Χίλιες ευχές!

Αγαπημένοι μου φίλοι θα ήθελα να σας στείλω τις καλύτερες ευχές μου για το 2010! Υγεία, αγάπη και τύχη σας εύχομαι! Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την πολύτιμη παρέα σας, τις δημιουργικές ιδέες σας και την θετική σας ενέργεια που τόσο με στηρίζει όλο αυτό το διάστημα που είμαστε μια παρέα! Έχω γυρίσει στην Ελλάδα και απολαμβάνω απλές καθημερινές στιγμές με την οικογένειά μου, που βρέθηκε για λίγες, υπέροχες μέρες ενωμένη. Καλές γιορτές!

Madikwe Game Reserve

Το Madikwe Game Reserve έχει υπέροχα ζώα! Θέλω να δείτε μερικές από τις φωτογραφίες που τραβήξαμε, χωρίς πολλά λόγια! Συναντήσαμε πολλά λιοντάρια. Σε κάθε βόλτα είχαμε την ευκαιρία να τα τραβήξουμε όσες φωτογραφίες θέλαμε!

Μη σας τρομάζουν οι εκφράσεις τους! Απλά χασμουριόνται...

Πιο διψασμένο λιοντάρι δεν έχω δει! Έπινε νερό με τις ώρες...

Αυτό είναι μικρό αρσενικό λιοντάρι. Καθόταν μαζί με το αδελφάκι του και περίμεναν την μητέρα τους να φέρει να φάνε...

Τα μικρά λιοντάρια δεν ξέρουν να κυνηγούν. Το λιονταράκι αυτό (όπως και άλλα δυο αδέλφια του που δεν φαίνονται στην φωτογραφία) παρακολουθούσαν από μακριά κοπάδια από αντιλόπες και γκνου, αλλά δεν τολμούσαν να επιτεθούν! Φερμάριζαν όμως σαν γάτες και μούγκριζαν παραπονεμένα...

Αυτό που δεν είχα ξαναδεί με λιοντάρι (αλλά το έχει δει με γάτο) είναι το "μαρκάρισμα" της περιοχής τους! Ανοίξτε την παρακάτω εικόνα να το δείτε!

Που να τολμήσει να πλησιάσει άλλο ζώο στην περιοχή που ελέγχει....

Εμείς κάπως έτσι πλησιάζουμε! Όχι βέβαια στο σκαμνάκι έξω από το όχημα...

Η συγκεκριμένη αγέλη είχε 10 μέλη! Τα περισσότερα μωρά...

Το πάρκο έχει πολλούς ελέφαντες. Όπως είναι γνωστό είναι τα μεγαλύτερα χερσαία ζώα. Ένας ενήλικος ελέφαντας για να τραφεί χρειάζεται 180-250κιλά χορτάρι την ημέρα! Όπου υπάρχουν λοιπόν ελέφαντες καταστρέφουν τα πάντα! Ότι δεν τρώνε το σπάνε! Όταν υπάρχουν ελέφαντες, απαιτείται γύρω στο πάρκο να υπάρχει ισχυρό ηλεκτροφόρο συρματόπλεγμα, γιατί προσπαθούν να φύγουν και αν το καταφέρουν καταστρέφουν την γύρω γεωργική περιοχή!

Είναι ιδιαίτερα ευφυή ζώα! Έχουν πολύ καλή μνήμη και αναπτύσσουν συμπεριφορές που δείχνουν ότι έχουν συναισθήματα (εκφράζουν θλίψη, πένθος)! Πολύ ενδιαφέρουσα είναι η κοινωνική δομή τους, αλλά αυτό είναι ένα θέμα που θέλει μεγάλη ανάλυση....

Για τις ζέβρες τα έχουμε πει εδώ Δείτε τις τι ωραίες που είναι!

Υπάρχουν όμως και άσχημα ζώα στο πάρκο! Η ύαινα είναι ένα από αυτά...

Όπως και άτυχα ζώα σαν την καμηλοπάρδαλη, που την σκότωσαν λιοντάρια και την αποτελειώνει η ύαινα!

Τα λιοντάρια μάχονται με τις τσίτα για να μη μοιράζονται το φαΐ! Στην παρακάτω φωτογραφία θα δείτε το τελευταίο αρσενικό τσίτα του πάρκου! Όλα τα άλλα τα εξόντωσαν τα λιοντάρια!

Η φωτογράφηση του ήταν πολύ δύσκολη! Είδαμε μια αγέλη ιμπάλα να τρέχουν σαν τρελά και να "βελάζουν". Τα κυνηγούσε το τσίτα! Όταν πλησιάσαμε, το τσίτα είχε σκοτώσει ένα μικρό ιμπάλα και είχε χωθεί σε θάμνους (γιαυτό δεν μπορούσαμε να το φωτογραφίσουμε γιατί υπήρχαν κλαριά γύρω του). Δίπλα του ήταν το σκοτωμένο ιμπάλα. Το τσίτα ήταν τόσο λαχανιασμένο και κουρασμένο από το τρέξιμο, που είχε σωριαστεί κάτω και βαριανάσαινε, σαν να είχε χρόνια πνευμονοπάθεια! Δεν μπορούσε να φάει και ήταν εντελώς εκτεθειμένο! Η οδηγός μας είπε ότι χρειάζεται μισή ώρα για να συνέλθουν από την κούραση του κυνηγιού! Αν υπάρχει εκεί γύρω μεγάλο τσακάλι ή ύαινα του κλέβουν την τροφή! Και το τσίτα μένει νηστικό... Δεν το πίστευα ότι αυτό το τόσο γρήγορα ζώο, μπορεί να γίνει τόσο αδύναμο!

Στην παραπάνω φωτογραφία είναι δυο αρσενικά springbok. Είναι είδος γαζέλας πολύ διαδεδομένο στην Ν Αφρική. Μοιάζουν αρκετά με impala. Εγώ τα μπερδεύω (ξεχωρίζουν αν τα κοιτάς από πίσω, γιατί τα impala έχουν μαύρες γραμμές που σχηματίζουν ένα M. Γιαυτό τα λένε στα αστεία mcdonald…)!

Από το πάρκο δεν λείπουν τα όρνια (vulture)

Υπάρχουν και τα δυο είδη ρινόκερων! Οι ρινόκεροι στις φωτογραφίες αυτές είναι μαύροι.

Το βλέπετε το μωρό τους? Ο μπαμπάς είναι πολύ μεγαλύτερος από την σύντροφό του! Και επειδή είχαν το μωρό ήταν πολύ νευρικοί! Ρινόκεροι έχουν οξεία ακοή και όσφρηση, αλλά κακή όραση! Εδώ, στην επόμενη φωτογραφία, έχουμε άσπρο ρινόκερο! Δεν του φαίνεται... Έχει και τόση λάσπη πάνω του...

Η ονομασία τους δεν έχει να κάνει με το χρώμα! Ίδιο χρώμα έχουν και οι δυο! Ξεχωρίζουν από το σχήμα της μουσούδας τους και από τις περιοχές που ζουν! Ο λευκός έχει πλατύ στόμα για να βόσκει στα λιβάδια που ζει, ενώ ο μαύρος πιο τριγωνικό και ζει και τρέφεται σε περιοχές με θάμνους.

Η καμηλοπάρδαλη άρεσε στην Artanis, βάζω λοιπόν και άλλη φωτογραφία! Στο λαιμό της διακρίνονται πουλιά, που την καθαρίζουν από τα παράσιτα!

Μωρό τσακάλι δεν είχα ξαναδεί! Τα τσακάλια είναι πολύ όμορφα ζώα. Πάντα είναι σε ζευγάρια! Αυτή τη φορά συναντήσαμε την μαμά με δυο μωρά!

Εδώ έχουμε ένα αρσενικό waterbuck, μια πανέμορφη αντιλόπη, που συνηθίζει να ζει κοντά σε νερό. Τα κέρατά του ξεπερνούν τα 70 εκατοστά. Το κρέας του δεν τρώγεται γιατί έχει κάποιους αδένες που αφήνουν άσχημη μυρωδιά όταν το σκοτώνουν... Δεν χρειάζεται να σας πω ότι δεν θα μπορούσα έτσι και αλλιώς να φάω τέτοιο ζώο!

Και μια και σχεδόν καλύψαμε το ζωικό βασίλειο δείτε και ένα λουλούδι. Μοιάζει με γαζία αλλά με σημαντικές διαφορές!

Εκτός από το λουλούδι, μήπως είδατε τα αγκάθια που έχει το φυτό για προστασία? Οι ακακίες είναι τόσο καλά προστατευμένες που μόνο από τις καμηλοπαρδάλεις κινδυνεύουν!

Σας παρουσίασα τις πιο αντιπροσωπευτικές φωτογραφίες από την εκδρομή στο Madikwe. Έχουμε έρθει και άλλη φορά στο πάρκο. Την πρώτη φορά ήταν χειμώνας! Η εικόνα του πάρκου και των ζώων ήταν διαφορετική. Αυτά όμως μπορώ να σας τα δείξω άλλη φορά!

Madikwe, Thakadu River Camp

Καλή βδομάδα φίλοι μου! Ελπίζω να είσαστε καλά! Διαβάζω στις εφημερίδες την επικαιρότητα στην Ελλάδα και προβληματίζομαι. Φοβάμαι ότι, σαν εικόνα, η κατάσταση στην Ελλάδα μοιάζει με την εικόνα που αναρτώ: Ηλιοβασίλεμα ενώ η καταιγίδα έχει ξεσπάσει... Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη προχθές στην εκδρομή μας! Όπως καταλαβαίνετε γυρίζω τον διακόπτη και σας μεταφέρω στο αποστασιοποιημένο Σαββατοκύριακο που πέρασα! Πήγαμε εκδρομούλα στο Madikwe, ένα πάρκο προστασίας της φύσης στην Ν Αφρική! Το Madikwe βρίσκεται κοντά στα σύνορα με την Μποτσουάνα, βορειοδυτικά από το Γιοχάνεσμπουργκ, σε απόσταση περίπου 380Km. Για όσους ενδιαφέρονται, ας μελετήσουν τον χάρτη που ακολουθεί, όπου φαίνεται η θέση του πάρκου. Όπως βλέπετε, είναι πολύ κοντά (20 Km περίπου) στην Γκαμπαρόν, την πρωτεύουσα της Μποτσουάνας. Το Madikwe είναι μια ηφαιστειογενής περιοχή, που είχε εκχερσωθεί για την δημιουργία καλλιεργήσιμης γης. Όμως δεν ήταν παραγωγική έκταση! Αποφασίστηκε λοιπόν να σταματήσουν οι αποτυχημένες προσπάθειες αξιοποίησης της για πρωτογενή παραγωγή και να γίνει περιοχή προστασίας της φύσης και ανάπτυξης οικοτουρισμού-αναψυχής! Αφού σταμάτησαν οι καλλιέργειες, αναπτύχθηκε ξανά η φυσική βλάστηση, η σαβάνα! Στην συνέχεια όλη η έκταση περιφράχτηκε με ηλεκτροφόρο συρματόπλεγμα και μεταφέρθηκαν άγρια ζώα από πάρκα της ευρύτερης περιοχής. Με τον τρόπο αυτό αναπτύχθηκε ξανά ολοκληρωμένα το φυσικό οικοσύστημα. Το πρόγραμμα μεταφοράς ζώων ήταν το μεγαλύτερο στην Ν Αφρική και ονομάστηκε Phoenix! Το πρόγραμμα Phoenix άρχισε το 1991 και ολοκληρώθηκε το 1997! Με βάση το πρόγραμμα αυτό μεταφέρθηκαν 8.000 ζώα, από 28 είδη μεταξύ των οποίων ελέφαντες, ρινόκεροι άσπροι και μαύροι, βούβαλοι, λιοντάρια, τσίτα, ύαινες, άγρια σκυλιά, καμηλοπαρδάλεις, αντιλόπες, κλπ. Τα ζώα αφέθηκαν ελεύθερα στο πάρκο να επιβιώσουν σε φυσικές συνθήκες. Διαρκώς, διακριτικά, οι υπεύθυνοι παρακολουθούν την εξέλιξη του οικοσυστήματος. Υπάρχουν φύλακες στο πάρκο, οι Ρέιντζερς, που έχουν ευθύνη για την καλή διατήρηση του πάρκου, για την αποφυγή λαθροθηρίας, την τήρηση των κανονισμών κλπ. Υπάρχουν συνεχώς περιπολίες, φρούρηση των πυλών εισόδου-εξόδου κλπ. Τα πάρκα στην Ν Αφρική δεν είναι "μπάτε σκύλοι"... Τα φροντίζουν, όπως εμείς οι Ευρωπαίοι φροντίζουμε τα μουσεία μας. Το πάρκο έχει έκταση 75.000Ha (1τKm=100Ha, δηλ. εκτάρια). Για να γίνει κατανοητό το μέγεθος αναφέρεται ότι η Κεφαλλονιά είναι λίγο μεγαλύτερη από το Madikwe, με έκταση 78.100 Ηα. Ένα μεγάλο πλεονέκτημα για την τουριστική ανάπτυξη της περιοχής είναι ότι δεν έχει μαλάρια και οι επισκέπτες δεν χρειάζεται να παίρνουν φάρμακα ή ιδιαίτερα μέτρα προστασίας για τα κουνούπια! Μέσα στο πάρκο δημιουργήθηκαν και λειτουργούν 17 ξενώνες μικρής δυναμικότητας. Κάθε ξενώνας έχει περίπου 12 δωμάτια! Έχουν γίνει μελέτες "χωρητικότητας" του πάρκου, φυσικής αντοχής, ώστε η παρουσία ανθρώπων εκεί να είναι περιορισμένη και να μην επιβαρύνει το περιβάλλον. Οι περισσότεροι ξενώνες στα πάρκα προστασίας της φύσης είναι "λυόμενοι". Έχουν συμβάσεις περιορισμένου χρόνου με το πάρκο και όταν οι μισθώσεις λήξουν, όλες οι εγκαταστάσεις μπορούν να ξεμονταριστούν και να απομακρυνθούν, χωρίς μεγάλες περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Οι συμβάσεις μπορούν να λυθούν αν οι εταιρείες που έχουν τους ξενώνες δεν τηρήσουν τους όρους των συμβολαίων τους και προκαλέσουν οικολογικά προβλήματα στα πάρκα... Γιαυτό όλοι προσέχουν ιδιαίτερα! Ο ξενώνας που πήγαμε είχε ακόμα μια ιδιαιτερότητα! Η περιοχή που έχει αναπτυχθεί ανήκε σε μια τοπική κοινότητα τους Molatedi. Η κοινότητα έκανε μια σύμβαση με ιδιωτική εταιρεία και το πάρκο και δημιούργησε τον συγκεκριμένο ξενώνα, το Thakadu River Camp. Η λειτουργία του ξενώνα παρέχει χρήματα στην κοινότητα, θέσεις απασχόλησης, τεχνογνωσία, με ένα λόγο ανάπτυξη και ευημερία! Επειδή ο καιρός είναι πολύ ζεστός χειμώνα καλοκαίρι στις περιοχές αυτές, πολλοί ξενώνες αντί για δωμάτια έχουν σκηνές. Οι σκηνές κάθε άλλο παρά ευτελείς είναι! Υπάρχουν ξύλινες εξέδρες πάνω στις οποίες στήνονται οι σκηνές. Ξύλινα δοκάρια στηρίζουν τα πανιά της κάθε σκηνής, οπότε δεν υπάρχει κίνδυνος να πέσουν από τον αέρα ή την βροχή. Οι διαστάσεις τους είναι μεγάλες, αντιστοιχούν σε διαστάσεις μεγάλων μπαγκαλόους. Μέσα εκτός από το υπνοδωμάτιο έχουν μπάνιο, WC, με εξοπλισμό σύγχρονο και ιδιαίτερα πρακτικό (όπως λέμε τα πάντα που θέλει ο απαιτητικός τουρίστας: από σεσουάρ, μέχρι κλιματιστικό και από παντόφλες μέχρι φακό...).

Οι κεντρικές εγκαταστάσεις των ξενώνων συνήθως ακολουθούν βιοκλιματική αρχιτεκτονική, ώστε να είναι δροσερή και άνετη η παραμονή των τουριστών! Ο συγκεκριμένος ξενώνας, που πήγαμε, είχε πολύ ψηλά δωμάτια, για να κινείται ο αέρας. Η σκεπή ήταν από χόρτο, με ξυλοδεσιά από κορμούς. Οι τοίχοι ήταν με πέτρινη επένδυση και με μεγάλα ανοίγματα. Στους χώρους υποδοχής υπάρχουν μόνο 2 τοίχοι, και κουρτίνες υφασμάτινες, για την περίπτωση κακοκαιρίας...

Βέβαια, υπήρχαν και 2 τζάκια και σόμπες από πηλό για τον χειμώνα! Η διακόσμηση είναι αφρο-ασιατικό μείγμα! Στις φωτογραφίες θα δείτε τις λεπτομέρειες.

Και πώς περνά η μέρα σε έναν τέτοιο ξενώνα? Κάθε ξημέρωμα σερβίρεται καφές ή τσάι με μπισκότα. Με ένα διασκευασμένο τζιπ, που χωρά 12 άτομα, πηγαίνεις 3 ώρες βόλτα στο πάρκο, να δεις ζώα, πουλιά, φύση εφοδιασμένος με φωτογραφικές μηχανές, κιάλια, βιντεοκάμερες κλπ. Η βόλτα γίνεται από τις 6πμ ως τις 9πμ. Μετά γυρνάς στον ξενώνα, όπου προσφέρεται πρόγευμα με κρύο μπουφέ και επιπλέον ότι αυγό, μπέικον, λουκάνικο, ψητό λαχανικό, κέικ, μάφιν, ή φρούτο θες! Ακολουθεί ξεκούραση και κατά τη 1 το μεσημέρι σερβίρεται μια δροσερή σαλάτα και γλυκό. Γύρω στις 4 το απόγευμα, ξανά προσφέρεται καφές ή τσάι με κάποιο σνακ και γλυκά, μήπως και δεν έχεις σκάσει από το φαΐ που ήδη έχεις φάει και θες και άλλες θερμίδες...

Μετά το απόγευμα ακολουθεί ξανά βόλτα στο πάρκο, που διαρκεί μέχρι και την δύση του ηλίου! Το ηλιοβασίλεμα το απολαμβάνεις με ένα ποτό και υπέροχη θέα στην σαβάνα, κάπου στο πάρκο, που ο συνοδός οδηγός μπορεί να ελέγχει ότι δεν υπάρχουν ζωάκια και είναι ασφαλές να κατέβεις από το τζιπ. Με την επιστροφή σε περιμένει, τι άλλο, φαΐ! Με το δείπνο σερβίρεται σούπα, πρώτο πιάτο, κυρίως πιάτο, γλυκό, φρούτο (κρίμα την δίαιτα που έκανα... Πήρα 1 1/2 κιλό σε 3 μέρες και δεν έτρωγα όλα αυτά που σέρβιραν...).

Υπάρχει και πισίνα για όποιον θέλει καλοκαιρινό πρόγραμμα. Τώρα τι θα συναντήσεις στο δρόμο σου στο πάρκο είναι θέμα τύχης και γερού ματιού (μπορεί να είσαι δίπλα σε ελέφαντα και να μην τον δεις!). Εμείς σταθήκαμε τυχεροί! Δεν σας δείχνω ακόμα τις φωτογραφίες των μοντέλων μου... Έχουμε καιρό!

Μπάρες cheesecake με μήλο και Streusel

Θα λείψω μέχρι την Δευτέρα και θέλω να σας γλυκάνω πριν την απουσία μου... Έχω να σας προτείνω ένα απλό γλυκάκι για συνοδευτικό του καφέ, έτσι θα είναι σαν να τον μοιραζόμαστε!
 250g digestive μπισκότα
100g βούτυρο
450g τυρί κρέμα (φιλαδέλφεια)
200g ζάχαρη
4 αυγά Βανίλια
4-5 κουταλάκια κανέλα
600g μήλα (καθαρισμένα)
Αμύγδαλα φιλέ

Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 180 β Κελσίου.
Βουτυρώνουμε ένα πυρέξ (το κλασσικό 13x9-inch ή περίπου 32Χ22 τετρ.εκ.).
Λιώνουμε το βούτυρο, τρίβουμε τα μπισκότα και τα ανακατεύουμε μαζί με 2-3 κουταλάκια κανέλα. Κρατάμε κατά μέρος 1 κούπα τριμμένα μπισκότα. Στρώνουμε το υπόλοιπο μείγμα των μπισκότων στο πυρέξ, το πατάμε να ισιώσει και το αφήνουμε στο ψυγείο.
Καθαρίζουμε και κόβουμε τα μήλα σε κομματάκια. Τα βάζουμε σε κατσαρολάκι με 50g ζάχαρη να βράσουν, ώσπου να μαλακώσουν λίγο. Κατεβάζουμε από τη φωτιά και τ' αφήνουμε να κρυώσουν. Τα στραγγίζουμε, πασπαλίζουμε με την κανέλα και τα αφήνουμε κατά μέρος.
Σε μπολ χτυπάμε με το μίξερ το τυρί, την ζάχαρη, την βανίλια και τα αυγά. Να φουσκώσουν και να γίνουν αφράτη κρέμα.
Ρίχνουμε και απλώνουμε την κρέμα του τυριού πάνω από την βάση με το μπισκότο στο πυρέξ. Πάνω από την κρέμα ακουμπάμε τα μήλα. Πασπαλίζουμε τα μήλα με το τριμμένο μπισκότο που έχουμε κρατήσει και το αμύγδαλο φιλέ.
Ψήνουμε 35-40 λεπτά το γλυκό μέχρι να πάρει χρυσαφί χρώμα. Το αφήνουμε να κρυώσει. Το βάζουμε στο ψυγείο τουλάχιστον για 2 ώρες.
Κόβουμε το γλυκό σε μπάρες. Και σερβίρουμε με τον καφέ μας ή το αρωματικό τσάι μας! Μπορούμε να το φυλάξουμε σκεπασμένο στο ψυγείο για λίγες μέρες. Αν και εμένα αυτό δεν μου έχει συμβεί.... Καλό Σαββατοκύριακο! Να περάσετε καλά! Από Δευτέρα τα λέμε!

Οι μεγάλες γατούλες!

Σας έχω δείξει φωτογραφίες με ένα σωρό ζώα, αλλά δεν έχω δείξει ακόμα γάτες! Ας αρχίσουμε λοιπόν από την μεγαλύτερη γάτα της Αφρικής! Είναι μεγαλούτσικη για ψιψίνα, αλλά σε αυτή την οικογένεια ανήκει!

Το λιοντάρι είναι η δεύτερη σε μέγεθος γάτα! Η μεγαλύτερη είναι η τίγρης. Όμως το λιοντάρι είναι η ψηλότερη γατούλα! Το αρσενικό είναι μεγαλύτερο σε μέγεθος από το θηλυκό και έχει την χαίτη που το κάνει ιδιαίτερα επιβλητικό.

Το αρσενικό λιοντάρι ζυγίζει 150-250 κιλά ενώ το θηλυκό 120-180 κιλά. Η διαφορά του βάρους κάνει τις λέαινες πιο ευκίνητες και ικανότερες στο κυνήγι!

Είναι ιδιαίτερα τεμπέλικα ζώα και κοιμούνται περίπου 20 ώρες το 24ωρο! Βέβαια μπορούν να ενεργοποιηθούν οποιαδήποτε στιγμή (όπως και τα σκυλιά). Προτιμούν όμως να δραστηριοποιούνται μετά την δύση του ήλιου.

Τα μωρά τους έχουν βούλες στο δέρμα τους που εξαφανίζονται καθώς μεγαλώνουν. Τα αρσενικά αποκτούν χαίτη αφού μεγαλώσουν (μετά τον 3 χρόνο τους).

Τα λιοντάρια έχουν δυο τύπους κοινωνικής οργάνωσης. Η πρώτη αποτελείται από μια αγέλη που απαρτίζεται από ένα ή δυο αρσενικά και μια ομάδα 5-7 θηλυκών με τα μωρά τους, που κατοικούν σε μια περιοχή. Υπάρχουν αγέλες που φθάνουν και τα 30 λιοντάρια! Οι αρσενικοί ζευγαρώνουν με τις θηλυκές και προστατεύουν τα λιονταράκια. Τα αρσενικά λιονταράκια εγκαταλείπουν την αγέλη όταν ενηλικιωθούν (περίπου 2-3 χρόνων). Τα θηλυκά παραμένουν στην αγέλη, εκτός αν συγκρουστούν με τα υπόλοιπα ζώα της ομάδας.

Η δεύτερη κοινωνική οργάνωση αφορά λιοντάρια-νομάδες που μετακινούνται αναζητώντας τροφή και ασφάλεια. Μετακινούνται είτε μεμονωμένα ή σε ζευγάρια. Συχνά σε ζευγάρια αρσενικών ζώων. Τα αρσενικά αυτά μπορεί να ενταχθούν σε μια αγέλη. Κάποιες φορές μάχονται με τα αρσενικά της αγέλης και αν νικήσουν παίρνουν τα θηλυκά και την περιοχή. Στις μάχες αυτές μπορεί και να σκοτωθούν μεταξύ τους. Τα θηλυκά σπάνια μπορούν να γίνουν δεκτά σε οργανωμένη αγέλη και δύσκολα επιβιώνουν μόνα τους...

Τα λιοντάρια είναι πολύ δυνατά ζώα και κυνηγούν σε ομάδες. Δεν έχουν όμως αντοχή για να τρέξουν πολύ ώρα πίσω από το θύμα τους. Κυνηγούν λοιπόν συντονισμένα, κυρίως τα θηλυκά και μόνο ζώα που είναι σε μέγεθος κατάλληλο για αυτά και σε μικρή απόσταση. Γιαυτό δεν επιτίθενται σε αυτοκίνητα που κινούνται στη σαβάνα: είναι μεγάλο θήραμα για τα δόντια τους. Αυτό βέβαια που είναι απαραίτητο είναι να μη κατέβει κανείς από το αυτοκίνητο, να μην απλώνει τα άκρα του τριγύρω, ή να μη κάνει ενοχλητικούς ήχους κλπ που μπορεί να προκαλέσει παράλογες αντιδράσεις!

Τρέφονται κυρίως με θηλαστικά. Κυνηγούν τις αντιλόπες, τις ζέβρες, τα Wildebeest, τα βουβάλια. Αλλά σπάνια επιτίθενται σε ελέφαντες, ρινόκερους και ιπποπόταμους γιατί κινδυνεύουν

Τα λιονταράκια όταν γεννηθούν έχουν τα μάτια κλειστά, όπως οι γάτες. Η μαμά τους όταν τα γεννήσει απομακρύνεται από την αγέλη για 5-6 βδομάδες. Συχνά οι θηλυκές της αγέλης γεννούν ταυτοχρόνως γεγονός που διευκολύνει την επιβίωση της ομάδας. Αναλαμβάνουν διαφορετικά καθήκοντα (προστασία, κυνήγι, κλπ) και μπορούν ευκολότερα να ζήσουν και να μεγαλώσουν τα μωρά τους. Εντύπωση μου έκανε ότι τα μωρά μπορούν να θηλάσουν από οποιαδήποτε λέαινα της αγέλης τους και όχι αποκλειστικά από την μαμά τους!

Τα λιονταράκια έχουν πολύ μικρό ποσοστό επιβίωσης. το 80% δεν φτάνουν την ηλικία των 2 χρόνων... Βασικότεροι εχθροί τους είναι αρσενικά λιοντάρια που δεν ανήκουν στην αγέλη, βούβαλοι, ίαινες, λεοπαρδάλεις, αετοί, φίδια, πείνα... Τα λιοντάρια ζουν 10-15 χρόνια.

Χαρακτηριστικό των λιονταριών είναι ο βρυχηθμός τους! Ο ήχος αυτός που κάνουν μπορεί να ακουστεί σε απόσταση 8 χιλιομέτρων! Και σου παγώνει κυριολεκτικά το αίμα! Δεν χρειάζεται κανείς να σου εξηγήσει τι ήταν αυτό που ακούστηκε! Το καταλαβαίνεις με την πρώτη φορά! Ταυτόχρονα με τον βρυχηθμό απόλυτη σιγή απλώνεται τριγύρω.... Όλα τα ζώα.. το βουλώνουν!

Δεν θυμάμαι άλλα να σας πω! Απολαύστε τις φωτογραφίες!