HOHOHOchef και τα …γλυκολούλουδα!

Η αγαπημένη μας  Μωβ ,  που γράφει στο γνωστό μπλογκ "είναι μιαμ ή μπλιάξ", είχε την ιδέα! Να παίξουμε ένα παιχνίδι για μπλοκο-κουζίνες με το όνομα HOHOHOChef! Ο στόχος του παιχνιδιού, όπως τον έθεσε, είναι να δοκιμάσουμε νέες συνταγές από την ελληνική μπλογκόσφαιρα και κυρίως την κουζίνα συμπλόγκερ μας, που ακόμη (ίσως) δεν δοκιμάσαμε! Για τους κανονισμούς του παιχνιδιού δείτε εδώ !

Προφανώς ενθουσιάστηκα με την ιδέα και δήλωσα άμεσα συμμετοχή!

Η τύχη μου στις κληρώσεις είναι παγκοσμίως γνωστή!:)) Συνήθως δεν κληρώνομαι (εδώ δεν γινόταν) και αν κληρωθώ ματαιώνεται το παιχνίδι (χμ, δεν έχω δει αν άλλος/άλλη μπλοκομάγειρας ανάρτησε ποστ... Δεν φαντάζομαι όμως τόση ατυχία)! Αυτή τη φορά απλά μου έτυχαν δύσκολα! Η κλήρωση έβγαλε σαν τυχερό μου μπλόγκερ την Νίκη Λαμπρινού  που γράφει στο "sugar flowers creations" και παρουσιάζει την διακοσμητική ζαχαροπλαστική της ! Η Νίκη δεν είναι μια απλή μαγείρισσα!  Είναι χαρισματική καλλιτέχνης στην κουζίνα! Οι φόρμες, τα χρώματα, η πρωτοτυπία των αριστουργημάτων/γλυκών  της αποτελούν έκφραση δημιουργικότητας και τέχνης! Άντε τώρα να προσπαθήσω να την μιμηθώ… Πού πας βρε Καραμήτρο? Θα μου πείτε! Και θα έχετε δίκιο! Παρακαλώ να είσαστε επιεικείς μαζί μου! Άλλο ο επαγγελματίας-καλλιτέχνης, άλλο ο άσχετος!

Όπως θα έχετε δει, δεν διακοσμώ ιδιαίτερα αυτά που φτιάχνω. Άλλες φορές από άποψη, άλλες από ανικανότητα…  Μου αρέσει η απλότητα, η λειτουργικότητα, η χρηστικότητα, δίνω ιδιαίτερη έμφαση σε γεωμετρικές φόρμες και στο φυσικό χρώμα. Συχνά αποφεύγω την υπερβολή στα περιττά διακοσμητικά στοιχεία, θεωρώντας πως η ίδια η πρώτη ύλη περιέχει ένα είδος «φυσικής διακοσμητικής ικανότητας» (τόσα χρόνια η δουλειά μου με χαρακτηρίζει και στην κουζίνα).

Αποφεύγω όσο γίνεται τα  πρόσθετα συστατικά στα τρόφιμα που παρασκευάζω σπίτι, αν και ξέρω ότι πολλά υπάρχουν μέσα στα υλικά που χρησιμοποιώ. Αρκετά βασανίζομαι από τροφικές αλλεργίες, δεν χρειάζεται να πειραματίζομαι σε αυτό τον τομέα! Αυτός είναι ο λόγος που εν γνώσει μου δεν βάζω πρόσθετα χρώματα και αρώματα σε ότι ετοιμάζω! Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν τα τρώω άμα μου τα προσφέρουν… Όλα αυτά τα υπέροχα γλυκολούλουδα και γλυπτά που φτιάχνει η Νίκη έχουν μέσα χρώμα κατάλληλο για βρώση, που εγώ αποφεύγω, ή καλύτερα φοβάμαι να φάω… Άσε που λυπάμαι να χαλάσω κάτι τόσο όμορφο!

Επίσης τα τελευταία χρόνια πασχίζω να μειώνω την ζάχαρη στα γλυκά που τρώμε σαν οικογένεια! Οπότε σπάνια θα χρησιμοποιήσω ζαχαρόπαστα ή βουτυρόκρεμα για το καλό όλων μας που θα το γευτούμε. Όσο και να γίνονται πιο γλυκά τα κέικ, ή πανέμορφα αν τα τυλίξω με μια ονειρική αρωματική ζαχαρόπαστα, που θα τα κρατήσει ζουμερά για λίγες περισσότερες μέρες, δεν το κάνω συστηματικά! Θα το κάνω μόνο για μια ιδιαίτερη στιγμή! Και τότε ίσως να αγοράσω έτοιμο το γλυκό από καλλιτέχνιδα, για να μην έχω αποτυχία και άγχος …

Όμως ας περάσουμε στα ουσιώδη! Ξεκίνησα φτιάχνοντας ζαχαρόπαστα σύμφωνα με τις οδηγίες της Νίκης! Δεν δυσκολεύτηκα καθόλου! Στην αρχή κολλούσε λίγο η πάστα στα χέρια μου. Τα tips της Νίκης ήταν σαφή! Χρειάστηκα λίγη ακόμα άχνη και βουτύρωμα χεριών! Αν κάποιος έχει ασχοληθεί με ζύμη, δεν έχει κανένα πρόβλημα με την πάστα! Στην συνέχεια φύλαξα το αποτέλεσμα των κόπων μου σε πλαστική σακούλα και τάπερ και με μικρότερα κομματάκια πάστας άρχισα τα πειράματα με κόκκινο χρώμα, κουπ πατ και πλάστη με στόχο να φτιάξω τριαντάφυλλα  όπως δείχνει η Νίκη εδώ! 

Οι προθέσεις μου ήταν αγαθές, αλλά ποια ήταν τα αποτελέσματα…

Πρώτο αποτέλεσμα ήταν ότι έβαψα κόκκινα τα χέρια μου και τα νύχια μου! Το χρώμα αρνήθηκε να με αποχωριστεί, προφανώς για να με εκδικηθεί για την στάση μου απέναντι στις τροφικές μπογιές χρόνια τώρα! Τι έπλυνα τα χέρια, τα μαλλιά, τα κατσαρολικά, οι παλάμες μου παρέμειναν ροζ τριανταφυλλί! Και με αυτές έδωσα περίπου 120 χειραψίες στη δεξίωση που ήμουν καλεσμένη το ίδιο βράδυ! :)) Κατάφερα να απαλλαγώ από το χρώμα δυο μέρες μετά, αφού έπλυνα και τα τζάμια και ότι άλλο βρήκα εμπρός μου! Μπορεί να έφταιγε η Αφρικάνικη μπογιά (ούτε ανιλίνη να είχε μέσα), μπορεί να έπρεπε να βάλω γάντια…  Προσοχή λοιπόν! Όποιος σκοπεύει να δοκιμάσει να βάψει ζαχαρόπαστα, ας εξασφαλίσει πρώτα τι θα κάνει με τα χεράκια του!

Χρησιμοποίησα ξύλινο πλάστη και όχι σιλικόνης χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα! Όμως τα πλαστικά κουπ πατ μου ήταν "της πλάκας" και δεν έκοβαν τέλεια την πάστα! Σαν να την «μασούσαν» στις άκρες… Καλύτερα είναι τα μεταλλικά κουπ πατ, που είναι αιχμηρά και κόβουν με ακρίβεια. Με βασάνισε λίγο που τα πέταλα των λουλουδιών ακολουθούσαν στεγνώνοντας τον αμείλικτο νόμο της βαρύτητας!:(( Χρειάστηκα να πάρω έκτακτα μέτρα στήριξης (όχι οικονομικά! Αμέσως εκεί το μυαλό μας! Σε  στατικά μέτρα αναφέρομαι!)  Έφτιαξα ρολά με χαρτί κουζίνας για να τα υποστηρίξω! Τα χάιδευα για να σταθούν και να μη ριγματωθούν! Χρονοβόρες δραστηριότητες! Τελικά απέφυγα τα μεγάλα τριαντάφυλλα! Τα μικρά ήταν ευκολότερα στην υλοποίηση και πιο όμορφα! Πράσινο χρώμα δεν αγόρασα για να κάνω και φυλλαράκια. Το θεώρησα περιττό, αν και θα έκανε πιο όμορφο το λουλουδάκι! Ευτυχώς, σκέφτηκα μετά, για το χρώμα των χεριών μου! Γιατί καλά να χαιρετώ τα πλήθη με ροζ παλάμες, αλλά το πράσινο ίσως δημιουργούσε μεγαλύτερο πρόβλημα…

Τα λουλουδάκια τρόμαξαν να στεγνώσουν, γιατί η υγρασία αυτές τις μέρες στο Σάντον ήταν κάτι το ελεεινό! Γύρω στο 70%! Το καλοκαίρι είναι περίοδος βροχών στην Ν Αφρική! Ευτυχώς η ζέστη βοήθησε!

Όμως με τα ζαχαρολούλουδα δεν τελείωσα! Έπρεπε κάπου να τα ακουμπήσω! Τι καλύτερο από καπ κέικς από το μπλογκ της Νίκης!

Για τα κέικς ακολούθησα την συνταγή που έχει αναρτήσει για τα  ΒΑΝΙΛΙΑ CUP CAKES by Magnolia Bakery cook book.  Η συνταγή είναι εξαιρετική! Τα κέικς ήταν αφράτα, ζουμερά και μοσχοβόλαγαν βανίλια (έβαλα πραγματική βανίλια όχι εσάνς)! Το άλλο που έκανα ήταν να βάλω καστανή ζάχαρη που μου αρέσει περισσότερο στα κέικ (και είναι φθηνότερη εδώ). Το μόνο που θα είχα να παρατηρήσω είναι ότι θα μπορούσε να είχαν λίγο λιγότερη ζάχαρη (αυτό είναι θέμα γούστου,: μου αρέσουν τα κάπως "άγλυκα" γλυκά!). Επίσης, αν τα κάνετε, μη παραλείψετε την (μπόλικη) βανίλια,  γιατί τα καπ κεικς  περιέχουν λίγο αλεύρι και μπορεί το αυγό να γίνεται αισθητό.

Αφού ολοκλήρωσα την σύνθεση αποφάσισα με την πάστα να κάνω και κάτι δικά μου (τι είπαμε για τον Καραμήτρο?). Κάτι Αφρικάνικο! Όχι λουλούδι αυτή τη φορά και όχι χρωματιστό! Να λοιπόν το λευκό μου ελεφαντάκι!

 Η κόρη μου η Φ. λέει ότι είναι υβρίδιο! Ότι αποτελεί διασταύρωση δύο γενετικών ειδών: ελέφαντα με γουρούνι… Δεν το κρύβω ότι με πλήγωσε :))

Ήταν χαρά μου που έπαιξα στο παιχνίδι! Ήταν απόλαυση ματιών να ψάξω το μπλογκ της Νίκης και να ξαναθυμηθώ τα υπέροχα δημιουργήματά της! Ήταν διασκεδαστικό να προσπαθήσω να κάνω μερικά από όσα προτείνει! Η ζαχαρόπαστα, τα γλυκοτριαντάφυλλα και και καπ κέικς έχουν λιγότερα μυστικά από μένα, οπότε, αν θελήσω, δύναμαι να τα κάνω! Ευχαριστώ την Μωβ που με έβαλε στο παιχνίδι και την Νίκη για την απόλαυση! Φιλάκια και καλές γιορτές με ένα Αφρικάνικο Μπάομπαπ στην θέση του έλατου!