουμε ιδέες για επόμενη ανάρτηση.
    Κι εγώ τώρα τελευταία έχω αραιώσει τις αναρτήσεις. Λόγω διάθεσης, λόγω κούρασης. Και κάποιες φορές αισθάνομαι άσχημα γιατί δεν θέλω να το κάνω αυτό. Το έχω σαν ψυχοθεραπεία και με βοηθάει αρκετά, και δεν θέλω να το αφήσω. Το προσπαθώ κι εγώ.

    Εγώ πάντα απολαμβάνω τις αναρτήσεις σου. Είτε είναι συνταγή είτε οι υπέροχες φωτογραφίες σου με τα μερη τα μακρινά που μόνο μέσα από το φακό σου θα τα δω. Αυτό είναι πολύ σημαντικό.
    Γι αυτό συνέχισε όπως αισθάνεσαι Αγγελική μου.

    Φιλιά πολλά

    (πολύ ωραία η ελαιογραφία της κόρης σου, να την χαίρεσαι.. από κάπου πήρε το ταλέντο )

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή μου Marion κάποιες φορές η ανάλυση βοηθάει! Αρκεί να μη γίνεται... κουραστική. Δεν είναι κατ ανάγκη απολογία... Όλοι το παλεύουμε!
      Και όπως το λες: ας συνεχίσουμε όπως αισθανόμαστε!
      Πολλά φιλιά και από μένα

      Διαγραφή
  26. Καλημέρα!
    Καταρχήν να πω ότι ο πίνακας είναι καταπληκτικός! Υπέροχος!
    Τώρα, είναι μέρες που ήθελα να στείλω μήνυμα για να εξομολογηθώ ότι πάνω κάτω έχουμε βρεθεί στην ίδια κατάσταση. Η οικονομική κρίση με έχει επηρεάσει βαθύτατα -δεν μιλάω τόσο για το τι συμβαίνει σε προσωπικό επίπεδο αλλά γι'αυτό που συμβαίνει γύρω μου, στους δικούς μου ανθρώπους, στους συμπολίτες μου....Από την άλλη σε κάποια φάση βρέθηκα κι εγώ να αναρωτιέμαι τι στο καλό κάνω στο μπλογκ, ποιος ο λόγος για άλλη μία συνταγή, ποιος ενδιαφερόταν στο κάτω κάτω για συνταγές όταν η κατάσταση στη χώρα ήταν τραγική. Αλλά ήθελα να συνεχίσω να γράφω, περισσότερο για να ξεδώσω, ίσως για αυτο-ψυχανάλυση, μου άρεσε αυτή η μικρή παρέα, ήθελα να συνεχίσω την επαφή που έχω με κάποια άτομα, στο κάτω κάτω είναι ένα χόμπι όπως λέει κι η Μάριον πιο πάνω. Καμιά φορά το να γράφεις έστω και για συνταγές είναι λυτρωτικό! Άλλαξα κάπως την θεματολογία -είναι ελαφρώς ''τρικυμία εν κρανίω'' το μλπογκ αυτόν τον καιρό :-) - προσπαθώ να φτιάχνω το κέφι μου, το κέφι των άλλων με σαχλές ειδήσεις (πχ η δίαιτα της Γκουίνεθ). Whatever works που λέει κι ο Woody Allen! Αλλιώς δεν παλεύεται συμπληρώνω εγώ!
    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και εγώ μέρες τώρα θέλω να σου απαντήσω Crispy μα το αναβάλλω.
      Δεν είναι μόνο η οικονομική κρίση, που προσωπικά εμένα, που ζω εκτός Ελλάδας, ελάχιστα με έχει ακουμπήσει. Είναι ο φόβος για αυτά που ακολουθούν. Για το μέλλον, για τα παιδιά μου που έφυγαν και αυτά από την χώρα που δεν τους δίνει δυνατότητες. Δεν μπορείς να πεις "εγώ είμαι εντάξει, άσε τους άλλους να κουρεύονται!" Είσαι ένα κομμάτι της ιστορίας.
      Πραγματικά ξεδίνουμε με την παρέα μας και με την "χωρίς πολλά λόγια" επικοινωνία μας! Αλλαγή θεματολογίας! Αυτό προς το παρόν κάνω! Και βλέπουμε...
      Πολλά φιλάκια

      Διαγραφή
  27. Αγγελική μου χαίρομαι πολύ που μας ξανάρθες! Στο είχα γράψει και παλιότερα, είχα ανησυχήσει.
    Οι προβληματισμοί σου με έχουν αγγίξει κι εμένα. Δεν ζω στην Ελλάδα, αλλά νιώθω το τι συμβαίνει, και βιώνω το να πρέπει να εξηγήσεις στους ξένους το τι πραγματικά γίνεται στη χώρα μας.

    Συμφωνώ μαζί σου με την περίοδο σιγής και "αγρανάπαυσης" που λέει και η Πηνελόπη. Χρειάζεται πού και πού, ώστε να επαναπροσδιορίζουμε τον λόγο για τον οποίο κάνουμε blogging. Να γράφουμε μόνο όταν έχουμε κάτι πραγματικά να μοιραστούμε, πηγαίο και αληθινό. Όχι ψωνίστικο και προκλητικό. Κι αυτό φαίνεται από τον τρόπο της γραφής Αγγελική μου. Από τη γραφή μπορείς και καταλαβαίνεις την ποιότητα του άλλου.

    Γράψε για ό,τι νιώθεις, είτε δείχνεις ένα πιάτο, μια συνταγή, μια όμορφη φωτογραφία λουλουδιών, εικόνες από ένα ταξίδι ή 2 κουβέντες δικές σου. Αυτός που θα μπει να σε διαβάσει πραγματικά, θα πάρει την ουσία από το κάθετί. Ο κακοπροαίρετος μπορεί να εκλάβει το οτιδήποτε σαν προκλητικό.

    Το ότι έχεις μπει σε τέτοιες σκέψεις λέει πολλά.

    Γιορς
    Τζενούλα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν σου πω ότι το σχόλιό σου με παρακίνησε να ξανάρθω, θα το πιστέψεις?
      Σε ευχαριστώ πολύ!:)
      Καταλαβαίνεις περίπου τι γίνεται με τους Έλληνες της διασποράς... Πάνω κάτω τα ίδια περνάμε, αν και, θέλω να πιστεύω ότι, οι Ν Υορκέζοι είναι πιο "ανοικτοί". Εδώ, η ρίζα της ρατσιστικής σκέψης στηρίζεται στην κατωτερότητα των "άλλων"... Αλλά και αυτό το ξεπερνώ.
      Τι θα γίνει παρακάτω είναι το θέμα...
      Να περνάς καλά!
      Φιλάκια

      Διαγραφή
    2. Χαίρομαι που το σχόλιό μου σε παρακίνησε και επέστρεψες!
      Να σου πω ότι έχω γνωρίσει λίγους Νεοϋορκέζους? Πιο πολλοί οι ξένοι παρά οι ντόπιοι σε αυτή την πόλη. Και τα "σχολιάκια" περισσότερο από μη αμερικανούς έχω παρατηρήσει να έρχονται (οι αμερικάνοι μέσα στην άγνοια και τη χαζομάρα τους σου λένε φέτα και όπα και δεν γίνονται κακεντρεχείς). Κι εσύ να περνάς καλά και αν σε βγάλει ο δρόμος πάλι προς τα εδώ πάρε ένα αεροπλάνο για 2 μερούλες να δεις την πόλη μας! Σε φιλώ!

      Διαγραφή